Αριέλ Ιμπαγάσα vs Σεμπαστιάν Λέτο

Αριέλ Ιμπαγάσα και Σεμπαστιάν Λέτο είναι οι δυο μεγάλες «φιγούρες» σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντίστοιχα.

Το Sport24.gr έψαξε τις κοινές τους ρίζες στη Λανούς, από τα τμήματα υποδομών της οποίας ξεκίνησαν αμφότεροι την καριέρα τους.

Το πρώτο ντέρμπι «αιωνίων» της φετινής περιόδου απέχει λίγες ώρες και οι δυο αντίπαλοι δηλώνουν πανέτοιμοι για τη μεγάλη κυριακάτικη μονομαχία του «Γ. Καραϊσκάκης». Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός καλούνται να προσφέρουν ποιοτικό ποδόσφαιρο, αφού και τα δυο ρόστερ είναι γεμάτα από ποιοτικούς και καταξιωμένους παίκτες που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο παιχνίδι.

ΑΡΙΕΛ & ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ, ΠΑΙΚΤΕΣ "ΒΑΡΟΜΕΤΡΑ"

Αν όμως θα έπρεπε να καταλήξει σε αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε παίκτες «βαρόμετρο», αυτών δηλαδή που η απόδοση θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη σωστή λειτουργία της ομάδας τους και θα γείρει τη ζυγαριά υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, τότε σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων και των δυο ομάδων θα κατέληγε στους δυο Αργεντίνους: τον Αριέλ Ιμπαγάσα για τον Ολυμπιακό και τον Σεμπαστιάν Λέτο για τον Παναθηναϊκό.

Ο Αριέλ είναι ο εγκέφαλος του δημιουργικού παιχνιδιού των «ερυθρόλευκων», αυτός που θα οργανώσει το κέντρο, την ανάπτυξη και θα δώσει την κατάλληλη στιγμή τη μπαλιά «φαρμάκι» στους συμπαίκτες του. Είναι ο «άρχοντας» της ασίστ με τις εκπληκτικές τελικές του πάσες και τα φοβερά του στημένα. Στα 35 του χρόνια, η εμπειρία του είναι καθοριστική και η απόδοσή του καταλυτική για τον Ολυμπιακό.

Από την άλλη, ο Λέτο είναι ο απόλυτος «πασπαρτού» του γηπέδου. Από τη στιγμή που ο Φερέιρα τον απελευθέρωσε, ο Σεμπαστιάν κινείται σε όλους τους χώρους. Δεξιά, αριστερά, στον άξονα, μέσα στην περιοχή, παντού. Με την δαντελένια του ντρίμπλα ξεσηκώνει την κερκίδα, ενώ από φέτος έχει προσθέσει στο ρεπερτόριό του πολλά, συνεχόμενα και εντυπωσιακά γκολ. Στα 25 του ο Αργεντίνος παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην καριέρα του ώριμος και έτοιμος να γίνει ηγέτης του ΠΑΟ.

ΛΑΝΟΥΣ – Η ΚΟΙΝΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ

Πέρα από το γεγονός ότι Αριέλ και Σεμπαστιάν είναι συμπατριώτες, υπάρχει ένα ακόμα κοινό στοιχείο που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την ποδοσφαιρική τους πορεία. Προέρχονται από τον ίδιο σύλλογο, την Club Atlético Lanús, την ομάδα της πόλης – γενέτειρας του μεγάλου Ντιέγο Μαραντόνα, που βρίσκεται στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Εκεί έκαναν και οι δυο τα πρώτα τους βήματα και καταξιώθηκαν ποδοσφαιρικά πριν διασχίσουν τον ωκεανό για να αγωνιστούν στην Ευρώπη.

