" Θέλω να αγωνιστώ στο ίδιο πρωτάθλημα με τον Ριβάλντο και να τον νικήσω"! Τα πρώτα λόγια του Λούα Λούα όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα περιέγραφαν μεγάλο μέρος του κινήτρου του.

Τα χρήματα σαφώς έπαιξαν το ρόλο τους, όπως φυσικά και η επιθυμία του παίκτη να αφήσει πίσω στην Αγγλία όσα τον πλήγωναν…

Ακόμα σημαντικότερο ρόλο όμως, έπαιξε ο τρόπος που ο Λούα Λούα έμαθε να σκέφτεται από μικρός. " Καλά τα χρήματα, όμως να υπάρχει και κάποιο ενδιαφέρον. Να "γουστάρω" το ίδιο το παιχνίδι"!

Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Ριβάλντο είχε πολύ λιγότερα να σκεφτεί. Αγκαλιά με τη γυναίκα και τα παιδιά του, έβρισκε κίνητρο στην παρουσία του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην ανάγκη για… παροχή "απόδειξης ζωής" προς όσους τον θεωρούσαν τελειωμένο ποδοσφαιρικά και φυσικά μέσα από ένα σπουδαίο-για τη φάση στην οποία βρισκόταν η καριέρα του- συμβόλαιο…

Ασυνεπείς, για διαφορετικούς λόγους…

Ο καιρός πέρασε… Τα επιτεύγματα των δύο ανδρών γνωστά. Ο "βασιλιάς" των τριών προηγούμενων χρόνων Ριβάλντο είχε φύγει από το λιμάνι, όμως ο τίτλος παρέμεινε εκεί.

Ο Λούα Λούα γεύτηκε το πρώτο του πρωτάθλημα, ενώ ο Ρίμπο, με τα 4 δάχτυλα υψωμένα, ανανέωνε το ραντεβού με τον Ολυμπιακό για την επόμενη χρονιά…

Ο πρώτος που θα φαινόταν… ασυνεπής με το ραντεβού αυτό θα ήταν ο Κογκολέζος. Ο Ολυμπιακός έβαλε πωλητήριο στον "Λου" και αυτό δεν θα άλλαζε με την άφιξη του Βαλβέρδε, την περιπέτεια υγείας του παίκτη ή την έλλειψη επιθετικών λύσεων της ομάδας…

"Βρες ομάδα", ήταν η εντολή της διοίκησης! Σκληρή όσο και σαφής… Και ο Λούα Λούα βρέθηκε στο Κατάρ με υπερδιπλάσιο συμβόλαιο, αλλά χωρίς κίνητρο. Χωρίς να… "γουστάρει"!

Απ’ την άλλη ο Ριβάλντο αντιμετωπιζόταν ακόμα σαν "κιτρινόμαυρος Μεσσίας"! Ο άνθρωπος που θα πετύχαινε την… αποκαθήλωση του Ολυμπιακού από την κορυφή. Ο Γιώργος Δώνης ξεκίνησε χτίζοντας μια ομάδα στα μέτρα του Ριβάλντο, λογαριάζοντας -όπως αποδείχτηκε- χωρίς τον… ξενοδόχο!

Αντίο "φίλε"!

Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς… Τουλάχιστον όχι ο Ριβάλντο! Το ραντεβού με τους "ερυθρόλευκους" για περισσότερο… σκληρό ροκ, ματαιώθηκε! Η δίψα και τα όνειρα των οπαδών της ΑΕΚ για έναν τίτλο δεν τον άγγιζαν πλέον. Μπροστά του απλώνονταν σα θάλασσα τα εκατομμύρια των Ουζμπέκων. Και ο Ριβάλντο ανυπομονούσε να κολυμπήσει σε αυτά!

Ο κόσμος πάντα ξέρει…

Δύο ποδοσφαιριστές, μια ιστορία, ένα νόμισμα με δύο όψεις… Ο ένας μοιάζει έτοιμος να αφήσει το -μεσαιωνικό ποδοσφαιρικά- Κατάρ, για να γυρίσει εκεί που απολάμβανε για ένα χρόνο τη μπάλα. Η λέξη "παρακαλάει" είναι υπερβολική στον κυκλώνα του επαγγελματισμού που ζούμε. Όμως η επιθυμία του Λούα Λούα είναι δεδομένη…

Ο άλλος ήρωας της ιστορίας μας, αδυνατεί να οδηγήσει τη νέα του ομάδα σε τίτλους. Ξεχνά το όνομα που έχει δημιουργήσει και κοντράρεται, βρίζεται και ανταλλάσσει κλοτσιές με αντιπάλους οι οποίοι άλλοτε ονειρεύονταν να πάρουν ένα αυτόγραφο του μεγάλου "Ρίμπο"!

Όλα είναι θέμα επιλογών, χαρακτήρα και φυσικά προτεραιοτήτων… Μόνο που η υστεροφημία έχει ως κριτή τον κόσμο που αδιαφορεί πλήρως για τα παχυλά συμβόλαια. Και το κριτήριό του, μοιάζει αλάνθαστο…