"Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε σήμερα ότι ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον έχασε τη μακρά και θαραλλέα μάχη με τον καρκίνο. Πέθανε πολύ ήσυχα αυτό το πρωί στο σπίτι του, με τη γυναίκα και την οικογένειά του στο πλευρό του.

Η κηδεία του Σερ Μπόμπι θα είναι ιδιωτική, μόνο για τα μέλη της οικογένειάς του. Επιμνημόσυνη δέηση θα τελεστεί σε μελλοντική ημερομηνία για τους πολλούς φίλους και συναδέλφους του.

Η κυρία Ρόμπσον και η οικογένειά του θα εκτιμούσε ιδιαίτερα εάν σε αυτή τη δύσκολη στιγμή γίνεται σεβαστή η επιθυμία τους για να παραμείνει αυτή η στιγμή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας",



ανέφερε σχετική ανακοίνωση.

Oι σταθμοί και τα highlights της καριέρας του

Ο Ρόμπσον πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως παίκτης το 1950 για λογαριασμό της Φούλαμ, ενώ έπαιξε επίσης για τη Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και την Εθνική Αγγλίας (20 συμμετοχές με τα "λιοντάρια") ωστόσο έγινε ευρέως γνωστός με την σπουδαία προπονητική καριέρα του όπου πέρασε από τον πάγκο των , Αϊντχόφεν, Σπόρτινγκ Λισσαβώνα, Πόρτο, Μπαρτσελόνα και Νιούκαστλ.

Αναμφισβήτητα, από τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του ήταν η τρίτη θέση που οδήγησε την Εθνική Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1990 καθώς και η ανάδειξή του σε Ευρωπαίο προπονητή της χρονιάς το 1997, ενώ από το γάμο του με την "εκλεκτή της καρδιάς του" Έλσι απέκτησε τρεις γιους.

Το συγκινητικό "αντίο" στο ποδοσφαιρικό σπίτι του

Άνθρωπος που θεωρείτο ήρωας στο Νιούκαστλ, έκανε την τελευταία δημόσια εμφάνισή του αυτή την εβδομάδα στο "Σεντ Τζέιμσις Παρκ", όπου 33.000 οπαδοί των "καρακαξών" (έκατσε στον πάγκο της ομάδας από το 1999 μέχρι το 2004) παρακολούθησαν έναν φιλανθρωπικό αγώνα προκειμένου να μαζευτούν χρήματα για το "Ίδρυμα Μπόμπι Ρόμπσον", το δημιούργημά του στον πόλεμο κατά του καρκίνου.



Μάλιστα, ένας από τους ξεχωριστούς προσκεκλημένους σε αυτό το φιλικό ήταν και ο Πολ Γκασκόιν (έδωσαν επίσης το "παρών" ο Άλαν Σίρερ, ο Πίτερ Σίλτον, καθώς και πολλά μέλη από την Εθνική Αγγλίας του 1990) ο οποίος δήλωσε για τον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον:

"Ο Σερ Μπόμπι είναι ένας θρύλος σε όλο τον κόσμο. Ήταν ο άνθρωπος που με κάλεσε για πρώτη φορά στην Εθνική Αγγλίας. Πολεμάει τον καρκίνο για πέμπτη φορά.

Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να τον αντιμετωπίσεις μία φορά, όμως αυτός το κάνει για πέμπτη φορά"

.

Νίκησε τον καρκίνο για 18 ολόκληρα χρόνια

Το εντυπωσιακό είναι πως από το 1991 ο Ρόμπσον αντιμετωπίζε πρόβλήματα υγείας εξαιτίας του καρκίνου, ενώ τον Αύγουστο του 2008 παραδέχτηκε ότι δεν μπορεί να βγει νικητής στη μάχη με τον καρκίνο στους πνεύμονες.

"Η κατάστασή μου χαρακτηρίζεται στατική και δεν έχει αλλάξει από την τελευταία χημειοθεραπεία μου...