Με διαφορά δέκα χρόνων (ο Αριέλ γεννήθηκε το 1976 και ο Σεμπαστιάν το 1986) Ιμπαγάσα και Λέτο είχαν την τύχη να αγωνιστούν στην πρώτη ομάδα της Λανούς στις δυο πιο επιτυχημένες περιόδους της σχεδόν 100χρονης ιστορίας της «γκρανάτε». Ο μεν «caño» σε αυτή που κατέκτησε το 1996 το πρώτο τρόπαιο του συλλόγου, το Κύπελλο CONMEBOL (το τότε αντίστοιχο ΟΥΕΦΑ της Νότιας Αμερικής), ο δε «flaco» σε αυτή που κέρδισε τον πρώτο εγχώριο τίτλο, το Apertura του 2007 (αν και ο Λέτο είχε αναχωρήσει για τη Βρετανία και το Λίβερπουλ λίγους μήνες πριν την ολοκλήρωση του τουρνουά).

Το Sport24.gr γυρίζει σήμερα τον χρόνο πίσω και σας παρουσιάζει το ξεκίνημα των δυο Αργεντίνων άσων στη Λανούς. Τα στατιστικά τους, οι αριθμοί, οι συμμετοχές, οι τίτλοι, οι μεγάλες βραδιές και η καταξίωση που τους άνοιξε τις πόρτες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το Γραφείο Τύπου της Λανούς μας έστειλε σπάνιο φωτογραφικό υλικό που θα μπορέσετε να δείτε στο photostory που ετοιμάσαμε.

Επίσης μιλήσαμε με τον Γκαμπριέλ Σούρερ, πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, συμπαίκτη του Ιμπαγάσα στη Λανούς και σημερινό προπονητή της «γκρανάτε», αλλά και με τον Λαουτάρο Ακόστα, που το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε στο στόχαστρο της ΑΕΚ, αγωνίστηκε μαζί με τον Λέτο στην Αργεντινή, ανήκει πλέον στη Σεβίγια και φέτος παίζει δανεικός στην Ράθινγκ του Σανταντέρ.

Για το photostory πατήστε εδώ.

1. ARIEL IBAGAZA – "EL CAÑO"

Ariel & Héctor Cúper

Ο Ariel Miguel Santiago Ibagaza γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1976 στο Μπουένος Άιρες και από μικρός γράφτηκε στις ακαδημίες της Λανούς, όπου ξεχώρισε γρήγορα για το ταλέντο του. Μικρόσωμος, ταχύτατος και με εξαιρετική τεχνική, διακρινόταν για την ικανότητά του στις ντρίμπλες, ειδικότερα για τις «ποδιές» του, όταν δηλαδή περνούσε τη μπάλα κάτω από τα πόδια των αντιπάλων του. Αυτό στην Αργεντινή ονομάζεται «el caño» και πολύ σύντομα έγινε το παρατσούκλι του που τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα.

Έκτορ Κούπερ (στη μπροστά σειρά, δεύτερος από αριστερά), Αριέλ Ιμπαγάσα (στη μεσαία σειρά, δεύτερος από δεξιά) και Γκαμπριέλ Σούρερ (στην πίσω σειρά, τρίτος από δεξιά) στην Λανούς της περιόδου 1995-96.

Αφού ανέβηκε τα σκαλοπάτια των τμημάτων υποδομής, έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Λανούς το 1994, όπου βρήκε τον Γκαμπριέλ Σούρερ και αγωνίστηκε με τη φανέλα της «Granate» μέχρι και το 1998. Το 1995 ανέλαβε προπονητής ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ, που μονιμοποίησε τον Αριέλ στη βασική ενδεκάδα και υπό τις οδηγίες του οποίου η Λανούς έμελλε να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της.

Copa Conmebol 1996

«Η Λανούς θα κατακτήσει έναν τίτλο την ημέρα που ο Caño θα βάλει ένα γκολ με το κεφάλι», είχε πει σε ανύποπτο χρόνο παράγοντας του συλλόγου την εποχή που ο Αριέλ Ιμπαγάσα έκανε τα πρώτα του βήματα στην Γκρανάτε. Και αποδείχτηκε αληθινός! Μετά από μια εξαιρετική πορεία στην Copa Conmebol και αφού απέκλεισε διαδοχικά τις Μπολίβαρ (Βολιβία), Γουαρανί (Παραγουάη) και Ροσάριο Σεντράλ (Αργεντινή), η Λανούς έφτασε στον – διπλό – τελικό της διοργάνωσης.

