Την περίοδο που πρόσφερε λόγους για να του επιτίθενται φίλαθλοι, συμπαίκτες και ΜΜΕ, είχε πει πως " αυτοί που νομίζουν ότι με ξέρουν, πολύ απλά στερούνται πληροφοριών". Όταν άρχισε να προσφέρει θέαμα και ουσία, εξήγησε πως " η ζωή κάποιες φορές που δίνει μια ευκαιρία, αλλά αν είσαι δειλός ή αναποφάσιστος, την εξαφανίζει από μπροστά σου. Πάντα υπάρχει μια δεδομένη στιγμή, που πρέπει να κάνεις κάτι". Ο Dimitri Payet είναι ο λόγος που η Γαλλία "έσπασε" την κατάρα της πρεμιέρας των χωρών που διοργανώνουν Euro -με ασίστ στο πρώτο γκολ και... δική του υπογραφή στο δεύτερο. Είναι και πολλά άλλα, με πρώτο "νικητής".

Τρία λεπτά μετά το γκολ της νίκης στο ματς με τη Ρουμανία , έγινε αλλαγή. Όπως κατευθυνόταν στον πάγκο, ξέσπασε σε κλάματα. Δεν είδες το γκολ; Αποκλείεται. Εν πάση περιπτώσει, και να το είδες ευκαιρία είναι να το θυμηθείς, πριν σου εξηγήσω πως ο Γάλλος είχε πολλούς λόγους να νιώθει συναισθηματική φόρτιση.

To 2010, στα 23 του, είχε προσδιοριστεί ως αυτός που θα πρωταγωνιστήσει στην εξαιρετική εκκίνηση της σεζόν 2010-11 της St. Etienne, στη Ligue 1. Όπου "εξαιρετική εκκίνηση" βλέπε η πρώτη θέση της βαθμολογίας, για πρώτη φορά έπειτα από 28 χρόνια και την παρέα του Michel Platini. Εκείνος ήταν ο πρώτος σκόρερ του έθνους, με επτά γκολ. Όλα αυτά δεν γινόταν να μην πέσουν στην αντίληψη του Laurent Blanc. Εξ ου και τον κάλεσε για πρώτη φορά στην εθνική ανδρών, εξηγώντας "όταν είσαι στη διαδικασία "ανοικοδόμησης" ομάδας και εμφανίζονται στο δρόμο σου παίκτες σε εκπληκτική κατάσταση, δεν έχεις την πολυτέλεια να τους αφήσεις εκτός. Ο Dimitri είναι στην καλύτερη φάση του, με μια ομάδα που έχει επιτύχει πολλά". Εκείνος σχολίασε " είναι φανταστικά τα νέα και απολαμβάνω κάθε στιγμή. Είμαι σε μια νέα φάση της καριέρας μου, μια πιο δύσκολη φάση. Δεν έχω φτάσει ακόμα κάπου. Για να είμαι ειλικρινής, απέχω πάρα πολύ από το σημείο που έχω ονειρευτεί να βρεθώ. Αλλά είμαι στο σωστό δρόμο".

Ο γεννημένος στο Saint-Pierre των 80.823 κατοίκων (είναι η τρίτη μεγαλύτερη κοινότητα του Réunion, της νησιώτικης περιοχής στη Γαλλία, που βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, ανατολικά της Μαδαγασκάρης και 175 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μαυρίκιου), ξεχώριζε από τους συνομήλικους του, απ' όταν ήταν παιδάκι στις ακαδημίες της AS Saint-Philippe. Πόσα να ήταν αυτά; Τα 'χεις τα δίκια σου. Εν πάση περιπτώσει, ξεκίνησε να κλωτσά την μπάλα, να σκοράρει όταν ήταν 5 χρόνων " και έπαιζα ως επιθετικός, γιατί όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, ήμουν φαν του . Ο πατέρας μου, μου σύστησε το ποδόσφαιρο και από την πρώτη στιγμή αποφάσισα ότι αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ήθελα να με θαυμάζουν, να με λατρεύουν. Ήθελα να παίζω για πάντα ποδόσφαιρο".