Πρόκειται να πεθάνω αργά ή γρήγορα. Όμως όλοι πρέπει να φύγουν κάποια στιγμή και εγώ απόλαυσα κάθε λεπτό της ζωής μου",

είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο τζέντλεμαν των αγγλικών και ευρωπαϊκών γηπέδων.

Υπόκλιση στον θρυλικό προπονητή και άνθρωπο

Αμέσως μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον, πλήθος ποδοσφαιρικού κόσμου μίλησε για την μεγάλη αυτή απώλεια στο χώρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Γκάρι Λίνεκερ (πρώην άσος της Εθνικής Αγγλίας): "Η κυριότερη μνήμη την οποία μοιραστήκαμε ήταν το 1990. Φτάσαμε πολύ κοντά να κατακτήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είχα μιλήσει στον Μπόμπι για αυτό και αισθανόταν όπως εγώ. Είναι το μόνο πράγμα κοιτάζοντας πίσω, που μου έχει μείνει ακόμα απογοήτευση.

Ήμασταν ένα βήμα από το να φτάσουμε στον τελικό και νομίζω όταν φτάναμε εκεί, θα ήμασταν το μεγάλο φαβορί. Είχα αυτή τη συζήτηση μαζί του μία η δύο φορές. Θυμάμαι την απογοήτευση, φτάσαμε τόσο κοντά.

Νομίζω ότι το 1990 είχε τεράστια σημασία για το ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα. Μετά από αυτή τη διοργάνωση όλοι άρχισαν να ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Δεν ήταν μόνο οι άνδρες της εργατικής τάξης αλλα όλες οι τάξεις, γυναίκες, παιδιά.

Το ποδόσφαιρο έγινε και πάλι το παιχνίδι για όλη την οικογένεια, όπως θα έπρεπε να είναι. Ο Μπόμπι ήταν τότε στο τιμόνι και αυτό βοήθησε να γιγαντωθεί η δημοτικότητά του.

Δεν έχω γνωρίσει κάποιον με μεγαλύτερο ενθουσιασμό για το παιχνίδι, και πιστεύω ότι αυτό ήταν από τα σημεία που τον έκαναν δυνατό. Για αυτό παρέμεινε για τόσα πολλά χρόνια και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήταν τόσο δημοφιλής.

Ήταν σίγουρα δημοφιλής όσον αφορά στους παίκτες. Έπαιρνε το μάξιμουμ από όποιον έπαιζε για αυτόν, κάτι που αποδεικνύουν και τα ρεκόρ του. Τα πήγε απίστευτα καλά στην Ίπσουιτς και στην Εθνική Αγγλία, είχε επιτυχία στην Ευρώπη ενώ έκανε καλή δουλειά στη Νιούκαστλ, όπως θα συνειδητοποιούν τώρα.

Ήμουν ένας από τους παίκτες που ωφελήθηκαν. Θα μπορούσε εύκολα να με αφήσει εκτός το 1986 αφού δεν είχα σκοράρει στους δύο πρώτους αγώνες. Έκανε μερικές αλλαγές πριν το παιχνίδι με την Πολωνία, όμως με κράτησε στην ενδεκάδα και αυτό άλλαξε τη ζωή μου.

Σημείωσα χατ-τρικ σε εκείνο το ματς και από τότε άρχισα να πετυχαίνω γκολ. Μετά το 1992 που σταμάτησα, τον είδα αρκετές φορές. Δειπνήσαμε μαζί μία η δύο φορές και έκανα ένα ντοκιμαντέρ μαζί του πριν μερικά χρόνια.

