Ήταν ίσως η πιο σημαντική συνέντευξη που θυμάμαι να έχει δοθεί (ρεπορταζιακά) από άνθρωπο του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Όχι, δεν είχε «κεραυνούς» κι «αστραπές», δεν είχε «ίντριγκα», δεν είχε ατάκες «φωτιά», δεν, δεν, δεν…

ΤΕΧΕΛΕΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΥΛΗΣ

Η κουβέντα όμως που κάναμε για περίπου μισή ώρα με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, εκτιμώ πως μας έκανε όλους να αντιληφθούμε πολύ πιο διαφορετικά κάποια πράγματα γύρω απ’ το άθλημα και τη συνολική φιλοσοφία που θα πρέπει να έχει μια ομάδα. Αξίζει πραγματικά να διαβάσει κανείς τις 2.181 λέξεις της συζήτησης που είχαν οι απεσταλμένοι των ελληνικών ΜΜΕ στην Ολλανδία με τον άλλοτε αρχηγό της εθνικής Βραζιλίας. Για το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ένα κλαμπ στο σύνολό του, απ’ την κορφή ως τα νύχια. Απ’ τον Αλαφούζο, ως τον φύλακα των γραφείων της ΠΑΕ κι απ’ τον Στραματσόνι ως τους φροντιστές της ομάδας. Διότι, όλα, μα όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Κι όπως πολύ σωστά τόνισε ο -εδώ και λίγες εβδομάδες- διευθυντής ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού, αν ο καθένας λειτουργεί στον τομέα του, με μοναδική σκέψη το πώς θα κάνει σωστά τη δουλειά του, τότε κι όλος ο σύλλογος, σε βάθος χρόνου θα μπορέσει να ανεβάσει και να αλλάξει σταδιακά το επίπεδό του. Χωρίς δικαιολογίες, για το ένα, για το άλλο, για το παράλλο. Αλλά με αυτοκριτική στις στραβές και διάθεση να αναγνωρίσεις το λάθος σου και το πως θα βελτιωθείς συνολικά. «No excuses and professional attitude», όπως είπε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας όλη την αλήθεια μέσα σε 5 λέξεις.

Και βεβαίως, απόλυτη στήριξη στο πλάνο που έχεις χαράξει. Κι όχι αλλαγή πορείας, κάθε 6 ή 12 μήνες για τον ένα ή τον άλλο λόγο, αλλά διατήρηση του δρόμου και του πρότζεκτ που έχεις αποφασίσει, ακόμη και στα δύσκολα. Διότι αν οι βάσεις είναι «γερές», αν η φιλοσοφία σου και η στόχευσή σου είναι ενιαία και σταθερή, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις και οι μεγαλύτερες… στραβές. Και αργά ή γρήγορα, με υπομονή, θα βρεις το δρόμο προς την επιτυχία.

Θα πει βεβαίως κανείς απ’ την άλλη (και δεν θα έχει πολύ άδικο) πως στον Παναθηναϊκό του 2016, που προέρχεται απ’ την πιο καταστροφική σεζόν των τελευταίων ετών, με μαύρο σύννεφο την «Καμπάλα», που μετράει μόλις ένα Κύπελλο την τελευταία 6ετία, που ο κόσμος έδειξε τεράστια ωριμότητα και στήριξη στα πολύ δύσκολα και εισέπραξε πολύ περισσότερες πίκρες, η λέξη «υπομονή» είναι πλέον δυσεύρετη.

Αξίζει όμως τον κόπο να στηριχθεί αυτό που πάει να χτίσει αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό ο Ζιλμπέρτο, διότι η «υπομονή» είναι το «κλειδί», προκειμένου να καταφέρει σιγά-σιγά να αλλάξει τη νοοτροπία αυτής της ομάδας, ξεριζώνοντας πράγματα και καταστάσεις που είχαν «φωλιάσει» μέσα της. Ειλικρινά, αυτή τη φορά ας αφήσουν/αφήσουμε όλοι έναν άνθρωπο με χιλιάδες ποδοσφαιρικές παραστάσεις, που έχει δει, ζήσει, γνωρίσει και κάνει «κτήμα» μέσα του καταστάσεις τις οποίες θαυμάζουμε στο εξωτερικό, να περάσει τη φιλοσοφία του και να δουλέψει όπως ο ίδιος θέλει και με τον τρόπο που θέλει. Μόνο κέρδος θα έχει σε βάθος χρόνου, αυτή η προσπάθεια. Όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για το σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και είναι αλήθεια πως άνθρωποι σαν τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, ε, διάολε δεν… περισσεύουν στα μέρη μας.