Αν ήθελε η ΑΕΚ να έχει ήδη νέους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ της, θα ήταν κάτι απλό, εύκολο. Και μάλιστα δίχως εκπτώσεις ή έλλειψη καλών βιογραφικών. Έχουν ''κοπεί'' παίκτες που έχουν αποκτήσει κάμποσα γαλόνια, όπως και κάποιοι ιδιαίτερα ταλαντούχοι και εξελίξιμοι.

Ο λόγος είναι γνωστός: ο Αλμέιδα δεν θα φέρει ποτέ ποδοσφαιριστή για τον οποίο δεν θα έχει πεισθεί ότι ταιριάζει απόλυτα με αυτό που έχει κατά νου. Όποιος κι αν είναι αυτός, όσα παράσημα κι αν κουβαλά.

Η ατάκα είναι γνωστή, χιλιοειπωμένη, την έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί κατά καιρούς στην ΑΕΚ. Το περίφημο ''δεν θα πάρουμε παίκτες, απλά για να πάρουμε'', έμοιαζε με διαχρονική καραμέλα. Μέχρι που το είπε και ο Αλμέιδα και η φράση πήρε τη σημασία που της έπρεπε, απέκτησε νόημα και βαρύτητα. Η απόδειξη είναι μπροστά στα μάτια μας.

Όλοι οι παίκτες που εντάχθηκαν στην ομάδα πέρυσι το καλοκαίρι -συμπεριλαμβανομένου και του άτυχου Φερνάντες που προστέθηκε στο ρόστερ το Νοέμβριο- έδωσαν κάτι. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο από το αναμενόμενο, λόγω και ειδικών περιστάσεων, όπως η ανετοιμότητα, η αλλαγή περιβάλλοντος και οι τραυματισμοί. Ουδείς όμως πέρασε απαρατήρητος.

Ούτε ο Σιντιμπέ που όταν βρήκε τη φόρμα του έδειξε τη σπουδαία κλάση του, ούτε ο τίμιος Φαν Βερτ με κάποια καθοριστικά γκολ, ούτε ο Φερνάντες με το μαγικό τέρμα στον τελικό του Κυπέλλου. Καλά, για τους Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον, Βίντα, Μουκουντί, Ελίασον, Τσούμπερ (που επίσης ήταν μεταγραφή), δεν είναι να συζητάμε καν...

Το δόγμα Αλμέιδα είναι ο μοναδικός δρόμος

Ο ίδιος ομολόγησε πέρυσι, πριν καν μπει ο Αύγουστος κι ενώ η μεταγραφική διαδικασία βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, ότι ''έχω δει περισσότερους από 80 παίκτες και συνεχίζω''.

Σκεφτείτε απλά πόσους στόπερ είχε προσπεράσει έως τότε και πόσους ακόμα 'έκοψε' μετέπειτα για να φτάσουμε στις 18 Αυγούστου, όταν και ανακοινώθηκε η απόκτηση του Αρόλντ Μουκουντί.

Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα, για μία μόνο περίπτωση, για μία συγκεκριμένη θέση. Διαδικασία που επαναλαμβανόταν για 5-6 διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα.

Επιπροσθέτως ο Αργεντινός είναι θιασώτης της πολύ ελληνικής προσέγγισης ''κάθε πράγμα στον καιρό του''. Εξηγώντας το ποδοσφαιρικά, αυτό σημαίνει ότι προτιμά να πάρει αυτό που θέλει ακόμα κι αν πρέπει να το περιμένει περισσότερο απ' όσο μπορεί να αντέχει ο μέσος οπαδός ή και ο ίδιος ο οργανισμός.

Θα επιμείνει μέχρι οι ελπίδες να στερέψουν, εφόσον διακρίνει ότι υπάρχουν τέτοιες κι ενώ ταυτόχρονα θα είναι έτοιμος για το plan b.

Τρελαίνονται οι φίλαθλοι, θέλουν για παράδειγμα τον επόμενο στόπερ μέχρι τις 27 Ιουνίου που ξεκινά η προετοιμασία της ομάδας, εγώ όμως θα θυμίσω ότι ο Βίντα και ο Μουκουντί που τώρα υπάρχουν στο ρόστερ και είναι νταμπλούχοι, πέρυσι αποκτήθηκαν αργά και η ΑΕΚ ξεκίνησε να παίζει με δίδυμο Τζαβέλλα-Μήτογλου στα επίσημα παιχνίδια της.

Και κάτι τελευταίο: πέρυσι τέτοιο καιρό ακριβώς, με πολύ περισσότερες ανάγκες, καινούργιο προπονητή και γενική αναδόμηση, η Ένωση το μόνο που είχε κάνει ήταν να προχωρήσει την αγορά του Τσούμπερ που ήδη έπαιζε σε εκείνη.

Τώρα έχει 20 ποδοσφαιριστές που υπολογίζονται από τον προπονητή και ψάχνει τους 6-7 που θα της κάνουν τη διαφορά. Η υπομονή έχει και τα όριά της, όμως είμαστε μακριά ακόμα από το να πούμε ότι εκεί πλησιάζουμε.