Πριν λίγες μέρες έκλεισε το 19ο έτος της ηλικίας του αλλά όταν τον συναντήσεις από κοντά και μιλήσεις μαζί του, ακόμα και για μισή ή μια ώρα, όσο κράτησε και η συνέντευξη που παραχώρησε στο Sport24.GR μπορείς να καταλάβεις ότι είναι πολύ πιο ώριμος από την ηλικία του.

Το γεγονός ότι εδώ και δυο χρόνια ζει μόνος του στην Γερμανία και συγκεκριμένα στην Καρλσρούη όπου προσπαθεί να κάνει πράξη το όνειρο του σίγουρα έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο να ωριμάσει πιο γρήγορα.

Ο λόγος για τον Παναγιώτη Αρναούτογλου, ο οποίος είναι γεννημένος στις 30 Μαΐου 1996 και από τον Αύγουστο του 2013 έχει μετακομίσει μόνιμα εκτός Ελλάδας για λογαριασμό του Γερμανικού συλλόγου.

Ο Αρναούτογλου παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο Sport24.GR μιλώντας για όσα έχει ζήσει αυτά τα δυο χρόνια στην Γερμανία, τονίζοντας πως θεωρεί ότι έχει βελτιωθεί και άρα έχει κάνει τη σωστή επιλογή. Επίσης αναφέρθηκε στην φετινή σεζόν που ξεκίνησε με πολλές δυσκολίες και ολοκληρώθηκε με την παρουσία της Καρλσρούης μέχρι τα ημιτελικά του πρωταθλήματος και τα ματς με την Σάλκε.

Ο 19χρονος άσος κάνει τις συγκρίσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία, μιλάει για το όνειρο του αλλά και τη συνέχεια της καριέρας του εκτός Ελλάδας και φυσικά σαν μέλος της Εθνικής Νέων όπου γνώρισε την ήττα με 10-0 από την Ελβετία αναφέρεται στο τι είχε γίνει σε εκείνο το φιλικό παιχνίδι.

Πως έγινε το deal για να φύγεις από τον Παναθηναϊκό και να βρεθείς στην Γερμανία και την Καρλσρούη πριν δυο χρόνια;
"Έπαιζα στην Εθνική Ελλάδος αλλά και στον Παναθηναϊκό όλα τα χρόνια βασικός, ήρθαν είδαν κάποια παιχνίδια τότε στα προκριματικά στο Ευρωπαϊκό Νέων και συγκεκριμένα αυτό με την Γαλλία και μέσω του εκπρόσωπου μου που είχε την επαφή με την ομάδα έγινε η πρώτη επαφή. Έψαχναν για ένα αριστερό μπακ και οι Γερμανοί κοιτούσαν πάντα παίκτες από την Ελλάδα και την Εθνική.

Οπότε είδαν το ματς ήταν ευχαριστημένοι και μου είπαν "Έλα εδώ για μια εβδομάδα να σε δούμε" γιατί πάντα το έχουν αυτό κυρίως στην Γερμανία ακόμα και 25χρονών να είσαι και φτασμένος παίκτης, αν δεν τους κάνεις λίγο, τις περισσότερες φορές θα σε δοκιμάσουν".

Όταν σου έγινε αυτή η πρόταση από τον μάνατζερ σου υπήρχαν δεύτερες σκέψεις από την πλευρά σου για το αν έπρεπε να πας να δοκιμαστείς;
"Ήθελα κατευθείαν να το δοκιμάσω. Ήθελα ακόμα πιο πριν να πω ότι ξεκινάω μόνος μου, άλλα έτσι όπως έκατσε, είχα δοκιμαστεί κιόλας στη Τζένοα και στην Πάρμα. Είχα πάει να δω λίγο πως είναι έξω, είχα εντυπωσιαστεί με αυτό που είχα δει εκεί. Πηγαίνοντας όμως στην Γερμανία περίμενα κάτι άλλο, κάτι ακόμα πιο καλό από αυτό, οπότε λέω γιατί όχι. Πάμε να δοκιμάσουμε, να δούμε πως είναι".

Βρισκόσουν σε μια καλή ακαδημία, αυτή του Παναθηναϊκού, που φημίζεται για την δουλειά της, βγάζει παίκτες, δίνει ευκαιρίες σε νέους ποδοσφαιριστές αλλά εσύ το έψαξες αρκετά να φύγεις στο εξωτερικό. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θες να φύγεις από την Ελλάδα. Πίστεψες ότι εδώ δεν θα είχες τις ευκαιρίες που θα ήθελες λόγω και του ελληνικού ποδοσφαίρου;
"Όχι, γιατί όταν εγώ σκέφτηκα να φύγω το ελληνικό πρωτάθλημα για μένα ήταν ο πρώτος στόχος. Δεν ήταν ότι ήθελα πάση ότι πάω να παίξω έξω, απλά ήταν σαν ιδέα να πάω να δω πως είναι. Και με δεδομένο ότι πολλά παιδιά όταν έφυγαν ο Χάρης Μαυρίας, ο Νίνης συγκεκριμένα που είχε πει σε συνέντευξη του "καλύτερα να είχα φύγει πιο νωρίς".

Δουλεύεις αλλιώς έξω, παίρνεις πράγματα. Αν για παράδειγμα γινόμουν επαγγελματίας στον Παναθηναϊκό, ένα πολύ καλό σενάριο και πήγαινα στα 20 στα 22 στο εξωτερικό δεν νομίζω ότι θα είχα την ίδια εξέλιξη. Δεν θα μπορούσα να πάρω και να κρατήσω αυτά τα πράγματα που θα πάρεις στα 16 ή 17. Εγώ έφυγα στα 16-17".

Μετά από δυο χρόνια στη Γερμανία πιστεύεις ότι έχεις δικαιωθεί για την επιλογή σου;
"Ναι πιστεύω ότι ήταν η σωστή επιλογή απ' όλα τα θέματα. Από θέμα χαρακτήρα, από θέμα ότι είδα το ποδόσφαιρο όπως το βλέπουν έξω και αυτή η διαφορά νοοτροπίας είναι η πιο σημαντική. Πως βλέπουν έξω το θέμα "phisical", πως είσαι σωματικά μέχρι και πόσο γρήγορα σκέφτεσαι, όλα τα κάνεις πιο γρήγορα. Είσαι υποχρεωμένος να τα κάνεις πιο γρήγορα".

Αν όταν έφυγες από τον Παναθηναϊκό ήσουν σε ένα επίπεδο 6-7 με άριστα το 10, σε πιο επίπεδο θεωρείς ότι είσαι τώρα με βάση την ίδια κλίμακα;
"Όχι παραπάνω από 8, 8,5 γιατί πάντα έχεις πολύ παραπάνω να δώσεις αλλά εκεί σε ένα 8, 8,5. Δηλαδή δυο μονάδες οι οποίες έχουν να κάνουν με πράγματα που εδώ δεν θα μπορούσα να τα βρω κάπου. Σε οποιαδήποτε ομάδα και αν ήμουν στην Ελλάδα. Ειδικά τώρα που ήμουν σε μια τόσο καλή ομάδα σε θέματα ακαδημιών όπως ο Παναθηναϊκός".

Σε τι δίνουν περισσότερο βάση στο εξωτερικό;
"Στην ταχύτητα, το πρώτο σίγουρα, στην δύναμη. Δυο πράγματα που στην Ελλάδα δεν τους δίνουμε τόσο μεγάλη βάση και το κατάλαβα με το που πήγα. Από τις πρώτες μέρες είπα "Τι γίνεται εδώ; Είναι κάτι διαφορετικό". Και το επόμενο πράγμα που πήρα είναι εμπειρίες. Παίζοντας με καλύτερους παίκτες, παίζοντας με παίκτες που κατέβαιναν στην δεύτερη ομάδα και μπορεί να είχαν παίξει Champions League.

Ήταν κάποια παιδιά που ήταν 17 ή 18 χρονών ή 19 πέρυσι οι οποίοι κατέβαιναν να παίξουν αντίπαλοι μας. Αυτό σε κάνει καλύτερο όπως και να έχει. Σκέφτονται πράγματα τα οποία εγώ ως αμυντικός δεν μπορούσα να τα βάλω στο μυαλό μου όσο ήμουν στην Ελλάδα. Έχουν ιδέες και βλέπεις πράγματα και παίρνεις εμπειρίες που δύσκολα θα τις πάρεις οπουδήποτε άλλου".

Τι σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο αυτά τα δυο χρόνια; Σε σύγκριση με το πρωτάθλημα U20, οι υποδομές, τα γήπεδα γιατί εδώ μπορεί να έπαιζες και σε "χωράφια", και σε γήπεδα με πλαστικό τάπητα;
"Σίγουρα τα γήπεδα δεν έχουν να κάνουν και σε εντυπωσιάζουν. Ίσως σε αυτό μπορούμε να βρούμε δικαιολογία για εμάς τον καιρό. Οι εγκαταστάσεις, το πως είναι η ομάδα. Είσαι στην U20 και νομίζεις ότι είσαι επαγγελματίας. Αυτό είναι πράγμα που ζήλεψα από την ομάδα που πήγα για δοκιμαστικά.

Πήγα για μια εβδομάδα για δοκιμαστικά, όπου σε τρεις μέρες βέβαια είχε ξεκαθαρίσει το θέμα, αλλά σε αυτές τις τρεις μέρες ένιωσα ότι έφυγα από την καλύτερη ακαδημία της Ελλάδας και πήγα κάπου και ένιωσα επαγγελματίας κατευθείαν λέγοντας: "Πως δουλεύετε εδώ πέρα"".

Το να φύγεις από την Ελλάδα και να αφήσεις την οικογένεια σου δεν ήταν κάτι που σε έκανε να το σκεφτείς ξανά και ξανά; Ή επειδή παίζεις ποδόσφαιρο από μικρός το είχες στο πίσω μέρος του μυαλού σου;
"Είμαι έτσι που δεν σκέφτηκα τίποτα. Για παράδειγμα να σου πω μια αστεία ιστορία. Έχω κάποιους συγγενείς στην Γερμανία, εγώ είχα ξεκινήσει την μπάλα ως πιτσιρικάς επειδή μου άρεσε, τυχαία πήγα στον Παναθηναϊκό όταν ήμουν 9 χρονών. Οι γονείς μου δεν έχουν ιδέα από το ποδόσφαιρο, να σκεφτείς βλέπουν ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και αν δεν είναι ο τελικός του Champions League αλλάζουν το κανάλι, δεν μπορώ να δω μπάλα σπίτι μου (σ.σ. γέλια).

Με κορόιδευε ο πατέρας μου και μου έλεγε πάμε να φύγουμε από τον Παναθηναϊκό θα σε πάω εγώ στην Γερμανία να παίξεις μπάλα και γελάγαμε θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι άπιαστο και δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ. Γέλιο στο γέλιο όμως έτσι όπως τα έφερε η μοίρα και με την Εθνική και τα καλά παιχνίδια τότε ως αριστερό μπακ και η ομάδα η Καρλσρούη που ζήτησε αριστερό μπακ, ήρθε και ο μάνατζερ που προστέθηκε και είχε τη βάση στην Γερμανία και κάποιες άκρες πήγα εκεί πέρα χωρίς να το καταλάβω.

Ξύπνησα μια μέρα και ήμουν στην Γερμανία και έπρεπε εκεί πέρα να αναδειχθώ και να ανταγωνιστώ παίκτες που ήταν πολύ πιο έτοιμοι από μένα, πολύ πιο δυνατοί, πολύ πιο γρήγοροι, οπότε αυτό μου έδωσε κατευθείαν κίνητρο και το άφησα αυτό στην άκρη από το μυαλό μου".

Από τον Παναθηναϊκό έφυγες σαν αριστερό στόπερ αλλά και μπακ. Στην Γερμανία που έχεις καθιερωθεί;
"Στην Γερμανία χρειάστηκε να παίξω σε πολλές θέσεις. Γιατί πήγα στην μέση της χρονιάς και οι θέσεις ήταν κλεισμένες στο ρόστερ. Είχαν δυο και τρεις παίκτες σε κάθε θέση τους οποίους δεν μπορούσαν να πουν "φέραμε κάποιον, θα μείνετε όλοι έξω". Οπότε χρειάστηκε να παίξω και σε άλλες θέσεις.

Σκέψου στην θέση μου είχαμε αριστεπόδαρο στόπερ, αριστεροπόδαρο μπακ που έπαιζαν στην Εθνική Γερμανίας. Δεν μπορούσαν να τους πουν να βγουν έξω λέγοντας ότι φέραμε έναν Έλληνα και εσείς που είστε παίκτες της Εθνικής Γερμανίας θα σας βγάλουμε έξω. Οπότε χρειάστηκε να παίξω σε πολλές θέσεις, έπαιξα οκτάρι, έπαιξα εξάρι, έπαιξα αριστερό εξτρέμ μαζί με το μπακ. Οπότε αλλάζαμε και θέσεις. Τον τελευταίο χρόνο έπαιξα μόνο στόπερ".

Εσύ βλέπεις ότι θα κάνεις καριέρα σαν στόπερ;
"Να σου πω την αλήθεια όχι. Ειδικά στην Γερμανία που είμαι όχι. Είμαι 1,82, τα στόπερ εκεί πρέπει να είναι 1,90, είναι άλλα τα ύψη".