Η τελευταία φορά που τον είδα ήταν λίγους μήνες πριν σε ένα παιχνίδι της Νιούκαστλ. Ήταν αδύναμος τότε, όμως συνέχισε να παλεύει. Δεν ήταν ο άνθρωπος που θα καθόταν και δεν θα έκανε τίποτα. Μετά από το ποδόσφαιρο ξεκίνησε το "Ίδρυμα Μπόμπι Ρόμπσον" και η φιλανθρωπική δράση έγινε η κινητήρια δύναμή του.

Όταν κοιτώ πίσω στην εποχή που ήμουν στην Αγγλία, είναι κάτι το ξεχωγριστό το να παίζεις για τη χώρα σου. Το να παίζεις για έναν τέτοιο προπονητή -που ήταν τόσο αφοσιωμένος και σου έδινε τόσες πολλές ευκαιρίες- σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι τεράστια ευεργετημένος και τυχερός. Είμαι προνομιούχος που έπαιξα για έναν από τους σπουδαίους"

















.

Λουίς Ενρίκε (πρώην άσος της Μπαρτσελόνα): "Ήταν μία φανταστική χρονιά (1996-97) τόσο για τις ποδοσφαιρικές όσο για τις προσωπικές εμπειρίες. Παρόλο που ήταν μόνο για μία χρονιά στον πάγκο, ο Ρόμπσον ήταν ένας προπονητής που άφησε το σημάδι του. Ήταν ένας ζεστός άνθρωπος. Δυσκολευόταν να μιλήσει ισπανικά και προτιμούσε να μιλάει σε εμάς στα ισπανικά, όμως με τον τρόπο του ήταν πολύ ζεστός. Είναι τεράστια απώλεια όχι μόνο από ποδοσφαιρική άποψη. Οι άνθρωποι έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για αυτόν όπου και αν πήγε. Ήταν πολύ συμπαθητικό άτομο σε ανθρώπινο επίπεδο".

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (τεχνικός Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ): "Στα 23 χρόνια που εργάζομαι στην Αγγλία δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο που τοποθετώ μία ίντσα ψηλότερα από τον Μπόμπι Ρόμπσον. Θρηνώ τον χαμό ενός σπουδαίου φίλου, ενός υπέροχου ατόμου, ενός τεράστιου ανθρώπου του ποδοσφαίρου, και κάποιου που είχε αξεπέραστο πάθος και γνώση του αθλήματος.

Η δύναμη και το κουράγιο που έδειξε τα τελευταία χρόνια όταν πάλευε για πέμπτη φορά κόντρα στον καρκίνο ήταν απερίγραπτη. Είχε πάντα ένα χαμόγελο, πάντα μία φιλική κουβέντα και δεν ανέφερε ποτέ τα δικά του προβλήματα.

Θα λείψει σε όλο τον κόσμος, όχι μόνο στον ποδοσφαιρικός κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να εμφανιστεί κάποιος σαν αυτόν, γιατί δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι".





Ανακοίνωση της Μπαρτσελόνα: "Η Μπαρτσελόνα θρηνεί. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο σύλλογο, ο Ρόμπσον κέρδισε την αγάπη όλων των Cules (οι υποστηρικτές της Μπαρτσελόνα). Είναι ένας πραγματικός θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου".

Τζορτζ Μπέρλεϊ (προπονητής Εθνικής Σκωτίας): "Ήταν μία μεγάλη απόφαση για μένα και τους γονείς μου να κάνω τόσο μεγάλο ταξίδι σε ηλικία 15 ετών, όταν έφυγα από το σπίτι μου στο Άισαϊρ για να ενταχθώ στην Ίπσουιτς. Όμως ο Σερ Μπόμπι ήταν σαν πατέρας μου, έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για μένα από την πρώτη στιγμή.

Η στήριξη και ο ενθουσιασμός του ήταν το τέλειο φάρμακο για να ξεπεράσω τη νοσταλγία για το σπίτι μου, ενώ με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το 1973, την παραμονή του αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ, με πήγε σε μία άκρη και μου είπε ότι θα κάνω το ντεμπούτο μου.