Για αυτό και τρία χρόνια αργότερα, τον ζήτησε μια από τις καλύτερες ομάδες της περιοχής: η JS Saint-Pierroise. " Εκεί ήταν ο μικρόσωμος, αδύνατος νέος που ωστόσο ήταν πολύ γρήγορος και η απόλυτη προτεραιότητα του δεν ήταν να σκοράρει, αλλά να βοηθήσει την ομάδα", είχε εξηγήσει στη Linfo.re ο θείος του, André την ημέρα που ο ανιψιός του κλήθηκε για πρώτη φορά στους "τρικολόρ". Αυτό έγινε τον Οκτώβρη του 2010, προ των προκριματικών για το Euro 2012, με τη Ρουμανία και το Λουξεμβούργο.

Αλλά σε έχω αφήσει στην AS Saint-Philippe. Εκεί έμεινε μόνο ένα χρόνο, έως τον Αύγουστο του 1999. Δεν χρειάστηκε περισσότερο χρόνο για να προωθηθεί στη Havre. Οι συγκεκριμένες ομάδες είχαν άμεση συνεργασία, με τους Florent Sinama Pongolle και Guillaume Hoarau να είναι οι πρώτοι που είχαν κάνει τη μετακόμιση στη Νορμανδία. Τότε έλεγε πως "τ ο όνειρο μου είναι να παίξω μια μέρα για την εθνική Γαλλίας". Θα πεις αυτό λένε όλα τα παιδάκια, σε όλον τον κόσμο. Πως θέλουν να γίνουν διεθνείς. Ε, αυτός έγινε.

Στη Χάβρη δεν θα έλεγες πως πέρασε πολύ ωραία. Τον είχαν κατηγορήσει πολλάκις, για δύσκολο χαρακτήρα, ενώ πολλές ήταν και οι αναφορές που τόνιζαν ότι του λείπει το κίνητρο. Όχι. Δεν τους ένοιαζε που έπειτα από 12 χρόνια, άφηνε την οικογένεια του, το σπίτι του και ζούσε μόνος του -ούτε ότι ήταν μόλις 13. Για αυτό και το 2003 οι ιθύνοντες έκριναν πως έχει εξαντληθεί η υπομονή τους και τον άφησαν να φύγει. " Μου έλειπε η οικογένεια μου" αποκάλυψε χρόνια μετά, " εκτός του θείου μου, που ζούσε στο Παρίσι, η υπόλοιπη οικογένεια μου ήταν στο νησί". Επέστρεψε εκεί, για την AS Excelsior " όπου παίζει τώρα ο μικρότερος αδελφός μου". Ο Dimitri ήταν ο μεγαλύτερος των τριών αδελφών του. Θα μου πεις "την ποια;". Θα σου πω να μη μένεις στις λεπτομέρειες, αφού έτσι κι αλλιώς έμεινε στη Réunion Premier League μόλις ενάμιση χρόνο.

Η Nantes του έδωσε τον Γενάρη του 2005 μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει από τι είναι φτιαγμένος. Δεν είχε κλείσει καν τα 18 και για να αποφευχθεί τυχόν δυσάρεστη έκπληξη, η ομάδα τον ενημέρωσε πως για αρχή θα υπέγραφαν συμβόλαιο έξι μηνών. Αν ανταποκρινόταν, η συνεργασία θα μπορούσε να φτάσει την τριετία. Για να ζήσει, εκείνος είχε πιάσει δουλειά σε ένα κατάστημα ανδρικής ένδυσης. " Είχα σκεφτεί πως όλα έχουν τελειώσει και δεν ήθελα να επιστρέψω στο Παρίσι. Είχα αποφασίσει ότι η καριέρα μου θα περιοριστεί στην Excelsior. Τελικά, στάθηκα τυχερός και ήλθε η Nantes στο δρόμο μου".

Αρχικά (2005-06) τοποθετήθηκε στη δεύτερη ομάδα και μετείχε στο πρωτάθλημα των ερασιτεχνών -στην τέταρτη κατηγορία. Δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να γίνει ο καλύτερος αυτού του ρόστερ, με τον προπονητή του Stéphane Moreau να εξηγεί ότι " είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος παίκτης, μολονότι δεν τον βοηθά η κατασκευή του σώματος του. Έχει την ευλογία να μπορεί να ενσωματώσει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι και να νικήσει την αντίπαλη άμυνα". Έπαιξε σε 22 ματς, ήταν εντυπωσιακός και σκόραρε και 6 γκολ.