Ο Ιμπαγάσα πανηγυρίζει μαζί με συμπαίκτες του την κατάκτηση της Copa Conmebol (1996)

Στις 20 Νοεμβρίου του 1996, στο 80ο λεπτό του πρώτου αγώνα με την Ιντεπεντιέντε Σάντα Φε στο «Σιουδάδ ντε Λανούς», ο Ιμπαγάσα πέτυχε με κεφαλιά το δεύτερο γκολ της ομάδας του, διαμορφώνοντας το τελικό 2-0, σκορ το οποίο η Γκρανάτε υπερασπίστηκε με επιτυχία στον επαναληπτικό της Κολομβίας, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε να χάνει 1-0 από το 4ο κιόλας λεπτό του αγώνα. Η αίθουσα τροπαίων της Λανούς είχε πλέον λόγο ύπαρξης, 81 χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου!

Από τη σύνθεση των θριαμβευτών (Roa, Serrizuela, Falaschi, Siviero, Armando González, Mena, Cravero, Hugo Morales, Ibagaza, Enría και Ariel López) έλειπε ο θρυλικός αρχηγός της Λανούς, Γκαμπριέλ Σούρερ, που λίγες μήνες πριν είχε ξεκινήσει την ευρωπαϊκή του περιπέτεια στο ισπανικό πρωτάθλημα και με τον οποίο ο Ιμπαγάσα υπήρξε συμπαίκτης για ενάμιση χρόνο. Όμως ο Τσούτσο (παρατσούκλι του Σούρερ) θυμάται ακόμα και σήμερα τον μικρόσωμο «διαβολάκο», που χάζευε τους αντίπαλους με την ταχύτητα και τις τρομερές του ντρίμπλες.

Βίντεο: Η Λανούς κατακτά την Copa Conmebol (1996)

Ο Chucho για τον Caño

Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον Γκαμπριέλ Σούρερ, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον Ιμπαγάσα και την περίοδο που οι δυο τους ήταν συμπαίκτες στη Λανούς. Ιδού τι είπε ο σημερινός προπονητής της Γκρανάτε στο Sport24.gr:

« Ο Αριέλ από την πρώτη μέρα που ήρθε στην πρώτη ομάδα, μας εντυπωσίασε με την υψηλή του τεχνική αλλά και την ομαδικότητά του. Αντιλαμβάνεται το παιχνίδι με έναν μοναδικό τρόπο και το οργανώνει με μαεστρική ικανότητα. Οι πάσες του είναι συνώνυμο της ποιότητας και η ταχύτητα στη σύλληψη και εκτέλεση είναι απίστευτη. Τεχνικά ο Κάνιο είναι απαράμιλλος, χάρμα οφθαλμών για την κερκίδα.

Από τη Λανούς έδειξε ότι θα έκανε μεγάλη καριέρα, κάτι που αποδείχτηκε επί χρόνια, πρώτα στην Ισπανία και τώρα στην Ελλάδα. Είχαμε πάντοτε πολύ καλή σχέση ως συμπαίκτες και ειλικρινά χαίρομαι που συνεχίζει να θριαμβεύει στην ομάδα που αγωνίστηκα κι εγώ. Το σκαρί του και η αγάπη του για αυτό που κάνει, τον βοηθούν να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού.

Ενδεκάδα της Λανούς το 1995. Όρθιος, δεύτερος από αριστερά ο Γκαμπριέλ Σούρερ και μπροστά του ο Ιμπαγάσα σε ηλικία 19 ετών.