Άρα μαθαίνεις εκεί την θέση ως αμυντικός για να μπορέσεις μετά να παίξεις σαν αριστερό μπακ;
"Ναι, κάπως έτσι. Είδαν ότι μπορώ να παίξω και εκεί λόγω της αλτικότητας μου, λόγω δύναμης, λόγω ταχύτητας και παίζοντας με ένα πιο ψηλό παιδί στα δεξιά τα βρίσκαμε ωραία και παίζαμε μια χαρά. Γιατί είδαν ότι μπορώ να παίξω. Οι 10-15 πόντοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά στην Bundesliga όχι όμως και στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής".

Είναι πολλοί οι Έλληνες που βρίσκονται στην Γερμανία όπως ο Οικονόμου, ο Ιωαννίδης, ο Τσίγκος που είναι πιο μικρός και φυσικά και άλλοι όπως ο Παπασταθόπουλος και ο Παπαδόπουλος. Αλλά ας μην μιλήσουμε για αυτούς. Τι κάνει τους Γερμανούς να έχουν τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στους Έλληνες μικρής ηλικίας;
" Δεν ξέρω τι είναι πραγματικά αυτό που ξεχωρίζει, ίσως ότι ταιριάζουμε στα χαρακτηριστικά στη νοοτροπία τους, δύναμη, ταχύτητα, τσαγανό, που δίνουμε πάντα ψυχή και παλεύουμε μέχρι το τέλος. Οι Γερμανοί ακόμα και αν χάνουν 5-0 θα παλέψουν για να κάνουν το 5-1 μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Πρώτον αυτό και δεύτερον ότι σαν Έλληνες έχουμε και τεχνικά στοιχεία τα οποία στο πρωτάθλημα της Ελλάδος δεν λείπουν. Η τεχνική δεν λείπει στην Ελλάδα, οι Έλληνες παίκτες είναι τεχνίτες. Αυτός ο συνδυασμός τους κάνει να μην αφήνουν έναν Έλληνα να φύγει".

Σε θέματα εγκαταστάσεων οι διαφορές είναι τεράστιες;
"Όταν λέμε τεράστιες, είναι πραγματικά τεράστιες. Είμαι σε μια ομάδα Β' Εθνικής και οι εγκαταστάσεις της είναι καλύτερες σχεδόν απ' όλες τις ελληνικές ομάδες της Super League αν εξαιρέσεις λίγο τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ.

Παίζοντας όμως με άλλες ομάδες ή ακαδημίες που είναι σε άλλα γήπεδα όπως της Σάλκε, της Μπάγερν, της Ντόρτμουντ και αρκετών ακόμη είναι άλλο επίπεδο. Μιλάμε για εγκαταστάσεις που δεν χωρούν καν στην πόλη, τις βγάζουν έξω από την πόλη, θες 20-25 λεπτά να πας και χάνεσαι, θέλεις χάρτη".

Όταν παίζεις με ομάδες όπως η Μπάγερν, η Ντόρτμουντ μπαίνεις στην διαδικασία να σκεφτείς "ωχ παίζω αντίπαλος της Μπάγερν" ή δεν το σκέφτεσαι επειδή μιλάμε για ομάδες U20;
"Δεν μπορείς να μην το σκέφτεσαι. Εγώ δεν είναι ότι ξέρω όλους τους παίκτες της Μπάγερν ή όλους τους παίκτες της Καρλσρούης, αλλά έχω σαν αρχή να μην το σκέφτομαι. Με ενδιέφερε να παίζω πιο πολύ.

Τελειώσαμε ένα ματς με την Μπάγερν και έπαιζα μαν του μαν με έναν επιθετικό της ομάδας, τον καλύτερο τους παίκτη, ο οποίος είναι και διεθνής με όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες της Γερμανίας ενώ ήδη έχει κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της Μπάγερν.

Έπαιζα όλο το παιχνίδι εναντίον του, εγώ δεν τον ήξερα, δεν τον είχα δει ξανά ποτέ μου, δεν με ενδιέφερε τι έκανε απλά παίζαμε αντίπαλοι. Δυνατά εγώ, τεχνικά αυτός, παίζαμε όλο το παιχνίδι έτσι. Τον πήγα πάρα πολύ καλά εγώ και ήμουν πολύ χαρούμενος που έπαιξα τόσο καλά κόντρα στην Μπάγερν σε ένα δύσκολο ματς και παρά το γεγονός ότι χάσαμε 3-2 με τρία στημένα.

Τελειώνει το παιχνίδι και συναντάω έναν συμπαίκτη μου που ήταν τραυματίας και δεν έπαιξε και μου λέει "Μπράβο τα πήγες πολύ καλά κόντρα στον Σινάν Κούρτ. Έκανες τρομερό παιχνίδι". Εγώ δεν τον ήξερα και του λέω ποιος είναι αυτός και μου απαντά: "Παίζει στην πρώτη ομάδα της Μπάγερν. Είναι πολύ καλός παίκτης τον πήραν από την Γκλάντμπαχ και είχε παίξει και εκεί στην πρώτη ομάδα, είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Γερμανία". Τότε εντυπωσιάζεσαι και λες, ωραίο είναι αυτό αλλά εγώ δεν το ήξερα, δεν με ένοιαζε".

Εσύ τι θα κάνεις την επόμενη χρονιά στην Γερμανία;
"Για την Γερμανία κάποιοι παίκτες είναι έτοιμοι στα 18, κάποιοι στα 17, κάποιοι στα 21, κάποιοι στα 24, όπως ο Χολέμπας για παράδειγμα που ξεκίνησε να παίζει όταν ήταν 23χρονών. Στην Γερμανία θα πάρεις την ευκαιρία να παίξεις στην πρώτη ομάδα όταν κρίνουν αυτοί ότι είσαι έτοιμος και σε χρειάζονται.

Εγώ από του χρόνου θα συνεχίσω στην δεύτερη ομάδα. Άλλωστε μου έχουν δώσει ένα πολύ καλό συμβόλαιο για δυο χρόνια, εγώ βέβαια ήθελα για ένα χρόνο, αυτοί είπαν δυο και εγώ τους εμπιστεύτηκα γιατί αυτοί με πήραν από την Ελλάδα, ένα παιδί μόνο μου και ξεκίνησα κάτι στο εξωτερικό.

Δεσμεύτηκαν πως θα πάρω κάποιες προπονήσεις με την πρώτη ομάδα μέσα στα δυο χρόνια που θα είμαι εκεί. Και το πως θα έρθει, στην Γερμανία το ωραίο και παράλληλα δύσκολο είναι ότι σήμερα είσαι στην δεύτερη ομάδα, αύριο είσαι βασικός στην πρώτη και μπορεί μετά από ενάμιση χρόνο να παίζεις και πάλι στην δεύτερη ομάδα.

Δεν υπολογίζουν, όπως και οι Άγγλοι. Παίρνουν τον Φαλκάο, άμα δεν κάνεις για την πρώτη ομάδα ακόμα και αν είσαι όνομα 50 εκατ. ευρώ ή 500.000 ευρώ δεν τους ενδιαφέρει. Όσο είσαι καλός θα είσαι στην πρώτη ομάδα και αν δεν είσαι καλός θα παίζεις με την δεύτερη ομάδα.