Όταν ο Serge Le Dizet τον κάλεσε στην πρώτη ομάδα (τον Δεκέμβριο του 2005), ουσιαστικά δεν είχε πολλά να σκεφτεί. Έκανε το αυτονόητο. Τον έβαλε για πρώτη φορά σε ματς, στις 19/12 εναντίον της Bordeaux. Σκόραρε το πρώτο γκολ ως επαγγελματίας, εναντίον της Metz (4-0), στα τέλη του Δεκέμβρη. " Αυτή η στιγμή παραμένει ως μια από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου". Είχε μπει ως αλλαγή. Βρισκόταν μόλις δυο λεπτά στο γήπεδο, όταν αιφνιδίασε τον αντίπαλο goalkeeper.

Επέστρεψε στις ρεζέρβες, αλλά και πάλι για σύντομο χρονικό διάστημα. Για να μη σε κουράζω, στα δυο χρόνια που έμεινε στη Nantes, είχε τέσσερις προπονητές και κατάφερε να κερδίσει ευκαιρίες από όλους -ειρήσθω εν παρόδω, κλήθηκε και από την U21. Μάλλον για αυτό δεν εξάντλησε το τριετές συμβόλαιο που υπέγραψε το καλοκαίρι του 2006. H αγωνιστική περίοδος 2006-07 ήταν για εκείνον η καλύτερη -μέχρι τότε. Έγινε μεν, starter, αλλά δεν έχασε και το λογαριασμό των γκολ που έβαλε (ήταν 3). Επιπροσθέτως, είχε δει την απευθείας κόκκινη κάρτα στην ντροπιαστική ήττα (0-4) από τη Valenciennes -με τα ΜΜΕ να τον περνούν από γενιές δεκατέσσερις. Τι είχε κάνει; Επίδειξη πολεμικών τεχνών, εις βάρος του Mody Troaore. Ήταν τέτοια που τιμωρήθηκε και με τρία παιχνίδια. Υπήρχε και συνέχεια. Είχε τσακωθεί -σε προπόνηση- με τον τότε συμπαίκτη του, Fabien Barthez, με... τη φάση να περιλαμβάνει και πτύελα.

Ο παλαιός είχε κάνει τάκλιν -από πίσω- στον νέο, ο οποίος εκνευρίστηκε και αντέδρασε. Το... υλικό "κυκλοφόρησε" στα ΜΜΕ, με τον Barthez να του συστήνει " να αλλάξει δουλειά, αν σε κάθε επαφή κάνει έτσι". Εκείνος χρόνια μετά διευκρίνισε ότι " δεν έχει σημασία αν είσαι ο θύτης ή το θύμα. Δεν πρέπει να αντιδράς. Ο σύλλογος είχε μεγάλο πρόβλημα, ήταν προ του υποβιβασμού και πίστευα πως μας χρειάζεται όλους. Άρα θα ήταν χρήσιμο να μην τραυματιστεί κάποιος και δη στην προπόνηση. Ομολογώ ωστόσο, πως η όλη η ιστορία θα μπορούσε να είχε χειρότερη κατάληξη", αν δεν επενέβαιναν οι ψυχραιμότεροι. Δεν κρατά κακία στον τερματοφύλακα -που... αποχώρησε λίγες ημέρες μετά από την ομάδα. Αυτό που δεν ειπώθηκε τότε ήταν πως ο Barthez είχε κατακρίνει δημοσίως τον Payet " για παντελή απουσία από την αμυντική λειτουργία της ομάδας" και ο νεαρός έψαχνε για αφορμή.

" Με είχε επηρεάσει πολύ η αποχώρηση του Serge Le Dizet. Ήταν εκείνος που με έριξε στα βαθιά και δεν θα μπορέσω ποτέ να τον ευχαριστήσω αρκετά. Στην αρχή της σεζόν μου είπε πως υπολογίζει σε εμένα και με έκανε να θέλω να δουλέψω πολύ σκληρά, ώστε να μην τον απογοητεύσω. Φυσικά, όταν δεν πάει καλά, ο προπονητής γίνεται εξιλαστήριο θύμα, αλλά ως παίκτης δεν μπορείς παρά να νιώθεις ενοχές, ότι και εσύ έχεις κάνει κάτι λάθος". Από καταστάσεις σαν και αυτές με τον Barthez " έγινα πιο σκληρός. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ζουν ανάλογες στιγμές. Εγώ συνέχισα να δουλεύω, αναγνώρισα αυτό που μου "χρέωναν" για την άμυνα μου και ήξερα πως πρέπει να βελτιωθώ σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, να γίνω πιο συνεπής. Ως εκ τούτου, το συμβάν με έκανε καλύτερο στο μυαλό και μετά στο σώμα"! Το χειρότερο όλων ωστόσο, ήταν πως Nantes υποβιβάστηκε στη Ligue 2, για πρώτη φορά από το 1963.

Εννοώ αυτό ήταν το χειρότερο για την ομάδα, γιατί οι Sochaux και Saint-Étienne είπαν να εκμεταλλευτούν τον καημό της και έσπευσαν να αρπάξουν τον Payet, ο οποίος είχε παρουσιάσει βελτίωση σε διάφορους τομείς. " Είχα μάθει πώς να προσεγγίζω τα ματς που έχουν πίεση, τις τοποθετήσεις μου στο χώρο, το σουτ μου". Προτίμησε τους Verts (" γιατί ήταν πολύ γνωστή ομάδα στην περιοχή μου, δεν χάναμε παιχνίδι της όταν ήμασταν παιδιά"), οι οποίοι έδωσαν 4 εκατ. ευρώ και είχαν και υπομονή με την περίπτωση του. Του έδωσαν το χρόνο που χρειαζόταν να βρει τη θέση του στην ομάδα, τον έκαναν βασικό και τον... άφησαν εκεί μολονότι δεν σκόραρε και δεν έδινε ασίστ. Οι επιθέσεις των ΜΜΕ συνεχίστηκαν, κυρίως για τη συμπεριφορά του, εκείνος όμως, δεν... ένιωθε. " Προσπαθούσα να φέρομαι φυσιολογικά και αν κάποιοι παρεξηγούσαν όσα έκανα, ήταν δικό τους πρόβλημα".

Εκείνος τους αποζημίωσε τη σεζόν 2008-09, οπότε μετείχε σε 30 ματς, έβαλε 4 γκολ (διαμόρφωσε αποτέλεσμα επί της Havre!) και έδωσε 6 τελικές πάσες. Του είχαν δώσει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, σε ένα φιλικό με Réunion... μπροστά στους φίλους του. " Όσο μου παρείχαν την ευκαιρία να παίξω, δεν αμφισβητούσα τον εαυτό μου και δεν με ένοιαζε πού θα βρίσκομαι σε έξι μήνες. Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω καλύτερος, να κάνω βήματα προς τα εμπρός".

Σημειωτέον, έπαιξε και για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση: το UEFA Cup. Στις 18/9 ήταν στο γήπεδο, εναντίον της Hapoel Tel Aviv και σκόραρε το πρώτο γκολ (το ματς έληξε 2-1). Στη φάση των ομίλων είχε ενεργό ρόλο στο 3-1 επί της Copenhagen, αλλά και στο 5-2 επί του Ολυμπιακού, στα knock out! Στο πρώτο ματς με τους "ερυθρόλευκους" έδωσε μια ασίστ (στο 3-1) και στο δεύτερο "άνοιξε" το σκορ (2-1). Προφανώς και η Saint-Étienne ήθελε να "δέσει" τον τύπο που αδιαμφισβήτητα έφτιαχνε το παιχνίδι της (του έδωσε δυο χρόνια επέκταση τον Ιούλιο του 2009 και αυτό σήμαινε πως η συνεργασία θα έληγε το 2013). Η σχέση του με τον προπονητή του, Alain Perrin ήταν έντονη, με το Planet Football να διερωτάται "πότε θα έλθει η ημέρα που θα γίνει χαμός. Μπορούσες να "μυρίσεις" το διαζύγιο, στην ατμόσφαιρα του γαμήλιου πάρτι"! Η σχετική ανακοίνωση έγινε τον Δεκέμβριο του 2008.

"Είναι σαν τα μικρά γιαπωνέζικα αυτοκίνητα"

Ο Perrin θα σχολίαζε ότι " ο Payet είναι εξαιρετικός τεχνίτης, πιο γρήγορος από το μέσο όρο και μπορεί να κάνει τη διαφορά με τις ντρίμπλες και τα σουτ του. Δεν διαθέτει όμως, συνέπεια. Δεν έχει την ίδια ενέργεια για 90 λεπτά ή την ικανότητα να δείξει τα χαρίσματα του, στα "κλειστά" παιχνίδια. Κάτι παθαίνει στο μυαλό του και πρέπει να το βρει και να το διορθώσει. Αγαπά το παιχνίδι, αλλά δεν είναι μαχητής. Είναι σαν τα μικρά γιαπωνέζικα αυτοκίνητα, αλλά έτσι δεν θα τα καταφέρει σε μεγάλο σύλλογο, όπου περιμένουν από εσένα να ανταποκρίνεσαι όταν σε αμφισβητούν ή όταν παίζεις για έναν τίτλο. Σε ένα μέτριο σύλλογο μπορείς να εκπλήξεις τον αντίπαλο, αλλά όσο πιο υψηλές είναι οι προσδοκίες, τόσο πιο υψηλή πρέπει να είναι η ενέργεια που έχεις και η συνέπεια στο να προσφέρεις αυτό που περιμένουν από εσένα. Οφείλεις να παίζεις στο 120% κάθε τρεις ημέρες. Και αυτό είναι κάτι που ο Dimitri δεν μπορεί να κάνει".