Ήμουν 17 ετών και ο παίκτης που έπρεπε να μαρκάρω τύχαινε να είναι ο Τζορτζ Μπεστ. Οι γονείς μου είχαν έρθει από τη Σκωτία για να δουν το παιχνίδι και τον θυμάμαι να κατεβαίνει από το λεωφορείο της ομάδας και να τους δίνει δύο εισιτήρια. Χάσαμε 3-0 όμως ο Σερ Μπόμπι ήταν εκπληκτικός, λέγοντάς μου πόσο καλά έπαιξα.

Έκανε θαύματα προκειμένου να μου δίνει αυτοπεποίθηση. Κατέληξα να παίξω 500 ματς με την Ίπσουιτς, μία ομάδα που αντλούσε έμπνευση από τον προπονητή της. Από το 1972 και μετά προκριθήκαμε στην Ευρώπη τις 9 από τις 10 φορές, κάτι που ήταν αξιοθαύμαστο αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της πόλης και της ομάδας.

Αυτό οφειλόταν στην διαχείριση, στις τακτικές και στην κρίση του. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το εξής: αφού κατακτήσαμε το Κύπελλο Αγγλίας πούλησε τον Μπράιαν Τάλμποτ στην Άρσεναλ για 450.000 λίρες και ξόδεψε μικρότερο ποσό για να φέρει το τρομερό ολλανδικό δίδυμο Μούρεν-Τίσεν.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η καριέρα μου χωρίς τον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον. Του χρωστώ τα πάντα".











Φάμπιο Καπέλο (προπονητής Εθνικής Αγγλίας): "Ο Σερ Μπόμπι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας πραγματικός τζέντλεμαν. Θυμάμαι πολύ καλά τις φορές που τον βρήκα αντιμέτωπο με τις ομάδες μου. Η πρώτη φορά ήταν όταν ο Μπόμπι ήταν μάνατζερ της Μπαρτσελόνα και εγώ ήμουν στη Ρεάλ Μαδρίτης, στην πρώτη μου θητεία.

Έπειτα, όταν αυτός ήταν στη Νιούκαστλ και εγώ στη Ρόμα τεθήκαμε αντιμέτωποι, ως αντίπαλοι αλλά πάντα φίλοι. Φυσικά, θυμάμαι τον Μπόμπι ως μάνατζερ της Ίπσουιτς αλλά περισσότερο στην Εθνική Αγγλίας.

Το να είσαι στο τιμόνι της εθνικής ομάδας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι εκπληκτικό επίτευγμα, και όλοι θυμόμαστε πόσο κοντά έφτασε στο να οδηγήσει την Αγγλία στον τελικό του Μουντιάλ στην Ιταλία.

Είχε επίσης επιτυχίες με τις Αϊντχόφεν, Πόρτο, Σπόρτινγκ Λισσαβώνας και Μπαρτσελόνα πριν επιστρέψει σπίτι του με τη Νιούκαστλ. Νωρίτερα μέσα στη χρονιά πέρασα κάποιο χρόνο με τον Μπόμπι όταν άνοιξε το νέο κέντρο θεραπείας του καρκίνου, για το οποίο δούλεψε τόσο σκληρά για να συγκεντρώσει πόρους.

Ήταν ένας φανταστικός άνδρας και αγαπητός από τόσους ανθρώπους. Το πνεύμα και το κουράγιο του ήταν απίστευτα. Το να παλέψεις με τον καρκίνο τόσες πολλές φορές έδειξε την δύναμή του.

Κάθε φορά που πίναμε έναν καφέ μαζί με τους δικούς του, έλαμπε το πάθος του για το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι επίσης ένα δείπνο προς τιμήν του που διοργάνωσε η Ένωση Προπονητών, όπου δεν ήταν προγραμματισμένο να πει μόνο λίγες κουβέντες ο Μπόμπι.

