O ένας Σλοβένος, ο Άνταμ Τσέριν, με τρόπο, αλλά και… κόπο, ανανέωσε. Όπως ήταν το ευκταίο ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό. Ο δεύτερος, ο Μπένγιαμιν Βέρμπιτς – καθυστερημένα αφού ήταν εκτός πλάνων από το περασμένο καλοκαίρι, αλλά τότε λύση κοινά αποδεκτή δεν συμφωνήθηκε – έλυσε το συμβόλαιό του, αφήνοντας «κάβα» στα ταμεία περίπου 400.000 (αποζημιώθηκε με ένα μηνιάτικο από τα εναπομείναντα έξι).

Ο τρίτος, ο Άντραζ Σπόραρ, αποτελεί και την πιο δύσκολη περίπτωση από τους συμπατριώτες του. Και αυτός, το περασμένο καλοκαίρι, είχε ξεκαθαρίσει προς κάθε αρμόδιο πως θέλει να αποχωρήσει. Υπήρχε δεδομένο το ενδιαφέρον της Σλόβαν Μπρατισλάβας, υπήρξε, αρχικά, μια αποδοχή παραχώρησής του έναντι (συνολικού ποσού) 1,5 εκατ. ευρώ, ωστόσο κάτι το timing (τραυματισμός Ιωαννίδη), κάτι η πρόκριση των πρωταθλητών Σλοβακίας στη LeaguePhase του ChampionsLeague, άλλαξαν απαιτήσεις και δεδομένα και έτσι κατέστησαν τη μεταγραφή που άπαντες ήθελαν και περίμεναν, αδύνατη.

Και από τότε, ο διεθνής επιθετικός ουσιαστικά υπάρχει απλώς για να… υπάρχει στο ρόστερ των «πράσινων». Ξεκάθαρο πως, πρακτικά, δεν υπολογίζεται, σαφής και η αμοιβαιότητα ως προς τις επιθυμίες του 31χρονου Σλοβένου. Γνωρίζει πως οι «πράσινοι» αξιώνουν το καλοκαιρινό αντίτιμο της προσφοράς της Σλόβαν Μπρατισλάβας, 1,5 εκατ. ευρώ δηλαδή για να τον παραχωρήσουν στην επερχόμενη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Γνωρίζουν, όλοι, πως αυτά τα χρήματα για έναν ανενεργό ουσιαστικά ποδοσφαιριστή, ο οποίος θέλει να αποχωρήσει, χωρίς να υπολογίζεται πρακτικά από την ομάδα του, δεν βρίσκονται. Μόνο ενδεχόμενο να ενεργοποιηθούν καλοκαιρινές επιλογές οι οποίες όμως, τότε, δεν συγκινούσαν την οικογένεια του Σπόραρ (η πρόταση της Χουάρες δηλαδή από το Μεξικό).

Η δεύτερη εναλλακτική που έχει να κάνει με τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών, εκ των πραγμάτων είναι πιο περίπλοκη από αυτή του Βέρμπιτς. Το δικό του συμβόλαιο ολοκληρώνονταν το καλοκαίρι. Του Σπόραρ ολοκληρώνεται έναν χρόνο αργότερα, το καλοκαίρι του ’26. Και μέχρι τότε, προβλέπεται να εισπράξει κάτι παραπάνω από 1,3 εκατ. ευρώ συνολικά.

Βάσει της φυσιολογικής πρακτικής σε ανάλογες περιπτώσεις βάσιμα εκτιμάται πως για να συναινέσει σε αυτό το ενδεχόμενο, σε ένα δηλαδή συναινετικό «διαζύγιο» η αποζημίωση που αξιώνει (θα) είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το ένα μηνιάτικο που συμφώνησε να εισπράξει ο Βέρμπιτς.

Θέμα διαπραγμάτευσης ξεκάθαρα. Αυτή υφίσταται – καιρό τώρα - τόσο για το ενδεχόμενο μεταγραφής (αναζήτηση ομάδας, παράλληλα με επιδίωξη από μεριάς Σπόραρ για μείωση, σημαντικά, των απαιτήσεων του Παναθηναϊκού) όσο και για το ενδεχόμενο μιας συζήτησης για λύση συμβολαίου.

Δεν μοιάζει εύκολη η εξίσωση, να υπάρχει καθολική επιθυμία «διαζυγίου» και να μην υλοποιηθεί σε δεύτερη διαδοχική μεταγραφική περίοδο, επίσης είναι κάτι που μοιάζει – αμφίδρομα – επιζήμιο, ανεξαρτήτως των όποιων οικονομικών ωφελημάτων (ή ζημιών) από μια, εκ νέου, μη λύση.