Ο Λουίτζι Γκαρλάντο, βασικός αρθρογράφος της " Gazzeta dello Sport", της μεγαλύτερης αθλητικής εφημερίδας στην Ιταλία, κάλεσε τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν να ζητήσει συγγνώμη για τις φορτισμένες δηλώσεις του προς τον διαιτητή, μετά από τον αποκλεισμό της Γιουβέντους από τη Ρεάλ Μαδρίτης στα προημιτελικά του Champions League.

Με ένα κείμενο που τιτλοφορείται "Μπουφόν, αυτά τα λόγια μετά από τη Ρεάλ δεν ήταν ωραία: σκέψου ξανά", ο Γκαρλάντο, ο οποίος το 2012 πήρε τη θέση του κορυφαίου Ιταλού δημοσιογράφου και διευθυντή του εντύπου, Καντίτο Καναβό ως κεντρικού σχολιαστή, μετά από τον θάνατο του τελευταίου, έγραψε για τις προσβολές που εξαπέλυσε ο συμπατριώτης του προς τον Άγγλο διαιτητή Μάικλ Όλιβερ.

"Όποιος σε έχει θαυμάσει για 20 χρόνια, δαπάνησε όλη την ανθρώπινη κατανόησή του για να δικαιολογήσει το ξέσπασμά σου. Όμως μετά από ένα σημείο, πρέπει να σε σταματήσουμε. Τα λόγια μετά από τον αγώνα, δεν κολλάνε μέσα μας", αναφέρει η εισαγωγή του άρθρου του Γκαρλάντο, ο οποίος γίνεται αυστηρός με τον 40χρονο αρχηγό της εθνικής Ιταλίας και της Γιουβέντους στο κείμενό του.

"Υπάρχουν αποκρούσεις που γεννιούνται ατελείς, όμως μπορούν να γίνουν κομβικές με μία δεύτερη επέμβαση. Τις αποκαλούμε 'αποκρούσεις σε δύο χρόνους'. Εδώ, Τζίτζι, χρειάζεται δεύτερο χρόνο γι' αυτές τις λέξεις που σου ξέφυγαν μετά από το Ρεάλ - Γιούβε, όπως μία βρεγμένη μπάλα. Πάρε τες πίσω στα χέρια σου, πνίξε τες, εξουδετέρωσέ τες, πράγμα που μόνο άξιοι άντρες μπορούν να καταφέρουν. Καταλαβαίνουμε πλήρως τη φρικτή πικρία ενός αποκλεισμού με τέτοιον τρόπο, στην τελευταία ανάσα. Ήδη είχαμε έναν επίλογο στο κεφάλι μας στα πέναλτι και σε φανταζόμασταν γιγαντιαίο ανάμεσα στα δοκάρια του 'Μπερναμπέου', όπως ο Τζοφ το '82. Θα άξιζες να σφραγίσεις μία θρυλική καριέρα αρπάζοντας τα μεγάλα αυτιά αυτού του τροπαίου. Το 2006 σήκωσες το Παγκόσμιο Κύπελλο, ήσουν το Τείχος του Βερολίνου. Όποιος σε έχει θαυμάσει για 20 χρόνια, δαπάνησε όλη την ανθρώπινη κατανόησή του για να δικαιολογήσει το ξέσπασμά σου. Όμως μετά από ένα σημείο, πρέπει να σε σταματήσουμε. Τα λόγια μετά από τον αγώνα, δεν κολλάνε μέσα μας.

Είναι ενοχλητικό ότι τα χειρότερα είναι τα τελευταία, μετά από την ψυχρολουσία, όταν είχες αρκετό χρόνο να ψυχράνεις τα ένστικτά σου, να ανακτήσεις το αίσθημα ευθύνης που απαιτείται από έναν άνθρωπο του αθλητισμού και περισσότερο ακόμα, από τον αρχηγό της εθνικής ομάδας. Ένας διαιτητής ποτέ δεν θα είναι ένας 'δολοφόνος' ή 'ένα ζώο'. Τα αισθήματα που έβγαζες προς τον Όλιβερ έπρεπε να μην περιλαμβάνουν λόγια για 'εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας', έστω και μόνο 'αθλητικά', τις ημέρες της Συρίας και των παιδιών που σκοτώνονται. Συχνά έχεις προσφέρει αποδείξεις μεγάλης ευαισθησίας. Ίσως η κατάθλιψη σου επιτέθηκε κι εδώ. Εκπληκτικά τα δάκρυα στο κλάμα σου στο γήπεδο μετά από το Ιταλία - Σουηδία. Εκείνη τη βραδιά μας είπες 'λυπάμαι για τα παιδιά που αυτό το καλοκαίρι δεν θα δουν την Ιταλία στο Μουντιάλ'. Ακριβώς, Τζίτζι. Σκέψου τα παιδιά, τους εφήβους που καθοδηγούν τη συμπεριφορά τους ανάλογα με εκείνη των πρωταθλητών.

Πάντα ήσουν ένας από τους πιο αγαπημένους και με τους περισσότερους ακολούθους. Σκέψου ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο, κάποιος νεαρός ποδοσφαιριστής θα πει στον διαιτητή να πάει στην κερκίδα και να φάει πατατάκια. Θα αισθανθεί ότι μπορεί να το κάνει αυτό. 'Το είπε κι ο Μπουφόν'. Τζίτζι, ανασκεύασε τις δηλώσεις σου, ακύρωσέ τες. Ο Ζιντάν δεν κατάφερε ποτέ να ακυρώσει την κεφαλιά του στον Ματεράτσι. Εσύ μπορείς να αποδειχθείς ανώτερος από αυτόν, όπως το 2006. Υπενθύμισε στα αγόρια ότι το ποδόσφαιρο είναι σεβασμός στους κανόνες και στους ανθρώπους και στο λάθος, όπως η ήττα αποτελεί μέρος του παιχνιδιού και προσφέρει αξία στη νίκη. Μπορεί να κάνει λάθος ένας διαιτητής και μπορεί να κάνει λάθος μία ομάδα που αφήνει έναν αντίπαλο μόνο στην περιοχή στο 93'. Τζίτζι, είμαστε ήδη όρθιοι και έτοιμοι να χειροκροτήσουμε την όμορφη απόκρουσή σου σε δύο χρόνους".

Photo credits: AP Photo/Francisco Seco