Η κουτουλιά στον Matuidi

Τον Μάιο και ενώ η ομάδα του ήταν στη ζώνη υποβιβασμού, τσακώθηκε με τον αρχηγό της ομάδας του, Matuidi στην εντός έδρας ήττα από την Toulouse. Προηγουμένως, είχε τσακωθεί και με τον Benalouane και στο τσακίρ κέφι, ο Payet χτύπησε με το κεφάλι του τον κάπτεν, για να μπουν στη μέση οι συμπαίκτες τους να τους χωρίσουν. Ο διεθνής Γάλλος τιμωρήθηκε από τον πρόεδρο του συλλόγου. Στην απολογία του είπε πως " αυτή η αντιδικία δεν είχε θέσει στο γήπεδο. Υπήρχε μεγάλη πίεση που είχε επηρεάσει τις σχέσεις μας. Η ένταση ήταν τεράστια και το ξέσπασμα ήταν αναπόφευκτο. Αλλά όλα αυτά είναι... αρχαία ιστορία. Δεν έπρεπε να 'χω κάνει ό,τι έκανα και δεν νιώθω υπερήφανος, όταν βλέπω τις φωτογραφίες. Οι άνθρωποι μου ήξεραν πως μπορώ να αλλάξω".

οπότε επέστρεψα στο σπίτι μου για να ξεκινήσω από το μηδέν: έγραψα τι κάνω καλά και τι κάνω λάθος, αλλά και τι χρειαζόμουν για να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Άλλαξα μέχρι και τη διατροφή μου. Επίσης, παντρεύτηκα και απέκτησα το πρώτο μου παιδί. Αυτό μου έδωσε τη σταθερότητα που έψαχνα. Μου επέτρεψε να είμαι λίγο πιο χαλαρός και ήρεμος και άρα να έχω το χρόνο και το μυαλό να δουλέψω καλύτερα. Αντιλήφθηκα πως μέσω της σκληρής δουλειά και των εμπειριών, έρχονται οι αυτοματισμοί, καταλαβαίνεις καλύτερα το παιχνίδι. Όταν είσαι σε θέση να δίνεις το μίνιμουμ της ενέργειας στα βασικά, για να εκφράζεσαι καλύτερα και να δημιουργείς, είσαι ευτυχισμένος παίκτης".

Εξηγεί πως εξίσου σημαντική, για την εξέλιξη του, ήταν και η παρουσία του Christophe Galtier στον πάγκο της ομάδας. " Είχαμε πολλές διαφωνίες, αλλά είχαμε και πολλές συζητήσεις. Η ομάδα άκουγε όσα είχε να πει και οι θετικές συνέπειες αυτού του δεδομένου φαίνονταν στο γήπεδο. Παίζαμε πιο ελεύθερα. Εγώ ένιωθα πιο ελεύθερος να κάνω αυτά που ήθελα, να εκφραστώ κατά τον τρόπο που ένιωθα πως θα βοηθήσει την ομάδα. Ήξερα πως έχω την εμπιστοσύνη του προπονητή μου". Η μεταμόρφωση έγινε αντιληπτή από όλους -με πρώτους τους συμπαίκτες του. Η St. Etienne βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας, εκείνος στους εκλεκτούς του Blanc, αλλά όταν τελείωσε η σεζόν 2010-11 άκουσε πάλι πως "έχεις τεράστιο ταλέντο, αλλά πρέπει να το δείχνεις με συνέπεια". Κοινώς, να σκοράρει.

