Ο προπονητής, η διοίκηση και οι ποδοσφαιριστές. Κρίκοι σε μια αλυσίδα που πρέπει να είναι ιδιαίτερα σφιχτοί αλλά που κατά έναν ανεξήγητο τρόπο έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα. Οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές, άπαντες επικαλούνται αρμονική συνεργασία, ωστόσο η ΑΕΚ δεν «τσουλάει», τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά και ο μεγάλος στόχος ολοένα και απομακρύνεται. Το SPORT 24 αναλύει:
Προπονητής


Ο Γιώργος Δώνης αυτοαναιρείται από αγώνα σε αγώνα όσον αφορά στον τρόπο που πρέπει να αγωνίζεται η ομάδα. Παραδέχθηκε ότι η επιλογή του «4-3-3» και η επιμονή σε αυτό κόστισε πολύτιμο χρόνο ο οποίος όπως αποδεικνύεται δεν καλύπτεται δίχως απώλειες από επίσημες υποχρεώσεις. Η ομάδα έμεινε εκτός Ευρώπης από τον Αύγουστο και ήδη μετρά εννέα πεταμένους βαθμούς στους πρώτους έξι αγώνες πρωταθλήματος όταν πέρυσι τέτοιο καιρό είχε έξι στα έξι. Μία - δύο απώλειες ακόμα και θα αποχαιρετίσει και τον τίτλο πριν αλλάξει ο χρόνος.

Το ποδόσφαιρο που παίζει η ΑΕΚ είναι σε μεγάλα διαστήματα αποκρουστικό και για αυτό δεν μπορεί να ευθύνεται κανείς περισσότερο από τον προπονητή. Σε όλες τις χώρες και σε όλες τις ομάδες του κόσμου. Το γεγονός ότι δεν φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες του, ότι έχει τον χαρακτήρα και την απαιτούμενη ευθιξία να σηκώσει το βάρος στους ώμους του, δεν σημαίνει παράλληλα ότι η δουλειά του θα αποδώσει καρπούς. Η τιμιότητα δεν συνιστά εξιλέωση. Η ομάδα είναι κουραστική, δεν έχει ιδέες και περιμένει από τις ατομικές εμπνεύσεις ποδοσφαιριστών με ιδιαίτερες αρετές (Σκόκο, Πελετιέρι, Μπλάνκο) να φτάσει στο γκολ.

Το ρόστερ της ΑΕΚ δεν είναι αρμονικά δομημένο κι ας υποστηρίζουν κάποιοι (μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος Ντέμης Νικολαΐδης) τόσο εμφατικά ότι πρόκειται για το καλύτερο των τελευταίων πέντε ετών! Η πληρότητα σε κάποιες θέσεις και η ξεχωριστή ικανότητα ορισμένων παικτών δεν καλύπτει τα σαφή ελλείμματα στις θέσεις των ακραίων μπακ και σε αυτή του δημιουργικού μέσου. Σύμφωνοι, ο Δώνης δεν θέλει προσθήκες μέτριων ποδοσφαιριστών. Τι γίνεται με τους μέτριους που πρέπει να παίζουν κάθε Κυριακή επειδή δεν φρόντισαν (ο ίδιος και η διοίκηση) να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές με ικανότητα σε θέσεις που ήταν φανερό ότι η ομάδα χρειαζόταν ενίσχυση;

Διοίκηση

Ίσως ο ίδιος ο Ντέμης Νικολαΐδης να ξέχασε ότι ως ποδοσφαιριστής είχε την τύχη να συνεργαστεί με συμπαίκτες που έκαναν και τον ίδιο να γίνεται καλύτερος, να προοδεύει μέσα από τους αγώνες. Τσιάρτας και Σαβέφσκι, Κασάπης και Μπορμπόκης, Ίβιτς και Κατσουράνης, Ζαγοράκης και Ζήκος, Κετσμπάγια και Μπατίστα, Κωστής και Μανωλάς. Ελάχιστους από τους παίκτες που βρίσκονται τώρα στο ρόστερ της ΑΕΚ μπορώ να συγκρίνω με εκείνους που φόρεσαν τη φανέλα της την περασμένη δεκαετία, την περίοδο που ο Ντέμης ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής.

