Championnat Preview

Για μια ακόμα σεζόν το ερώτημα στα χείλη όλων, είναι αν θα υπάρξει ομάδα να αμφισβητήσει την παντοκρατορία της Λυών η οποία κατέκτησε πέρυσι το έκτο της σερί πρωτάθλημα και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, αφού η κυριαρχία της είχε επισφραγιστεί από το πρώτο κιόλας μισό του μαραθωνίου.
Για να συμβεί αυτό βέβαια βοήθησε και η αστάθεια των υπόλοιπων... χλωμών μνηστήρων που δεν στάθηκαν ικανοί να πιέσουν με αξιώσεις τους ισόβιους πρωταθλητές. Η Μαρσέιγ που για ένα διάστημα μέχρι τη 10η αγωνιστική, ήταν η μοναδική που έμοιαζε να έχει προοπτικές, ηττήθηκε στο Βελοντρόμ με 4-1 από τους Λυωνέ και κάπου εκεί σταμάτησαν και οι όποιες φιλοδοξίες για να σπάσει η μονοκρατορία.

Από κει και μετά η Λυών έριξε το βάρος στο CL, αποκλείστηκε από τη Ρόμα και έσειρε το σαρκίο της στο ρελαντί μέχρι το τέλος της σεζόν κατακτώντας άνετα τον τίτλο. Τα πράγματα φέτος δείχνουν να περνάνε από τα ίδια φίλτρα με τη διαφορά πως υπάρχει η αίσθηση οτι η στιγμή αλλαγής σκηνικού σε ότι αφορά την κορυφή δεν είναι τόσο μακριά.

Bέβαια μιλάμε περισσότερο για αίσθηση και όχι κάτι ιδιαίτερα στιβαρό, αφού παρά τις αλλαγές στο ρόστερ, παρά το στατιστικό μέρος του πράγματος που κάθε χρονιά θα αφήνει ελαφρώς λιγότερα περιθώρια για επανάληψη πρωταθλητή και ανεξάρτητα από τις αλλαγές προς το καλύτερο τις οποίες ευελπιστούν πως έκαναν οι υπόλοιποι μνηστήρες, οι λυωνέ δύσκολα θα αμφισβητηθούν και φέτος με βάση τα δεδομένα.

Γράφοντας για μνηστήρες και εκτός των Μασσαλών που σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο είναι οι κυριότεροι διεκδικητές, υπάρχουν αρκετές ακόμα ομάδες που θα παλέψουν για την τριάδα και τα εισιτήρια για το επόμενο Champions League. Eνδεικτικό του χιτσκοκικού φινάλε της περασμένης σεζόν ακόμα και αν εξαιρέσει κανείς το τρίποντο στα χαρτιά που πήρε η Τουλούζ (πρότελευταία αγωνιστική στο Μποζουάρ εναντίων της Ναντ με το ματς να διακόπτεται 2 λεπτά πριν το τέλος) και άλλαξε τα δεδομένα, πως καμιά από τις ομάδες φαβορί για την τρίτη θέση (κατά σειρά Λανς, Μπορντό και Ρεν δεν τα κατάφερε) με την παρέα του Ελμάντερ να κλέβει την τελευταία στιγμή το τρίτο εισιτήριο για το Champions League.

Πρέπει να σημειωθεί πως στο περσινό πρωτάθλημα ο 14ος της βαθμολογίας απείχε από την 3η προνομιούχο θέση μόλις 8 βαθμούς, κάτι που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο το πόσο αμφίρροπες μάχες αναμένονται λίγο πολύ και φέτος, αλλά και το πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς εκτιμήσεις σε τόσο πρώιμο στάδιο, τη στιγμή που ούτε καν τα ρόστερ των ομάδων δεν έχουν πάρει την τελική τους μορφή.

Λυών

Το 6/6 που διατηρεί η Λυών σε τίτλους τα τελευταία χρόνια μιλάει από μόνο του και δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να χρίσει την ομάδα ως το απόλυτο φαβορί και για τη φετινή σεζόν. Οι λυωνέ έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια εκτός από τις σερί κατακτήσεις να εγκαθιδρύσουν και μια "ψυχολογική" δικατορία στο Championnat, αφού και πέρυσι ήταν σύνηθες το φαινόμενο να κερδίζουν αγώνες χωρίς να αγγίζουν στο παραμικρό τις πραγματικές τους δυνατότητες. Όταν πάλι χρειάζονταν να δώσουν μια απάντηση στα ντέρμπι ή σε ερωτηματικά για το ποιός είναι το αφεντικό της Ligue 1, το έκαναν με τον πλέον εμφατικό τρόπο, κάτι που ένοιωσαν για τα καλά στο πετσί τους οι Μαρσέιγ (4-1 στο Βελοντρόμ), η Λανς (3-0 στο Ζερλάν), η Σεντ Ετιέν (3-1 στο Ζοφρουά Γκισαρ κλπ). Για μια ακόμα χρονιά όμως, ο διακαής τους πόθος, η διάκριση στο Champions League δεν πραγματοποιήθηκε και μάλιστα η ομάδα κλυδωνίστηκε από τον αποκλεισμό με θύτη τη Ρόμα στη φάση των 16, μην καταφέρνοντας καν να φτάσει στη φάση των 8 που ήταν δεδομένη τα τρια προηγούμενα χρόνια. Κάπου εκεί τελείωσε και η περσινή σεζόν για τους λυωνέ αφού είχαν ουσιαστικά εξασφαλίσει το πρωτάθλημα περισσότερο από 2 μήνες πριν το ματς ορόσημο με τους Ρωμαίους, με τη διοίκηση να καταστρώνει στη συνέχεια τα σχέδιά της για τη φετινή σεζόν. Η απώλεια του Λίγκ Καπ από τη Μπορντό άφησε πικρή γεύση στο τελείωμα της σεζόν, μετά από έναν μετριότατο τελικό που κρίθηκε σε μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες των Γιρονδίνων τρια λεπτά πριν τη λήξη του.

Ο σχεδιασμός για τη νέα σεζόν έφερε αρκετές αλλαγές στο Ζερλάν με το ξεκίνημα να γίνεται από την αποχώρηση του Ουγιέ που παρά τον τίτλο δεν έπεισε ιδιαίτερα πως μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω στην ομάδα (o ίδιος επικαλέστηκε την ανάγκη για ένα χρόνο ξεκούρασης από τος πάγκους) και την έλευση του Αλέν Περέν. Ο τεχνικός της Σοσό ήρθε στο Ζερλάν έχοντας κληρονομιά εξαιρετική δουλειά στους σοσιαλέν το 06/07, κατακτώντας το κύπελλο Γαλλίας και κάνοντας εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα, παρουσιάζοντας μια ομάδα δεμένη, στιβαρή και εξαιρετικά επικίνδυνη στην κόντρα επίθεση. Αλλαγές και στο έμψυχο δυναμικό αφού η Λυών απέκτησε 2 από τους πολυτιμότερους παίκτες του περσινού πρωταθλήματος και σίγουρα τους καλύτερους της περσινής Λιλ, Κεϊτά και Μποντμέρ. Μαζί τους έπιασε Ζερλάν και ο παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Ιταλίας, Φάμπιο Γκρόσο που άφησε την Ίντερ για χάρη της Λυών. Οι τρεις προαναφερθέντες έχουν μεν περγαμηνές και προέρχονται από καλές σεζόν, αλλά το έργο τους δε θα ναι εύκολο αφού θα πρέπει να ισοσκελίσουν τις αποχωρήσεις των Αμπιντάλ, Τιάγκο, Αλού Ντιαρά και Μαλουντά που έφυγαν για άλλες πολιτείες, έχοντας υπάρξει από τους κινητήριους μοχλούς και πρωταγωνιστές των επιτυχιών για τη Λυών όλα τα τελευταία χρόνια.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως το ισοζύγιο των έως τώρα μεταγραφών είναι ελαφρώς σε βάρος των λυωνέ, όμως ακόμα κι έτσι η ομάδα διατηρεί πολλά και σημαντικότατα πλεονεκτήματα έναντι του ανταγωνισμού. Ο Περέν είναι σίγουρα ικανότατος και φιλόδοξος, οι παίκτες που αποκτήθηκαν έχουν τα φόντα να καλύψουν τα κενά αυτών που έφυγαν, ενώ όσο κι αν ακούγεται κλισέ "η Λυών στο Championnat, μοιάζει καταδικασμένη να κερδίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο". Με τους υπόλοιπους μνηστήρες να γκελάρουν σε ματς και σε συχνότητα που ακόμα και μια "σβηστή" Λυών πολύ δύσκολα θα γκέλαρε, η ομάδα του Περέν είναι και φέτος το μεγάλο φαβορί. Το στοίχημα που θέλει να... πληρωθεί πάντως ο πρόεδρος Ολάς έχει να κάνει με το Champions League και αν η Λυών δεν πάρει από νωρίς διαφορά αντίστοιχη της περσινής στο πρωτάθλημα και με δεδομένο πως η προτεραιότητα είναι το σεντόνι, ίσως υπάρξει μια χαραμάδα ελπίδας για τους ανταγωνιστές.

Μαρσέιγ

H περσινή σεζόν συνολικά πρέπει να θεωρηθεί επιτυχημένη για τη Μαρσέιγ, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψην πως την αμέσως προηγούμενη είχε τερματίσει στην πέμπτη θέση. Η δεύτερη που πέτυχε να κατακτήσει πέρυσι της έδωσε την πολυπόθητη απ'ευθείας είσοδο στους ομίλους του Champions League και της επέτρεψε να καταρτίσει το σχεδιασμό της για να καταφέρει να χτυπήσει όσο το δυνατόν συντομότερα τον τίτλο στη Ligue 1. Για να φτάσει πάντως στη δεύτερη θέση πέρασε από 40 κύματα αφού το καλό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα που έκανε τους αισιόδοξους να μιλούν ακόμα και για τίτλο, ακολουθήθηκε από την εντός έδρας τεσσάρα με θύτη τη Λυών που ψυχολογικά την εκτροχίασε από τις τόσο ψηλές φιλοδοξίες, αλλά και από ένα σχεδόν τραγικό σερί που έφερε εν αμφιβόλο ακόμα και την είσοδο στην πεντάδα. Στο μεταξύ η ομάδα έμεινε εκτός ομίλων UEFA από την Μλάντα Μπόλεσλαβ (έπαιξε στον όμιλο του ΠΑΟ) σε απρόσμενο αποκλεισμό στην Τσεχία στο 90', ενώ στα αρνητικά της επίσης ήταν η απώλεια του Coupe de France από την Σοσό στα πέναλτι. Το καλό σερί όμως στο τέλος της εξασφάλισε τη δεύτερη θέση και μαζί έφερε φιλοδοξίες για τίτλο τη φετινή σεζόν. Πρωταρχικός και ρεαλιστικότερος στόχος πάντως είναι η επανάληψη των περσινών κατορθωμάτων και μια καλή πορεία στους ομίλους του Champions League.

