Είναι γεγονός, η Αγγλία για πρώτη φορά μετά από το Μουντιάλ τους 1966 καταφέρνει και βρίσκεται σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης. Η ομάδα του Σάουθγκεϊτ άξιζε να πάρει την πρόκριση. Κυριάρχησε απέναντι στην σκληροτράχηλη ομάδα της Δανίας. Κατάφερε να επιβάλει την ανωτερότητά της στο γήπεδο, να κρατήσει τον αντίπαλο για μεγάλα διαστήματα σε πολύ χαμηλά μέτρα και να κερδίζει με μεγάλη συχνότητα, γρήγορη και εύκολη επανάκτηση της κατοχής.

Οριακό φάουλ στο μπάσκετ

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, πως ποδοσφαιρικά αποδόθηκε δικαιοσύνη, όμως το πέναλτι με το οποίο κατάφεραν να λυγίσουν την Δανία, ήταν μαϊμού. Ο Μάκελι αρχικά αγνόησε την μπάλα που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο και πέρασε από δίπλα της ο Στέρλινγκ και στην συνέχεια βράβευσε την βουτιά του, σφυρίζοντας την εσχάτη των ποινών σε μία επαφή που οριακά θα σφυριζόταν φάουλ στο μπάσκετ.

Από την στιγμή που το πέναλτι, δόθηκε και οριακά επαφή υπήρξε, το VAR δεν υπήρχε περίπτωση να φωνάξει πίσω τον διαιτητή για κάτι που έχει πέσει στην αντίληψη του. Το VAR φωνάζει τον διαιτητή όχι για να τον διορθωθεί, αλλά για κάτι που δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή του. Ο Ντάνι Μάκελι είχε δει την επαφή που είχε με τα οπίσθια ο Γιάνσεν με τον Στέρλινγκ και θεώρησε πως είναι πέναλτι.

Ασφαλώς και είναι αντιληπτό, πως αν ο Μάκελι δεν είχε δώσει αυτό το πέναλτι, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να τον φωνάξουν από το VAR για να εξετάσει την φάση, πολύ απλά γιατί πέναλτι, δεν υπήρχε. Η πτώση επιδιώκεται από τον Στέρλινγκ, δεν προκύπτει από ανατροπή.

Πέτυχαν πολλές νίκες οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ

Βγάζοντας εκτός την φάση που τελικά φέρνει τους Άγγλους στον τελικό, είναι ξεκάθαρο πως οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ πέτυχαν πολλές νίκες στο γήπεδο. Η πιο σημαντική ήτα, που κατάφεραν να μην επιτρέψουν στους Δανούς να κάνουν αντεπιθέσεις. Το δίδυμο των Μαγκουάιρ και Στόουνς, με την βοήθεια όποτε χρειάστηκε του Γουόκερ, τα πήγαν εξαιρετικά στην αναχαίτιση των Δανών και δεν του επέτρεψαν να βρουν κάποια καθαρή ευκαιρία, σε ροή αγώνα.

Δεν τους επέτρεψαν να φανούν επικίνδυνοι και όσο πέρναγε ο χρόνος οι επιθέσεις τους σταμάταγαν όλο και πιο σύντομα, όλο και πιο χαμηλά στο γήπεδο.

Δύο διαφορετικά παιχνίδια

Στην πράξη είδαμε δύο διαφορετικά παιχνίδια. Μέχρι το 67ο λεπτό, ο ημιτελικός ήταν ισορροπημένος. Οι Δανοί έβλεπαν τον Χόιτμπεργκ να κάνει ένα τεράστιο παιχνίδι, την αμυντική τους τριάδα να αμύνεται με αυταπάρνηση, ο Ντάμσγκαρντ με την ταχύτητα του γινόταν απειλητικός και όποτε η μπάλα έφθανε στον Ντόλμπεργκ τουλάχιστον έμενε στην επίθεση. Για λεπτομέρειες, για κάποιες συνεργασίες που δεν βγήκαν, αλλά και από πολύ σωστές αμυντικές τοποθετήσεις και αποφάσεις των Άγγλων δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες σε ροή αγώνα.

Και στα πρώτα 67 λεπτά, οι Άγγλοι ήταν πιο απειλητικοί, είχαν αναγκάσει σε δύο πολύ δύσκολες επεμβάσεις τον Σμάιχελ, στο 38ο λεπτό που σταμάτησε εξ επαφής τον Στέρλινγκ και στο 55ο λεπτό την κεφαλιά του Μαγκουάιρ στην γωνία.