Τελικά, έμεινε στη σκηνή για μεγάλο διάστημα, λέγοντας τη μία ιστορία μετά την άλλη, προς τέρψη όλων. Είναι εξαιρετικά λυπηρό το ότι ο Σερ Μπόμπι έχασε την τελευταία μάχη του με τον καρκίνο, όμως δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ήταν ένας σπουδαίος άνδρας".













Φρέντι Σέφερντ (πρώην πρόεδρος της Νιούκαστλ): "Είναι πολύ λυπηρή αυτή η είδηση, ειδικά στο Τάινσαϊντ. Όλη αυτή η περιοχή θρηνεί. Δούλεψα μαζί του για πέντε χρόνια σε ημερήσια βάση. Ήταν σίγουρα ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο έχω συνεργαστεί στη Νιούκαστλ.

Δεν με έβαλε ποτέ κάτω από πίεση και πάντα προσπαθούσε να δει και τη δική μου πλευρά. Ήταν πολύ ευγενικός αλλά μέσα του ήταν πολύ σκληρός και δυνατός. Είχε στο μυαλό του το ποδόσφαιρο 24 ώρες την ημέρα".





Γκόρντον Μπράουν (Πρωθυπουργός της Αγγλίας): "Στενοχωρήθηκα αφάνταστα με το θάνατο του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον. Είχα το προνόμιο να τον έχω συναντήσει σε αρκετές περιπτώσεις. Το πάθος, ο πατριωτισμός του, η αφοσίωση και ο επαγγελματισμός του δεν είχαν όμοιο την εποχή που ήταν παίκτης και προπονητής.

Τα επιτεύγματά του ως προπονητής της Ίπσουιτς και μετά της Αγγλίας είναι από τα πιο σημαντικά στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, και κατάφερε να επαναλάβει αυτές τις επιτυχίες κατά τη διάρκεια της θητείας του σε Αϊντχόφεν, Πόρτο και Μπαρτσελόνα.

Τα τελευταία χρόνια πάλεψε με τον καρκίνο με χαρακτηριστική ηρεμία και καλό χιούμορ. Θα τον θυμούνται όλοι, όχι μόνο στο Ίπσουιτς και το Νιούκαστλ αλλά σε όλη τη χώρα. Τα ειλικρική μου συλληπητήρια στη γυναίκα του Έλσι και στην οικογένειά του".






Ζοσέ Μουρίνιο (τεχνικός της Ίντερ και βοηθός του Μπόμπι Ρόμπσον στη Μπαρτσελόνα): "Ο Μπόμπι Ρόμπσον είναι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που δεν πεθαίνουν ποτέ, όχι τόσο για αυτό που έκανε στην καριέρα του, για μία νίκη περισσότερη η λιγότερη, αλλά για αυτό που ήξερε να δίνει σε αυτούς που είχαν, όπως εγώ, την καλή τύχη να τον γνωρίζουν και να περπατούν δίπλα του. Οι σκέψεις μου είναι στα αγαπημένα του πρόσωπα".


Πρίγκηπας Ουίλιαμ (πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας): "Λυπάμαι πραγματικά που ακούω για το θάνατο του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον. Η προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο ως παίκτης, μάνατζερ και πρεσβευτής για το εθνικό μας σπορ ήταν τεράστια.

Θα λείψει πάρα πολύ από τους φίλους του ποδοσφαίρου και αυτή τη δύσκολη στιγμή σκέφτομαι την οικογένειά του".



Ρίτσαρντ Σκούνταμορ (εκτελεστικός διευθυντής της Πρέμιερ Λιγκ): " Είναι πραγματικά κρίμα. Οποιοσδήποτε γνωρίζει ποδόσφαιρο ξέρει τον Σερ Μπόμπι. Όποιος τον έχει συναντήσει μπορεί να πει για τον ενθουσιασμό του για το παιχνίδι.