Του εύχομαι ότι καλύτερο και φυσικά επιθυμώ να τον δω να πρωταγωνιστεί στο μεγάλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Σε έναν τέτοιο αγώνα δεν θα μπορούσα να είμαι ουδέτερος παρατηρητής, αφού η αγάπη μου για τον Ολυμπιακό είναι δεδομένη και παντοτινή. Θέλω να κερδίσουμε, όπως κέρδισε πριν λίγες μέρες και η Λανούς το τοπικό ντέρμπι με την Μπάνφιλντ! Και θέλω ο Ολυμπιακός να είναι πάντα στην κορυφή».

Πρωταθλητής κόσμου U-20

Ένα χρόνο πριν την κατάκτηση του Conmebol, ο Ιμπαγάσα είχε κληθεί από τον Χοσέ Πέκερμαν στην Εθνική ομάδα της Αργεντινής κάτω των 20 ετών που πήρε μέρος στο Μουντιάλ U-20 του Κατάρ και αναδείχθηκε Πρωταθλήτρια Κόσμου, κερδίζοντας 2-0 στον τελικό τη Βραζιλία. Στον όμιλο η «αλμπισελέστε» έχασε από την Πορτογαλία με 1-0, πέρασε όμως στην επόμενη φάση νικώντας την Ολλανδία (1-0) και την Ονδούρα (4-2, σε ένα ματς που ο Ιμπαγάσα άνοιξε το σκορ).

Η Αργεντινή U20 πρωταθλήτρια στο Μουντιάλ Νέων του 1995. Αριστερά με το 10 ο Αριέλ Ιμπαγάσα.

Στη συνέχεια οι Αργεντίνοι απέκλεισαν στους «8» το Καμερούν (2-0) και στον ημιτελικό διέλυσαν με 3-0 την Ισπανία των Ραούλ και Μοριέντες. Στις 28 Απριλίου του 1995 διεξήχθη ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στην Αργεντινή των Σορίν, Μπιατζίνι και Ιμπαγάσα και την Βραζιλία των Λουιζάο, Ντενίλσον και του «δικού μας» Ζε Ελίας. Η «αλμπισελέστε» καθάρισε το ματς με ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο (Μπιατζίνι και Γκερέρο) και κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο στην ιστορία της (μετά το 1979 και τον Ντιέγκο Μαραντόνα).

Βίντεο: Highlights από τον τελικό του Μουντιάλ Νέων μεταξύ της Αργεντινής και της Βραζιλίας (1995)

Ο Ιμπαγάσα στη Λανούς

Ο Αριέλ έμεινε στην Γκρανάτε μέχρι το καλοκαίρι του 1998, όταν μεταγράφηκε στη Μαγιόρκα, μετά από απαίτηση του Κούπερ που ένα χρόνο πριν είχε αναλάβει τους «νησιώτες» παίρνοντας μαζί του και τον τερματοφύλακα της Λανούς, Κάρλος Ρόα. Ο Ιμπαγάσα αγωνίστηκε περίπου μια δεκαετία με τη «βυσσινί» φανέλα, ξεκινώντας από τα παιδικά τμήματα και φτάνοντας μέχρι την πρώτη ομάδα.

Ο Ιμπαγάσα αρχηγός της ομάδας Νέων της Λανούς σε ηλικία 17 ετών (1993)

Εκτός από την Conmebol του 1996, η ομάδα του έφτασε σε έναν ακόμα τελικό στην ίδια διοργάνωση, έναν χρόνο αργότερα. Όμως εκεί, με αντίπαλο τη βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο, η Λανούς ηττήθηκε στο πρώτο εντός έδρας ματς 1-4, ενώ μετά τη λήξη σημειώθηκε γενική σύρραξη ανάμεσα στους παίκτες των δυο ομάδων! Το 1-1 του επαναληπτικού έδωσε το τρόπαιο στους Βραζιλιάνους.