O ρεαλισμός που επικαλoύμαστε παραπάνω δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως οι Μασσαλοί δεν ενισχύθηκαν, αλλά κυρίως με το ότι μένει να αποδείξουν πως μπορούν να παίρνουν τους βαθμούς και εκτός Βελοντρόμ (κάτι στο οποίο έχουν αποτύχει οικτρά σε σχέση με τους ψηλούς στόχους όλα τα τελευταία χρόνια με τραγικά εκτός έδρας σερί και πέρυσι) αλλά και να αποκτήσουν αγωνιστική σταθερότητα χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοσή τους. Στα μεταγραφικά η Μαρσέιγ είχε μια μεγάλη αποχώρηση, αυτή του φυσικού της ηγέτη Ριμπερί που πήγε στη Μπάγερν, αλλά και αρκετές καλές προσθήκες. Μαζί με τον Ριμπερί ο οποίος αφήνει μεγάλο βάρος στο τρομερό παιδί της ομάδας και του γαλλικού ποδοσφαίρου Νασρί (έδειξε και πέρυσι πάντως πως έχει όλα τα φόντα να γίνει ηγέτης και αν έχει φέτος ανάλογη βελτίωση θα βγάλει ακόμα περισσότερα μάτια) αποχώρησαν οι Παζίς, Μαουλιντά και Χιμένεθ με τους δυο πρώτους να έχουν βοηθήσει πέρυσι σχετικά λίγο στο σκοράρισμα, δίνοντας πάντως μερικούς κρίσιμους πόντους μπαίνοντας σαν αλλαγές. Ο Εμόν πάντως είδε αρκετούς καλούς και έμπειρους παίκτες να περνάνε τις πόρτες του Βελοντρόμ. Ο Τζιμπρίλ Σισέ που πέρυσι έπαιζε δανεικός αποκτήθηκε από τους Μασσαλούς, που επίσης έφεραν τον εξαιρετικό Ζιανί από τη Σοσό (πολύ καλό πρωτάθλημα πέρυσι), τον έμπειρο Σεϊρού από την Οσέρ, τον καλό αμυντικό Ζιβέ από τη Μονακό, τον Ζέντεν ελεύθερο από τη Λίβερπουλ και τον αρκετά καλό για back-up αμυντικό Μπονάρ από τη Λε Μαν.

Οι παράμετροι που θα καθορίσουν το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει φέτος η Μαρσέιγ έχουν να κάνουν με το αν ο Νασρί και ο Σισέ θα καταφέρουν να αναπληρώσουν το κενό του Ριμπερί σε δημιουργικότητα και σκοράρισμα αντίστοιχα, με το αν η ομάδα θα καταφέρει να παίρνει εκτός έδρας αποτελέσματα και να κάνει καλύτερες εμφανίσεις από αυτή της πρεμιέρας κόντρα στο Στρασβούργο (που ήταν μια από τις κλασσικά υποτονικές της περσινής σεζόν εκτός έδρας, αλλά και το πόσο οι Ζιανί και Σεϊρού θα καταφέρουν να εγκληματιστούν άμεσα και να προσφέρουν τα αναμενόμενα. Τον πρώτο δεν τον φοβάμαι πάντως μετά το πρώτο ματς και δείχνει πως θα βοηθήσει πολύ, ειδικά οταν θα επιστρέψει και ο Νασρί από τραυματισμό σε λίγο καιρό (θα κάνουν πολύ καλό δίδυμο). Βλέπω τη Μαρσέιγ να κινείται σε αντίστοιχα με τα περσινά επίπεδα και δύσκολα θα μπορέσει να κάνει κάτι περισσότερο, ειδικά έχοντας και το... καρπούζι των ομίλων του Champions League (και πιθανώς και του UEFA στη συνέχεια). Στην τριάδα θα είναι λογικά πάντως, αλλά για πρωτάθλημα θέλει δουλειά ακόμα.

Τουλούζ

Η περσινή χρονιά ήταν η κορωνίδα μιας ονειρώδους πορείας όλα τα τελευταία χρόνια για την Τουλούζ που κατάφερε μέσα στο ελάχιστο διάστημα όχι μόνο να αναρριχηθεί από τη Νασιονάλ (3η κατηγορία) στα σαλόνια της Ligue 1, αλλά να κλέψει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή το τρίτο προνομιακό εισιτήριο από πολλές παραδοσιακές δυνάμεις του γαλλικού πρωταθλήματος. Μπορεί για να συμβεί αυτό να χρειάστηκε αφενώς η κατακύρωση τριών βαθμών (0-0 στο 88' ήταν το ματς με τη Ναντ όταν εισέβαλαν διακόπτωντας το ματς οπαδοί των καναρινιών) την πρότελευτάια αγωνίστική που δύσκολα θα κατακτούσε στα ίσια και αφετέρου να λιποψυχίσουν την τελευταία αγωνιστική Λανς και Ρεν (η ίδια κέρδισε τη Μπορντό), όμως το βέβαιο είναι πως η ομάδα του Ελί Μπο έκανε μια εκπληκτική σεζόν καταφέρνοντας να παίξει ιδίως εντός έδρας πολύ καλό ανά διαστήματα ποδόσφαιρο. Με όπλο τις αντεπιθέσεις και έναν σε πολλά ματς σεληνιασμένο Ελμάντερ η Τουλούζ κατάφερε να μείνει στο κόλπο των πρώτων θέσεων καθόλη τη διάρκεια της περσινής σεζόν και χτυπώντας στο τέλος να φτάσει σε μια σπάνια υπέρβαση. Φέτος τα πράγματα δύσκολα θα έχουν αντίστοιχη τροπή, όμως οι άνθρωποι της Τουλούζ φαίνεται να έχoυν μέτρο και να ξέρουν να απλώνουν τα πόδια ως εκεί που φτάνει το σεντόνι... έχοντας σαν στόχο την καθιέρωση της ομάδας στο κορυφαίο πρωτάθλημα και το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα από κει και μετά. Για το Champions League η ομάδα έχει πολύ δύσκολο έργο πέφτωντας πάνω στη Λίβερπουλ και το πιθανότερο είναι να συνεχίσει στο κύπελλο UEFA.

Ο Ελί Μπο δεν ήταν ιδιαίτερα κινητικός στο μεταγραφικό παζάρι, με τις σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ της Τουλούζ να είναι λίγες. Ο ικανότατος τεχνικός είδε τον πολύ καλό Ομπέ να γίνεται κάτοικος Φελίξ Μπολάρ, τον Εμάνα να εμπλέκεται επίσης σε σήριαλ αποχώρησης, όμως κάπου εκεί τελειώνουν και οι βασικοί παίκτες που έφυγαν από την ομάδα. Η Τουλούζ απέκτησε τον επιθετικό Ζινιάκ (πολύ καλή σεζόν με τη Λοριάν πέρυσι), τον Τζόνσον από την Έλφσμποργκ, τους αρκετά καλούς αμυντικούς Ιλούνγκα από τη Σεντ Ετιέν και Τσετό από τη Ναντ, αλλά και τον νεαρό τερματοφύλακα Μερμιγιό από τους στεφανουά. Λογικά η Τουλούζ θα προβεί σε μερικές ακόμα αλλαγές στο ρόστερ (ψάχνει έναν επιτελικό μέσο, ενώ ο Εμάνα δεν αποκλείεται να φύγει τελικά), όμως σίγουρα Μπο θα στηριχτεί λίγο πολύ στις παραπάνω προσθήκες για τη φετινή σεζόν.

Είναι μάλλον απίθανο (το μάλλον γιατί μιλάμε για Championnat) η Τουλούζ να πλησιάσει καν την περσινή επίδοση, η οποία εκτός της καλής της απόδοσης ήταν και ζήτημα συγκυρίας. Δύσκολα θα καταφέρει να βγει στην Ευρώπη, αλλά έχει τη μαγιά για να τερματίσει στην πρώτη οκτάδα φέτος. Αν προχωρήσει δε στην Ευρώπη (το UEFA πιθανότατα) τότε ίσως μείνει και εκτός δεκάδας αφού δε διαθέτει βάθος στο ρόστερ της για να είναι ανταγωνιστική παίζοντας δυο ματς την εβδομάδα.

Ρεν

Η ομάδα της Βρετάνης έχασε για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια την έξοδο στο Champions League με υπαιτιότητα της Λιλ, αφού την τελευταία αγωνιστική και στις καθυστερήσεις στο ματς με την ομάδα του Πιέλ ισοφαρίστηκε από τον Φοβέργ για να θαμπώσει το όνειρο της συμμετοχής στα προκριματικά της κορυφαίας διοργάνωσης, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, κάτι πάντως που οφείλεται εν μέρει και στην απόφαση της λίγκας να δώσει στα χαρτιά βαθμούς στην Τουλούζ την πρότελευταία αγωνιστική (βλέπε παραπάνω). Παρά την πικρή γεύση του φινάλε η χρονιά ήταν σχετικά πετυχημένη για τη Ρεν και πιστοποίησε πως η ομάδα της Βρετάνης έχει καθιερωθεί για μια σειρά ετών στους πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος, αποτελώντας σταθερή αξία στο Championnat. Μάλιστα την περασμένη σεζόν άρχισε να δείχνει εξαιρετικά στοιχεία και εκτός έδρας, κάτι που ήταν η αχίλλειος πτέρνα τις προηγούμενες χρονιές και με δεδομένη την εξαιρετική δυναμική που αναπτύσσει στο Ρου ντε Λοριάν έχει όλα τα φόντα να πραγματοποιήσει και φέτος πορεία στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο έχει να κάνει με το γεγονός πως η Ρεν τα δυο τελευταία χρόνια αργεί να πάρει μπρος και τα σερί της στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος είναι αυτά που της εξασφαλίζουν το υψηλό πλασάρισμα. Η Ευρώπη και το κύπελλο UEFA είναι επίσης από τους στόχους που θα κυνηγήσει ο τεχνικός Ντρεοσί και οι παίκτες του, που ευελπιστούν σε μια καλή πορεία στη διοργάνωση και την είσοδο τουλάχιστον στους ομίλους.

Κύριο μέλημα του Ντρεοσί ήταν να διατηρήσει τον κορμό της ομάδας και να προβεί στις απαραίτητες προσθήκες προκειμένου να επωφεληθεί από την ομοιογένεια που θα έφερναν οι λίγες μετακινήσεις και μέχρις ενός σημείου τα κατάφερε αφού οι αποχωρήσεις καλύφθηκαν από παίκτες που έχουν όλα τα εχέγγυα όχι μόνο να καλύψουν τα κενά αλλά και να δώσουν το κάτι παραπάνω στη Ρεν. Η μεγαλύτερη απώλεια είναι σίγουρα αυτή του Ουτάκα που πήγε στην Πόρτσμουθ, όμως ο παρτενέρ του, Μπριάν (εκπληκτικό δίδυμο συνέθεσαν οι δυο τους πέρυσι) καλωσόρισε τόσο τον Παζίς από τη Μαρσέιγ, όσο και τον Βιλτόρ από τη Λυών με τον 33χρονο Γάλλο να επιστρέφει στη Βρετάνη μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια. Καλές το δίχως άλλο και οι προσθήκες των Φανί (αμυντικός) από τη Νις και Λερουά (ελεύθερος) από τη Σοσό, ενώ ο Ντρεοσί προχώρησε επίσης στην απόκτηση του αμυντικού Χάνσον από τη Χέρενφεν (είχε παίξει για ΠΑΟ) καθώς και δυο τερματοφυλάκων. Οι αποχωρήσεις τέλος συμπληρώθηκαν από αυτές των Κουλιμπαλί και Μέλχιοτ με το ισοζύγιο πάντως να κρίνεται θετικό για την ομάδα της Βρετάνης.

Η Ρεν έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια πως είναι ομάδα από την οποία ξέρει κανείς τι να περιμένει και θεωρώ πως και φέτος θα είναι μέσα στην πρώτη εξάδα. Η τέταρτη θέση σε ένα τόσο ανταγωνιστικό και αμφίρροπο πρωτάθλημα δε θα ναι εύκολη υπόθεση όμως η ομάδα του Ντρεοσί θα το παλέψει και φέτος μέχρι το τέλος. Ο Μπριάν που έκανε πέρυσι εξαιρετική σεζόν θα έχει 2 πολύ έμπειρους και καλούς παρτενέρ στη γραμμή κρούσης, η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας θα κινηθεί λογικά στα ίδια επίπεδα και η Ρεν έχει δίκαια φιλοδοξίες για σεζόν αντίστοιχη της περσινής.

Λανς

Η περσινή πρόκληση για τους λανσουά ήταν να γιορτάσουν τα 100 χρόνια ιστορίας τους με ένα πλασάρισμα στην τριάδα και την εξασφάλιση εισιτηρίου για το Champions League, όμως ο Ζιγιό και οι παίκτες του λιποψύχισαν στο βάρος της επιτυχίας την τελευταία αγωνιστική και ενώ κρατούσαν την τύχη στα... πόδια τους. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός πως συνετρίβησαν από την υποβιβασμένη Τρουά με 3-0 στο φινάλε και εκτός του Champions League βρέθηκαν και εκτός UEFA, καταφέρνοντας πάντως να φτάσουν και φέτος σε αυτή τη διοργάνωση μέσω Ιντερτότο. Ομάδα με ταλέντο και ποιότητα τα τελευταία χρόνια η Λανς αλλά κάθε χρονιά μοιάζει να της λείπει το finishing touch που θα της δώσει την είσοδο στην τριάδα. Πέρυσι ήταν για αρκετό διάστημα σταθερά και με σχετική διαφορά 4-6 βαθμών στη δεύτερη θέση, όμως δεν κατάφερε να κρατηθεί στα επιθυμητά επίπεδα μέχρι τέλους, ενώ έκανε αρκετά καλή πορεία στο UEFA για να αποκλειστεί όμως από τη Λεβερκούζεν μετά από μια από τις χειρότερες περσινές της εμφανίσεις στο Μπάι Αρίνα μην καταφέρνοντας να υπερασπιστεί το 2-1 με το οποίο είχε επικρατήσει στο Φελίξ Μπολάρ. Εκείνη η ήττα φάνηκε να την επηρεάζει σε ορισμένα κρίσιμα ματς, αν και το αποκορύφωμα ήρθε την τελευταία αγωνιστική όταν και κλώτσησε μοναδική ευκαιρία για να μπει στην τριάδα. Οι στόχοι και φέτος είναι λίγο πολύ ίδιοι με το πλασάρισμα στην τριάδα να θεωρείται ιδανική περίπτωση και την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου με πλασάρισμα στην εξάδα να είναι το κάτω όριο στόχου της ομάδας.

Το πλέον σημαντικό στοιχείο για τη νέα σεζόν στο Φελίξ Μπολάρ έχει να κάνει με την αποχώρηση του Ζιγιό, κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο χάθηκε η τρίτη θέση και η έλευση της "αλεπούς" των γαλλικών πάγκων του 69χρονου Γκι Ρου που επέστρεψε στην ενεργό δράση έχοντας στο παρελθόν υπάρξει ισόβιος προπονητής της Οσέρ. Οι ικανότητες του Ρου είναι αυταπόδεικτες και πριν αυτές φανούν στη Λανς, έχουν ήδη βοηθήσει τη νέα του ομάδα να προσελκύσει κάποιους καλούς παίκτες. Πάντως ο Γκι Ρου θα στερηθεί μερικά από τα σημαίνοντα στελέχη της Λανς αφού ο Ζισιέ έγινε κάτοικος Σαμπάν Νταλμάς, ο Σεϊντού Κεϊτά πήγε στην Ανδαλουσία και τη Σεβίλλη, ενώ ο Ζεμαά μετακόμισε στην Καέν. Στο Φελίξ Μπολάρ πάντως ήρθαν αρκετά περισσότεροι παίκτες αφού τα χρήματα από την μετακόμιση Ζισιέ και Κεϊτά ξοδεύτηκαν για να έρθουν ο επιθετικός Καλού (από την Παρί), ο εξαιρετικός Ακαλέ από την Οσέρ, ο καλός αμυντικός Ομπέ από την Τουλούζ, ο επίσης αξιόλογος μέσος Σαμπλέ από τη Σεντ Ετιέν αλλά και ο Κροάτης τερματοφύλακας από τη Μπεσίκτας Ρούνιε. Χρήσιμες ίσως αποδειχτούν επίσης οι προσθήκες του τερματοφύλακα Λε Κρομ από την Τρουά και του αμυντικού Λορεντί. *** Απώλεια της τελευταίας στιγμής ο τερματοφύλακας Ιτανζ που μετά από 6 χρόνιας στους λανσουά μετακόμισε στη Λίβερπουλ αφήνοντας σημαντικό κενό κάτω από τα γκολπόστ.

Και η Λανς όπως γράφω παραπάνω για τη Ρεν είναι από τις ομάδες του Championnat απο τις οποίες ξέρουμε λίγο πολύ τι να περιμένουμε. Η θέση στην εξάδα πρέπει να θεωρείται δεδομένη και το ερώτημα που πλανάται στο Μπολάρ για μια ακόμα χρονιά είναι αν η έλευση του Γκι Ρού θα μπορέσει να δώσει στην ομάδα το κάτι παραπάνω που απαιτείται για να φτάσει η Λανς σε πλασάρισμα στην πρώτη τριάδα και εισιτήριο για το Champions League. Οι μνηστήρες πάντως είναι και φέτος αρκετοί και τα δεδομένα δείχνουν πως για μια ακόμα σεζόν το φινάλε αναμένεται δραματικό και η τρίτη από την έκτη θέση δεν αποκλείεται να απέχουν ένα μόλις... γκολ.

Μπορντό

Η περσινή σεζόν είχε ανάμεικτα συναισθήματα για τους Γιρονδίνους που ξεκίνησαν έχοντας σαν στόχο να επαναλάβουν το προπέρσινο κατόρθωμα όταν τερματίζοντας δεύτεροι είχαν εξασφαλίσει είσοδο στο Champions League. Αυτό ήταν εκ των πραγμάτων εξαιρετικά δύσκολο αφού η προπέρσινη δεύτερη θέση ήταν περισσότερο ζήτημα συγκιρίας με τη Μπορντό να παίζει κακό και άκρως αμυντικογενές ποδόσφαιρο καταφέρνοντας με αρκετές δόσεις τύχης να παίρνει αγώνες στο 1-0. Προσπάθησε να κάνει και πέρυσι κάτι αντίστοιχο, χωρίς ανάλογη επιτυχία αφού αφενώς δεν πήρε την αναμενόμενη βοήθεια από τις μεταγραφές τύπου Μικού (ήρθε ως μεσσίας που θα βοηθούσε να κοντράρουν τη Λυών, αλλά δεν έκανε τόσο καλή σεζόν) και αφετέρου οι πολλές υποχρεώσεις (CL, κύπελλο) και οι μέτριες επιδόσεις της στο γήπεδο δεν της επέτρεψαν να καταφέρει repeat της δεύτερης θέσης. Οι Γιορνδίνοι πάντως κατάφεραν να κατακτήσουν την Coupe de la Ligue (Λιγκ Καπ) κερδίζοντας σε έναν βαρετό τελικό τη Λυών με 1-0 στα τελευταία λεπτά σε ένα ματς που είναι ζήτημα αν έφτιαξαν 2 ευκαιρίες σε όλο το ενενηντάλεπτο. Η Μπορντό φέτος ξόδεψε χρήματα στο μεταγραφικό παζάρι, άλλαξε τεχνικό και ελπίζει να φτάσει στο Champions League ή τουλάχιστον στην εξασφάλιση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου.

Το μεγάλο φετινό στοίχημα των Γιρονδίνων έχει να κάνει με τη θέση του προπονητή αφού εμπιστεύτηκε τις τύχες της μετά την απομάκρυνση του Ρικάρντο στον Λοράν Μπλαν που κάνει πρεμιέρα στην καριέρα του σε πάγκο ομάδας και σίγουρα θα πρέπει να αποδείξει πως έχει τα φόντα να ανταποκριθεί παρά την έλλειψη εμπειρίας στους υψηλούς στόχους μιας ομάδας όπως η Μπορντό. Η πιο ηχηρή μεταγραφή ήταν αυτή του Αλού Ντιαρά που ο Αλέν Περέν δεν θέλησε να κρατήσει στη Λυών, ενώ αμέσως μετά σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο έρχεται η προσθήκη στο ρόστερ της Μπορντό του Ζισιέ που ήρθε από τη Λανς. Πολύ καλλές και οι προσθήκες του επιθετικού Μπεγιόν που βοήθησε πέρυσι τη Νις να παραμείνει στην κατηγορία, αλλά και του αμυντικού Σαλμέ που ήρθε στο Σαμπάν Νταλμάς από τη Λιλ. Οι Ζισιέ και Μπεγιόν που προστέθηκαν στη γραμμή κρούσης θα πρέπει να βοηθήσουν την ομάδα να βελτιώσει τις επιθετικές της επιδόσεις, κάτι που θα γίνει πιο εύκολα εφικτό αν οι Ντιαρά και κυρίως ο επιτελικός Μικού κάνουν καλή δουλειά στο κέντρο της ομάδας. Από τις αποχωρήσεις ξεχώρησαν αυτές του Νταρσεβίλ που πήγε στους Τζερς, του καλού πέρυσι Φομπέρ που μετακινήθηκε στη Γουέστ Χαμ, του Νταλμά που είναι πλέον παίκτης της Σοσό (ελεύθερος), ενώ παρελθόν αποτελούν επίσης οι Μαβουμπά, Μπέτο και ο Ενακαρχίρε που ήρθε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό.

Και η Μπορντό είναι ομάδα που θεωρητικά τουλάχιστον έχει όλα τα φόντα να φτάσει σε θέση στην πρώτη πεντάδα της Ligue 1. H επιλογή του άπειρου Λοράν Μπλαν για τον πάγκο είναι σίγουρα ένα μεγάλο ρίσκο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1998 με την εθνική θα παλέψει για τη διάκριση απέναντι σε προπονητές όπως οι Γκι Ρου, Λε Γκεν, Πιέλ και άλλους που εκτός από εμπειρία διαθέτουν και αναγνωρισμένες ικανότητες. Θεωρώ πως η Μπορντό δε θα φτάσει στο Champions League oύτε φέτος με μια θέση στην εξάδα να είναι πάντως εντός των δυνατοτήτων της.

Σοσό

Άκρως επιτυχημένη η περσινή σεζόν για τη Σοσό που έκανε εξαιρετική πορεία και μάλιστα τη συνδύασε με πολύ καλό και ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ο Αλέν Περέν που έφτασε στο Μπονάλ από την Πόρτσμουθ κατάφερε μέσα σε μια σεζόν να οδηγήσει τους σοσιαλέν στην κατάκτηση του Coupe de France στα πέναλτι κόντρα στη Μαρσέιγ, χαρίζοντάς της θέση στο κύπελλο UEFA (στη Ligue 1 τερμάτισε 7η ισοβαθμωντας με Ρεν, Λανς, Μπορντό στους 57), ενώ μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές η Σοσό είχε ελπίδες ακόμα και για τριάδα. Ας μην ξεχνάμε πως όταν είχε επιστρέψει στο Μπονάλ η ομάδα τερμάτιζε μόλις 15η. Ομάδα που πέρυσι είχε πολύ καλούς αυτοματισμούς, φαρμακερές αντεπιθέσεις και ισχυρή έδρα, αλλά φέτος μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να κινηθεί σε τόσο ψηλά επίπεδα αφού πέρυσι άγγιξε το αγωνιστικό της ταβάνι. Οι αλλαγές στο Μπονάλ το καλοκαίρι δεν ήταν τόσες σημαντικές ποσοτικά όσο ποιοτικά και ξεκίνησαν από τον αρχιτέκτονα της περσινής πορείας, τον τεχνικό Αλέν Περέν που άλλαξε και πάλι στέγη μετακομίζοντας στο Ζερλάν ενώ έφυγαν και παίκτες κλειδιά της λειτουργίας της, με τους αντικαταστάτες να έχουν να διανύσουν μια δύσκολη χρονιά για να καλύψουν τα κενά. Η κληρονομιά της περσινής σεζόν είναι βαριά για τη Σοσό που θα πρέπει να υπερβάλει εαυτόν για να αγγίξει τις περσινές επιδόσεις και το λογικότερο είναι να αρκεστεί σε ένα πλασάρισμα στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα.

Ο Αλέν Περέν αντικαταστάθηκε από τον Χανζ της Λε Μαν που έχει να επιδείξει αρκετά σημαντικό έργο με την προηγούμενή του ομάδα και rival των σοσιαλέν και αποδέχτηκε την πρόκληση να συνεχίσει το έργο του προκατόχου του. Παρελθόν από το Μπονάλ αποτελεί ο εξαιρετικός Ζιανί που με την ταχύτητά του και τα 8 περσινά του τέρματα είχε βοηθήσει τα μέγιστα, αλλά και οι πολύ καλοί Λε Ταλέκ και Λερουά που δεν θα φοράνε φέτος τη φανέλα της Σοσό. Η ομάδα πάντως προσπάθησε αρκετά να βρει αντικαταστάτες και ειδικά τελευταία παρουσιάζει μεγάλη κινητικότητα στο μεταγραφικό παζάρι. Πιο πρόσφατο απόκτημα ο 23χρονος αμυντικός Μπετάο από την Κορίνθιανς, ενώ είχαν προηγηθεί οι αποκτήσεις του Σενεγαλέζου Ντραμέ από την Παρί, του προωθημένου Μπεγιέ από τη Μονακό, του Σλοβένου αμυντικού Τζόκιτς από τη Γκόριτσα αλλά και αυτές των ελεύθερων μέσων Νταλμά από τη Μπορντό και Ματίς από την Οσέρ. Παρά το ότι οι σοσιαλέν προσπάθησαν να καλύψουν τα κενά, είναι πραγματικά αμφίβολο αν οι νέοι θα καταφέρουν να αναπληρώσουν το κενό κυρίως του Ζιανί που αποτελεί και τη μεγαλύτερη απώλεια για την ομάδα.

Δύσκολα τα πράγματα για τη φετινή Σοσό, στα επίπεδα της επανάληψης των περσινών κεκτημένων που πιθανότατα δε θα διατηρηθούν. Τα ερωτηματικά που θα πρέπει να απαντηθούν είναι το κατα πόσο ο Χανζ θα μπορέσει να πλησιάσει τις επιδόσεις του Περέν και το αν οι νέοι παίκτες θα ένσωματωθούν ομαλά στο σύλλογο και θα καταφέρουν να κρατήσουν την ομάδα σε καλά αγωνιστικά επίπεδα. Η πρώτη εκτίμηση είναι πως κάτι τέτοιο δύσκολα θα συμβεί και λαμβάνοντας υπόψην την ενίσχυση των ομάδων που πέρυσι τερμάτισαν κοντά σε αυτή, η Σοσό θα πρέπει να θεωρεί εαυτόν ευχαριστημένο με ένα πλασάρισμα στην δεκάδα και την είσοδο στους ομίλους του UEFA στο οποίο καλείται φέτος να συμμετάσχει.

Οσέρ

Όταν πριν από δυο χρόνια ο "ισόβιος" τεχνικός της Οσέρ, Γκι Ρου αποχώρησε από το Αμπέ Ντεσάν, ήταν προφανές πως η ομάδα θα χρειάζονταν χρόνο για να βρει και πάλι τον δρόμο της. Η έλευση του Σαντινί δεν βοήθησε ιδιαίτερα και η Οσέρ από πέρυσι προσπάθησε να βάλει το νερό στο αυλάκι αποκτώντας για τον πάγκο της τον Φερναντέζ που ήρθε από τη Μαρσέιγ. Η περσινή πρώτη του σεζόν στην ομάδα είχε μπόλικα σκαμπανεβάσματα, απόρροια των αρκετών αλλαγών που έκανε στο ρόστερ, με την Οσέρ να κάνει συνολικά μια μετριότατη σεζόν πληρώνοντας κυρίως τις εκτός έδρας επιδόσεις της, που παρασάγγας απείχαν από αυτές μπροστά στο κοινό της, ενώπιον του οποίου παραδοσιακά αναπτύσσει πολύ καλή δυναμική με το Αμπέ Ντεσάν να αποτελεί από τις ισχυρές έδρες της Ligue 1. O Φερναντέζ συνεχίζει και φέτος στον πάγκο των οσερουά, οι αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας συνεχίζονται με σημαντικούς ρυθμούς και η Οσέρ θα διανύσει πιθανότατα και φέτος μια μεταβατική χρονιά με στόχο να βάλει θεμέλια για να μπορέσει κατά το δυνατόν συντομότερα να επανέλθει στην ελίτ του Championnat. Μια θέση στη δεκάδα θα είναι ευπρόσδεκτη, όμως στην Οσέρ φαίνεται να δίνουν προτεραιότητα στο χτίσιμο μιας νέας ομάδας και θα είναι πιθανότατα ευχαριστημένοι αν δεν εμπλακούν σε περιπέτειες (ανάλογες για παράδειγμα με αυτές που είχε πέρυσι η Παρί) και τερματίσουν σε θέση με ταβάνι την 8η που ήταν και η περσινή και... πάτωμα τη 12η.

Σημαντικό στοιχείο είναι πως η Οσέρ μπαίνει στη σεζόν με τον ίδιο τεχνικό, τη στιγμή που ειδικά φέτος το γαϊτανάκι της αλλαγής προπονητών στη Γαλλία έμοιαζε ατελείωτο. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με το ρόστερ της ομάδας το οποίο υπέστη σοβαρές μεταβολές με τη σούμα να μην αφήνει και τόσα περιθώρια αισιοδοξίας αφού από την ομάδα αποχώρησαν πολλοί και καλοί παίκτες, με τους αντικαταστάτες τους συνολικά να μην είναι -θεωρητικά τουλάχιστον- καλύτεροι. Παρελθόν από το Αμπέ Ντεσάν αποτελούν λοιπόν πλέον οι πολύ σημαντικοί Ακαλέ, Σανιά, Καμπούλ και Σεϊρού αφήνωντας χάσμα σε όλες τις νευραλγικές θέσεις της ομάδας, κυρίως ανασταλτικά. Το κουπί στο σκοράρισμα καλούνται πλέον να τραβήξουν μαζί με τους Γιέλεν και Νικουλάε ο Ταϊφολού Μαουλιντά από τη Μαρσέιγ (μετριότατη σεζόν πέρυσι αν και πήρε λίγες ευκαιρίες και συνήθως έμπαινε αλλαγή για τον Εμόν) αλλα και ο πρώτος σκόρερ της περσινής Ligue 2 Λεσάζ, όμως το στοίχημα για τον Φερναντέζ έχει κυρίως να κάνει με την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Εκεί ο Ρουμάνος Ταμάς από τη Σπάρτακ Μόσχας θα πρέπει να δικαιολογήσει τα 3 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε και να κλείσει τα κενά μαζί με τον Μάρκος Αντόνιο της Λεϊρία στην οπισθοφυκαλή. Κάτοικοι Σαμπάν Νταλμάς επίσης και ο νεαρός τερματοφύλακας Ρεμί Ριού από τη Λυών και ο μέσος Σαφνί από την Αζαξιό.

Και μόνο το γεγονός πως ο Φερναντέζ δε κάνει λόγο για πλασαρίσματα και στόχους, αλλά δίνει προτεραιότητα στο χτίσιμο μιας αξιόμαχης ομάδας δίνει το στίγμα της φετινής Οσέρ που έχει προταιρεότητα να βρει τη χημεία μετά τις πολύ μεγάλες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό και τα δυο τελευταία χρόνια και να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στη φετινή Ligue 1. Η Οσέρ δε θα καταφέρει πιθανότατα να μπει στη δεκάδα και θα αρκεστεί σε μια θέση μεταξύ 12ης και 14ης.

Μονακό

Κάκιστη η περσινή σεζόν για τους Μονεγάσκους που ειδικά στην αρχή βρίσκονταν συνεχώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας βολοδερνοντας στον πάτο της βαθμολογίας και έδειχναν πως θα κινδυνέψουν άμεσα με υποβιβασμό, τη στιγμή που οι στόχοι που είχαν θέση στην αρχή ήταν σαφώς πολύ ψηλότεροι. Τελικά με ένα καλό σερί στις αρχές του δευτέρου γύρου και μερικές καλές προσθήκες όπως αυτή του Πικιόν που έφερε γκολ από τη Σεντ Ετιέν κατάφερε να πλασαριστεί στην 9η θέση και να σώσει τα προσχήματα. Η θέση στον πάγκο είναι πραγματική ηλεκτρική καρέκλα μετά από την φυγή του Ντεσάμπ που είχε οδήγήσει την ομάδα στον τελικό του Champions League αφού οι Γκουιντολίν, Μπολονί και Μπανίντ πέρασαν κατά σειρά χωρίς να παραμείνουν στο πριγκηπάτο. Ο τελευταίος πάντως ήταν αυτός που συμμάζεψε τα πράγματα πέρυσι, όμως ενώ όλα έδειχναν πως θα συνεχίσει και φέτος έφυγε για να τον διαδεχτεί ο Ρικάρντο που μετακόμισε στο Μονακό από τη Μπορντό. Οι φιλοδοξίες των Μονεγάσκων είναι για φέτος μεγάλες, ο Ρικάρντο Γκομεζ δε δείχνει να τις φρενάρει με τις δηλώσεις του και σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο το ρόστερ της Μονακό είναι ικανό να της εκπληρώσει, μέχρι ένα τουλάχιστον ικανοποιητικό σημείο.

Οι αλλαγές πάντως στο ρόστερ ήταν ελάχιστες και συνολικά η Μονακό θα στηριχτεί λίγο πολύ στις ίδιες μονάδες. Ο Γιάγια Τουρέ που έκανε πέρυσι αρκετά εξαιρετικά ματς για ένα διάστημα και έδειξε πως θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του ηγέτη στη μεσσαία γραμμή έκανε το ποθητό ταξίδι για τη Μπαρτσελόνα, ενώ παρελθόν από το πριγκηπάτο αποτελούν και οι Ζιβέ (Μαρσέιγ) και Ζιλιοτί που μετακόμισε στους στεφανουά. Μια η σημαντική μεταγραφή -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- για τη Μονακό που έφερε στο Λουί ΙΙ τον 23χρονο Ζερεμί Μπερτόντ από τη Λυών. Μια ματιά πάντως στο ρόστερ των Μονεγάσκων δικαιολογεί εν μέρει τις φιλοδοξίες του Ρικάρντο και της διοίκησης και αφήνει ερωτηματικά για το πως ένα τόσο αξιόλογο σύνολο μονάδων έκανε πέρυσι τόσο μέτρια πορεία. Με επιθετικούς όπως οι Πικιόν, Κόλερ, Καλόν, αλλά και τον νεαρό Πινό, μέσους όπως τους Μεριέμ, Πλαζίλ, Πέρεζ, Γκακπέ (πολύ ελπιδοφόρος στις εμφανίσεις του πέρυσι ο 20χρονος που έμοιαζε να δένει εξαιρετικά με τον Τουρέ) αλλά και Μπερνάντι, Γκεράρντ (δεν έχει πείσει από τοτε που ήρθε στη Μονακό από τη Μπαρτσελόνα και οι εποχές Βαλένθια μοιάζουν τόσο μακρινές), άμυνα με Μονσορό, Μοντεστό, Μπερτόντ και Κουφρέ (μαζί με την προσθηκη ενός ακόμα τουλάχιστον που λογικά θα κάνει η ομάδα), η ομάδα του Πριγκηπάτου διακαιούται να ονειρεύεται τουλάχιστον μια πιο ήρεμη και επιτυχή σεζόν από την περσινή. ***Τελευταία προσθήκη ο Νενέ που δεν πήγε τελικά στον Ολυμπιακό από τη Θέλτα και προτίμησε το πριγκηπάτο.

Όπως διαβάζετε και παραπάνω το ρόστερ της Μονακό είναι ανταγωνιστικό και μπορεί αποδίδοντας ανάλογα με τις δυνατότητές του να χαρίσει στη Μονακό ένα πλασάρισμα ακόμα και ψηλότερα από την πρώτη οκτάδα. Το ζήτημα είναι κατά πόσο ο Ρικάρντο που κατά τη γνώμη μου απέτυχε στη Μπορντό, κυρίως γιατί οι Γιρονδίνοι επί των ημερών του έπαιξαν απωθητικό ποδόσφαιρο, θα τα καταφέρει εκεί που οι πρόσφατοι προκάτοχοί του απέτυχαν. Είναι συνεπώς ερωτηματικό η φετινή Μονακό στην οποία αναγκάζομαι να δώσω πρόβλεψη αλα... ΕΜΥ, δηλαδή μεγάλο εύρος στις πιθανές θέσεις ξεκινόντας από την 7η και καταλήγοντας στη 12η. Είπαμε άλλωστε πως με καθρεφτη την περσινή σεζόν, οι εκτιμήσεις είναι εκ των πραγμάτων παρακινδυνευμένες.

Λιλ

Η Λιλ δεν κατάφερε πέρυσι να κρατήσει με επιτυχία τα δυο καρπούζια (πρωτάθλημα και Champions League) στην ίδια μασχάλη με αποτέλεσμα να τερματίσει στη δέκατη θέση της βαθμολογίας, μετά από έναν αρκετά καλό πρώτο γύρο και έναν καταστροφικό - απόρροια και της κόπωσης- δεύτερο που τη βρήκε να κάνει κάκιστα σερί ακόμα και στήν άλλοτε πανίσχυρη έδρα της το Μετροπόλ. Ο Πιέλ είδε μεν την ομάδα να περνά στη φάση των 16 του Champions League (χάρις στο διπλό κόντρα στην αδιάφορη Μίλαν την τελευταία αγωνιστική αφήνοντας εκτός την ΑΕΚ) και να πουλά ακριβά το τομάρι της στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (ήττες με 1-0 και στα δυο ματς αν και στο πρώτο που ήταν εντός έδρας αδικήθηκε από τη διαιτησία και δικαιούνταν σίγουρα κάτι καλύτερο) αλλα στο πρωτάθλημα τα πράγματα είχαν σταθερά φθίνουσα πορεία όλη τη σεζόν. Η νέα χρονιά βρίσκει τη Λιλ στην αυγή ενός μεταβατικού σταδίου, με την ομάδα να χάνει όλους σχεδόν τους στυλοβάτες των περασμένων ετών, να κάνει ριζική ανανέωση και να βάζει μεσο-μακροπρόθεσμο (όχι στα αστεία όπως στην Ελλάδα, αλλά με πραγματικό πλάνο) σχέδιο για επαναφορά στα ψηλά κλιμάκια του Championnat.

Ο Πιέλ μπορεί να μην κατάφερε πέρυσι καλό πλασάρισμα, αλλά είναι εγνωσμένης αξίας τεχνικός και αυτός που μπορεί να εγγυηθεί πως η Λιλ θα χτίσει -σχεδόν από την αρχή- μια νέα και ανταγωνιστική ομάδα τα αμέσως επόμενα χρόνια με ορόσημο του προγραμματισμού την κατασκευή του νέου γηπέδου που θα είναι έτοιμο στα επόμενα τρια περίπου χρόνια. Παρελθόν από τη Λιλ πάντως αποτελούν παίκτες που συνέδεσαν τα ονόματά τους με τις επιτυχείς πορείες των τελευταίων χρόνων, όπως κυρίως οι κινητήριοι μοχλοί και για την ώρα θεωρητικά τουλάχιστον αναντικατάστατοι, Κεϊτά και Μποντμέρ (τους πήρε ο Περέν στη Λυών) αλλά και ο καλύτερός της επιθετικός Οντεμβίγκι που μετακόμισε στη Λοκομοτίβ Μόσχας. Εκτός Μετροπόλ και ο δικός μας Ταυλαρίδης αλλά και οι Οντέλ (προωθημένος που την πρώτη αγωνιστική έβαλε 3 γκολ για τη νέα του ομάδα Βαλενσιέν), Ρομπάιγ, Σαλμέ και Βίτακιτς. Στην ομάδα ήρθε ο νεαρός Σουηδός Ταϊροβιτς που θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα στη Σκανδιναβία και προέρχεται από πολύ καλές εμφανίσεις με τη Χάλμσταντ στην Αllsvenskan, o Κολομβιανός μέσος Γιανές από την Ιντεπεντιέντε, τον γνωστό μας Μάρκο Μάριτς από το Αιγάλεο και τον βραζιλιάνο αμυντικό Μπεριά από τη Μετς. Είναι προφανές το αρνητικότατο ισοζύγιο μετά τα παραπάνω, αλλά και οι αναπροσαρμογές στους στόχους της ομάδας που δεν είναι δυνατόν να ελπίζει σε πορεία αντίστοιχη αυτής των τελευταίων χρόνων.

Η σεζόν αυτή είναι η πρώτη από τις τουλάχιστον δυο μεταβατικές που θα χρειαστεί να διανύσει η Λιλ του Πιέλ για να καταφέρει καλώς εχόντων των πραγμάτων να επανέλθει σε πρωταγωνιστικά επίπεδα στο Championnat. Διαθέτει έναν ικανότατο τεχνικό, ελπιδοφόρους νεαρούς παίκτες και καλή ακόμα δυναμική όμως δύσκολα θα καταφέρει να πλασαριστεί στην πρώτη δεκάδα την οποία και θεωρώ το ταβάνι της. Μεταξύ 10ης και 15ης θέσης θα κινηθεί λογικά η φετινή Λιλ.

Σεντ Ετιέν

H ιστορική Σεντ Ετιέν ξεκίνησε την περσινή σεζόν με τον Χάσεκ να αντικαθιστά τον Ελί Μπο που είχε μετακομίσει στην Τουλούζ και έχοντας στόχο ένα πλασάρισμα στη δεκάδα, ή τουλάχιστον μια θέση καλύτερη από την 13η που είχε καταλάβει πέρυσι. Έστω και οριακά συνεπώς η ενδέκατη που κατάφερε να κατακτήσει πέρυσι αποτελεί μια μικρή επιτυχία και ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός, για ένα σύλλογο πάντως που έχει παραδοσιακά μεγάλες φιλοδοξίες και θέλει να επανέλθει στον πρωταγωνιστικό ρόλο του παρελθόντος στο Championnat με την πίεση των οπαδών να είναι κάθε χρόνο μεγάλη. Πάντως τα δεδομένα στους στεφανουά υποδεικνύουν πως οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες παραμένουν μη ρεαλιστικές -τουλάχιστον για φέτος- και πως η ομάδα θα χρειαστεί ακόμα αρκετό δρόμο αν θέλει να φτάσει σε τέτοια επίπεδα, με τον ορατό στόχο να έχει να κάνει με ένα ακόμα μικρό βήμα μπροστά, πλασάρισμα δηλαδή σε θέση αντίστοιχη της 11ης περσινής. Ότι καλύτερο της 10ης θέσης θα θεωρηθεί αντικειμενικά επιτυχία με βάση την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα.

Και οι στεφανουά άλλαξαν τεχνικό με τον Χάσεκ να αποτελεί παρελθόν από το Ζοφρουά Γκισάρ και να αντικαθίσταται από τον περσινό βοηθό του Ρουσέ ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1981 όταν και αγωνίζονταν στη Σεντ Ετιέν σαν επιθετικός. Ο τεχνικός έχει επίσης υπάρξει βοηθός του Πιέλ και γνωρίζοντας πολύ καλά την ομάδα έχει τα φόντα να πετύχει κάτι καλό στην πρώτη μεγάλη πρόκληση -ως πρώτος τεχνικός- της καριέρας του. Οι αλλαγές πάντως στο ρόστερ των στεφανουά είναι αρκετές και η πρώτη αίσθηση είναι πως το ισοζύγιο είναι μάλλον αρνητικό αφού έφυγαν αρκετοί και σημαντικοί παίκτες και παρά το γεγονός πως ήρθαν ορισμένοι που έχουν ταλέντο και εχέγγυα επιτυχίας, η Σεντ Ετιέν πρέπει να θεωρείται έστω και ελαφρώς αποδυναμωμένη από το μεταγραφικό παζάρι. Την πράσινη φανέλα δε θα φοράνε φέτος οι Ιλούνγκα, Καμαρά, Ονιόν και Σαμπλέ, αποχωρήσεις σίγουρα σημαντικές αφού και οι τέσσερις αποτέλεσαν βασικά στελέχη, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ταραχώδη αποχώρηση τον περσινό χειμώνα του Πικιόν που μετακόμισε στη Μονακό που αποδυνάμωσε τη γραμμή κρούσης της ομάδας (έκανε καλή τριπλέτα με τους Γκομίς και Ιλάν). Από την άλλη η Σεντ Ετιέν βρήκε δυο νεαρούς και πολύ ταλαντούχους επιθετικούς στα πρόσωπα των Παγιέ που ήρθε από την Ναντ που υποβιβάστηκε και Ζιλιοτί από την επίσης πεσμένη Τρουά. Μαζί τους ήρθε και ο Καμερουνέζος Ντουάλα από την Σπόρτινγκ Λισαβώνας. Κάτοικοι Ζοφρουά Γκισάρ και οι αμυντικοί Ταυλαρίδης (από τη Λιλ), Βαρόλ (Νις) και Νιβάλντο (Μπελενένσες) και ο νεαρός μέσος Ματουντί από την Τρουά.

Τα δυνατά σημεία της Σεντ Ετιέν για φέτος πλην φυσικά της δυναμικής που απορρέει από το καυτό Ζοφρουά Γκισάρ και το βάρος της φανέλας της έχουν να κάνουν με το γεγονός πως ο Ρουσέ προέρχεται από τα σπλάχνα της ομάδας, γνώρίζει το υλικό και φαίνεται ικανός να τα πάει καλά στον πάγκο, αλλά και το ότι στην ομάδα έχουν έρθει ταλαντούχοι νεαροί παίκτες με ενθουσιασμό ποιυ μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Η απειρία ίσως κοστίσει, όμως συνολικά οι στεφανουά πιστεύω πως θα καταφέρουν να τερματίσουν σε θέση αντίστοιχη της περσινής. 11οι πέρυσι, γύρω στο 12οι με 14οι φέτος μπορούμε να τους περιμένουμε.

Λε Μαν

Η δεύτερη σερί χρονιά της Λε Μαν στα σαλόνια της Ligue 1 τη βρήκε να διατηρεί τα κεκτημένα και μετά την ενδέκατη θέση πρόπερσι να τερματίζει στη δωδέκατη τη σεζόν που μας πέρασε. Με όπλο την έδρα η ομάδα του Χανζ δεν αντιμετώπισε και πέρυσι κανένα πρόβλημα σε ότι αφορά την παραμονή της και καθόλη τη διάρκεια της σεζόν έμεινε στα μέσα του βαθμολογικού πίνακα με ελάχιστες μεταπτώσεις τόσο στη θέση της όσο και στις αγωνιστικές της επιδόσεις. Οι φτωχές επιδόσεις της μακριά από το κοινό της δεν της επέτρεψαν να κάνει καλύτερο πλασάρισμα όμως συνολικά η χρονιά κρίνεται επιτυχημένη αφού στόχος της ομάδας τις δυο περασμένες σεζόν ήταν η καθιέρωση στην κορυφαία γαλλική κατηγορία, κάτι που μπόρεσε να κάνει πραγματικότητα. Οι στόχοι για φέτος είναι αντίστοιχοι και έχουν να κάνουν με την εξασφάλιση της παραμονής όσο γρήγορα όσο το πέτυχε και τις δυο περασμένες σεζόν και στη συνέχεια να βάλει πλώρη για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.

Και η Λε Μαν δεν απέφυγε το ντόμινο της αλλαγής τεχνικών στο Championnat, με τον Χανζ να αποχωρεί με τις δάφνες της καθιέρωσης της ομάδας στη Ligue 1 μετακομίζοντας στη Σοσό και να αντικαθίσταται από τον Ρούντι Γκαρσία που υπέγραψε διετές συμβόλαιο αφήνοντας με τη σειρά του τη Ντιζόν για την πρόκληση του Championnat. H μεγαλύτερη απώλεια για τη Λε Μαν είναι σίγουρα ο Ισμαέλ Μπανγκούρα ο οποίος μετακόμισε στη Ντιναμό Κιέβου και άφησε τον παρτενέρ του στην επίθεση Γκραφίτε (πολύ καλό δεύτερο γύρο έκανε αυτό το δίδυμο) να καλείται να βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά με τους παραμένοντες Σαμάσα και Ρόμαρικ αλλά και τον νεοαποκτηθέντα Ζερβίνιο που ήρθε από τη Μπέβερεν με κληρονομιά 8 γκολ στη Jupiler League. Aρκετά σημαντικές αλλά όχι και ανησυχητικές οι αποχωρήσεις των Μπονάρ που μετακόμισε στο Βελοντρόμ και Φανσόν που έγινε κάτοικος Στρασβούργου. Λίγες οι αποκτήσεις αφού εκτός του επιθετικού Ζερβίνιο, ήρθαν ο Μαροκινός μέσος Έλ Μπαρί από τη Ραμπάτ, ο Γκανέζος αμυντικός Καμαρά από την Πάρμα και ο επιθετικός από το Μάλι Μαϊγά.

Ελαφρώς αποδυναμωμένη πρέπει να θεωρείται η Λε Μαν αφού η απώλεια του Μπανγκούρα είναι πολύ σημαντική και κανείς από αυτούς που ήρθε δεν μπορεί να πει κανείς πως έχει τα φόντα να αντικαταστήσει επάξια τον πολύ καλό πέρυσι επιθετικό. Μάλλον η δωδέκατη θέση που κατέκτησε πέρυσι είναι ταβάνι που δύσκολα θα αγγίξει και θεωρώ πιθανότερο να τερματίσει μεταξύ 14-16 θέσης φέτος κάτι που δεν νομίζω πως θα δυσαρεστήσει τους ανθρώπους της αφού η σωτηρία χωρίς περιπέτειες παραμένει ο πρώτος στόχος της ομάδας.

Νανσί

Η Νανσί ανέβηκε την ίδια σεζόν με τη Λε Μαν στα σαλόνια της Ligue 1 (πριν 2 σεζόν) και κατάφερε στην παρθενική της συμμετοχή να κάνει μια ονειρώδη σεζόν κερδίζοντας πρόπερσι το Λιγκ Καπ και εξασφαλίζοντας έτσι ευρωπαϊκή έξοδο. Μπορεί η ομάδα στην περσινή σεζόν να μην υπέφερε από το σύνδρομο της δεύτερης σεζόν που λέγεται πως άντιμετωπίζουν οι νεοφώτιστες που κάνουν καλή πρεμιέρα στις κορυφαίες κατηγορίες, όμως ο γολγοθάς του UEFA (στο οποίο τα πήγε πολύ καλά καταγράφοντας πολλές και σημαντικές επιτυχίες) σε συνδυασμό με το σχετικά ρηχό ρόστερ της δεν της επέτρεψαν να καταφέρει καλύτερο πλασάρισμα από τη 12η θέση που είχε καταγράψει την πρώτη σεζόν στο Championnat, αν και αγωνιστικά είχε τα φόντα να τα καταφέρει. Η κούραση στο δεύτερο ειδικά γύρο όμως την κατέβαλε, κόστισε βαθμούς και τελικά τερμάτισε στη 13η θέση, σε μια σεζόν πάντως που κρίνεται επιτυχημένη. Με τη μαγιά των δυο περασμένων σεζόν η Νανσί θέλει να πετύχει φέτος το κάτι παραπάνω, ένα πλασάρισμα στη δεκάδα και αν είναι δυνατόν έναν ακόμα τελικό σε κάποιο θεσμό κυπέλλου, αφού η στιγμή της κατάκτησης του Λιγκ Καπ πριν 2 σεζόν παραμένει αξεχαστη στο στρατόπεδο της ομάδας του Πάμπλο Κορέα.

Ο τεχνικός της Νανσί είναι από τους λίγους που δεν άλλαξαν σύλλογο στο φετινό Championnat και έχοντας ήδη καταφέρει πολλά, σταθεροποιόντας την ομάδα στο πρωτάθλημα και προσδίδοντάς της ομοιογένεια και χαρακτήρα, καλείται να βαδίσει στο ίδιο πετυχημένο μονοπάτι. Θεωρείται από τους ικανότατους τεχνικούς του πρωταθλήματος και αποτελεί ένα από τα μεγάλα όπλα της Νανσί στην πραγματοποίηση των στόχων της με την ομάδα πάντως της Λοραίνης να είναι η πιο ήσυχη του μεταγραφικού παζαριού. Απέκτησε από τη Ρίβερ τον Ουρουγουανό Μακαλούζο, έδωσε επαγγελματικό συμβόλαιο σε τέσσερις ακόμα νεαρούς, αλλά ταυτόχρονα πέτυχε να διατηρήσει σχεδόν ακέραιο το υπάρχον δυναμικό αφού η μοναδική σημαντική αποχώρηση ήταν ο Ντιακατέ που μετακόμισε στην Ουκρανία και τη Ντιναμό Κιέβου.

Το ξεκίνημα της Νανσί ήταν εκρηκτικό με την ομάδα να αλώνει την έδρα της Ρεν στη Βρετάνη με γκολ των Φορτουνέ και Χατζί και ο Πάμπλο Κορέα έχει αποδείξει πως είναι ικανός να οδηγήσει την ομάδα σε καλό πλασάρισμα, ειδικά φέτος που δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις για να επιφέρουν την καταστροφική κούραση της περασμένης σεζόν. Βέβαια οι εξαγγελίες της διοίκησης περί δυνατότητας πλασαρίσματος στη δεκάδα δε θα ναι εύκολο να επιτευχθούν όμως η Νανσί πιστεύω πως δε θα πέσει κάτω από τη 14η θέση.

Λοριάν

Σίγουρα πετυχημένη η περσινή σεζόν για τη Λοριάν που χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες κατάφερε αν και νεοφώτιστη να παραμείνει στο Championnat, καταγράφοντας μάλιστα μερικά εξαιρετικά αποτελέσματα απέναντι σε παραδοσιακές δυνάμεις του Championnat αλλώνοντας μεταξύ άλλων τις έδρες των Παρί, Λιλ και Μαρσέιγ. Παρά το ότι το σχετικά ρηχό της ρόστερ δεν επέτρεπε μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας και οτι το περσινό Championnat ήταν για γερά νεύρα η νεοφώτιστη τα κατάφερε να κάνει καλό πλασάρισμα στη 14η θέση, κάτι που θα ήταν τεράστια επιτυχία αν επαναλαμβάνονταν και τη φετινή σεζόν, κάτι πάντως αρκετά δύσκολο. Το "σύνδρομο της δεύτερης σεζόν" είναι άμεσα συνυφασμένο με την Λοριάν που δεν έχει καταφέρει σε καμιά στιγμή της ιστορίας της να παραμέινει στην κορυφαία κατηγορία δυο σερί σεζόν. Οι περσινές επιδόσεις αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας, όμως θα χρειαστεί πολύ προσοχή, το πρόγραμμα της ομάδας στην αρχή της σεζόν τη φέρνει αντιμέτωπη με ισχυρούς αντιπάλους (καλή η πρεμιέρα πάντως με την ισοπαλία στο Μετροπόλ) και τα πράγματα θα ναι σε τεντωμένο σχοινί φέτος.

Στα μεταγραφικά τώρα η Λοριάν υπέστη αλλαγές χωρίς πάντως να είναι ιδιαίτερα κινητική στο μεταγραφικό παζάρι. Ο παίκτης που σίγουρα θα της λείψει είναι ο Ζινιάκ που πέρυσι σκόραρε περί τα 10 γκολ και βοήθησε σημαντικά στο να πάρει η ομάδα κρίσιμους βαθμούς όμως ο Γκουρκούφ φαίνεται να πιστεύει πως ο Βαϊρουά (μέτρια σεζόν με τη Νις και αρκετοί οι καυγάδες του ακόμα και κατά τη διάρκεια αγώνα με τον Αντονετί στην Κυανή ακτή) θα επανέλθει με τα χρώματα της Λοριάν στις καλές σεζόν και θα αναπληρώσει το κενό. Η γραμμμή κρούσης ενισχύθηκε περαιτέρω με την έλευση του Μαρέν που πέτυχε μισή ντουζίνα γκολ με τη Σεντάν πέρυσι, του Νιμανί που ήρθε δανεικός από τη Μονακό και του Ρομπέρ από την Γκινγκάμπ, ενώ στη Βρετάνη για τη Λοριάν ήρθαν επίσης ο δανεικός μέσος από τη Σεντ Ετιέν Οκέρ, οι αμυντικοί Μπενατιά, Κανταρέιγ και Σιανί από Μαρσέιγ οι δυο πρώτοι και Οσέρ ο τρίτος. Αντίθετα παρελθόν μαζί με τον Ζινιάκ οι Μετζανί (Αζαξιό), Φιορεζέ (έπαιζε δανεικός και γύρισε στη Μαρσέιγ), Μπαρί (επίσης επέστρεψε στους Μασσαλούς) και Μαρλέ.