Ο τουρισμός στο Παρίσι και η έκρηξη στο Lille

Η Liverpool και η Manchester City ήταν μόλις δυο από τις ομάδες που ενημέρωσαν τους "πράσινους" ότι ενδιαφέρονται για τον παίκτη τους, τον Γενάρη του 2012. Επίσημα το έκανε αυτό μόνο η Paris Saint-Germain που έψαχνε παίκτη να καλύψει το κενό του Stéphane Sessègnon. Ο Payet φυσικά και ήθελε να πάει, αλλά η ομάδα του ζητούσε 8 εκατ. ευρώ. Εκείνος εκνευρίστηκε και τους ενημέρωσε... δια της απουσίας του από προπόνηση. Εντοπίστηκε στο Παρίσι, είπε πως " ήλθα ως τουρίστας", δεν έπεισε κανέναν και η St. Etienne τον έστειλε στη δεύτερη ομάδα, έτσι.. για το μπρίο. Έως τον Απρίλιο αδιαφορούσε. Τότε κατάλαβε ότι θα καταστραφεί αν δεν κάνει κάτι: σκόραρε 13 φορές και έδωσε 3 ασίστ, αφότου είχε μεταφερθεί από το αριστερό "φτερό" στα δεξιά, μετά την πρόταση του προπονητή του, Galthier. Παράλληλα, έφτιαξε τη σχέση του με τα αφεντικά του και το καλοκαίρι που ακολούθησε πήγε στην -νταμπλούχο τότε- Lille, για 9 εκατ. ευρώ.

Εκείνος έκανε θραύση, όχι όμως και η ομάδα του που έμεινε εκτός Ευρώπης. Και τότε ήταν που "βγήκε" στην αγορά, μέσω σχετικής ανακοίνωσης του αφεντικού, Frederic Pacquet σε ραδιοφωνικό σταθμό. Τον Ιούνιο του 2013 μάζεψε (ξανά) τα πράγματα του και πήγε στη Marseille, για 11 εκατ. ευρώ! " Τα κριτήρια μου ήταν καθαρά αθλητικά" εξήγησε, όπως... διευκρίνιζε τους λόγους που αρνήθηκε την Arsenal και τη Newcastle United, "η προοπτική του World Cup 2014 ήταν ένα σημείο κλειδί για εμένα. Όχι το μόνο. Ήθελα να μείνω στη Γαλλία και να παίξω στο Champions League, ώστε να βελτιωθώ ως μέλος ενός γκρουπ με ποιοτικούς παίκτες. Όπως φυσικά ήθελα να υλοποιήσω υψηλούς στόχους". Ήταν η απόλυτη προτεραιότητα του προπονητή του, Elie Baup.

Στο νέο του "σπίτι", τον κράτησαν δεξιά (στο σύστημα 4-3-3, στη θέση του Gervinho). Έμενε να διαπιστωθεί αν θα τον πιάσει "το σύνδρομο του πρώτου χρόνου" που είχε έως τότε, σε όλες τις ομάδες του. Αντιμετώπισε τραυματισμούς, ένιωθε να τον επισκιάζει ο Eden Hazard και αρκέστηκε στα 6 γκολ και τις 8 ασίστ, ενώ είχε κάνει και ντεμπούτο στο Champions League. Αυτή τη φορά ουδείς είπε λέξη για το χαρακτήρα του. Ο προπονητής του, είχε ενημερώσει πως " είναι πάντα χαρούμενος και με καλή διάθεση. Είναι η χαρά της παρέας. ΟΚ, κάποιες φορές εκνευρίζεται, αλλά αυτό αποδεικνύει ότι έχει προσωπικότητα".

"Ο Bielsa μου έμαθε όσα χρειάζομαι για την επόμενη 10ετία"

Στην πρώτη του εμφάνιση σκόραρε και στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου ήταν ο παίκτης από τα πόδια του οποίου περνούσε η λειτουργία (βλ. μπάλα) της ομάδας του, μετά τον Lionel Messi -και σε ό,τι αφορά φυσικά, τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Είχε 17 ασίστ σε 36 ματς. Στις 17 Μαΐου του 2015, προτιμήθηκε για μέλος της καλύτερης ενδεκάδας στη Ligue 1. Ήταν η δεύτερη φορά. Στο Champions League η Marseille έγινε η πρώτη ομάδα της Γαλλίας που δεν πήρε ούτε έναν βαθμό, στη φάση των ομίλων (είχε 0). "Υπήρχε διαφωνία μεταξύ των παλαιών και των νέων παικτών. Οι παλιοί δεν καταλάβαιναν τη νοοτροπία των νέων" αποκάλυψε εκ των υστέρων ο Julien Laurens "υπήρχε χάσμα μεταξύ τους και τα αποδυτήρια χωρίστηκαν. Υπήρχαν και εντάσεις με τους φιλάθλους που έκανα τη ζωή των παικτών κόλαση, στους δρόμους της πόλης". Ο Payet ήταν από τους ελάχιστους που απολάμβαναν τα croissants του, σε πλήρη ηρεμία. Άλλο ήταν το θέμα.

