Ατλέτικο Μινέιρο - Μποταφόγκο 1-3: Πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής για πρώτη φορά στην ιστορία της, θριάμβευσε με παίκτη λιγότερο σε όλο σχεδόν τον τελικό

Στην πρώτη συμμετοχή της σε τελικό του Copa Libertadores η Μποταφόγκο πανηγύρισε υπερήφανο θρίαμβο σε αργεντίνικο έδαφος, με την Μποταφόγκο να αντιμετωπίζει την Ατλέτικο Μινέιρο το βράδυ του Σαββάτου (30/11) στο "Μονουμεντάλ" και να επικρατεί με 3-1, για να κατακτήσει το πρώτο βαρύτιμο τρόπαιο στην ιστορία της.

Χρυσοί σκόρερ για την ομάδα του Αρτούρ Ζόρζε, που είναι και το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Brazileirao, ήταν οι Λουίς Ενρίκε, Τέλες (με εύστοχο πέναλτι) και Ντος Σάντος (στην τελευταία φάση του αγώνα), με την Μινέιρο από την πλευρά της να αγωνίζεται με αριθμητικό πλεονέκτημα από το 1ο λεπτό λόγω αποβολής του Γκρεγκόρε με απευθείας κόκκινη αλλά να μένει με την πίκρα της απλής συμμετοχής στον τελικό.

Αξίζει να σημειωθεί πως η Μποταφόγκο έγινε η έκτη διαφορετική ομάδα της Βραζιλίας που κατακτά την κορυφή στην ήπειρό της και η τρίτη από το Ρίο Ντε Τζανέιρο, παίρνοντας τη σκυτάλη από την Φλουμινένσε που είχε πάρει τον τίτλο το 2023.

Το ματς

Ο τελικός άρχισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την Ατλέτικο Μινέιρο και με τον χειρότερο για την Μποταφόγκο καθώς πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό ο Γκρεγκόρε έκανε ένα πολύ σκληρό φάουλ στον Τιάγκο Αλμάδα και είδε δικαιολογημένα την απευθείας κόκκινη κάρτα του διαιτητή στο 2'.

Παρά το αριθμητικό μειονέκτημά της όμως, η ομάδα του Αρτούρ Ζόρζε κατάφερε όχι μόνο να μην απειληθεί στο πρώτο μέρος από την έτερη φιναλίστ αλλά να αποκτήσει σημαντικό αβαντάζ για τη νίκη, πετυχαίνοντας όχι ένα αλλά δύο γκολ πριν οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα.

Η αρχή έγινε στο 35ο λεπτό, όταν μετά από αδυναμία των παικτών της Μινέιρο να διώξουν αποτελεσματικά τη μπάλα από τη μεγάλη περιοχή τους, αυτή στρώθηκε στο δρόμο του Λουίς Ενρίκε, που με δυνατό αριστερό σουτ από το ύψος της μικρής περιοχής εκτέλεσε τον Έβερσον και έγραψε το 1-0.

Ο ίδιος παίκτης ήταν πρωταγωνιστής και στη φάση του έφερε το δεύτερο γκολ της ομάδας του, αφού κυνηγώντας μία φαινομενικά χαμένη μπαλιά κέρδισε πέναλτι σε ανατροπή του από τον γκολκίπερ Έβερσον, με τον Άλεξ Τέλες να αναλαμβάνει να εκτελέσει την εσχάτη των ποινών και να κάνει το 2-0 μέσα σε αποθέωση.

Με το σκορ αυτό ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος, με την Ατλέτικο Μινέιρο να μην καταθέτει όμως τα όπλα και να μειώνει στο 47ο λεπτό με τον Βάργκας, ο οποίος έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με ασύλληπτη κεφαλιά έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Χουλκ.

Η συνέχεια αποτέλεσε έναν επιθετικό μονόλογο από πλευράς Μινέιρο και έναν διαρκή αγώνα των παικτών της Μποταφόγκο -παίζοντας με παίκτη λιγότερο- να υπερασπιστούν ως κόρη οφθαλμού το προβάδισμά τους, με την τυπικά γηπεδούχου να εντείνει την πίεσή της μετά από το 80' αλλά τον Βάργκας να γίνεται μοιραίος, αστοχώντας δύο φορές από σούπερ πλεονεκτικές θέσεις στις οποίες βρέθηκε.

Με αυτά τα δεδομένα, τα επτά λεπτά των καθυστερήσεων απέκτησαν ακόμα πιο δραματικό χαρακτήρα, με την Μινέιρο να παίζει τα ρέστα της για την ισοφάριση αλλά την Μποταφόγκο όχι μόνο να απορροφά τους κραδασμούς αλλά να προσθέτει και το κερασάκι στην τούρτα της κατάκτησης του τροπαίου.

Αυτό έγινε στο 90+7' με τον Ντος Σάντος που έστειλε τη μπάλα με προβολή από το ύψος της μικρής περιοχής μετά από σύγχυση στην άμυνα της ομάδας του Γκαμπριέλ Μιλίτο, με την Μποταφόγκο να φτάνει στο 3-1 και να στέλνει τους οπαδούς της στα ουράνια της ευτυχίας με την κατάκτηση του πρώτου Libertadores στην ιστορία της "Φόγκο".

• ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΙΝΕΪΡΟ: Έβερσον, Λιάνκο (46' Μαριάνο), Μπατάλια, Αλόνσο, Σκάρπα (46' Βάργκας), Φράνκο, Βέρα Αράνα (46' Μπερνάρ), Χουλκ, Ντέιβερσον (76' Κάρντεκ), Παουλίνιο
• ΜΠΟΤΑΦΟΓΚΟ: Βίκτορ, Βιτίνιο, Αντριέλσον, Μπαρμπόζα, Τέλες (58' Ντανίλο), Φρέιτας, Γκρεγκόρε, Ενρίκε (59' Μαρτίνς), Σαβαρίνο (58' Μάρσαλ), Αλμάδα (79' Σάντος), Ιγκόρ Ζεσούς (90' Άλαν)

Οι κατακτήσεις

• 7 φορές Ιντεπεντιέντε (1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984)
• 6 φορές Μπόκα (1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007)
• 5 φορές Πενιαρόλ (1960, 1961, 1966, 1982, 1987)
• 4 φορές Ρίβερ (1986, 1996, 2015, 2018), Εστουδιάντες (1968, 1969, 1979, 2009)
• 3 φορές Ολίμπια (1979, 1990, 2002), Νασιονάλ (1971, 1980, 1988), Σάο Πάουλο (1992, 1993, 2005), Σάντος (1962, 1963, 2011), Γκρέμιο (1983, 1995, 2017), Παλμέιρας (1999, 2020, 2021), Φλαμένγκο (1981, 2019, 2022)
• 2 φορές Κρουζέιρο (1976, 1997), Ιντερνασιονάλ (2006, 2010), Ατλέτικο Νασιονάλ (1989, 2016)
• 1 φορά Κόλο Κόλο (1991), Ρασίνγκ (1967), Αρχεντίνος (1985), Βάσκο (1998), Όνσε Κάλντας (2004), Λίγκα ντε Κίτο (2008), Κορίνθιανς (2012), Ατλέτικο Μινέιρο (2013), Σαν Λορένσο (2014), Φλουμινένσε (2023), Μποταφόγκο (2024)