Το σπουδαιότερο πράγμα που είχε να κάνει με τον Μπόμπι ήταν ότι σε έκανε να αισθάνεσαι σαν να ήσουν ένας χαμένος φίλος από τα παλιά. Δεν έχω συναντήσει ποτέ κανέναν με το δικό του πάθος. Ήταν ένας φανταστικός άνθρωπος".



Γουόρεν Μπάρτον (παίκτης της Νιούκαστλ την εποχή του Ρόμπσον): "Ήταν ο δικός μας άνθρωπος. Ήταν ευγενικός και τίμιος. Μία τεράστια απώλεια για όλους".

Πίτερ Τέιλορ (πρώην προπονητής Εθνικής Αγγλίας): "Χάσαμε έναν πολύ καλό άνθρωπο. Ήταν μοναδικός".

Μπράιαν Ρόμπσον (πρώην αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας): "Με αποκαλούσε τον υπέροχο αρχηγό του και αυτό μου έμεινε μέχρι το τέλος της αθλητικής καριέρας μου. Δεν έχω συναντήσει κανέναν άλλο με τέτοιο πάθος για το ποδόσφαιρο. Είχαμε τρομερή προσωπική σχέση ως προπονητής και αρχηγός.

Η οποιαδήποτε κριτική έκανε σε έναν παίκτη δεν έβγαινε προς τα έξω και μας έδινε απόλυτη στήριξη. Θα λείψει σε όλους οσοι τον ήξεραν".



Ιστορικές ατάκες του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον

Ο Μαραντόνα μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι μόνος του μέσα σε πέντε λεπτά (πριν τον προημιτελικό Αργεντινή-Αγγλία το 1986)

Με τον Μαραντόνα, ακόμα και η Άρσεναλ θα είχε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο (1986)

Νομίζω ότι έχω την καλύτερη δουλειά σε αυτή τη χώρα (όταν ανέλαβε το 1985 την Εθνική Αγγλίας)

Εάν φοβόμουν θα διατηρούσα την ποιότητα ζωής που είχα στο Ίπσουιτς. Θα έκανα μόνο έξι χιλιόμετρα για να πάω στη δουλειά κάθε μέρα και θα μεθούσα μαζί με τον πρόεδρο κάθε βράδυ Σαββάτου (απαντώντας στην απαίτηση για απόλυσή του μετά την αποτυχία της Αγγλίας στο Euro'88).

Δεν μπορώ να παίξω με 57 παίκτες στην Εθνική Αγγλίας όμως θα πρέπει να το κάνω αυτό για να ικανοποιήσω όλους όσοι μου έχουν ζητήσει να πάρω κάποιον συγκεκριμένο παίκτη (Νοέμβριος 1988)

Δεκαοκτώ μήνες πριν, η Σουηδία ήταν αναμφισβήτητα μία από τις τρεις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, και μέσα στην τριάδα συμπεριλαμβάνω τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Ρωσία και όποια άλλη θέλετε

Ο Άλαν Σίρερ τα πήγε πολύ καλά για μας, αν σκεφτεί κανείς την ηλικία του. Εισάγαμε μερικές κινήσεις στο παιχνίδι του γιατί τώρα έχει δύο καλά πόδια. Πέρυσι έπαιξε με ένα μόνο πόδι

Οι άνθρωποι θέλουν επιτυχία. Είναι σαν τον καφέ, θέλουν στιγμιαίο

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρω ο οποίος μπορεί να ξεκινήσει καυγά με τον εαυτό του (μιλώντας για τον Κρεγκ Μπέλαμι)

Μία μέρα, κάποιος θα τελειώσει ένα ματς έχοντας σκοράρει περισσότερες φορές από τη Βραζιλία. Αυτή είναι ίσως η στιγμή που θα χάσουν