Εγώ θα ξεκινήσω από την δεύτερη ομάδα της Καρλσρούης και ανάλογα με τις εμφανίσεις που θα κάνω, σε μια καινούρια θέση καθώς θα παίζω ως οκτάρι, ευτυχώς έχω και τον προπονητή που είχα και πέρσι που με εμπιστεύεται οπότε ανάλογα με τις εμφανίσεις που θα κάνω θα ακολουθήσει ο δρόμος για την πρώτη ομάδα".

Το ότι θα παίζεις ως οκτάρι πως το ξέρεις από τώρα; Και όχι στόπερ ή αριστερό μπακ; Τόσο μπροστά είναι οι Γερμανοί; " Είναι σχολαστικοί μέχρι και σε αυτό. Κάθε προπονητής βγάζει ένα ρόστερ και υπολογίζει κάποιους παίκτες εκεί που θέλει. Ο προπονητής ο συγκεκριμένος, όπως και πέρσι με χρησιμοποίησε πιο μπροστά, με χρησιμοποίησε σαν οκτάρι, σαν αριστερό έξτρεμ, πολλές φορές έπαιζα και δεξιά έτσι πιστεύει ότι η τεχνική μου και τα επιθετικά μου χαρίσματα μπορούν να κάνουν κάποια διαφορά στην πρώτη ομάδα.

Το πιστεύει πιο πολύ απ' ότι αν παίξω στόπερ. Θες λόγω ύψους, λόγω τεχνικής, θεωρεί έτσι όπως με βλέπει και με έχει δει να παίζω μπορώ να σταθώ καλύτερα σε αυτή τη θέση".

Εσύ τι πιστεύεις για τον εαυτό σου; Η δεν έχεις κατασταλάξει;
" Εγώ έχω κατασταλάξει και δεν μπορώ να πω ότι έχω καθησυχάστει. Αλλά από την μια μου αρέσει, από την άλλη έχω καθησυχαστεί πως μπορώ να παίξω πολλές θέσεις. Δηλαδή όποιος με ρωτάει τι θέση παίζεις εγώ του λέω δυο-τρεις θέσεις και όπου θέλει με χρησιμοποιεί, το θεωρώ καλό, δεν το θεωρώ κακό".

Αυτό είναι συνήθως καλό για έναν παίκτη να μπορεί να παίξει σε πολλές θέσεις;
" Ναι είναι καλό. Μου αρέσει, μαθαίνεις δυο-τρεις θέσεις και στο τέλος θα κατασταλάξεις. Επιπλέον ποιος προπονητής δεν θα ήθελε να έχει ένα παίκτη που να ξέρει ότι μπορεί να του πει σήμερα παίζεις στόπερ, αύριο αριστερό μπακ, στο άλλο ματς στη μεσαία γραμμή. Όλοι θα ήθελαν έναν τέτοιο παίκτη”.

Στην Γερμανία αυτά τα δυο χρόνια είχες κάποια δύσκολη στιγμή που να είπες θέλω να γυρίσω πίσω;
" Είχα αυτή τη χρονιά. Ξεκίνησε δύσκολα γιατί ο προπονητής δεν με γνώριζε ήταν καινούριος, έρχεται και του λένε ορίστε ένας ποδοσφαιριστής τον έχουμε από την Ελλάδα Ήταν ένας προπονητής με διαφορετική φιλοσοφία, ήθελε διαφορετικά πράγματα, ήθελε άλλα πολύπλοκα πράγματα, άλλα πολύ απλά. Δεν ήξερε ούτε αυτός τα στοιχεία μου, οπότε ήταν δύσκολα στην προετοιμασία.

Από εκεί που πήγα και με υπολόγιζαν, με ήθελαν, ο προπονητής, η ομάδα μου έλεγε θα σε στηρίξουμε ότι και να γίνει, ξαφνικά βρίσκεις έναν άλλο προπονητή που σου λέει "εντάξει μου αρέσεις, είσαι καλός, θέλω να σε κρατήσω στην ομάδα αλλά δεν ξέρω αν θα είσαι και βασικός". Με την ιδέα ότι στην U20 μπορεί να μην είσαι βασικός, αυτό ήταν λίγο παράξενο. Οπότε εγώ έπρεπε να δώσω ότι είχα, ίσως και παραπάνω απ' ότι είχα για να με πιστέψει. Μέχρι να το καταφέρω αυτό υπήρξαν και δύσκολα βράδια και πολλές σκέψεις.

Να περάσεις άλλωστε ένα καλοκαίρι ολόκληρο με μια εβδομάδα στην Ελλάδα με τους δικού σου ανθρώπους είναι δύσκολο. Ήμουν στην Γερμανία τον μισό Ιούνιο, όλο τον Ιούλιο και όλο τον Αύγουστο. Έκανα κοντά στους πέντε, έξι μήνες να έρθω στην Ελλάδα. Ήταν δύσκολο, δεν μπορώ να σου πω ότι ήταν εύκολο. Αλλά παρόλα αυτά βάζεις προτεραιότητες. Λες θέλω αυτό να κάνω, θα το πετύχω και συνήθως εγώ έτσι όπως είμαι ξεροκέφαλος αν θέλω να πετύχω κάτι θα τα δώσω όλα μέχρι να το πετύχω, ότι και να σκέφτομαι το βράδυ".

Τη φετινή σεζόν φτάσατε μέχρι τα ημιτελικά του πρωταθλήματος. Παίξατε δυο ματς με την Σάλκε και μάλιστα την ρεβάνς μέσα στην έδρα της. Πως την έζησες όλη αυτή την εμπειρία;
" Η καλύτερη μέχρι τώρα, αν εξαιρέσω δυο-τρεις εμπειρίες που είχα με την Εθνική που παίξαμε στα προκριματικά με ομάδες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Γερμανία που είναι και αυτές τρομερές εμπειρίες. Τέτοια εμπειρία σε συλλογικό επίπεδο δεν είχα ποτέ. Είχα παίξει στα τελικά του πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό αλλά δεν ήταν έτσι.

Παίξαμε στο δικό μας στάδιο στην Καρλσρούη και το επόμενο παιχνίδι με την Σάλκε ήταν μέσα στο “Veltins Arina”, στο οποίο μόνο που μπήκαμε μέσα αρχίσαμε και βγάζαμε φωτογραφίες γιατί τέτοιο πράγμα δεν ζεις κάθε μέρα.

Ήταν κάτι άλλο εξωπραγματικό. Που παρόλα αυτά μετά από ένα 15λεπτο όταν συνηδειτοποιήσεις που είσαι το ξεχνάς. Συν ότι οι Γερμανοί εκδήλωσαν άλλη μια φορά την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Ανεξάρτητα αν ήμασταν ομάδες U19 και στα δυο παιχνίδια είχαμε περισσότερους από 10.000 φιλάθλους".