Βίντεο: Γκολ του Ιμπαγάσα στο τοπικό ντέρμπι της Λανούς με την Μπάνφιλντ (Clausura 1996)

Στα 4 χρόνια που αγωνίστηκε στην πρώτη ομάδα, ο Κάνιο είχε ακριβώς 100 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Αργεντινής, ενώ πέτυχε και 10 γκολ. Η ομάδα του κέρδισε τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, ενώ ο ίδιος αναδείχθηκε Πρωταθλητής Κόσμου με την Εθνική U20. Η συνέχεια της καριέρας του στην Ευρώπη τον δικαίωσε απόλυτα, αφού εκτός του ότι έγινε ο πρώτος σε συμμετοχές Αργεντίνος στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν, ξεπερνώντας ακόμα και τον θρυλικό Αλφρέδο Ντι Στέφανο, κέρδισε τίτλους και προσωπικές διακρίσεις τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ελλάδα.

2. SEBASTIAN LETO – "EL FLACO"

Τα παιδικά χρόνια και το όνειρο της επιτυχίας

Ο Sebastian Eduardo Leto Lées γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1986 στο Αλεχάνδρο Κορν, μια κωμόπολη στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Όπως και ο Ιμπαγάσα, έτσι και αυτός από μικρός γράφτηκε στις ακαδημίες της Λανούς, όπου επίσης γρήγορα ξεχώρισε για τις τεχνικές του ικανότητες, αλλά και για τη σωματοδομή του. Ο ψηλόλιγνος Σεμπαστιάν ξεχώριζε ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες της ηλικίας του και οι συμπαίκτες του, του κόλλησαν το παρατσούκλι «flaquito» που με το πέρασμα των χρόνων έγινε «flaco» (ο λιγνός) και τον ακολουθεί μέχρι σήμερα.

Από τα πρώτα του χρόνια στα τμήματα υποδομών της Λανούς, ο Λέτο είχε αρχίσει να διαμορφώνει έναν ανεξάρτητο και δύσκολο χαρακτήρα. Από τη μία η φτώχια στο πατρικό του (η μητέρα του καθάριζε σπίτια και ο πατέρας του δούλευε ως σεκιουριτάς), από την άλλη η μικρή του επανάσταση όταν παράτησε το σχολείο μόλις τέλειωσε το δημοτικό για να αφοσιωθεί στη μπάλα: αυτές οι καταστάσεις τον είχαν κάνει να συνειδητοποιήσει από πολύ μικρός ότι δεν θα είχε εναλλακτικές στη ζωή του.

Ο Σεμπαστιάν Λέτο με την ομάδα των Εφήβων της Λανούς σε ηλικία 15 ετών (2001)

Έπρεπε να πετύχει πάση θυσία στο μοναδικό πράγμα που ήξερε να κάνει καλά, στο ποδόσφαιρο. Έτσι λοιπόν, έπαιρνε κάθε μέρα το τρένο για να πάει από το σπίτι στο γήπεδο για προπόνηση, δουλεύοντας σκληρά για να βελτιωθεί. Πολλά περιστατικά θυμάται ο ίδιος από εκείνη την εποχή. Όπως μια φορά που επέστρεφε σπίτι του ντυμένος με τα ρούχα της ομάδας και μέσα στο βαγόνι του μπήκαν δεκάδες οπαδοί της Μπόκα μετά από αγώνα με την Μπάνφιλντ.

«Φώναζαν συνθήματα και κάποιος από αυτούς είδε τα διακριτικά της Λανούς πάνω στο σορτσάκι μου. Άρχισαν να πλησιάζουν απειλητικά προς το μέρος μου, είχα κολλήσει στο παράθυρο και σκεφτόμουν ότι έπρεπε να βρω ένα τρόπο για να κατέβω από το τρένο. Ευτυχώς στην επόμενη στάση έγινε ένα σούσουρο επειδή κάποιοι από αυτούς την έπεσαν σε μια γυναίκα, θέλοντας να αρπάξουν το πορτοφόλι της και μέσα στην αναμπουμπούλα μπόρεσα να ξεφύγω. Μερικοί με κυνήγησαν, αλλά από το πουθενά εμφανίστηκε ένας αστυνομικός και γλίτωσα!».

