Δύο μήνες Γιαννίκης στην ΑΕΚ: Από τις ανατροπές στην αναδίπλωση

Έχει το ενδιαφέρον της, ύστερα από τη συμπλήρωση παρουσίας δύο μηνών του Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο της ΑΕΚ (ακριβώς την ημέρα διεξαγωγής της λασπομαχίας στην Τρίπολη), να εντρυφήσουμε σε όσα προσπάθησε να αλλάξει όσον αφορά στην τακτική προσέγγιση της ομάδας καθώς επίσης και στη διαχείριση των ποδοσφαιριστών. Ο πρώην τεχνικός του ΠΑΣ, παρέλαβε ένα σύνολο το οποίο απείχε σημαντικά -βάσει των μετρήσεων που είχαν γίνει όταν ανέλαβε- από τα επίπεδα έντασης και αντοχής που προσδοκούσε να βρει ώστε να υπηρετηθεί το τακτικό πλάνο που έχει κατά νου και στο οποίο συνήθως βασίζεται.

Οι ομάδες του Γιαννίκη τρέχουν και πιέζουν πολύ, άρα πρέπει να είναι κατάλληλα γυμνασμένες και έτοιμες για να ανταποκριθούν σε υψηλό τέμπο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν βοήθησε καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση το γεγονός ότι η ΑΕΚ μπήκε πολύ νωρίς σε διαδικασία προετοιμασίας για να τα καταφέρει στην Ευρώπη -όπου απέτυχε- και στην πορεία άλλαξε ριζικά το ρόστερ της με προσθαφαιρέσεις παικτών που ήρθαν αργά, κάποιοι εξ αυτών με ταλαιπωρημένο καλοκαίρι ή δίχως προετοιμασία, στα πόδια τους. Για παράδειγμα, από τα παιχνίδια με τη Βελέζ είναι πλέον εκτός υπολογισμού οι Λόπες, Μιτάι, Αλμπάνης, Σβάρνας, Μπακάκης, ενώ οι Σάκχοφ, Τάνκοβιτς και Λε Ταλέκ, λογίζονται ως "ρεζέρβες".

Η πρώτη προσέγγιση του νέου προπονητή, μας έκανε να πιστέψουμε ότι ήλθε αποφασισμένος να ανακατέψει σημαντικά την τράπουλα και να στηριχθεί σε περισσότερους ποδοσφαιριστές, ανάλογα με την εικόνα τους στις προπονήσεις, την οποία ο ίδιος έχει αναγάγει ως τη βασικότερη προϋπόθεση ώστε να κερδηθεί αγωνιστικός χρόνος για τον κάθε έναν εξ αυτών.

Έτσι ξεκίνησε πολύ ανατρεπτικά, εμφανίζοντας στο προσκήνιο τον Λάζαρο Ρότα και τον Σίμο Μήτογλου, ενώ στο πρώτο κιόλας παιχνίδι του στον πάγκο της ομάδας, πέραν των δύο προαναφερθέντων, τόλμησε να δώσει θέση βασικού στον Γέβτιτς, αφήνοντας στον πάγκο τον Μάνταλο. Φτάσαμε στο σημείο, λόγω και του ότι στα εντός έδρας ματς δεν προχωρά στην επιλογή αποστολής από την προηγούμενη ημέρα, να θεωρούμε ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρούμε τους 11 που θα επιλέξει. Προφανώς βιαστήκαμε...

Η πορεία μας δείχνει ότι δεν προχωρά σε ιδιαίτερες τομές

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με τους ανθρώπους της ομάδας, στη συνέντευξη για τη δουλειά όπως είθισται να λέμε, έδειξε πολύ έτοιμος, με γνώση του ρόστερ και του πως αυτό θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Έγινε συζήτηση για πολλά θέματα, το πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να αποδίδει με ενδεχόμενη αλλαγή διάταξης, για τους χώρους που κάποιοι παίκτες θα είναι περισσότερο ωφέλιμοι και άλλα πολλά. Έως σήμερα πάντως και μετά την πρώτη αιφνιδιαστική καινοτομία, ο Γιαννίκης πορεύεται με πολύ συγκεκριμένες επιλογές.

Στα 9 παιχνίδια που έως σήμερα η Ένωση έχει δώσει με εκείνον στον πάγκο της, ο προπονητής επιμένει στο 4-2-3-1, ξεκάθαρα επειδή αναγνωρίζει ότι η ποιότητα της ομάδας εντοπίζεται στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου, όπου θέλει να έχει περισσότερους ποδοσφαιριστές. Έτσι δεν έχει τολμήσει έως σήμερα άμυνα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, ούτε επίσης αντιμετωπίζει ως καλή ιδέα μια διάταξη με περισσότερους χαφ και έναν λιγότερο μπροστά, λογικά επειδή δεν διαπιστώνει ότι υπάρχει αρκετή επάρκεια στους υπάρχοντες μέσους.

Επίσης, ύστερα από έναν αρκετά ικανό αριθμό αγώνων, άφησε κατά μέρος την ιδέα να παίζει με την άμυνα ψηλά -δηλαδή τους στόπερ κοντά στη μεσαία γραμμή- κι έφερε την ΑΕΚ αρκετά μέτρα πιο κοντά στην περιοχή της, με παιχνίδι πίσω από τη μπάλα, ώστε να δέχεται λιγότερες φάσεις. Έτσι θα έπαιζε και στην Τρίπολη αν το ματς διεξαγόταν υπό κανονικές συνθήκες.

Όσον αφορά στην 11αδα, πλέον μοιάζει με ανοιχτό βιβλίο. Μία θέση θα παίζεται μεταξύ των Μήτογλου ή Τζαβέλλα δίπλα στον Βράνιες και μία στην επίθεση μεταξύ Άμραμπατ, Λιβάι Γκαρσία ή Τσούμπερ. Ο Μάνταλος παραμένει αμετακίνητος, ενώ στη μεσαία γραμμή, το δίδυμο Σιμόες - Σιμάνσκι δύσκολα "σπάει". Ο Γέβιτς έχει παίξει όλα όλα 68 λεπτά στο πρωτάθλημα επί Γιαννίκη, ο Τάνκοβιτς 62', ενώ ο Σάκχοφ εξελίχθηκε τελευταία σε αλλαγή ημιώρου. Αυτά αναφέρονται για να καταδείξουν την έλλειψη εμπιστοσύνης σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή την πεποίθηση του προπονητή, ότι παρά τις ικανότητες που έχουν, αδυνατούν να υπηρετήσουν το πλάνο του.