Τι έγινε σε εκείνα τα δυο παιχνίδια και δεν φτάσατε τελικά στον τελικό;
" Παίξαμε το πρώτο παιχνίδι, χάσαμε 2-1, αν και στο δεύτερο ημίχρονο ήμασταν ανώτεροι από την Σάλκε, την είχαμε στο μισό γήπεδο και έπαιξε όσο πιο αμυντικά γινόταν. Ένιωθα ότι δίναμε παράσταση. Θέλαμε να παίξουμε τόσο καλό ποδόσφαιρο που να μας κοιτάξουν όλοι, γιατί στην αρχή δεν μας υπολόγιζε κανείς.

Στο δεύτερο παιχνίδι μπήκαμε πιο αγχωμένοι, είναι γεγονός. Το γήπεδο θες; Το γεγονός ότι παίζαμε εκτός έδρας; Είχε πολύ κόσμο και μας πίεσε αυτό; Δεν ξέρω τι ήταν αυτό. Σαν να είχαμε ένα σκάλωμα, δεν παίζαμε ελεύθεροι. Ενώ στο πρώτο παιχνίδι από το πρώτο λεπτό παίζαμε ελεύθερο ποδόσφαιρο. Δεν μας ένοιαζε τίποτα, από το πρώτο λεπτό παίζαμε foul pressing μπροστά, δημιουργούσαμε φάσεις, ευκαιρίες, όλοι κινούμασταν επιθετικά, το ευχαριστηθήκαμε.

Στο δεύτερο μπήκαμε μαγκωμένοι. Δεν ξέρω ίσως και το γκολ που ήμασταν πίσω από το πρώτο παιχνίδι. Φέραμε 1-1, είχαμε ευκαιρίες αλλά δεν ήμασταν τόσο καλοί όσο στο πρώτο ματς”.

Τελικά το πρωτάθλημα ποιος το πήρε;
" Το πρωτάθλημα το πήρε η Σάλκε νικώντας στον τελικό την Χόφενχαιμ, η οποία είχε περάσει από την Λειψία”.

Πολλοί θα αναρωτηθούν Μπάγερν και Ντόρτμουντ που ήταν;
"Η Μπάγερν ήταν στο πρωτάθλημα μας, η Χόφενχάιμ πέρασε πρώτη εμείς περάσαμε δεύτεροι. Η Ντόρτμουντ ήταν στο πρωτάθλημα της Σάλκε και έμεινε και αυτή απέξω".

Τους αφήσατε απ' έξω δηλαδή κάτι που σημαίνει ότι έχετε καλύτερη ομάδα U19 (σ.σ. γέλια);
"Ναι τους αφήσαμε απ' έξω. Δεν ξέρω τι πάει να πει. Όμως όταν παίξαμε μαζί τους εμείς τους κοιτάξαμε στα ίσια. Αυτό που μου αρέσει στην Γερμανία, ανεξάρτητα τι σήμα φοράς στη φανέλα, πόσο ακριβός είσαι, δεν σε φοβίζει, σου δίνει ένα σεβασμό στον αντίπαλο. Δεν σε φοβίζει και παίζεις 100% και ότι γίνει.

Δεν είναι δηλαδή ότι μπαίνεις σε ένα παιχνίδι και έχεις φόβο ότι θα χάσεις. Δεν έχω μπει ποτέ σε παιχνίδι της Bundesliga με τη φανέλα της Καρλσρούης είτε παίζαμε με την Μπάγερν, τη Ντόρτμουντ, τη Σάλκε ή την Πάντεμπορν, που επίσης είναι καλή ομάδα αλλά δεν έχει τα ονόματα των προηγούμενων ομάδων, δεν ένιωσα ποτέ φόβο.

Είχαμε σεβασμό γιατί εμείς πηγαίναμε στο γήπεδο με το πούλμαν της ομάδας όταν παίζαμε εκτός έδρας και όταν ήμασταν εντός έδρας πηγαίναμε με το Λεωφορείο ή με το τρένο και αυτοί ερχόντουσαν με Πόρσε και με Μερσεντές , αυτό είναι κάτι άλλο βέβαια. Όταν μπαίναμε στο γήπεδο ήμασταν όλοι ίδιοι, δεν είχε σημασία".

Από την Ελλάδα τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο;
" Μου λείπει η οικογένεια μου, το σπίτι μου. Μου κακοφαίνεται που πάω διακοπές στο σπίτι μου. Έκανα καιρό να το συνηδειτοποιήσω. Δηλαδή ήμουν ξένος σε μια χώρα την οποία δεν τους δέχονται όλους τους ξένους μετά χαράς, γιατί έχουν πολλούς.

Μου λείπουν οι φίλοι μου, το πως περνούσα εδώ που ήξερα ότι θα μπορούσα να πάρω τηλέφωνο έναν φίλο μου, έναν συμπαίκτη μου και μπορούσα να πάω όπου ήθελα. Αυτό στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο. Γιατί εκεί δεν πιάνεις φίλους μέσα σε δυο μήνες όπως κάνεις στην Ελλάδα. Πιάνεις σε ένα χρόνο.

Και μέχρι να δημιουργήσουμε μια παρέα μέσα από την ομάδα, να με δεχτούν, να μιλήσουμε Γερμανικά, γιατί μου πήρε ένα χρόνο να μάθω την γλώσσα, μέχρι να τα καταφέρω όλα αυτά ήταν δύσκολα. Ήμουν μόνος μου. Λίγο πιο απόμακρος μέσα στην ομάδα, ήταν απλά σαν να κάνω την δουλειά μου”.

Στην Καρλσρούη υπάρχουν άλλοι Έλληνες;
" Ναι φυσικά και υπάρχουν, μου πήρε λίγο χρόνο αλλά έχω γνωρίσει αρκετούς. Υπάρχουν ελληνικά μαγαζιά, Έλληνες, φίλος του φίλου, γνωριστήκαμε και καλά παιδιά κιόλας. Έτσι είναι στο εξωτερικό ή θα γνωρίσεις καλούς Έλληνες ομογενείς, τίμιους, σωστούς ή θα γνωρίσεις κάποιους ανθρώπους που θέλουν μόνο να πάρουν από σένα".

Όχι μόνο στην πόλη αλλά και στην ομάδα;
"Στην ομάδα είχαμε άλλον έναν, υπήρχαν και άλλοι αλλά την προηγούμενη χρονιά έφυγαν. Έμεινε μόνο ένας και αυτή τη χρονιά ήμουν ο τελευταίος".

Έχεις συμπαίκτες και παίκτες από άλλες χώρες της Ευρώπης;
"Α ρκετούς αλλά δεν συνηθίζουν να παίρνουν πολλούς παίκτες από το εξωτερικό γιατί έχουν ποδοσφαιριστές “να φάνε και οι κότες”. Απ' όποια περιοχή της Γερμανίας και να πάνε θα βρουν το ίδιο παίκτες καλούς με ξένους. Δηλαδή αυτό που κάνουμε εμείς και φέρνουμε πολλούς ξένους θεωρώντας ότι είναι καλύτεροι.

Οι Γερμανοί δεν φέρνουν τόσους ξένους γιατί λένε ότι έχουμε αυτούς τους παίκτες, μπορούμε με αυτούς να πορευτούμε, οπότε θέλουμε τη μεγάλη διαφορά για να είναι ξένος. Δεν θα φέρουν έτσι απλά. Και οι περισσότεροι Έλληνες που σου είπα ότι είχαν στην ομάδα ήταν γεννημένοι εκεί, στην Γερμανία".

Η Καρλσρούη σου έδωσε αυτή την ευκαιρία στην καριέρα σου. Εσύ έχεις βάλει σαν στόχο τώρα να παίξεις στην πρώτη ομάδα της Καρλσρούης ή αν έρθει κάτι άλλο στο μέλλον θα το κυνηγήσεις ακόμα και αν δεν έχεις πετύχει αυτό τον στόχο;
" Ναι, φυσικά ναι. Αν σου πω όχι θα είναι ψέματα. Κάθε ομάδα που ενδεχομένως θα ενδιαφερθεί για μένα θα την κοιτάξω στα ίσια και θα είμαι ξεκάθαρος όπου και να είμαι. Και στον Παναθηναϊκό που ήμουν, πάλι ξεκάθαρος ήμουν.

Ήμουν στην προετοιμασία μέχρι το τέλος, και στο τέλος είπα θέλω να αποχωρήσω και για αυτό και με σεβάστηκαν. Έχω πάντα ανοιχτά τα αυτιά μου, είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Στο ποδόσφαιρο καλώς ή κακώς ένα καλό παιχνίδι μπορεί να προσελκύσει και τρεις, τέσσερις ομάδες.

Οπότε δεν μπορείς να πεις δεν θα ενδιαφερθώ για άλλες ομάδες, έχω μόνο έναν στόχο αν δεν τον πετύχω τέλος. Καλώς ή κακώς πρέπει να κοιτάς και αλλού αλλά όταν είσαι στην Καρλσρούη ο πρώτος στόχος είναι να παίξεις στην πρώτη ομάδα".

Αυτά τα δυο χρόνια που είσαι στην Γερμανία παρακολουθείς το ελληνικό ποδόσφαιρο; Τι γίνεται;
" Να σου πω την αλήθεια, τον πρώτο χρόνο έφυγα από τον Παναθηναϊκό, όπου ήμουν από μικρό παιδί, δεν μπορούσα να μην τον παρακολουθήσω. Έβλεπα όλα τα παιχνίδια, όλο το πρωτάθλημα Μπήκα όμως στο “τριπάκι” με το Γερμανικό πρωτάθλημα.

Οι Γερμανοί βλέπουν κάθε σαββατοκύριακο την Bundesliga. Αν δεν μπορούν να πάνε στο γήπεδο γιατί είναι μακριά το γήπεδο που παίζει η ομάδα τους. Το βλέπουν στην τηλεόραση 100%. Δεν νοείται να μην βλέπεις Bundesliga, σε κοροϊδεύουν, σου λένε δεν ενδιαφέρεσαι για το ποδόσφαιρο.

Οπότε μπήκα στο “τριπάκι” να βλέπω Bundesliga. Και να σου πω την αλήθεια μου άρεσε πιο πολύ (σ.σ. Γέλια). Και την δεύτερη χρονιά παρατήρησα ότι έβλεπα τον τελικό Κυπέλλου, το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και κάποια ντέρμπι. Σταμάτησα να βλέπω την Ελλάδα ως Ελλάδα και κοίταζα κάθε παιχνίδι της Bundesliga".

Το ιδανικό σενάριο για σένα σε ότι έχει να κάνει με τη συνέχεια της καριέρας σου στην Γερμανία ποιο θα ήταν;
"Θα ήταν να πάρω τις ευκαιρίες μου, τώρα στην δεύτερη ομάδα έτσι όπως θα είναι το πρωτάθλημα. Να κάνω ότι καλύτερο μπορώ και αν πιστεύει η ομάδα πως είμαι κατάλληλος και μπορούν να μου δώσουν μια ευκαιρία στην πρώτη ομάδα θα την αρπάξω όσο καλύτερα μπορώ.

Είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις όταν ξεκινάς σαν πιτσιρικάς στην Γερμανία. Πρέπει από το πρώτο λεπτό να δείξεις ότι είσαι εκεί και αυτός είναι ο στόχος μου. Να κάνω ότι καλύτερο στην δεύτερη ομάδα και να κάνω τη διαφορά και από εκεί και πέρα θα σταθώ στην αξιοκρατία της ομάδας και θα τους εμπιστευθώ".

Αυτά που γίνονται τώρα στην Ελλάδα με τις δικαστικές εξελίξεις τα έχουν μάθει, τα γνωρίζουν; Τι γνώμη έχουν για το ελληνικό ποδόσφαιρο;
" Ναι φυσικά, ακούν και ενημερώνονται για όλα έτσι όπως είναι πλέον με το διαδίκτυο, με τις εφημερίδες αλλά και με την σχέση Ελλάδας-Γερμανίας που είναι πιο κοντά. Τα βλέπουν όλα και τα ξέρουν σχεδόν όλα. Απλά τα μαθαίνουν δυο-τρεις μέρες μετά από εμάς.

Όσο για τη γνώμη τους δεν θα βρεις ποτέ έναν Γερμανό παίκτη και να σου πει “το όνειρο μου είναι να παίξω στην Ελλάδα”. Η γνώμη τους δεν είναι και η καλύτερη αλλά πιστεύουν κιόλας ότι αδικούμε μόνοι μας τους εαυτούς μας. Δηλαδή θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει πολύ καλύτερα πράγματα. Πολλά περισσότερα βήματα και να είμαστε ακόμα πιο κοντά στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Βλέπουν ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός πιο παλιά για τον οποίο έχουν πολύ καλή γνώμη, έχει νικήσει την Σάλκε, το Αμβούργο και κάθε φορά που έπαιζε με ομάδες από τη Γερμανία δεν περνούσαν εύκολα. Βλέποντας όλα αυτά πιστεύουν ότι αδικούμε τους εαυτούς μας, ότι θα μπορούσαμε με οργάνωση και αν το πρωτάθλημα μας ήταν 100% καθαρό ή όσο γίνεται θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ ωραία πράγματα.