« Δεν έχετε καταλάβει πόσο καλοί παίκτες είστε. Είστε οι καλύτεροι» είπε ο πρόεδρος στους ποδοσφαιριστές μετά το τέλος του αγώνα με τη Λάρισα και αναρωτιέμαι ακόμα αν τα πίστευε αυτά που έλεγε ή αν αισθάνθηκε ότι έπρεπε να το πράξει για να ενισχύσει το καταρρακωμένο ηθικό τους. Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι καλό, αλλά μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι το καλύτερο πρέπει να δούμε και λίγο ποδόσφαιρο. Από τα λόγια των διοικούντων και κείμενα που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί δημιουργείται η εντύπωση ότι το ρόστερ της ΑΕΚ είναι διαστημικό. Τα λόγια του Ντέμη ενισχύουν ακόμη περισσότερο αυτή την (λαθεμένη κατά την προσωπική γνώμη μου) άποψη, οπότε μεγαλώνουν και οι απατήσεις.

Ο πρόεδρος αποφάσισε να ψηλώσει ακόμη περισσότερο τον πήχη από το να προβεί σε παρατηρήσεις και προειδοποιήσεις για την κάκιστη εικόνα της ΑΕΚ στο χθεσινό ματς. Άφησε στο απυρόβλητο τον προπονητή και κανάκεψε τους ποδοσφαιριστές του επειδή δεν παίζουν καλά! Η μάλλον επειδή υπάρχουν στιγμές που το θέαμα είναι αποκρουστικό. Μήπως τελικά αυτό που λάμπει δεν είναι χρυσός; Μήπως περισσότερη ταπεινότητα και πιο εποικοδομητική κριτική στους ποδοσφαιριστές να βοηθούσε και τους ίδιους να καταλάβουν που βρίσκονται και τι απαιτήσεις υπάρχουν από αυτούς;

Παίκτες

Η μεγαλύτερη απογοήτευση που ένιωσα ήταν βλέποντας τον Άγγελο Μπασινά να χάνει (πολλάκις) τη μπάλα στη μεσαία γραμμή και αντί να τρέχει για να την ανακτήσει, να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να παρατά τη φάση αδιαφορώντας για το αν η ΑΕΚ δεχθεί γκολ στην αντεπίθεση. Αντιστρόφως τεράστια ήταν η ικανοποίησή μου βλέποντας τον Μπλάνκο να γίνεται τρίτος στόπερ για να βοηθήσει στην αμυντική λειτουργία.

Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Από τη διάθεσή τους και μόνο, από την επιθυμία τους να τρέξουν και να βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά εξαρτάται πολλές φορές το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Όπως την πρώτη αγωνιστική όταν η ΑΕΚ δίχως να παίξει θεαματικά πήρε το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό χάρη στον τσαμπουκά της και τη διάθεση των παικτών να πολεμήσουν. Όπως έκαναν και στην Τούμπα όταν βρέθηκαν νωρίς πίσω στο σκορ αλλά βρήκαν το σθένος απάντησαν. Αγώνα με τον αγώνα, το στοιχείο αυτό χάνεται. Κι όταν ποδοσφαιριστές όπως ο Μπασινάς παρουσιάζονται τόσο χαλαροί (ως και αδιάφοροι όπως πολλοί φίλοι της ομάδας υποστήριξαν με τοποθετήσεις του σε forum και ραδιοφωνικούς σταθμούς), η ΑΕΚ δεν μπορεί να περιμένει καλύτερα πράγματα.

Για να αλλάξει η διαμορφωθείσα κατάσταση χρειάζονται παίκτες με το αγωνιστικό πάθος του Κυργιάκου, του Αλεξόπουλου και του Μαϊστόροβιτς που αμέσως μπήκε στο νόημα. Διότι ασχέτως με την άποψη που έχει ο καθένας για την ποιότητα του έμψυχου υλικού της ομάδας, στοιχεία όπως η αυταπάρνηση, η πίστη στο αποτέλεσμα και η επιθυμία για τη νίκη αποδεικνύονται πολλές φορές υπέρτερα των τεχνικών αρετών και των δεξιοτήτων. Αυτά ώθησαν την ΑΕΚ στην κατάκτηση θετικών αποτελεσμάτων δίχως να αποδώσει ποδόσφαιρο αξιώσεων και τώρα δείχνει να τα έχασε και αυτά…

ΑΕΚ Λάρισα 1-1