Σε έναν αγωνιστικό χώρο που θυμίζει περισσότερο χωράφι παρά γήπεδο, είναι δύσκολο να παιχθεί ποδόσφαιρο, πόσω μάλλον όταν στις κερκίδες (και όχι μόνο) γίνονται διαρκώς επεισόδια και ο διαιτητής διακόπτει κάθε τρεις και λίγο (είτε αναίτια, είτε δικαιολογημένα) τον αγώνα, του οποίου μάλιστα έχει χάσει και τον έλεγχο.

Παρόλα αυτά οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, στο δεύτερο ημίχρονο του ματς στο Αιγάλεω, έβαλαν κάτω την μπάλα, απέφυγαν το ψηλό παιχνίδι και τις γιόμες και προσπάθησαν ορθολογικά και με ποδοσφαιρικό τρόπο να ανατρέψουν το εις βάρος τους 0-1. Κατάφεραν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους κόντρα σε πολλές αντιξοότητες:

Στους ίδιους τους οπαδούς της Ένωσης που απαιτούσαν σεβασμό, στους ποδοσφαιριστές του Αιγάλεω, οι οποίοι χτυπούσαν αδιακρίτως και στο ψαχνό και σε 3 περιπτώσεις τους χαρίστηκαν αποβολές με απευθείας κόκκινη, στο άγχος των συνεχών χαμένων ευκαιριών, στην πίεση για τη νίκη με κάθε τρόπο. Έπαιξαν ανδρικά, με πάθος, δύναμη και δίχως στιγμή να φοβηθούν ένα γήπεδο που ξεχείλιζε από προβοκάτσια και συνεχή πόλεμο κατά των ίδιων και της ομάδας.

Βέβαια, στο να συντελεστεί η ανατροπή βοήθησαν και οι αλλαγές του Τραϊανού Δέλλα, καθώς ο Ντακόλ αρχικά και ο Γροντής εν συνεχεία, έδωσαν πνοή δημιουργίας στην Ένωση, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή της έλειπε.

Ωστόσο, εκτός από την κυκλοφορία της μπάλας και τα δύο γκολ, το πλέον θετικό στοιχείο ήταν το πάθος. Ίσως για πρώτη φορά φέτος οι Κιτρινόμαυροι φτιάχτηκαν τόσο με το σε πολλές περιπτώσεις βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι των αντιπάλων τους, δείχνοντας ψυχή και δύναμη και καταφέρνοντας να αντιδρούν με τη διατήρηση της ψυχραιμίας τους και όμορφο ποδόσφαιρο απέναντι σε προκλήσεις και εκτός φάσεις χτυπήματα.