Δεν βγήκε η τριπλή αλλαγή και η αλλαγή συστήματος

Όμως με τους Ντάμσγκάρντ, Ντόλμπεργκ στο γήπεδο και με το 3-4-3 οι Δανοί είχαν σφυγμό. Η επιλογή του Χούλμαντ να μετατρέψει την τακτική του σε 3-5-2 δεν βγήκε. Η τριπλή αλλαγή που συνδυάστηκε και με αλλαγή συστήματος, κράτησε τους Δανούς, σε μόνιμη θέση άμυνας.

Μην παρεξηγηθώ, δεν την κρίνω σαν λανθασμένη, ούτε σαν παράλογες τις αποφάσεις του, όμως το γήπεδο έδειξε πως η Δανία έχασε μέτρα με την μετατροπή σε 3-5-2 και το δίδυμο των Πόλσεν, Μπρέιθγουεϊτ δεν λειτούργησε καθόλου.

Είναι κατανοητό, πως ο Κάσπερ Χιούλματ, ήθελε να παίξει το χαρτί του Πόλσεν, καθώς είναι καλύτερος στο ποδόσφαιρο χώρου. Ο Ντάρμσταντ ήταν σε καλύτερη ημέρα, από τον Μπρέιθγουεϊτ. Οι περισσότεροι προπονητές, θα έπαιρναν την ίδια απόφαση, γνωρίζοντας πως όσο περνά ο χρόνος, θα χάνονται και μέτρα θα κρατούσαν τον Μπρέιθγουέιτ στο γήπεδο, στην λογική πως σαν πιο ψηλός, θα δώσει βοήθειες και στις δύο περιοχές.

Το σύστημα άλλαξε, την ώρα που είδε ο τεχνικός της Δανίας τον Σάουθγκεϊτ, να ετοιμάζεται να περάσει τον Γκρίλις στην θέση του Σάκα. Δηλαδή να έχει στην ενδεκάδα μαζί τους Μάουντ, Γκρίλις και στην πράξη να παίξει με 4 καθαρούς κεντρικούς χαφ. Ήταν επόμενο να μην θέλει να αφήσει την ομάδα του, έχοντας μόνο κανονικά κεντρικά χάφ τους Χόιτμπεργκ, Ντιλέινι. Στην πράξη λοιπόν, όλες οι επιλογές ήταν διαβασμένες, προγραμματισμένες και απόλυτα λογικές, όμως δεν βγήκαν για τους Δανούς.

Το δίδυμο Πόλσεν, Μπρέιθγουέιτ δεν μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα ψηλά, μεταξύ τους δεν έφτιαξαν ούτε μία συνεργασία και το γεγονός αυτό, επέτρεψε στους Άγγλους να βάλουν μέσα στην περιοχή τους Δανούς.

Ο Σμάιχελ νικήθηκε μόνο όταν ήταν αδύνατον να αντιδράσει

Στο τελευταίο εικοσάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου και μέχρι να έρθει το μαϊμού πέναλτι του Μάκελι, οι Άγγλοι είχαν βάλει μέσα στην περιοχή τους Δανούς και χτυπούσαν. Οι Δανοί, στον τρόπο που αμύνθηκαν χαμηλά, έβγαλαν προσωπικότητα, κατάθεσαν ψυχή, όμως η εικόνα του παιχνιδιού δικαιολογούσε κάποια στιγμή να λυγίσουν.

Με έναν άδικο τρόπο, ήρθε ένα απόλυτα δίκαιο αποτέλεσμα. Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει πως με τόση πίεση, κάποια στιγμή θα λύγιζαν οι Δανοί, αν όμως άντεχαν και πήγαιναν στα πέναλτι, η διαφορά τού να έχεις τον Σμάιχελ, με το να έχεις κάτω από τα δοκάρια τον Πίκφορντ, είναι τεράστια.

Ο Σμάιχελ έκανε μία εμφάνιση καριέρας, έδειχνε ανίκητος και νικήθηκε μία φορά από τον συμπαίκτη του και την δεύτερη από ριμπάουντ σε πέναλτι, ενώ ο ίδιος είχε νικήσει τον Χάρι Κέιν.

Οι Δανοί φεύγουν από το τουρνουά, έχοντας κερδίσει τον σεβασμό, την αγάπη και την εκτίμηση όλου του ποδοσφαιρικού κόσμου και το παράσημο πως έκαναν την διοργάνωση καλύτερη. Με την συνολική τους στάση, έδωσαν μεγαλύτερη αίγλη στο EURO του 2020 που διεξάγεται το 2021. Όποιος και να είναι ο νικητής, η διοργάνωση που δεν είχε ούτε ημερομηνία, ούτε έδρα, έχει την στάμπα της εθνικής Δανίας. Της άξιζε να αποκλειστεί, με ένα κανονικό γκολ.

Δείτε ολόκληρη την εκπομπή "Game Night" μετά τον δεύτερο ημιτελικό: