Δερμιτζάκης: "Σοκ για εμάς η αυτοκτονία"
Τραγική εξέλιξη χαρακτήρισε την αυτοκτονία του Γιάννη Κοσκινιάτη ο προπονητής του Διαγόρα, Παύλος Δερμιτζάκης
"Ήταν μια τραγική εξέλιξη, την βιώσαμε όλοι στο γήπεδο. Οι ποδοσφαιριστές ήταν οι τελευταίοι που το έμαθαν. Ήταν φυσικά κάτι πρωτόγνωρο. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ξαναγίνει ποτέ. Είναι καταστάσεις τραγικές που δεν ξέρεις πως να τις αντιμετωπίσεις.
Εγώ το έμαθα από συνεργάτη μου στο 60' με 65', ενώ στο πρώτο ημίχρονο υπήρχε γιορτή στην κερκίδα στο δεύτερο φωνάζανε δειλά το όνομά του και υπήρχε μια περίεργη ησυχία.
Δεν είχα δώσει σημασία αλλά όταν φωνάξανε το όνομά του αναρωτήθηκα τι συμβαίνει, τότε μου είπε ο συνεργάτης μου πως δεν ήθελε να το μάθω αλλά εκείνη την στιγμή έπρεπε να μου το πει ότι αυτοκτόνησε.
Ήταν ένα σοκ που δεν ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις, όσο ήταν το ματς σε εξέλιξη δεν έπρεπε να το μάθει κανείς παίκτης. Μετά όμως έγινε το μπλακ άουτ, υπήρξε η διακοπή και όλο το γήπεδο φώναζε το όνομά του. Εκεί μαθεύτηκε, διέρρευσε στους ποδοσφαιριστές και μετά οι σκηνές ήταν τραγικές.
Την Δευτέρα το απόγευμα ήρθε ο Γιάννης με τον πατέρα του στην προπόνηση. Θεωρούσα χρέος μου να κάτσω να μιλήσω με το παιδί, να το υποστηρίξω.
Οι σύγχρονες οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα, άλλες μεγαλύτερα και άλλες μικρότερα. Μιλούσαμε μόνοι μας σε μια γωνία του γηπέδου πάνω από μία ώρα, του είπα πως η ζωή είναι σκληρή αλλά δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα επειδή είχε βγάλει ένα τατουάζ. Του εξήγησα πως δεν πειράζει και μπορεί να κάνει άλλο ή να κάνω και εγώ ο ίδιος του είπα αστειευόμενος. Είχε γενικά τάσεις φυγής, να βγει έξω από την ομάδα.
Ασχολήθηκα με το Γιάννη όσο μπορούσα. Δεν ήταν καλά αλλά δεν έδειχνε κάτι το ανησυχητικό. Είχε μια θλάση τον τελευταίο καιρό που προήλθε επειδή δεν κοιμόταν τα βράδια. Έβλεπε εφιάλτες, είχε πάει σε ψυχίατρο, του δώσανε χάπια που του φέρνανε υπνηλία και μερικές φορές απουσίαζε από την προπόνηση.
Του είχα πει να έρθει την προηγούμενη Κυριακή στο γήπεδο. Δεν τον είδα αλλά μου είπε μετά πως ήρθε στην κερκίδα και μου σχολίασε πως ήμασταν άτυχοι στον αγώνα κτλ.. Επικοινωνούσε δηλαδή.
Του είπα την Τετάρτη να έρθει στο φαγητό μαζί με την ομάδα και ότι με τον Ολυμπιακό τον θέλω δίπλα μου στον πάγκο για γούρι.
Όχι για να του απαλύνω τον πόνο αλλά επειδή είχε θετική αύρα, μου απάντησε πως θα ήμαστε μαζί. Στο τραπέζι ρωτούσα αν ήρθε ο Γιάννης και με ενημέρωσαν πως δεν ήρθε και πως ήταν κλειστό το κινητό του.
Από χθες το βράδυ συζήτησα με δικούς μου ανθρώπους πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά μια τέτοια κατάσταση. Σε κάθε ομάδα είναι πολλά τα παιδιά και διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο προπονητής πρέπει να είναι και παιδαγωγός και ψυχολόγος, άλλος παίκτης χρειάζεται πιο σκληρή στάση και άλλος πιο ήπια.
Προσπαθήσαμε να τον εντάξουμε ξανά στην ομάδα, ίσως δεν κάναμε αυτά που έπρεπε για να αποφύγουμε αυτό το γεγονός. Η ομάδα είναι δεύτερη οικογένεια για έναν παίκτη και έναν προπονητή",
δήλωσε χαρακτηριστικά .
Εγώ το έμαθα από συνεργάτη μου στο 60' με 65', ενώ στο πρώτο ημίχρονο υπήρχε γιορτή στην κερκίδα στο δεύτερο φωνάζανε δειλά το όνομά του και υπήρχε μια περίεργη ησυχία.
Δεν είχα δώσει σημασία αλλά όταν φωνάξανε το όνομά του αναρωτήθηκα τι συμβαίνει, τότε μου είπε ο συνεργάτης μου πως δεν ήθελε να το μάθω αλλά εκείνη την στιγμή έπρεπε να μου το πει ότι αυτοκτόνησε.
Ήταν ένα σοκ που δεν ξέρεις πως να το αντιμετωπίσεις, όσο ήταν το ματς σε εξέλιξη δεν έπρεπε να το μάθει κανείς παίκτης. Μετά όμως έγινε το μπλακ άουτ, υπήρξε η διακοπή και όλο το γήπεδο φώναζε το όνομά του. Εκεί μαθεύτηκε, διέρρευσε στους ποδοσφαιριστές και μετά οι σκηνές ήταν τραγικές.
Την Δευτέρα το απόγευμα ήρθε ο Γιάννης με τον πατέρα του στην προπόνηση. Θεωρούσα χρέος μου να κάτσω να μιλήσω με το παιδί, να το υποστηρίξω.
Οι σύγχρονες οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα, άλλες μεγαλύτερα και άλλες μικρότερα. Μιλούσαμε μόνοι μας σε μια γωνία του γηπέδου πάνω από μία ώρα, του είπα πως η ζωή είναι σκληρή αλλά δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα επειδή είχε βγάλει ένα τατουάζ. Του εξήγησα πως δεν πειράζει και μπορεί να κάνει άλλο ή να κάνω και εγώ ο ίδιος του είπα αστειευόμενος. Είχε γενικά τάσεις φυγής, να βγει έξω από την ομάδα.
Ασχολήθηκα με το Γιάννη όσο μπορούσα. Δεν ήταν καλά αλλά δεν έδειχνε κάτι το ανησυχητικό. Είχε μια θλάση τον τελευταίο καιρό που προήλθε επειδή δεν κοιμόταν τα βράδια. Έβλεπε εφιάλτες, είχε πάει σε ψυχίατρο, του δώσανε χάπια που του φέρνανε υπνηλία και μερικές φορές απουσίαζε από την προπόνηση.
Του είχα πει να έρθει την προηγούμενη Κυριακή στο γήπεδο. Δεν τον είδα αλλά μου είπε μετά πως ήρθε στην κερκίδα και μου σχολίασε πως ήμασταν άτυχοι στον αγώνα κτλ.. Επικοινωνούσε δηλαδή.
Του είπα την Τετάρτη να έρθει στο φαγητό μαζί με την ομάδα και ότι με τον Ολυμπιακό τον θέλω δίπλα μου στον πάγκο για γούρι.
Όχι για να του απαλύνω τον πόνο αλλά επειδή είχε θετική αύρα, μου απάντησε πως θα ήμαστε μαζί. Στο τραπέζι ρωτούσα αν ήρθε ο Γιάννης και με ενημέρωσαν πως δεν ήρθε και πως ήταν κλειστό το κινητό του.
Από χθες το βράδυ συζήτησα με δικούς μου ανθρώπους πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά μια τέτοια κατάσταση. Σε κάθε ομάδα είναι πολλά τα παιδιά και διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο προπονητής πρέπει να είναι και παιδαγωγός και ψυχολόγος, άλλος παίκτης χρειάζεται πιο σκληρή στάση και άλλος πιο ήπια.
Προσπαθήσαμε να τον εντάξουμε ξανά στην ομάδα, ίσως δεν κάναμε αυτά που έπρεπε για να αποφύγουμε αυτό το γεγονός. Η ομάδα είναι δεύτερη οικογένεια για έναν παίκτη και έναν προπονητή",
δήλωσε χαρακτηριστικά .