Πιο πολύ νομίζω τους στεναχωρεί που η Ελλάδα είναι έτσι, δηλαδή που δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα πρωτάθλημα και μια παιδεία γύρω από το ποδόσφαιρο. Παρά ότι λένε “Οι Έλληνες δεν έχουν καλό πρωτάθλημα” και μας κοροϊδεύουν. Δεν είναι έτσι νομίζω ότι πιστεύουν ότι αδικούμε τους εαυτούς μας. Αυτή είναι η κατάλληλη φράση”.

Μια ενδεχόμενη επιστροφή σου στην Ελλάδα είναι το τελευταίο ενδεχόμενο στο μυαλό σου;
"Δεν θα ήταν. Δεν το κάνεις ελαφρά την καρδία να γυρίσεις στην Ελλάδα, έχοντας ζήσει τόσες εμπειρίες εκεί ποδοσφαιρικά. Δεν είναι αυτό που θα έλεγα αυτή τη στιγμή ότι θέλω να γυρίσω αλλά φυσικά δεν έχω ποτέ κλειστά τα αυτιά μου. Πάντα ακούω και πάντα βλέπω τι είναι καλύτερο για μένα".

Από την ακαδημία του Παναθηναϊκού τι εφόδια θεωρείς ότι είχες πάρει;
"Είχα προπονητές που μου έδωσαν πολλά. Ο κ. Μαραγκός, ο κ. Σάμιος, πιο παλιά ο κ. Βόκολος, o κ. Ταράσης, ο κ. Βονόρτας που είναι τώρα στην πρώτη ομάδα. Πήρα πολλά και για τον χαρακτήρα μου γιατί ουσιαστικά εκεί πέρα μεγάλωσα. Πήγα εννιά χρονών και έφυγα στα δεκαεπτά. Είναι πολλά χρόνια. Οπότε πήρα πολλά. Πήρα και για τον χαρακτήρα μου, εξελίχθηκα ποδοσφαιρικά.

Είχα δει το εξωτερικό από πολύ μικρός. Καθώς φαντάσου το 2007 όλες οι ακαδημίες έπαιζαν σε τουρνουά στην Ελλάδα και εμείς πηγαίναμε στην Ολλανδία και στο Βέλγιο. Και ποδοσφαιρικά και σαν χαρακτήρας πήρα πολλά πράγματα.

Αν το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικά ο Παναθηναϊκός που βρίσκεται τώρα καλώς ή κακώς σε μια μικρή κρίση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αν ήταν λίγο πιο υγιές όλο το πρωτάθλημα και το σύστημα μας το όνειρο μου θα ήταν να παίξω με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Είναι ακόμα. Με αυτή τη φανέλα μεγάλωσα και θέλω να παίξω.

Το ότι οι δρόμοι μας χώρισαν είναι κάτι άλλο. Έτσι είναι τα πράγματα στο ποδόσφαιρο, σήμερα φεύγεις από μια ομάδα αλλά σε λίγα χρόνια μπορεί να γυρίσεις και πάλι".

"Υπήρχε μεγάλη χαλαρότητα στην Εθνική Νέων απ' όλους"

Ήσουν μέλος των Εθνικών ομάδων από τις πιο μικρές ηλικίες αλλά έτυχε να είσαι και στην Εθνική Νέων, στην μεγαλύτερη ήττα, σε μια ντροπιαστική ήττα θα μπορούσαμε να πούμε, στο 10-0 από την Ελβετία. Δεν γίνεται να έχουν φταίξει μόνο τα παιδιά, δεν γίνεται να έχει φταίξει μόνο ο προπονητής. Ήταν όλο το κλίμα που ήταν στραβό;
"Παίξαμε δυο παιχνίδια με την ίδια ομάδα. Και αυτό ήταν που με τρέλανε περισσότερο σαν μέλος τότε της ομάδας. Πας και παίζεις δυο παιχνίδια με την ίδια ομάδα. Ίδια ενδεκάδα σχεδόν και στα δυο ματς και εμείς και οι Ελβετοί. Στο ένα παιχνίδι φέρνεις 2-2 και μπορεί να είχες κερδίσει, μπορεί να είχες χάσει. Είχαμε και εμείς καλές φάσεις, δοκάρι, είχαν και αυτοί βέβαια.

Παίζεις στο δεύτερο φιλικό και χάνεις με 10-0. Ένα σκορ το οποίο είναι πάρα πολύ βαρύ για την Εθνική Ελλάδος. Πας στην ιστορία και ψάχνεις και είδα ότι το 1973 είχαμε χάσει και πάλι με ένα τέτοιο σκορ από το Ισραήλ.

Δεν μπορείς να πεις ότι φταίει μόνο ο προπονητής. Δεν μπορείς να πεις ότι φταίνε μόνο οι παίκτες. Φταίνε και οι δυο μαζί και πιο πολύ έλειπε η σοβαρότητα. Σου είπα και πριν οι Γερμανοί είναι ίδιοι με τους Ελβετούς, δεν έχουν διαφορές. Μόλις σε βρουν και μπορούν να βάλουν δέκα, δεκαπέντε γκολ θα τα βάλουν όλα μέχρι το τέλος. Θα παίζουν στον ίδιο ρυθμό μέχρι το τελευταίο λεπτό ότι και αν γίνει. Δεν θα σταματήσουν ποτέ.

Ξεκινάμε και παίζουμε το πρώτο παιχνίδι, ερχόμαστε 2-2, στεκόμαστε καλά. Έχουν ευκαιρίες, έχουν μπει δυνατά και αυτοί αλλά έρχεται το παιχνίδι ισόπαλο.

Νομίζω ότι μπήκαμε πολύ χαλαρά στο δεύτερο παιχνίδι, χωρίς καθόλου σοβαρότητα. Και γενικώς το κλίμα που υπήρχε στην ομάδα δεν ήταν αυτό μιας ομάδας η οποία διάβασε τον αντίπαλο. Ότι ο αντίπαλος έχει ποιότητα, έχει παίκτες που είναι γρήγοροι, τεχνίτες, καλοί. Δεν το διαβάσαμε αυτό. Μας έμεινε αδιάφορο. Ήρθε το πρώτο παιχνίδι 2-2, ούτε γάτα ούτε ζημιά, οπότε δεν μας τράβηξε το ενδιαφέρον.

Και στο δεύτερο παιχνίδι μπήκαμε καθησυχασμένοι, καθώς η έλλειψη πλάνου υπήρχε και στο πρώτο φιλικό. Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε ένα πλάνο, ότι παίζουμε με ένα στυλ, παίζαμε επιθετικά, παίζαμε αμυντικά. Δεν το ξέραμε ούτε εμείς αυτό. Λίγο η έλλειψη πλάνου, λίγο η χαλαρότητα, λίγο ότι ο καθένας έδινε ένα 50-60% και αν δεν σου βγουν κάποια πράγματα η εμφάνιση σου είναι λίγο πιο πάνω από τραγική. Όλα αυτά μαζί.