Ο "Flaco" στην πρώτη ομάδα

Το 2005 ανέλαβε τον πάγκο της Λανούς ο Ραμόν Καμπρέρο, ο οποίος αποφάσισε να φτιάξει ένα σύνολο στηριγμένο σε παίκτες των ακαδημιών του συλλόγου. Έτσι λοιπόν εμπιστεύτηκε πιτσιρικάδες όπως τον Λέτο, τον Σεμπαστιάν Μπλάνκο, τον Λαουτάρο Ακόστα (που ήθελε ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ) και τον Ροδρίγο Αρτσούμπι (που έκανε ένα σύντομο πέρασμα και από τον Ολυμπιακό το 2007). Ο «Φλάκο» έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα τον Ιούνιο του 2005, στο πρωτάθλημα της Clausura.

Ο Λέτο με την ομάδα Νέων της Λανούς σε ηλικία 16 ετών (2002)

Από τότε, μια δεκαετία μετά τη «σειρά» των Σούρερ και Ιμπαγάσα, ξεκίνησε η δημιουργία της δεύτερης μεγάλης γενιάς της Λανούς που έφτασε στο αποκορύφωμά της με την κατάκτηση του πρώτου εγχώριου τίτλου της Γκρανάτε, την Apertura του 2007. Ο Λέτο μπορεί να μην σήκωσε την κούπα του πρωταθλήματος μαζί με τους συμπαίκτες του, αφού λίγους μήνες πριν είχε φύγει για το Λίβερπουλ, αποτέλεσε όμως αναντικατάστατο μέλος της ομάδας του Καμπρέρο για μια διετία (52 συμμετοχές & 8 γκολ) και φρόντισε να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο μέχρι να αναχωρήσει για την Ευρώπη.

Η "κηδεία" στην Μπομπονέρα

Η Λανούς έκανε τη μεγάλη έκπληξη στην Clausura 2005-06, όπου τερμάτισε δεύτερη πίσω από την πρωταθλήτρια Μπόκα, κάτι που συνέβαινε μόλις για τρίτη φορά στην ιστορία της Γκρανάτε. Την επόμενη χρονιά, στην Apertura, η Λανούς σταθεροποιήθηκε στις ψηλές θέσεις (6η), όμως η μεγάλη βραδιά της ομάδας ήρθε στην τελευταία αγωνιστική, όταν κέρδισε την Μπόκα Τζούνιορς 1-2 μέσα στην «Μπομπονέρα», στερώντας της έτσι τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο.

Σε αυτό το ματς ο Λέτο είχε συμμετοχή και στα δυο γκολ της ανατροπής της Λανούς, δίνοντας μια εκπληκτικής ακριβείας μπαλιά 60 μέτρων στον Ακόστα, ο οποίος σέντραρε για να σκοράρει με κεφαλιά ο Γκραφ, ενώ στη συνέχεια έδωσε την ασίστ στον Αρτσούμπι για να σημειώσει το τελικό 1-2. Τις καλύτερες φάσεις από τον αγώνα, που οι φίλαθλοι της Λανούς θεωρούν ως σταθμό στην ιστορία της ομάδας τους, μπορείτε να τις δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.

Ο Pokémon για τον Flaco

Ένας από τους πιτσιρικάδες των ακαδημιών που προώθησε στην πρώτη ομάδα ο Ραμόν Καμπρέρο, ήταν ο Λαουτάρο Ακόστα. Ο «Πόκεμον», όπως είναι το παρατσούκλι του μικρόσωμου επιθετικού που το 2008 αγοράστηκε από τη Σεβίγια και τώρα αγωνίζεται ως δανεικός στην Ράθινγκ του Σανταντέρ, υπήρξε ο καλύτερος φίλος του Λέτο στη Λανούς. Το Sport24.gr μίλησε τηλεφωνικά μαζί του και ιδού τι μας είπε για τον άσο του Παναθηναϊκού.

