Αποδείχτηκε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ότι το κακό για τον Αρη δεν ήταν ο Κίκε Ερνάντεθ. Γιατί, ο Ισπανός έφυγε αλλά τα προβλήματα έμειναν. Τα ίδια προβλήματα που υπήρχαν επί των ημερών του Ερνάντεθ στέρησαν και την Κυριακή (25/1) από τον Αρη δύο βαθμούς, και φυσικά δεν θα μπορούσε ο Ιομάρ Μαζίνιο να τα διορθώσει μέσα σε τρεις μόλις μέρες.
Πολύ αμφιβάλουμε, δε, αν θα προλάβει να τα λύσει εγκαίρως. Ποιες είναι οι παθογένειες του Αρη; Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Κόκε, ο Ρεγκέιρο που παίζει όποτε του κάνει κέφι, ο Χαβίτο που τρέχει, τρέχει, τρέχει, τρέχει και μόνο τρέχει, ο Γκαρσία που είναι σκιά του καλού του εαυτού, ο Ζεντίλ που αποδεικνύεται μία μεγάλη "φούσκα".

Συμπτωματικά ή όχι, πρόκειται για τους παίκτες που απαρτίζουν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας κι όσο αυτοί υστερούν, μοιραία και ο Αρης μένει εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση μετριότητας. Ετσι εξηγείται και η αφλογιστία που παρουσιάζει. Εξι ματς χωρίς γκολ είναι πολλά για μία ομάδα με το ταλέντο και την ποιότητα του Αρη και που, αν μη τι άλλο, παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο τα τελευταία τρία χρόνια. Εχουμε την αίσθηση ότι αυτή είναι η αλήθεια για τον Αρη.

Δεν υπάρχουν μυστικά, αλλά αίτια

Δεν υπάρχουν "μυστικά" οι άλλα αίτια για την εικόνα που παρουσιάζει. Προκύπτει, βεβαίως, ένα ζήτημα εδώ: πως τυχαίνει να είναι εκτός ρυθμού όλοι οι πρωτοκλασάτοι παίκτες της ομάδας; Είναι μία μεγάλη κουβέντα αυτή. Εδώ, ναι, φταίει ο Ερνάντεθ που δεν έσφιξε τα λουριά όταν έπρεπε, στέλνοντας κάποιους στον πάγκο, φταίνε όμως περισσότερο οι ίδιοι οι παίκτες που φέτος δείχνουν μία… δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία.

Στο δια ταύτα. Ο Μαζίνιο πρέπει να πιέσει τους παίκτες του από εδώ και πέρα. Να τους φτάσει στα όριά τους για να πάρει από τον καθένα ό,τι καλύτερο μπορεί. Ο αγώνας της Τετάρτης είναι αγώνας δίχως αύριο για τους "κίτρινους". Ο Αρης χρειάζεται, ακόμη, έναν επιτελικό μέσο. Η περίπτωση του Ντίας "χάλασε", αλλά οφείλει να εξαντλήσει όλα τα χρονικά χρονικά περιθώρια για να βρει ένα "δεκάρι".

Έναν παίκτη που να οργανώσει το παιχνίδι του στον άξονα, να ξέρει να βγάζει κάθετες πάσες και να αξιοποιήσει περισσότερο τους ακραίους. Ειδάλλως, είναι πολύ πιθανό να… έχει την κατοχή της μπάλας ως το τέλος του πρωταθλήματος, να την κυκλοφορεί ωραία και άνετα, να παίζει ενίοτε καλό ποδόσφαιρο, αλλά να είναι φλύαρος και ακίνδυνος επιθετικά.

Θα θυσιαστεί κανείς;


Οσο για τις ασχήμιες που βιώσαμε στο Κυριακκάτικο ντέρμπι, σαφώς είναι καταδικαστέα η συμπεριφορά των 50-100 "ανεγκέφαλων" οπαδών του Αρη που προκάλεσαν τη διακοπή του αγώνα. Τέτοιες συμπεριφορές είχαμε πολλά χρόνια να δούμε στο "Κλεάνθης Βικελίδης", για την ακρίβεια από εκείνη την αποφράδα μέρα του 2005 όπου ο Μπριάκος διέκοψε τον αγώνα με τον Ηρακλή, εξαιτίας της εισβολής των Αρειανών στον αγωνιστικό χώρο. Και αποδείχτηκε ότι δεν φτάνει μόνο ο Λάμπρος Σκόρδας για να τους τιθασεύσει.

Ο Αρης θα πληρώσει ακριβά τις ανοησίες των οπαδών του. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Τα ίδια έγιναν πριν λίγες μέρες στην Τούμπα, τα ίδια και στο Παγκρήτειο στο ματς του ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκό. Και όποιος νομίζει ότι δεν θα επαναληφθούν στο μέλλον, πολύ απλά δεν ζει στην Ελλάδα όπου υπάρχει πλήρης ατιμωρησία. Και η ατιμωρησία γεννά βία. Ο Αρης "θυσιάστηκε" το 2005 και πλήρωσε τα λάθη των οπαδών του με τον υποβιβασμό. Τώρα, θα "θυσιαστεί" κανείς;