Ο "πράσινος" Χαραλαμπίδης Αν και φημιζόταν για τις εκπληκτικές κεφαλιές του, ο πρώτος τίτλος του Γρηγόρη Χαραλαμπίδη ήρθε με πλασέ. Ηταν άνοιξη του 1982, όταν ο Παναθηναϊκός συναντήθηκε με τη Λάρισα στον πρώτο τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα είχε βρει…μπαστούνια. Ο "ψηλός", όμως έλυσε το γόρδιο δεσμό και μας θυμίζει μέσω του SPORT 24 τη φάση.

" Ηταν μια κάθετη μπαλιά του Γαλάκου, αν θυμάμαι καλά και αρκετά μακριά από την εστία, αποφάσισα να πλασάρω, βλέποντας και τον Πλίτση να επιχειρεί έξοδο. Η μπάλα πήγε στα δίχτυα και αυτό το γκολ, αποδείχθηκε ευτυχώς χρυσό, και λέω ευτυχώς γιατί αργότερα είχα αστοχήσει σε πέναλτι που δεν αποδείχθηκε μοιραίο", μας λέει ένας από τους μεγαλύτερους τζέντλεμεν των ελληνικών γηπέδων, που είχε κάνει ιδανικό ντεμπούτο.

" Ηταν η πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό και τα είχα πάει πολύ καλά, αφού είχα βγει πρώτος σκόρερ σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Όμως η γεύση που μου έμεινε ήταν γλυκόπικρη αφού χάσαμε ένα σχεδόν σίγουρο ντάμπλ. Ημασταν μπροστά 5 βαθμούς, στα μέσα του δευτέρου γύρου, αλλά ο Ολυμπιακός μας έπιασε στην κορυφή και χάσαμε το πρωτάθλημα στο μπαράζ του Βόλου. Με τον αείμνηστο Λάκη Πετρόπουλο στον πάγκο και τον Στέφαν Κόβατς τεχνικό σύμβουλο".

Δύο χρόνια αργότερα, δεν μπόρεσε να σκοράρει και πάλι στον τελικό κόντρα στη Λάρισα, αλλά: " Πήραμε πιο εύκολα το κύπελλο. Ηταν μια εξαιρετική χρονιά και είχε αρχίσει η μεγάλη πορεία τότε της ομάδας που ένα χρόνο αργότερα έφτασε μέχρι τους τέσσερις του κυπέλλου πρωταθλητριών. Ελπίζω το Σάββατο να τριτώσει το καλό για τον Παναθηναϊκό σε τελικούς με τη Λάρισα, αν και θα πρέπει να αποδείξει μέσα στο γήπεδο τον τίτλο του φαβορί που έχει απλά στα χαρτιά".

Που θα κριθεί όμως το παιχνίδι ;

" Μα ακριβώς σε αυτό, δηλαδή αν ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να παίξει επιτέλους ποδόσφαιρο. Η ομάδα δεν αποδίδει καλά, έχει προβλήματα σε άμυνα και κυρίως δεν πείθει. Το γεγονός απλά ότι θέλει αυτό το τρόπαιο ως εξιλέωση, μπορεί να ενώσει τους παίκτες και να τους αφυπνίσει. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να υποτιμήσουν την αντίπαλό τους.

Η Λάρισα παίζει στη γειτονιά της και αυτό είναι πλεονέκτημα για αυτήν, απλά θα πρέπει για λίγο οι παίκτες της να ξεχάσουν τη μάχη για τη σωτηρία. Η βαθμολογική της θέση την αδικεί και δεν αξίζει να κινδυνεύει. Πάντως θεωρώ ότι επειδή μεσολαβεί μια εβδομάδα, οι παίκτες της θα αφοσιωθούν στον τελικό όπου και θα παίξουν με σαφώς λιγότερο άγχος από όσο είχαν στο παιχνίδι του πρωταθλήματος

", λέει ο έμπειρος σέντερ φορ, που δεν κρύβει την πίκρα του για τον Παναθηναϊκό.

" Εγιναν πολλά λάθη τα τελευταία χρόνια με κορυφαίο τη διάλυση της ομάδας της Ριζούπολης. Γιατί έγινε αυτό ; Δεν έφταιγαν μόνο οι παίκτες που έχαναν τα πρωταθλήματα και αν δεν υπήρχε το παρασκήνιο θα μπορούσαν να είχαν πάρει τουλάχιστον δύο τίτλους, ιδιαίτερα τη χρονιά του Γιάννη Κυράστα. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν ξόδεψε χρήματα τα τελευταία χρόνια, απλά οι παίκτες που ήρθαν ως ηγέτες δεν βγήκαν. Προς τιμήν του παραδέχτηκε τα λάθη του και η αυτοκριτική σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι σημαντικότερο. Μόνο έτσι, μαθαίνοντας από τα λάθη σου μπορείς να πας μπροστά".

Κλείνοντας, κάναμε μαζί μια ευχή, να δούμε καλό ποδόσφαιρο, χωρίς επεισόδια και με πολλές οικογένειες στις εξέδρες. Όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό που οι φίλαθλοι δημιουργούσαν το αδιαχώρητο στα γήπεδα.