Θα το παλέψει η Λοριάν αλλα πιστεύω πως δε θα τα καταφέρει όσο καλά πέρυσι. Έχει σίγουρα καλές και ρεαλιστικές πιθανότητες σωτηρίας αλλα πιστεύω πως θα κινδυνεύσει πολύ περισσότερο από πέρυσι και δε θα ναι μεγάλη έκπληξη αν τελικά δεν τα καταφέρει.

Παρί

Τι να πει κανεις για να περιγράψει το πόσο καταστροφική ήταν η περσινή σεζόν για τους πρωτευουσιάνους που γλίτωσαν μόλις στις τελευταίες αγωνιστικές τον υποβιβασμό και την απόλυτη αποτυχία τερματίζοντας τελικά καταϊδρωμένοι στη 15η θέση της βαθμολογίας. Κι αν πρόπερσι η κατάκτηση του κυπέλλου κόντρα στη Μαρσέιγ είχε χρυσώσει το χάπι και μαζί έσωσε τον Λακόμπ, η περσινή σεζόν ήταν γεμάτη ταραχές τόσο αγωνιστικά με την ομάδα να σώνεται στο τσακ, όσο και εξωαγωνιστικά αφού υπήρξε ο θάνατος σε επεισόδια μετά από ματς για το UEFA που έφερε μεγάλη αναταραχή στο Παρίσι. Ο Λε Γκεν άφησε τους Τζέρς και επέστρεψε στη Γαλλία και μένει να αποδείξει τις ικανότητές του στο Championnat με την Παρί, που όλα τα τελευταία χρόνια ξεκινά με φανφάρες και μεγάλες φιλοδοξίες και τελειώνει την καμπάνια κάθε σεζόν με απογοήτευση και γκρίνιες. Το μόνο που έχει να επιδείξει η ομάδα πέρυσι ήταν η αρκετά καλή πορεία στο UEFA που σταμάτησε στη Λισαβώνα από τη Μπενφίκα που της έκλεψε την πρόκριση την τελευταία στιγμή, όμως οι απαιτητικοί οπαδοί των Παριζιάνων θέλουν επιτέλους φέτος κάτι σαφώς καλύτερο από την ομάδα τους κυρίως στο Championnat. O Λε Γκεν πιθανότατα έχοντας κατά νου τις απογοητεύσεις των προηγούμενων ετών δεν έχει κάνει ιδιαίτερα φιλόδοξες προγραμματικές δηλώσεις, τη στιγμή πάντως που η μεγάλη αισιοδοξία που διεφάνει από τις εμφανίσεις της Παρί στα φιλικά, γνώρισε ελαφριά υποχώρηση μετά τη λευκή ισοπαλία της πρεμιέρας κόντρα στη Σοσό.

Ο Λε Γκεν στο παραπάνω πνεύμα δεν ανακάτεψε ιδιαίτερα και την τράπουλα του ρόστερ των πρωτευουσιάνων που αντίθετα ίσως από ότι θα περίμενε κανείς δεν ήταν τόσο κινητικοί στο μεταγραφικό παζάρι και φάνηκε να έχουν σαν μια από τις κύριες προτεραιότητες να μην σπαταλήσουν μεγάλα ποσά σε αστέρες και συμβόλαια, αλλά αντίθεταν να επιχειρήσουν ουσιαστικές μεταγραφές και παίκτες με αυξημένο κίνητρο και προοπτικές. Έπαψαν να κατοικούν πλέον στην πρωτεύουσα μεταξύ άλλων, ο Καλού που δεν βοήθησε ουσιαστικά την ομάδα και μετακινήθηκε στο Μπολάρ και τη Λανς, ο Σισέ που θα αμοίβεται με τις τουρκικές λίρες της Μπεσίκτας αλλά και ο Ρόζεναλ που θα παίζει στην Premiership και τη Νιούκαστλ. Οι τρεις παραπάνω αποτελούν τις σημαντικότερες αποχωρήσεις που πάντως ίσως συμπληρωθούν με 1-2 ακόμα (αν φύγει και ο Ροντρίγκεζ που παίζει για τον Ολυμπιακό), με τον Λε Γκεν να είναι σχετικά μετριοπαθής στα λεφτά που ξοδεύτηκαν για την αναπλήρωσή τους. Η Παρί απέκτησε τον αμυντικό Καμαρά από τους στεφανουά με 6 εκατομμύρια ευρώ, τον επίσης αμυντικό Μπουριγιόν από τη Ρεν (καλό πρωτάθλημα πέρυσι και ο 23χρονος δείχνει πολύ εξελίξιμος) αλλα και τον επίσης ταλαντούχο μέσο 21χρονο Ντιγκάρ που έκανε επίσης ελπιδοφόρα σεζόν με τη Χάβρη στη Ligue 2 πέρυσι. Λίγες σχετικά λοιπόν οι έως τώρα αλλαγές και παρά το γεγονός πως αυτοί που έφυγαν ηχούν στα αυτιά μας σαν μεγαλύτερα ονόματα από αυτούς που ήρθαν, κανείς δε μπορεί να υποστηρίξει με στιβαρά επιχειρήματα πως η Παρί αποδυναμώθηκε. Κι αυτό γιατί ο Καλού για παράδειγμα προσέφερε ελάχιστα πέρυσι, ενώ υπάρχουν παίκτες στο ρόστερ όπως οι Φρο και Ντιανέ που έδειξαν τάσεις βελτίωσης πέρυσι και αν συνεχίσουν έτσι και φέτος θα βοηθήσουν πολυ την ομάδα, ενώ αν και οι ταλαντούχοι που αποκτήθηκαν δέσουν γρήγορα στην ομάδα τότε όλα είναι πιθανά.

Το να κάνει κανείς προβλέψεις για μια τόσο αλλοπρόσαλλη και αινιγματική ομάδα όπως η Παρί είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο και οι πιθανότητες να εκτεθεί μεγάλες. Το γεγονός πάντως πως υπήρξαν μερικοί από αυτούς που "χαρακτηρίζουμε" κορυφαίους στα αθλητικά, οι οποίοι υποστήριξαν πως το 10.00 (στο οποίο έπεσε από το 20.00 αν δεν κάνω λάθος η απόδοση της Παρί για κατάκτηση) είναι καλή απόδοση μου προκαλεί πάντως σχεδόν γέλια. Όχι μόνο γιατί δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως όταν μια απόδοση πέφτει στο μισό θα πρέπει να έρθει ο κόσμος τούμπα για να διατηρήσει έστω και το παραμικρό value, αλλά και γιατί η Παρί κατά τη γνώμη μου δεν ονειρεύεται καν τίτλο. Πάντως ο Λε Γκεν φαίνεται να το έχει δει αρκετά σωστά το έργο και πιστεύω πως οι πρωτευουσιάνοι έχουν τύχη για την έξοδο στο κύπελλο UEFA ή για έναν από τους δυο τελικούς Coupe de France και Coupe de la Ligue, αρκεί να αποβάλουν παιδικές ασθένειες και εσωστρέφεια (τα περσινά χαμπέρια με τους σκληροπυρινικούς οπαδούς δείχνουν πόσο μπορεί να στραβώσουν τα πράγματα) και κυρίως να παίξουν επιτέλους και λίγη... μπάλα και στα επίσημα εκτός από τα φιλικά.

Nις

Kακή και πάνω από όλα αγχωτική μέχρι τέλους ήταν η περσινή σεζόν για την ομάδα της Κυανής Ακτής που έμοιαζε να ξεκινά ακόμα... ζαλισμένη από τον χαμένο τελικό του Λιγκ Καπ από τη Νανσί πρόπερσι και ενώ τότε έπαιζε σαφέστατα καλύτερη μπάλα από ότι κατάφερε να παίξει πέρυσι. Ο Αντονετί πέρασε από σαράντα κύματα, έφτασε ένα βήμα από την έξοδο και τα τσούγκρισε για τα καλά με παίκτες όπως ο Βαϊρουά και μπορεί να μην κατάφερε να οδηγήσει τη Νις σε μια άνετη και ήσυχη χρονιά, όμως όταν τα κόζια έσφιξαν για τα καλά, βοήθησε την ομάδα να κάνει ένα εξαιρετικό αήττητο σερί και να γλιτώσει τον υποβιβασμό, που μέχρι τα τέλη του πρώτου γύρου έμοιαζε σχεδόν πεπρωμένο για την ομάδα του Νότου. Αρωγός στην αγωνιστική ανάκαμψη της Νις στο δεύτερο μισό του περσινού Championnat ήταν ο Μπακαρί Κονέ που σκόραρε κρίσιμα γκολ και βοήθησε τα μέγιστα την ομάδα του. Ο στόχος φέτος είναι και πάλι η παραμονή και το ευπρόσδεκτο σενάριο θα ήταν αυτή να επιτευχθεί κατά το δυνατόν νωρίτερο χωρίς η Νις να εμπλακεί στη δίνη του υποβιβασμού μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές.

Ο Αντονετί πάντως θα έχει και φέτος δύσκολη και σκληρή αποστολή αφού το ρόστερ υπέστη σημαντικές μεταβολές και παρά το ότι για κάθε αποχωρήσαντα η Νις προχώρησε σε απόκτηση αντικαταστάτη, τα δεδομένα με βάση και τα περσινά υπαγορεύουν μια δραματική σεζόν. Οι επιθετικοί Bαϊρουά (Λοριάν), Μπεγιόν (Μπορντό) αποτελουν παρελθόν για τη Νις που πάντως κατάφερε να κρατήσει για την ώρα τουλάχιστον τον Μπακαρί Κονέ, ενώ εκτός Ράι την προσεχή σεζόν ο Γιαχία που πήγε στη Μπόχουμ, ο καλός αμυντικός Φανί που για 3.5 εκατομμύρια μετακόμισε στη Ρεν και τέλος ο Βορό που για ένα σχεδόν εκατομμύριο ευρώ έγινε κάτοικος Ζοφρουά Γκισάρ. Ο Αντονετί για να καλύψει τα κενά πήρε δανεικό τον Μπαμόγκο από τη Μαρσέιγ, τον έμπειρο Ονιόν σαν ελεύθερο που έκανε γεμάτη σεζόν πέρυσι με τη Σεντ Ετιέν, τον Μπαρούλ από τη Λανς και τον μέσο Ελεμπουίκ για 800 χιλιάδες ευρώ από την Παρί. Ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε τις κακές σχέσεις που επηρέασαν πιθανότητα την απόδοση του Βαϊρουά το ισοζύγιο των μεταγραφών πρέπει να θεωρείται μάλλον ελλειματικό για τη Νις, εκτός αν ο Αντονετί πέτυχε διάνα σε αυτούς που ήρθαν κάτι που προσωπικά τουλάχιστον για τον Μπαμόγκο δεν πιστεύω πως ισχύει παρά τις πολλες συμμετοχές του πέρυσι με τη Μαρσέιγ. Ίδωμεν...

Η Νις θα παλέψει και φέτος πιθανότατα μέχρι τέλους στον κυκεώνα του αμφίρροπου Championnat για τη σωτηρία και τα πράγματα για μια ακόμα σεζόν προμηνύονται οριακά. Αν η ομάδα του Αντονετί πάντως δεν κάνει καταστροφικό ξεκίνημα αντίστοιχο του περσινού θεωρώ πως έχει όλα τα φόντα να καταφέρει να κρατηθεί και φέτος στο Championnat, ακόμα και αν χρειαστεί να περιμένει μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές.