Συν ότι οι Ελβετοί είχαν πλάνο. Ήξεραν πως θα κερδίσουν ένα παιχνίδι και όχι μόνο πως θα κερδίσουν. Είχαν πλάνο στην επίθεση, πλάνο στην άμυνα, πλάνο στο πως θα πιέσουν. Εμείς παίρναμε αποφάσεις της στιγμής μέσα στο γήπεδο, όπου οι περισσότερες ήταν λάθος. Παίρνοντας λοιπόν όλες τις λάθος αποφάσεις και κόντρα σε μια ομάδα που είναι συγκροτημένη από μπροστά μέχρι πίσω, με αλληλοκαλύψεις, με επιθετική τακτική και όλη την ομάδα να δουλεύει ρολόι είναι λογικό να χάσεις. Και αν δεν είσαι και σοβαρός χάνεις με αυτό το σκορ".

Ακούστηκαν πολλά για πειθαρχικά παραπτώματα ενώ υπήρξαν και κάποιες τιμωρίες ποδοσφαιριστών. Φυσικά δεν μπορούμε να τα χρεώσουμε όλα σε αυτούς τους δυο (Δώνης, Πόζογλου), ίσως και να ήταν τα εξιλαστήρια θύματα;
"Κακά τα ψέμματα στην Ελλάδα πάντα ψάχνεις κάποιον να φταίει".

Είναι λόγος όμως όσα έγιναν, αν έγιναν, να φας δέκα γκολ;
"Τώρα τι να σου πω. Έζησα ένα παιχνίδι όπου έπαιξα μέχρι το 5-0 και έγινα αλλαγή. Όλα αυτά που γράφτηκαν και όσα ειπώθηκαν, εδώ γίναμε και πρωτοσέλιδο, άλλα είναι υπερβολικά και άλλα ούτε και εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να τα πιστέψω.

Ερχόμενος από τη Γερμανία είχα συνηθίσει, χωρίς να θέλω να το παίξω Γερμανός καθώς και εγώ εδώ μεγάλωσα, απλά συνήθισα σε ένα μοτίβο και σε ένα πλάνο. Ερχόμενος λοιπόν συνάντησα έναν παιδί από την Μπίλεφελντ, τον Παπαδόπουλο, που ήταν φίλος μου από παλιά και ήμασταν μαζί στην U17, παρατηρήσαμε από την αρχή ότι ήμασταν όλοι αρκετά χαλαροί. Έλειπε το πλάνο, έλειπε η σοβαρότητα και μέχρι εκεί μπορώ εγώ να κρίνω. Μέχρι εκεί είδα, μέχρι εκεί ξέρω".

Αυτό το 10-0 σχολιάστηκε μετά στην Γερμανία;
"Ναι το σχολίασαν. Δεν μπορώ να πω όμως ότι το σχολίασαν άσχημα. Γιατί όταν έχεις ένα πρωτάθλημα όπου παίζουμε εμείς και μπορούν να μπουν επτά, οκτώ γκολ, γιατί μιλάμε για ακαδημίες και παιδιά που δεν έχουν εμπειρία και μπορεί ένα σκορ να ξεφύγει.

Σχολιάστηκε πιο πολύ από τους ομογενείς στην Γερμανία οι οποίοι διάβασαν κιόλας τις εφημερίδες, στο ίντερνετ, τα άρθρα και όλα. Και αυτό πιο πολύ με στεναχώρησε ως εικόνα της Εθνικής. Όχι ότι φάγαμε τα δέκα γκολ. Μπορεί να χάναμε και 10-3, δέκα γκολ είναι, τα φάγαμε έτσι και αλλιώς.

Συμφωνώ σε αυτό που λένε ότι είναι πολύ βαριά ήττα. Όπως και να' ναι όμως αν κάνεις ένα παιχνίδι και χάσεις με 5-0 και είσαι για να φας άλλα πέντε, είναι πάλι κάτι άσχημο για την Εθνική Ελλάδος. Είχαμε στην ομάδα παίκτες από την Γιουβέντους, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ.

Παίκτες που στέκονται στο εξωτερικό άνετα και παρόλα αυτά παίξαμε με την Ελβετία, όχι με την Γερμανία ή την Ισπανία, που τις αντιμετωπίσαμε πιο μετά και λόγω της σοβαρότητας μας και ότι είχαμε κατανοήσει ότι τότε παίξαμε πολύ χαλαρά και χωρίς πλάνο, παίξαμε πιο σοβαρά και για αυτό όχι μόνο δεν διασυρθήκαμε, τους κοντράραμε στα ίσια".

Τώρα μπροστά υπάρχει η πρόκληση του EURO 2015 που θα γίνει στην Ελλάδα, περιμένεις να δεις αν θα είσαι μέλος αυτής της ομάδα;
"Όταν έφυγα για την Γερμανία από τον Παναθηναϊκό, έφαγα κάποια τιμωρία και δεν είχα παιχνίδια στα πόδια μου και κάπως έτσι απομακρύνθηκα από την Εθνική σε εκείνο το διάστημα που δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής με την Καρλσρούη. Αυτό μου στοίχισε από την μετάβαση στην U18 στην U19. Τώρα σωστό ή λάθος κρίνει κάθε φορά ο προπονητής εγώ δεν μπορώ να κρίνω.

Πρόσφατα την προηγούμενη σεζόν κλήθηκα ξανά στην Εθνική και φυσικά αυτό με χαροποίησε, έτυχε το άσχημο το 10-0 αλλά και στην επόμενη κλήση συνέχισα να είμαι μέλος της ομάδας. Πάντα το να είσαι μέλος της Εθνικής σου δίνει τη χαρά ότι παίζεις για την χώρα σου, παίζεις για το εθνόσημο. Δεν είναι Καρλσρούη, ούτε Παναθηναϊκός, ούτε Ολυμπιακός, είναι κάτι πολύ παραπάνω. Και χάρηκα πολύ.

Από εκεί και πέρα για το τουρνουά το Ευρωπαϊκό ο προπονητής είναι αυτός που θα κρίνει. Θα δει ποιους παίκτες θέλει, θα δει τι χρειάζεται, τι στυλ, ποιοι θα είναι εκείνη τη στιγμή στην καλύτερη κατάσταση και εγώ απλά περιμένω τις επιλογές του. Το μόνο που θα ήθελα είναι να πάρω μια ευκαιρία να αποδείξω τι είμαι. Και αν δεν κάνω στο μοτίβο, στο στυλ, στο πλάνο που θέλει ο προπονητής τότε να μην κληθώ.

Κάτι λογικό γιατί αν δεν κάνω στον προπονητή για αυτό που είμαι, για τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά που έχω είναι λογικό να μην κληθώ. Αλλά θα ήθελα να πάρω την ευκαιρία να με δοκιμάσει πρώτα. Γιατί πιστεύω ότι θα είναι κάπως άδικο να μην με δει πριν καταλήξει στους παίκτες".