Η σκυτάλη στον "βυσσινί" Μιχάλη Ζιώγα

Στον Κάμπο, είχε φτάσει λίγες μέρες μετά τον τελικό του κυπέλλου του 1982, όταν η Λάρισα είχε ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό (1-0) στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ο Μιχάλης Ζιώγας ήταν ο γκολτζής που έλειπε από αυτή την καλοκουρδισμένη μηχανή, η οποία άφησε το δικό της στίγμα στη δεκαετία του 1980, κατακτώντας τελικά το κύπελλο (1985) αλλά ακόμα και πρωτάθλημα (1988).

Ο βετεράνος στράικερ, μιλώντας στο SPORT 24 θυμήθηκε τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος ενώ μίλησε και για τον τελικό του Σαββάτου.

" Αυτή η ομάδα άφησε εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο και χωρίς να θέλω να μειώσω τους άλλους εκπρόσωπους της περιφέρειας, θεωρώ ότι η Λάρισα είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος της επαρχίας. Μην ξεχνάτε ότι έφτασε για 4η φορά στην ιστορία της σε τελικό, ενώ είναι η μόνη ομάδα εκτός Αθήνας-Θεσσαλονίκης που έχει πάρει πρωτάθλημα, αλλά και κύπελλο ενώ έχει φτάσει και στους "8" της Ευρώπης", τονίζει και θυμάται τον πρώτο του τελικό με την ΑΕΛ, το 1984 κόντρα στον Παναθηναϊκό:

" Παίζαμε στο ΟΑΚΑ, στην έδρα του Παναθηναϊκού, ο οποίος είχε μια από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας του. Ο τελικός ήταν Σάββατο και εμείς παίξαμε το δεύτερο ημιτελικό με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη Τετάρτη και ταξιδέψαμε πρώτα Λάρισα και μετά Αθήνα την Πέμπτη, κατάκοποι. Ο αντίπαλός μας δεν είχε μετακίνηση, παίζοντας μάλιστα μια εβδομάδα νωρίτερα με το Αιγάλεω. Με όλα αυτά δικαιολογείται το 2-0, χωρίς ιδιαίτερα σθεναρή αντίσταση από μέρους μας".

Την επόμενη χρονιά όμως, η Λάρισα έφτασε στο τρόπαιο, συντρίβοντας μάλιστα τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ στον τελικό (4-1) με δύο γκολ του Μιχάλη Ζιώγα.

" Μαγικές, αξέχαστες στιγμές από μια ομάδα που έπαιζε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Αν εκείνα τα χρόνια, φορούσαμε τη φανέλα του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, πιστεύω με την ποιότητα και το υλικό του συλλόγου ότι θα είχαμε κατακτήσει σειρά τίτλων".

Τι διαφορές όμως μπορεί να έχει ο τελικός του Σαββάτου, από εκείνους του 1982 και 1984; " Ξέρω ότι θα λυπήσω πολλούς φίλους του Παναθηναϊκού, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει μικρύνει ως ομάδα. Δεν νοείται να χάνει τόσα παιχνίδια στην έδρα του συνεχόμενα.

Στο μεταξύ μας παιχνίδι για το πρωτάθλημα, η Λάρισα ήταν καλύτερη ομάδα, πιο ενθουσιώδης, απλά της έλειψε η ουσία. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να είναι στα χαρτιά το φαβορί, αλλά η Λάρισα μπορεί να πάρει το κύπελλο.
Δηλαδή είναι χειρότερη από τον Εργοτέλη και τον Ατρόμητο που νίκησαν στο ΟΑΚΑ; Και μην ξεχνάτε ότι ο τελικός γίνεται στο Πανθεσσαλικό, που αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για την ΑΕΛ.

Ισως το γεγονός ότι για τον Παναθηναϊκό το κύπελλο είναι το μόνο που του έχει απομείνει, να συσπειρώσει παίκτες και προπονητή και να τους κάνει να παρουσιάσουν την καλύτερη δυνατή εικόνα, αλλά είναι σίγουρο ότι νοιώθουν πιο ευάλωτοι μετά από τόσα άσχημα αποτελέσματα.

Ακόμα και στο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός νίκησε στην εκπνοή (2-1) τη Λάρισα, χάρις στην ευφϋία του Γκονζάλες με αυτή την εκπληκτική πάσα και ενώ η ΑΕΛ στο 1-1 είχε χάσει τετ α τετ"








Οσο για το τι θα συμβούλευε τους παίκτες της ΑΕΛ, με την εμπειρία δύο τελικών; " Να κάνουν το παιχνίδι τους. Ξέρουν πολύ καλά τα παιδιά τι σημαίνει να παίζεις σε τελικό και ιδιαίτερα αν πάρεις το τρόπαιο, γράφεις ιστορία. Είναι πρόκληση για την καριέρα τους. Θα ήταν ιδανικό να είχε σωθεί η ομάδα, αφού τώρα έστω στην άκρη του μυαλού των παικτών θα υπάρχει και αυτή η εκκρεμότητα. Ακόμα και έτσι όμως, πρέπει για δύο μέρες να ξεχάσουν τα πάντα και να αφοσιωθούν στο κύπελλο. Η πρόκληση είναι τεράστια", κλείνει την κουβέντα, ο Μιχάλης Ζιώγας που ως προπονητής πλέον, έχει οδηγήσει τον Εθνικό Ολυμπιακό Βόλου ήδη στη Γ’ εθνική, πολύ πριν ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος.