Αρχές της δεκαετίας του 1980 και η αποστολή του Παναθηναϊκού έχει καταλύσει στο ξενοδοχείο πριν από ένα ακόμα μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Κινητά δεν υπάρχουν και η εντολή της διοίκησης προς τη ρεσεψιόν είναι να μην ενοχλήσει κανένας τους παίκτες για την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση. Το τηλέφωνο στη ρεσεψιόν χτυπά το απόγευμα, και ένας κύριος ζητά τον Βασίλη τον Κωνσταντίνου.

«Συγγνώμη κύριε, δεν επιτρέπεται να ενοχλήσουμε τους παίκτες της ομάδας λόγω του αγώνα» παίρνει την απάντηση από τη ρεσεψιόν.

«Μα ξέρετε είμαι συγγενής του και απλά ήθελα να του ευχηθώ καλή επιτυχία» απαντά ο κύριος πολύ πειστικά με αποτέλεσμα ο ρεσεψιονίστ να περάσει το τηλεφώνημα στο δωμάτιο του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού.

«Ναι, ποιός είναι» ρωτάει ο Βασίλης Κωνσταντίνου και καταλαβαίνει αμέσως τη φωνή του καλού του φίλου Νίκου Αναστόπουλου από την άλλη άκρη: «Αυτός που αύριο θα σε φλομώσει στα γκόλ». Ηταν από τα πρώτα πειράγματα μέσω τηλεφώνου μεταξύ τους, τριάντα χρόνια πριν!

Άλλωστε η φιλία των δύο ανδρών κρατάει δεκαετίες, και όπως έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Νίκος Αναστόπουλος αλλά και ο Βασίλης Κωνσταντίνου, τότε γίνοντας πιο εύκολα τέτοιες πλάκες, καθώς η εποχή ήταν πιο ρομαντική και οι παίκτες είχαν τη δυνατότητα να βγούν την άλλη μέρα μαζί σαν φίλοι για ένα καφέ. Ο φανατισμός δεν είχε κορυφωθεί σε τέτοιο βαθμό για να τους εμποδίζει να τα λένε από κοντά και εκτός γηπέδου.

Κολωνάκι και... μπάσκετ

Τόσο ο Νίκος όσο και ο Βασίλης είχαν (και έχουν) δύο κοινές αγάπες. Το Κολωνάκι όπου βρίσκονται συχνά για καφέ αλλά και το μπάσκετ. Ο «Μουστάκιας» είχε ξεκινήσει καριέρα στη Δάφνη (!) ενώ ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού ήταν χρόνια στο ΟΑΚΑ, ως ιδιοκτήτης του κυλικείου και δεν έχανε αγώνα του μεγάλου Παναθηναϊκού αλλά παράλληλα πήγαινε και στο αγαπημένο του Μαρούσι, που όμως τελικά δεν μπόρεσε να το βοηθήσει προκειμένου να αποτραπεί το μοιραίο (υποβιβασμός), ακόμα και από τη θέση του προέδρου που είχε αναλάβει.

Ετσι οι δύο άντρες, στις κουβέντες τους, είχαν και πολύ μπάσκετ, σχολιάζοντας φυσικά ιδιαίτερα και τα μεγάλα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού.

Τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν, μεταξύ τους, όπως έγινε πρόσφατα και πριν τον αγώνα Ατρομήτου-Παναθηναϊκού. Εκεί όπου πάλι ο Αναστό απείλησε τον Κωνσταντίνου πως θα φάει πολλά γκολ και να βάλει...μαύρα γιατί θα έχει κηδεία, αλλά ο γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν αυτός που χαμογέλασε τελευταίος και άρχισε αυτός το πείραγμα.

Πάντα όμως μέσα στον αγωνιστικό χώρο υπήρχε σεβασμός και γενικά ο ένας έσταζε μέλη για την αξία του άλλου, αν και σε ακριβώς αντίθετες θέσεις και ομάδες.

Συγκάτοικοι στην τρέλα

Η φιλία τους είχε δεθεί ακόμα περισσότερο από το γεγονός όπως έχει δηλώσει παλαιότερα ο Αναστόπουλος, ήταν συγκάτοικοι στις αποστολές της εθνικής ομάδας, με κορυφαία στιγμή τους φυσικά τη συμμετοχή στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Ιταλία το 1980.