« Ο Flaquito από μικρός έκανε τη διαφορά! Χάζευε τον κόσμο με τις εντυπωσιακές του ντρίμπλες. Για το ύψος του έχει εκπληκτική τεχνική και ένα από τα μεγάλα του όπλα είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι ακριβώς θα κάνει. Είναι τελείως απρόβλεπτος στο παιχνίδι και στις κινήσεις του. Αν θα έπρεπε να τον παρομοιάσω με κάποιον παίκτη, θα έλεγα ότι το στιλ του βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό του Ντι Μαρία.

Εγώ πήγα στην πρώτη ομάδα ένα χρόνο μετά τον Σεμπαστιάν και ποτέ δεν θα ξεχάσω το πόσο πολύ με βοήθησε να προσαρμοστώ στις καινούργιες απαιτήσεις. Πηγαίναμε μαζί στις προπονήσεις, κάναμε παρέα έξω από το γήπεδο. Γνωρίζω πολύ καλά την οικογένειά του, καταπληκτικοί άνθρωποι. Ο Λέτο από μικρός είχε αναπτύξει μια πολύ δυνατή προσωπικότητα. Διψούσε για ποδόσφαιρο και συνεχώς ήθελε να έχει τη μπάλα στα πόδια του.

Λέτο και Ακόστα πανηγυρίζουν ένα γκολ της Λανούς (2006)

Έπαιζε στο αριστερό άκρο κι εγώ στο δεξί και θυμάμαι ότι πριν τους αγώνες με έπιανε και μου έλεγε: Λαουτάρο μη φοβάσαι, όποτε υπάρχει πρόβλημα θα μου δίνεις τη μπάλα κι εγώ θα καθαρίζω. Άσε τους υπόλοιπους, εγώ είμαι εδώ! Εκνευριζόταν όταν δεν του δίναμε πάσες και μας έβαζε τις φωνές. Όμως η αλήθεια είναι ότι όλοι τον εμπιστεύονταν. Ξέραμε ότι στο ένας εναντίον ενός δεν υπήρχε περίπτωση να μην περάσει τον αντίπαλό του.

Ένα από τα κορυφαία του παιχνίδια ήταν αυτό με την Μπόκα, η νίκη μας με 2-1 μέσα στην Μπομπονέρα. Ο Φλάκο τους είχε τρελάνει όλους εκείνο το βράδυ. Έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο. Νομίζω ότι το πέρασμά του, έστω και σύντομο, από τη Λίβερπουλ, του έκανε πολύ καλό. Πήρε εικόνες και παραστάσεις σε μια από τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο. Θυμάμαι πριν φύγει για την Ευρώπη που μου είχε φέρει κάτι ασκήσεις αγγλικών για να τον βοηθήσω. Τις κοίταξα και του είπα: Φιλαράκι αυτές τις κάνει η αδερφούλα μου που πάει δευτέρα Δημοτικού! Είχα λιώσει στα γέλια!

Σήμερα συνεχίζουμε την επαφή μας. Μιλάμε στο τηλέφωνο και λέμε τα νέα μας. Είναι φοβερό παιδί ο Φλάκο και ειλικρινά χαίρομαι που τα πράγματα του πάνε πολύ καλά στην Ελλάδα. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν είχε την ευκαιρία να δείξει την αξία του και στην Εθνική, όμως θέλω να πιστεύω ότι ο Σαμπέγια θα τον προσέξει, ειδικά αν συνεχίσει τις φετινές του εμφανίσεις, πράγμα που του εύχομαι μέσα από την καρδιά μου».

