Μπορεί η Ντόρτμουντ να θυμίζει... ΑΕΚ με την ιστορία της στο γερμανικό ποδόσφαιρο και τα προβλήματα που αντιμετώπισε(πολύ μεγαλύτερα), αλλά δυστυχώς για την Ένωση είναι δύσκολο να θυμίσει Μπορούσια(μακάρι).

Η μεγάλη διαφορά στο παράδειγμα του Ισπανού τεχνικού, είναι ότι από τη στιγμή που η Μπορούσια δήλωσε αδυναμία και κίνδυνο χρεωκοπίας, στο διάστημα 2003-2011, κατάφερε να μηδενίσει τα χρέη και να ξεκινήσει και πάλι την αντεπίθεση της στους εγχώριους τίτλους, με την κατάκτηση του φετινού τίτλου(τυπική διαδικασία).

Σε αντίθεση με την ΑΕΚ, από τι στιγμή που διαπιστώθηκαν σπατάλες και ζημιές, οι διοικήσεις που περνούσαν από την ομάδα τα... φόρτωναν στον κόκκορα και ο δικέφαλος έφτασε στο εκπληκτικό χρέος των 105 εκ. ευρώ.

Ομοιότητες και διαφορές

Οι μοναδικές ομοιότητες ανάμεσα στους δύο συλλόγους είναι πρώτον: πως πρόκειται για δύο ομάδες πρωταγωνίστριες στις χώρες τους που από το Ζενίθ και την χρυσή εποχή τους, βρέθηκαν στο ναδίρ λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων. Δεύτερον: είχαν και οι δύο ομάδες την κρίσιμη χρονιά προκειμένου να πάρουν σημαντική ανάσα, αλλά για διαφόρους λόγους δεν μπήκαν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2003 για Μπορούσια και το 2008 για την ΑΕΚ.

Όσον αφορά τις διαφορές, είναι αρκετές, αλλά η μεγαλύτερη είναι στο σχέδιο που ακολούθησαν οι εκάστοτε διοικήσεις των δύο ομάδων. Οι Γερμανοί μέσα σε 9 χρόνια όχι μόνο ξεχρέωσαν, αλλά επέστρεψαν και στους τίτλους, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Αντίθετα, η ελληνική πλευρά μέσα σε 7 χρόνια (με χρονιά εκκίνησης το 2004) δεν έχει βρει ακόμα το... φρένο στην κατηφόρα και ούτε υπάρχει η αισιοδοξία για το αντίθετο.

Πάμε όμως σιγά σιγά να σας παρουσιάσουμε τα βήματα της Μπορούσια που ΔΕΝ έκανε η ΑΕΚ αλλά και που είναι δύσκολο να τα κάνει στην μίζερη κουλτούρα που διακρίνει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η χρονιά της πτώσης

Η Ντόρτμουντ προερχόταν από μια χρυσή επταετία στην οποία ήταν η απόλυτη πρωταγωνίστρια με τρία πρωταθλήματα (95'-96'-02'), την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 97' και το Διηπειρωτικό την ίδια χρονιά. Μάλιστα το 2000 οι κιτρινόμαυροι έγιναν η πρώτη Γερμανική ομάδα που μπήκε στο χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης.

Και όμως οι λάθος οικονομικοί χειρισμοί έφτασαν στο σημείο το σύλλογο να εκμισθώσει το γήπεδο του προκειμένου να καλύψει τα πρώτα έξοδα που είχαν αρχίσει να αυξάνονται με τρελό ρυθμό. Το 2003 ο σύλλογος απέτυχε να συμμετάσχει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και το... μπαλόνι έσκασε.

Το 2005 η μετοχή της ομάδας έχασε έως και το 80% της αξίας της! Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του γερμανικού συλλόγου που τόνιζε πως: "είναι απειλητική για την ύπαρξή της ομάδας μας, η οικονομική κατάσταση".

Τα βήματα προς την λύτρωση

Από το 2003 η ομάδα άρχισε αγωνιστικά να παραπαίει καθώς πολλά από τα μεγάλα της αστέρια πουλήθηκαν και η διοίκηση αρχικά στράφηκε σε νέους και φτηνούς παίκτες με χαμηλά συμβόλαια. Εκμίσθωσε το γήπεδο της στην θυγατρική εταιρεία "Molsiris" του τραπεζικού ομίλου "Commerzbank", προκειμένου να καλύψει τα πρώτα χρέη.

Για την χρήση του γηπέδου τα επόμενα χρόνια, η Ντόρτμουντ έδωσε εγγύηση προς την συγκεκριμένη εταιρεία 52 εκ. ευρώ. Όταν η διοίκηση της ομάδας έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να καταβάλει το ενοίκιο, αγόρασε πάλι το ποσοστό που είχε δώσει (42,8%) για το ποσό των 42,8 εκ. ευρώ και εισέπραξε τη διαφορά της εγγύησης με αποτέλεσμα να έχει ένα μικρό κέρδος 9 εκ. ευρώ το 2005.

Τη συγκεκριμένη χρονιά τα χρέη του συλλόγου άγγιζαν τα 100 εκ. ευρώ με αποτέλεσμα η διοίκηση του συλλόγου να προχωρήσει σε σύναψη δανείου από την Mοrgan Stanley, 80 εκ. Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, μέχρι και το 2008 το δάνειο... εξοφλήθη.

Με κάτω την μπάλα και με δουλειά στα τμήματα υποδομής, 3 χρόνια αργότερα η Μπορούσια Ντόρτμουντ θα κατακτήσει και πάλι την Μπουντεσλίγκα και θα περιμένει επιπλέον τα στάνταρ έσοδα από τους χρυσοφόρους ομίλους.

Μέσα σε όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια, το χωρητικότητας 80.720 θεατών Σίγκναλ Ιντούνα Παρκ (μετονομάστηκε από Βεστφάλεν), είχε μέσο όρο εισιτηρίων στα 72.000! Για το λόγο αυτό και οι οπαδοί της ομάδας θεωρούνται οι πιο πιστοί στη Γερμανία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι διαφορές με ΑΕΚ

Δεν κράτησε το γήπεδο, το γκρέμισε και χωρίς περιουσιακό στοιχείο στα χέρια της, έφυγε για να πληρώνει και το βαρύ ενοίκιο του ΟΑΚΑ. Δάνεια πήρε, αλλά ακόμα να ξεχρεώσει την Morgan Stanley και τα 5 εκ ευρώ. Παρότι ενσωματώθηκε στο άρθρο 44 το 2004 και το μεγαλύτερο ποσοστό των χρεών μηδενίστηκε, η διοίκηση του δικεφάλου ξανά δημιούργησε χρέη (ζημιές από τη λειτουργία του συλλόγου) με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή ο αριθμός να είναι στα 42 εκ. ευρώ, χωρίς του Δημοσίου.

Αγωνιστικά, την πρώτη χρονιά φάνηκε να υπάρχει πλάνο, αλλά η πολιτική της διοίκησης δεν το τήρησε και με την πίεση του πρωταθλητισμού και του κόσμου που διψούσε για την επιτυχία, έγιναν κινήσεις που εκ του αποτελέσματος έκαναν ζημιά στην ομάδα.

Τα διάφορα ανοίγματα και οι αλλαγές ολόκληρων ρόστερ από χρονιά σε χρονιά, έφτασαν στο σημείο η διοίκηση της ΑΕΚ να μην μπορεί πλέον να έχει χρήματα για μεταγραφές ούτε για... δανεικούς. Το άσχημο στην υπόθεση της Ένωσης, είναι πως στα πρώτα χρόνια της "σωτηρίας", είχε κοντά και τον κόσμο της με σημαντική οικονομική υποστήριξη για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά και πάλι φτάσαμε στο σημείο: "Που είναι τα λεφτά;"

Τέλος, η συνοχή που έδειχναν οι εκάστοτε διοικήσεις (με τους ίδιους μετόχους!) στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο, ήταν σαν την μέρα με τη νύχτα. Κανένα πλάνο, κανένας στόχος και συνέχεια "Νέα αρχή". Αντίθετα, με τους Γερμανούς, που παρά την οποιαδήποτε αλλαγή προσώπων στη διοίκηση τους το πλάνο ήταν ένα και μόνο και στο τέλος... υλοποιήθηκε!