Η απουσία από το Champions League σήμαινε λιγότερα έσοδα. Η γαλλική ομάδα έπρεπε να βρει 6 εκατ. ευρώ πριν τις 30 Ιουνίου, οπότε έπρεπε να θυσιάσει κάποιον. H Swansea είχε καταθέσει πρόταση 8 εκατ. ευρώ για τον Payet, όταν εμφανίστηκε στην πόλη νέος προπονητής: ο Marcelo Bielsa, τον οποίον κέρδισε ο Γάλλος από τα όσα έκανε στην προετοιμασία -κατά τη διάρκεια των φιλικών, αλλά και με τη συμπεριφορά του. "Είχε αρχίσει να ελέγχει το παιχνίδι. Ήταν ένας ολοκληρωμένος παίκτης, πολύ σοβαρός στις προπονήσεις και χρησιμοποιούσε και τα δυο πόδια". Για να τον βοηθήσει να καταλάβει τι τον περίμενε, τον έδιωξε από μια από τις πρώτες προπονήσεις, λέγοντας του ότι δεν είχε κίνητρο. Του είπε ότι χρειάζεται και μια άδεια. " Με έκανε να αμφισβητήσω τον εαυτό μου, να επιστρέψω πολύ πιο δυνατός", ομολόγησε ο παίκτης, που... πλέον είχε σταματήσει να απαντά στις προκλήσεις που δεχόταν και εντός γηπέδου.

Απαίτησε να μείνει ο Payet εκεί που ήταν και τον έκανε "10αρι". Αυτός τον αποθεώνει όπου βρεθεί και όπου σταθεί, έκτοτε " για το πόσο με βοήθησε η εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Ήταν ο λόγος της επιτυχημένης χρονιάς που είχα. Μου έμαθε πάρα πολλά. Αρκετά για τα δέκα επόμενα χρόνια. Θέλει δουλειά για να κάνεις κτήμα σου, όσα σου μαθαίνει, αλλά άπαξ και τα καταφέρεις, όλα γίνονται πιο απλά". Είχε συμμετοχή σε γκολ, στα 8 από τα δέκα τελευταία παιχνίδια της ομάδας του και τότε ήταν που αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ομάδες που τον ήθελαν.

Ήταν πάλι διεθνής (τον είχε καλέσει ο Didier Deschamps) και ο μόνος που τελείωσε το πρωτάθλημα (2012-13) με double double (12 γκολ και 13 ασίστ, δηλαδή είχε συμμετοχή στο 42.4% των γκολ της παρέας του). Τι είχε μεσολαβήσει; Η χρησιμοποίηση του και αριστερά και δεξιά και... η αποχώρηση του Hazard (είχε πάει στην Chelsea)! Ήταν η χρονιά που έκανε την έκρηξη του, με την καλή την έννοια, με τον Deschamps να λέει ότι " μου αρέσει η επιθετικότητα του, η καλή αίσθηση του χώρου, η συμπεριφορά του και η αποφασιστικότητα του. Μπορεί να παίζει και στα δεξιά και στα αριστερά και από τεχνικής άποψης, είναι ικανός να επιτύχει κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα". Ο μάνατζερ του συλλόγου του πρόσθεσε ότι "είναι αποτελεσματικός, γιατί νιώθει ελεύθερος". Ήταν και πρώτος στις ασίστ, σε όλη την Ευρώπη.

Ο Carlo Ancelotti είχε εκφράσει τη λατρεία του, για τον Γάλλο. Είχε πει " πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στη Γαλλία, στη θέση του". Ναι, θα έλεγες πως οι θαυμαστές του είχαν αυξηθεί κατακόρυφα. Είχε κερδίσει και τους πιο δύσκολους. Στις 20 Ιουνίου του 2015, ο Muzzi Ozcan, εκπρόσωπος παικτών και μέλος μιας εκ των κορυφαίων εταιριών του είδους -στα αθλητικά δρώμενα, παγκοσμίως-, με την επωνυμία "Mondial Sports Management" έγραψε στο λογαριασμό του στο Twitter πως "ο Payet θα μετακινηθεί στη West Ham. Οι δυο σύλλογοι είναι προ της συμφωνίας. Καληνύχτα". Έως τότε ως φαβορί για την απόκτηση του, προέβαλε η Arsenal.

Παρεμπιπτόντως, ο Ozcan είναι μεταξύ άλλων γνωστός και για τη φιλία του με τον Slaven Bilic, ο οποίος μόλις είχε συμφωνήσει να αναλάβει τους Hammers. Ο Payet μετρούσε τότε εννέα συμμετοχές με τη Γαλλία, ενώ έχαιρε της εκτίμησης όλων στην Ευρώπη. Εξ ου και η προσφορά των 17.700.000 ευρώ των Λονδρέζων. Τι είχε κάνει; Είχε δώσει τις περισσότερες ασίστ στη γαλλική λίγκα, τη σεζόν που μόλις είχε ολοκληρωθεί (2014-15), με τη φανέλα της Marseille. Είχε ήδη απορρίψει το ενδεχόμενο μετακίνησης στη Chelsea -για την ακρίβεια, ο σύλλογος του είχε πει το "όχι". Οι επαΐοντες είχαν σημειώσει στα κιτάπια τους πως ο επιθετικός μέσος, ο οποίος ήταν αποτελεσματικός και ως εξτρέμ και είχε σκοράρει 58 γκολ, σε 296 παιχνίδια που είχε γράψει το κοντέρ του έως τότε " είναι ευλογημένος με εκπληκτική τεχνική και ικανότητες στην ντρίμπλα".

Στις 8 Αυγούστου παρουσιάστηκε από τους Άγγλους (είχε υπογράψει πενταετές, για ποσό που αρχικά έμεινε μυστικό και τελικά ήταν 13.500.000 ευρώ) και ομολόγησε ότι ο πρώην συμπαίκτης του, στη Lille, Joe Cole έπαιξε καθοριστικό ρόλο, σε αυτήν την κίνηση. " Μίλησα μαζί του και μου είπε τα καλύτερα. Με έπεισε να υπογράψω" δήλωσε " με διαβεβαίωσε ότι αν δώσεις το 100%, σε στηρίζουν απόλυτα. Πως είναι σύλλογος με τεράστιες φιλοδοξίες. Θέλω να δίνω το 100%, να μπω στη λίστα παικτών στην οποία ανήκουν οι Cole και Paolo Di Canio".

Στην πρώτη του εμφάνιση στην Premier League, έδωσε την ασίστ στον Cheikhou Kouyaté, για το 1-0 στο ματς με την Arsenal, στο Emirates Stadium (τελείωσε 2-0). Έξι ημέρες αργότερα, σκόραρε το πρώτο του γκολ (στο 1-2 από τη Leicester City). Ακολούθησαν δυο γκολ με τη Newcastle, πριν τον τραυματισμό που τον άφησε εκτός τρεις μήνες. Με την επιστροφή του στο χορτάρι, βρήκε και πάλι το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα (Boutnemouth). Αναδείχθηκε ο καλύτερος του αγώνα και ο λαός τον αποθέωσε, όταν έγινε αλλαγή στο 78'! Τον περασμένο Φλεβάρη υπέγραψε για άλλα δέκα χρόνια (έως το 2021) και στις 13 Μαρτίου έκανε... αυτό, από τα 32 μέτρα, στο 1-1 της West Ham στο Old Trafford, για τα προημιτελικά του FA Cup.

Εξυπακούεται πως η κλήση του στην εθνική ήταν μονόδρομος, με τον Deschamps να μην απογοητεύει. Και ο Payet έδειξε από την πρώτη ημέρα πως ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει αυτό το Euro για τη Γαλλία. Δεν είναι μόνο μια αθλητική διοργάνωση, αλλά η... ψυχοθεραπεία των Γάλλων στο πένθος που ζουν τους 18 τελευταίους μήνες, μαζί με τις γενικότερες κινητοποιήσεις. Όπως του τραγουδούσαν οι φαν στο Stade de France " έχουμε τον Payet, έχουμε τον Dimitri Payet. Δεν πιστεύω ότι καταλαβαίνετε. Είναι καλύτερος από τον Zidane, είναι ο άνθρωπος του Deschamps είναι ο Dimitri Payet". Ναι, μέχρι και αυτό το παιδικό όνειρο κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα!