Αν και πολλοί άσοι θα ήθελαν να είναι τα φαβορί της Χρυσής Μπάλας, τα ονόματα που ανακοινώθηκαν την Δευτέρα (9/12) ήταν αυτά των Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο και Ριμπερί.

Οι υποψήφιοι παίκτες ήταν και φέτος πολλοί ενώ ακόμη περισσότεροι ήταν αυτοί που άξιζαν στην πορεία του θεσμού να μπουν στην τριάδα αλλά δεν είδαν ποτέ το όνομά τους εκεί...

Πριν από το 1995 ο λόγος απουσίας των Νοτιοαμερικάνων ποδοφαιριστών ήταν απλός. Οι υποψήφιοι για τη Χρυσή Μπάλα έπρεπε να είναι Ευρωπαίοι.

Ωστόσο, μετά από εκείνη τη χρονιά, εφτά παίκτες έχουν πολύ συγκεκριμένους λόγους να νοιώθουν αδικημένοι που δεν μπήκαν ποτέ στην τριάδα.

1. Γουέσλεϊ Σνάιντερ

Όταν ανακοινώθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων για την Χρυσή Μπάλα στις 26 Οκτωβρίου 2010, η έκπληξη ήταν ολοκληρωτική. Κανένας παίκτης της Ίντερ δεν συμπεριλήφθηκε. Στη θέση τους βρέθηκαν τα ονόματα των Μέσι, Ινιέστα και Τσάβι, τριών δηλαδή παικτών της Μπαρτσελόνα.

Ωστόσο, η Ίντερ εκείνη τη χρονιά είχε πετύχει ένα εκπληκτικό τρεμπλ. Πρωτάθλημα και κύπελλο Ιταλίας και το Champions League. Kαι ο πρωταγωνιστής εκείνων των επιτευγμάτων ήταν σίγουρα ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ. Και όχι μόνο αυτό. Ο Σνάιντερ ήταν και ο παίκτης κλειδί που οδήγησε την Ολλανδία στον τελικό του Μουντιάλ το 2010.

Εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη του νέου συστήματος διεξαγωγής της Χρυσής Μπάλας. Προηγουμένως, μόνο ένα διεθνές πάνελ δημοσιογράφων είχε κληθεί να ψηφίσει. Αλλά οι κανόνες άλλαξαν. Πλέον αποφασίζουν 208 αρχηγοί εθνικών ομάδων, 208 προπονητές εθνικών ομάδων και 208 δημοσιογράφοι.

Εκείνη τη χρονιά λοιπόν και αν λαμβάναμε υπόψη μας μόνος τις ψήφους των δημοσιογράφων, ο Μέσι θα ήταν τέταρτος στην κατάταξη και ο Σνάιντερ θα ήταν κάτοχος του τίτλου. Οι αρχηγοί και οι προπονητές, όμως, των ομάδων αποφάσισαν η πρώτη θέση να ανήκει στον Μέσι και η τέταρτη στον Ολλανδό μέσο.

2. Φερνάντο Ρεδόνδο

Επιλέχθηκε ως ο καλύτερος παίκτης της σεζόν 1999/2000 για την Ρεάλ Μαδρίτης και αποτελεί ποδοσφαιρικό είδωλο στην Αργεντινή. Στα 6 χρόνια που έπαιξε στην "βασίλισσα" κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων και 3 Champions League. Αλλά η καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη πετυχαίνοντας σε 29 επίσημα παιχνίδια μόνο ένα τέρμα.

Αυτή του η σχέση με την Εθνική Αργεντινής του κόστισε καθώς δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στην τριάδα της Χρυσής Μπάλας, ούτε καν το 2000.

3. Σαμουέλ Ετό

Ο Ετό είχε επιτύχει να είναι οχτώ φορές στους τριάντα υποψήφιους για τη Χρυσή Μπάλα, από το 2004 ως το 2011 χωρίς διακοπή, χωρίς ποτέ να βρεθεί στην τριάδα. Πάντα τη θέση του "έκλεβε" 'ένας συμπαίκτης του. Είτε ο Ροναλντίνιο, είτε ο Ντέκο, είτε ο Ανρί, είτε ο Τσάβι είτε ο Ινιέστα μετά ο Σνάιντερ.