Το αβαντάζ έδρας σου δίνει ένα αβαντάζ

Κοιτάξτε αυτά τα δέντρα ελιάς! Είναι 200 χρόνων, πριν από την εποχή του Χριστού

Στο πρώτο ημίχρον εκτέλεσε ένα κόρνερ, ένα άσχημο κόρνερ που χτύπησε στον πρώτο αμυντικό, και του πήρε 17 λεπτά για να επιστρέψει στη γραμμή του κέντρου (για τον πρώην ακραίο μέσο της Νιούκαστλ, Λορέν Ρομπέρ)

Δεν τους υποτιμήσαμε. Ήταν πολύ καλύτεροι από όσο πιστεύαμε

Έχουν πει για τον Μπόμπι Ρόμπσον:

Γκάρι Λίνεκερ: "Η διαχείριση που έκανε από τον πάγκο ήταν πάντα καλή και είχε επίσης καλή κρίση για τους παίκτες. Μπορείς να το καταλάβεις αυτό αν δεις τις αγορές και τους παίκτες που έχει φέρει όλα αυτά τα χρόνια".

Άλεξ Φέργκιουσον: "Πηγαίνω πίσω στο 1981 όταν ο Μπόμπι κατέκτησε το Κύπελλο UEFA με την Ίπσουιτς. Ήμουν στην Αμπερντίν εκείνη την περίοδο και αντιμετωπίσαμε την Ίπσουιτς στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης την επόμενη χρονιά και τους νικήσαμε.

Παρά την ήττα ήρθε αμέσως στα αποδυτήρια μετά το παιχνίδι -κάτι που δεν είναι εύκολο πράγμα- και μας είπε ότι μπορούμε να πάρουμε το τρόπαιο και να μην τον απογοητεύσουμε. Δυστυχώς τον απογοητεύσαμε, επειδή χάσαμε από το Αμβούργο στον προημιτελικό".



Τέρι Μπούτσερ: "Αισθάνεσαι ότι είσαι έτοιμος να περάσεις μέσα από έναν τοίχο με τούβλα για αυτόν. Θέλεις να κάνει πράγματα πέρα από το κανονικό για τον Μπόμπι Ρόμπσον".

Ρονάλντο: "Το να παίξεις στη Μπαρτσελόνα σε ηλικία 20 ετών δεν είναι εύκολο. Το να κερδίζεις και να σκοράρεις φέρνει πίεση και ο Μπόμπι Ρόμπσον μου έδειξε πως να αντέχω με αυτό".

Η καριέρα του Σερ Μπόμπι Ρόμπσον

Ως παίκτης:

1950-1956: Φούλαμ
1956-1962: Γουέστ Μπρομ
1962-1967: Φούλαμ
1958-1962: Εθνική Αγγλίας (20 συμμετοχές)
1966-1968: Βανκούβερ Ρόαγιαλς (παίκτης-προπονητής)

Ως προπονητής:

1965-1966: Πανεπιστήμιο Όξφορντ
1968: Φούλαμ
1969-1982: Ίπσουιτς
1982-1990: Εθνική Αγγλίας
1990-1992: Αϊντχόφεν
1992-1993: Σπόρτινγκ Λισσαβώνας
1994-1996: Πόρτο
1996-1998: Μπαρτσελόνα
1998-1999: Αϊντχόφεν
1999-2004: Νιούκαστλ

Τίτλοι που κατέκτησε:

1973: Τεξάκο Καπ (Ίπσουιτς)
1978: Κύπελλο Αγγλίας (Ίπσουιτς)
1981: Κύπελλο UEFA (Ίπσουιτς)
1991 & 1992: Πρωτάθλημα Ολλανδίας (Αϊντχόφεν)
1994: Κύπελλο Πορτογαλίας (Πόρτο)
1995 & 1996: Πορτογαλικό Πρωτάθλημα (Πόρτο)
1997: Κύπελλο Κυπελλούχων (Μπαρτσελόνα)
1997: Κύπελλο Ισπανίας (Μπαρτσελόνα)