Ο παλιός για τον νέο και ο νέος για τον παλιό

Πριν κλείσουμε το κείμενο, σας παραθέτουμε την άποψη του Γκάμπριελ Σούρερ για τον Σεμπαστιάν Λέτο και αυτή του Λαουτάρο Ακόστα για τον Αριέλ Ιμπαγάσα. Οι τέσσερίς τους μπορεί να αντιπροσωπεύουν διαφορετικές γενιές, όμως θελήσαμε να μας πουν τη γνώμη τους έτσι κι αλλιώς.

Ο Chucho για τον Flaco

Επική (!) φωτογραφία της Λανούς την περίοδο 1988-89. Ο Σούρερ με αφάνα (όρθιος, τρίτος από δεξιά), ενώ όλη η πίσω σειρά είναι ένα στιλιστικό ποίημα!!!

« Τον Λέτο δεν τον έχω δει να αγωνίζεται από κοντά, όμως έχω παρακολουθήσει κάποια παιχνίδια του από την τηλεόραση και θα έλεγα ότι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι η καλή τεχνική και το δυνατό, ευθύβολο σουτ. Το πέρασμά του από τη Λίβερπουλ τον βοήθησε να πάρει χρήσιμες παραστάσεις, η χρονιά στον Ολυμπιακό να ανέβει επίπεδο στην καριέρα του και η παρουσία του στον Παναθηναϊκό να ωριμάσει και να καταξιωθεί.

Σε ότι αφορά την πιθανότητα κλήσης του στην Εθνική, είναι κάτι που το βλέπω αρκετά δύσκολο, όχι όμως αδύνατο αν συνεχίσει τις πολύ καλές φετινές του εμφανίσεις. Είναι νέος σε ηλικία και αυτό είναι στα συν του, αφού έχει πολλά περιθώρια να δείξει ακόμα περισσότερα πράγματα και να πάρει κάποια στιγμή την ευκαιρία του στην Εθνική Αργεντινής».

O Pokémon για τον Caño

Η ομάδα της Λανούς όπως αγωνίστηκε στον δεύτερο τελικό του Conmebol. Μπροστά στη μέση, ο Αριέλ Ιμπαγάσα (1996)

« Ο Αριέλ Ιμπαγάσα υπήρξε για εμάς τους πιτσιρικάδες της Λανούς ένα παράδειγμα που θέλαμε να ακολουθήσουμε. Όλοι οι παίκτες της γενιάς του Conmebol ήταν τα είδωλά μας. Μπορεί ηλικιακά να είχαμε διαφορά μιας δεκαετίας ή και λίγο παραπάνω, όμως χρονικά η επιτυχία τους ήταν πολύ κοντά σε μας. Η Λανούς είχε σχεδόν ένα αιώνα ιστορίας και είχε χρειαστεί να περιμένει πάρα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει ο πρώτος τίτλος.

Παράλληλα, όταν ξεκινούσαμε εμείς την καριέρα μας στη Λανούς, βλέπαμε τις μεγάλες επιτυχίες παικτών όπως ο Ιμπαγάσα, ο Σούρερ, ο Ρόα, ο Σιβιέρο κλπ στην Ευρώπη και θέλαμε να τους μοιάσουμε. Να διακριθούμε στην ομάδα μας και να μπορέσουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα σε κάποιο ευρωπαϊκό σύλλογο. Τελικά αρκετοί από εμάς τα καταφέραμε, κερδίσαμε το πρώτο πρωτάθλημα στην Αργεντινή και πλέον αγωνιζόμαστε σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα».

Ευχαριστούμε θερμά τον Γκαμπριέλ Σούρερ και τον Λαουτάρο Ακόστα που μας μίλησαν για τον Ιμπαγάσα και τον Λέτο. Επίσης το γραφείο Τύπου της Λανούς για το σπάνιο φωτογραφικό υλικό που μας διέθεσε.

Βίντεο: Στιγμές του Ιμπαγάσα με τον Ολυμπιακό (2010-11)

Βιντεο: Στιγμές του Λέτο με τον Παναθηναϊκό (2009-11)