Εκεί που ο Αναστόπουλος είχε πετύχει το μοναδικό ελληνικό γκολ στην ήττα μας (3-1) από την Τσεχοσλοβακία και έχει μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Ελληνας ποδοσφαιρικής που σκόραρε σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης.

Την περίοδο 1980-81, με τον Αναστόπουλο να έχει πάει μόλις 2-3 μήνες πριν στον Ολυμπιακό (είχε αρνηθεί να παίξει στον Πανιώνιο, διότι δεν τον είχαν παραχωρήσει μια χρονιά νωρίτερα που τον είχαν ζητήσει οι Πειραιώτες ενώ δεν του είχαν κάνει και κάποια αύξηση) ήθελε όσο τίποτε άλλο να σκοράρει στο πρώτο του «αιώνιο» ντέρμπι.

Ο Ολυμπιακός βάδιζε ολοταχώς προς το πρωτάθλημα ενώ ο Παναθηναϊκός είχε εκτροχιαστεί και το παιχνίδι είχε περισσότερο χαρακτήρα γοήτρου. Ο Κωνσταντίνου κατέβασε τα ρολά, σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του και το αποτέλεσμα ήταν να τελειώσει ο αγώνας με 0-0 και τον Αναστόπουλο να χάνει τη μια ευκαιρία μετά την άλλη μπροστά στον ανίκητο φίλο του.

Μια χρονιά αργότερα στο μπαράζ του Βόλου, υπήρξε ίσως το πιο σημαδιακό τετ α τετ των δύο φίλων, όταν στο 69 λεπτό ο Αναστόπουλος εκμεταλλεύτηκε ένα γέμισμα του Παπαδόπουλου, έφυγε σφαίρα προς την περιοχή του Παναθηναϊκού και πλάσαρε ιδανικά τον Κωνσταντίνου «αφραγίζοντας» ουσιαστικά τη νίκη-τίτλο της ομάδας του, σε ένα από τα πιο συναρπαστικά πρωταθλήματα της ιστορίας. Ο Ολυμπιακός είχε καλύψει διαφορά πέντε βαθμών (με το σύστημα 2-1-0) και οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν λύνοντας τις διαφορές τους στο Εθνικό Στάδιο Βόλου.

Εκείνο το βράδυ ανήκε στον Αναστόπουλο που έκανε «παπάδες». Εξαιρετικό 1-2 με τον Εσταβίλιο στο πρώτο γκολ της ομάδας του, σκόρερ στο δεύτερο και εκπηκτική σέντρα στον Μητρόπουλο που είχε σκοράρει με κεφαλιά (για το 2-0) αλλά ο διαιτητής Κοσμόπουλος είχε ακυρώσει λανθασμένα το τέρμα για επιθετικό φάουλ. Ο Αναστόπουλος είχε ζητήσει και πέναλτι σε μαρκάρισμά του από τον Ζιάκο.

Έχθρα που έγινε φιλία

Περίπου ένα χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 1983, οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες στο κύπελλο και νωρίς νωρίς. Ο Παναθηναϊκός νίκησε 1-0 στη Λεωφόρο με εξαιρετικό τον Κωνσταντίνού, ο οποίος και στον επαναληπτικό στο «Καραϊσκάκης» κρατούσε μόνος του την πρόκριση. Νικήθηκε μόνο από τον Κουσουλάκη (58’) και έτσι το ματς πήγε στην παράταση. Αν πήγαινε στα πέναλτι οι πράσινοι λόγω του Κωνσταντίνου θα είχαν προβάδισμα, αλλά ο φίλος του, ο «Μουστάκιας» είχε διαφορετική άποψη. Σε ένα ανεπανάληπτο κρεσέντο, πέτυχε χάτ τρίκ στο έξτρα ημίωρο (93’, 115’ και 120’ με πέναλτι το τελευταίο γκολ) δίνοντας μια θριαμβευτική πρόκριση στην ομάδα του με 4-0.

Μέσα από αυτήν την αντιπαλότητα λοιπόν, δύο παικτών που ο ένας προσπαθούσε να εξουδετερώσει τον άλλο, σφυρηλατήθηκε μια δυνατή φιλία που τους επιτρέπει ακόμα και σήμερα να πειράζονται σαν μικρά παιδιά.

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως πάνω από όλα το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι, για παιδιά αλλά και για...μεγαλύτερα παιδιά. Η διασκέδαση και το πείραγμα είναι εκ των ούκ ανευ.