Βαλενσιέν

H Bαλενσιέν επέστρεψε πέρυσι μετά από δεκατρία χρόνια στην κορυφαία κατηγορία και κατάφερε να παραμείνει στα σαλόνια της Ligue 1 μετά από μιά δύσκολη σεζόν κατακτώντας την τελευταία θέση της σωτηρίας για τέσσερις μόλις βαθμούς από την τρίτη του τέλους Τρουά. Ομάδα με αρκετά αμυντικογενή τακτική και έφεση στις ισοπαλίες είχε ξεκινήσει αρκετά καλά στο Championnat, όμως στο δεύτερο γύρο και μετά από ένα πολύ κακό σερί αρκετών αγώνων χωρίς τρίποντο βρέθηκε προς στιγμήν σε δύσκολη θέση, καταφέρνοντας όμως τελικά να κρατηθεί στην κατηγορία. Μεγάλο όπλο της ομάδας εκτός της αρκετά σκληροτράχηλης έδρας (στην οποία αν και δεν πήρε πολλά τρίποντα, έχανε με εξίσου μεγάλες δυσκολίες) ο Σαβιντάν που παρά το γεγονός πως σταμάτησε να βρίσκει δίχτυα στο δεύτερο γύρο με τη συχνότητα που το έκανε στον πρώτο, προλαβαίνοντας πάντως μέχρι το το τέλος του χειμώνα να σκοράρει 13 γκολ για την ομάδα του. Τα πράγματα και φέτος αναμένονται πολύ οριακά για τη Βαλενσιέν που θα χρειαστεί να παλέψει μέχρι τέλους για να κρατηθεί για δεύτερη σεζόν στην κατηγορία, εγχείρημα πάντα δύσκολο για όλες τις ομάδες που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. (βλέπε παραπάνω)

Με τεχνικό για μια ακόμα σεζόν στον πάγκο τον Αντουάν Κομπουαρέ η Βαλενσιέν προσπάθησε να ενισχυθεί κατά το δυνατόν και κυρίως να διατηρήσει στο ακαίρεο τον βασικό κορμό του ρόστερ της προκειμένου να επιχειρήσει να παραμείνει και φέτος στη Ligue 1. Tελικά όμως υπήρξαν περί τις 6 αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό και είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς αν το ισοζύγιο είναι θετικό ή αρνητικό για την ομάδα. Η επίθεση πάντως φαίνεται να μην πλήττεται (μάλλον ενισχύεται πιστεύω) αφού ο Σαβιντάν παρέμεινε στην ομάδα και στη θέση των Ντουφρέσν, Μπρατού και Ασλί, ήρθαν ο Πουζόλ που πάλεψε να κρατήσει την Σεντάν στην κατηγορία σκοράροντας σε πολλά ματς ειδικά στο δεύτερο γύρο κάνοντας καλή σεζόν και ο Οντέλ που δεν τα πήγε καλά πέρυσι στη Λιλ αλλα σκόραρε και τα 3 γκολ της Βαλενσιέν στην πρεμιέρα. Για τη μεσσαία γραμμή καλές θεωρούνται οι προσθήκες του αλγερινού Μπελμάντι από τη Σαουθάμπτον (5 εκατομ) και του κολομβιανού Σάντσεθ με τους δυο να καλούνται να καλύψουν το κενό του Παουβέ που μετακόμισε στη Γκλάντμπαχ. Στην ομάδα ήρθαν τέλος ο αμυντικός Ντοκορτιού από τη Σεντάν και ο Σομέιγ επίσης για την οπισθοφυλακή ερχόμενος από τις λεπίδες της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Από την ομάδα αποχώρησαν επίσης ο Φλασέζ και ο Μπουρζουά.

Δύσκολα τα πράγματα για τη Βαλενσιέν που θεωρώ πως θα κινδυνέυσει με υποβιβασμό, μαζί με 5-6 ακόμα ομάδες που κάθε χρόνο λύνουν συνήθως τους λογαριασμούς τους τις τελευταίες αγωνιστικές.

Στρασβούργο

Οι νεοφώτιστοι μετά από μια χρονιά απουσίας, η οποία είχε προκληθεί τη χρονιά που έπαιζαν στην Ευρώπη (παρέμενε αήττητο στην Ευρώπη -αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων και κήδεψε πολλες ομάδες στο UEFA-αλλα δεν είχε νίκη στη Ligue 1) επέστρεψαν στα σαλόνια του Championnat έχοντας σαν στόχο, τί άλλο, να μην συνεχίσουν τις διαδρομές σαν άλλο ασανσέρ ανάμεσα στις δυο κορυφαίες κατηγορίες του γαλλικού πρωταθλήματος.

Ο Ζαν Πιερ Παπέν αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία και αντικαταστάθηκε από τον Φουρλάν που πέρυσι δεν κατάφερε παρά τις φιλότιμές του προσπάθειες να σώσει την Τρουά και θα έχει μια ακόμα ευκαιρία να κρατήσει την ομάδα που κοουτσάρει στη Ligue 1 με το Στρασβούργο. Στην ομάδα ήρθε ο αμυντικός Ντος Σάντος ως δανεικός από τη Μονακό, ο βραζιλιάνος μέσος Ροντρίκο επίσης δανεικός από την Αζαξιό, ενώ ο σύλλογος περιμένει πολλά από τον κολομβιανό επιθετικό Ρεντερια που μετακόμισε στο Στρασβούργο με δανεισμό από την Πόρτο. Το Στρασβούργο απέκτησε επίσης τον επιθετικο Φανσόν από τη Λε Μαν για ένα εκατομμύριο ευρώ με τον παίκτη να έχει δείξει με βάση τις περσινές επιδόσεις πως μπορεί να βοηθήσει σημαντικά, αλλά και τον αμυντικό Πεσλέ από την Τρουά. Από τις αποχωρήσεις ξεχωρίζει η επιστροφή του Ν΄Ντιαγέ στη Μαρσέιγ (έπαιζε ως δανεικός), του Τουμ που μετακόμισε στη Μπουρσασπορ και του Ζοάο Πάουλο που επέστρεψε μετά απο δανεισμό στη Γιούνγκ Μπόις.

Δύσκολα τα πράγματα για το Στρασβούργο και παρά το ότι τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες από τις νεοφώτιστες ομάδες τα καταφέρνουν να παραμείνουν στην κατηγορία, ίσως το ανεβοκατέβασμα κατηγοριών να συνεχιστεί.

Καεν

Μετά από τρεις σεζόν η Καέν ξαναβρίσκεται και πάλι στην κορυφαία γαλλική κατηγορία, αφού με σταθερή πορεία στη Ligue 2 πέρυσι και πολύ καλό -για τα δεδομένα της σκληρής και όχι θεαματικής κατηγορίας- ποδόσφαιρο επιβεβαίωσε τα προγνωστικά που την έφερναν φαβορί για την άνοδο. Το ζήτημα τώρα που είναι ανάμεσα στα θεωρητικά φαβορί για υποβιβασμό, παραμένει το αν θα πετύχει να παραμείνει στην κατηγορία, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος και η φιλοσοφία με την οποία θα επιλέξει να την παρατάξει στα σαλόνια του Championnat ο τεχνικός της Φρανκ Ντιμά , μιας και το επιθετικογενές στυλ που τη βοήθησε να ανέβει κατηγορία ίσως αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνο στη Ligue 1. Πάντως η Καέν θα έχει στην προσπάθεια παραμονή σύμμαχο και την έδρα έχοντας ήδη πουλήσει περισσότερα από 12.000 διαρκείας, ενώ το ξεκίνημα της στην πρεμιέρα με την επικράτηση 1-0 επί της Νις ήταν ότι έπρεπε, μιας και το πρόγραμμα που την περιμένει τις επόμενες αγωνιστικές είναι αρκετά δύσβατο για νεοφώτιστη ομάδα.

Η Καέν απέκτησε μεταξύ άλλων τον μέσο Ελουσάνς που έκανε γεμάτο πρωτάθλημα με την Ιντεπεντιέντε, τον σουηδό αμυντικό Σβένσον για ένα εκατομμύριο ευρώ από τη Ρέιντζερς, τον μέσο Νιβέ σαν ελεύθερο από την υποβιβασμένη Τρουά, ενώ πολύ σημαντική αναμένεται να αποδειχθεί η έλευση του επιθετικού Ζεμαά που ήρθε σαν δανεικός από τη Λανς.

Το καλό για τον Ντιμά είναι πως είχε μόλις τρεις αποχωρήσεις παικτών χωρίς μάλιστα να φύγει κάποιος που να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία. Σε κάθε περίπτωση πάντως και η Καέν ως νεοφώτιστη περιλαμβάνεται στα φαβορί για υποβιβασμό και πιστεύω πως θα είναι και αυτή ανάμεσα στις 5-6 ομάδες (βλέπε παραπάνω) που θα παλέψουν μέχρι το τέλος για να παραμείνουν στην κατηγορία.

Μετς

Η Μετς αν δώσουμε βάση στην πρόσφατη παράδοση είναι από τα μεγάλα φαβορί για υποβιβασμό αφού το συνηθίζει να περιδιαβαίνει τα όρια των δυο κατηγοριών χωρίς στάση, παίζοντας κάθε σεζόν σε διαφορετική κατηγορία από τις αρχές της χιλιετίας και μετά. Πέρυσι έπαιξε καλό και ενθουσιώδες ποδόσφαιρο και εξασφάλισε σχετικά άνετα και από αρκετά νωρίς την άνοδο, ,όμως μένει να φανεί αν η έλλειψη εμπειριών του νεανικότατου ρόστερ της θα αποβεί μοιραία σε μια κατηγορία που πραγματικά στη μάχη της σωτηρίας πέφτουν κορμιά. Μαζί με την απειρία πρόβλημα θα αποτελέσει σίγουρα και το αρκετά ρηχό ρόστερ της Μετς που θα πρέπει να αντέξει στον επίπονο μαραθώνιο του Championnat και θα ναι σημαντικό οι παίκτες κλειδιά να βγάλουν τη χρονιά χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς.

Η Μετς έχει από τα μικρά μπάτζετ του πρωταθλήματος και παρά το ότι απέκτησε αρκετούς ποδοσφαιριστές ελάχιστοι είναι αυτοί για τους οποίους θα μπορούσε κανείς να γνωρίζει αρκετά για τη δυναμικότητά τους. Ένας από αυτούς είναι ο Γκικάξ που μετά την περίοδο δανείου αποκτήθηκε με μεταγραφή από τη Μετς, αλλά και ο αμυντικός Μεντί που μετακόμισε στην ομάδα από την Παρί. Κάτοικοι Σεμφοριάν επίσης ένας 18χρονος μέσος από τη Χάιντουκ Κούλα και ο μέσος Μπαρμπόσα από την Τρουά. Δυο οι σημαντικές αποχωρήσεις με τον Μπεριά να μετακομίζει στη Λιλ και τον Κοντού στην Αμιάν.

Τόσο η πρόσφατη παράδοση όσο και το γεγονός πως η Μετς αποτελεί μια από τις νεανικότερες και την περισσότερο άπειρη ομάδα του Championnat συνηγορούν στο γεγονός πως η ομάδα είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί για να επιστρέψει την επόμενη σεζόν στη Ligue 2.