Ο Καμερουνέζος βρέθηκε στην πέμπτη θέση στη λίστα της Χρυσής Μπάλας το 2009 και παρά την εντυπωσιακή του καριέρα ποτέ δεν κατέστη επίσημα εμβληματικός παίκτης της ομάδας του, αφήνοντας αυτό το προνόμιο σε έναν από τους συμπαίκτες του.

4. Ρουντ φαν Νίστελροϊ

Στην Αγγλία οι ποδοσφαιρικές χρονιές 2002 και 2003 ανήκουν είτε στον Ανρί είτε στον Φαν Νίστελροϊ. Δεύτερος καλύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος το 2002 και στη συνέχεια καλύτερος σκόρερ το 2003.

Εντούτοις, το 2003 είδαμε τον Νέντβεντ της Γιουβέντους να κερδίζει τη Χρυσή Μπάλα. Πρόκειται για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες απονομές της Χρυσής Μπάλας στα χρονικά του τροπαίου. Χαρακτηριστικό είναι πως οι Σεβτσένκο και Ζιντάν, που βρέθηκαν πιο ψηλά από τον Ολλανδό, απείχαν πολύ από τις καλύτερες εμφανίσεις τους.

5. Ρομάριο

Το 1994 ο Ρομάριο τα κέρδισε όλα. Το Μουντιάλ στις ΗΠΑ όπου και επιλέχθηκε καλύτερος παίκτης αλλά και το πρωτάθλημα Ισπανίας όπου και ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ με την Μπαρτσελόνα. Αναδείχθηκε επίσης και καλύτερος παίκτης της FIFA το1994.

Ο Ρομάριο ήταν στη κορυφή αλλά καμία Χρυσή Μπάλα δεν ήταν για εκείνον. Φαίνεται ότι γενικά το τρόπαιο δεν είναι ανοιχτό σε μη Ευρωπαίους.

6. Γκαμπριέλ Μπατιστούτα

Αν εξαιρέσουμε τον Μέσι, οι Αργεντίνοι είναι οι μεγάλοι αδικημένοι της Χρυσής Μπάλας. Ενδεικτικά, κανένας Αργεντινός δεν συμπεριλήφθηκε στην τριάδα της Χρυσής Μπάλας από το 1995 μέχρι το 2007. Ούτε καν ο Μπατιστούτα. Ο μυθικός επιθετικός της Φιορεντίνα και της Ρόμα που πέτυχε 352 τέρματα σε 560 ματς κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Το 1999, αποτυγχάνει να ανέβει στο βάθρο της Χρυσής Μπάλας. Την ίδια χρονιά κηρύσσεται δεύτερος καλύτερος σκόρερ της Serie Α και κερδίζει τον τίτλο του καλύτερου μη Ιταλού παίκτη του ιταλικού Πρωταθλήματος.

Ακόμη κι αν ο Μπατιστούτα δεν είχε ποτέ την τιμητική διάκριση της Χρυσής Μπάλας υπήρχε ένα βραβείο της παρηγοριάς: Ένα άγαλμα και η εικόνα του στην είσοδο του γηπέδου "Αρτέμιο Φράνκι" της Φιορεντίνα.

7. Φραντσέσκο Τότι

Υπάρχουν πάντα και οι θρυλικοί παίκτες που προτιμούν πάντα την πίστη στην ομάδα τους από την συσσώρευση ατομικών τίτλων. Είναι και η περίπτωση του Τότι που κηρύχθηκε ο καλύτερος παίκτης της Ιταλίας του 2000. Το 2001 η Ρόμα ήταν στην κορυφή της Serie Α αλλά η καριέρα του στο κύπελλο UEFA δεν ήταν το ίδιο λαμπρή. Η ομάδα του έμεινε όγδοη στον τελικό και την ίδια χρονιά ο Τότι κατατάχθηκε στην πέμπτη θέση.

Ο Τότι επέλεξε να μείνει στη Ρόμα και τις επόμενες σεζόν. Ο Τότι εκθειάζεται στον κόσμο του ιταλικού ποδοσφαίρου όχι για το πλήθος των ατομικών του τίτλων αλλά για την πίστη του στην Ρόμα. Και η Χρυσή Μπάλα είναι και αυτή ένας ατομικός τίτλος.

Πηγή: huffingpost.com