Μια πολυτάραχη σχέση, αυτή ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Πάουλο Μπέντο, έφτασε στο τέλος της το μεσημέρι της Δευτέρας (6/3).

Μια σχέση που πέρασε από σαράντα κύματα, δοκιμάστηκε και τελικά δεν άντεξε στον χρόνο αφού πολλές φορές τα πράγματα στη ζωή είναι και θέμα σωστής χρονικής συγκυρίας.

Στη διάρκεια της κοινής τους πορείας διαπιστώθηκαν διαφωνίες τις οποίες κατάφερναν να ξεπερνούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Πότε ήταν ένα καλό αποτέλεσμα που απορροφούσε τους κραδασμούς, πότε κάποιες εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Ωστόσο πάντα υπήρχε μια ένταση που εντέλει δεν ξεπεράστηκε ποτέ.

Με μια ψύχραιμη ματιά θα μπορούσε κανείς να πιστώσει σωστό και άδικο στις δύο πλευρές. Μια δήλωση του Πορτογάλου τεχνικού ωστόσο έμελλε να αποδειχθεί αρκετή για να πέσουν οι τίτλοι τέλους.

ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΤΗΚΕ Ο ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ

Με το να σταθεί στις αποχωρήσεις των Μιλιβόγεβιτς, Ελαμπντελαουί και Ιντέγε, ο Μπέντο έβαλε αυτογκόλ. Ήταν ήδη μια ερώτηση που είχε απαντήσει σε προηγούμενες συνεντεύξεις Τύπου και από τότε συνέβησαν πολλά:

Ο Ρομαό σκόραρε στο Περιστέρι και ουσιαστικά ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο του Ολυμπιακού για την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, ισοφαρίζοντας το γκολ - οφσάιντ του Ατρομήτου.

Μιλιβόγεβιτς δεν είναι τώρα ο Τογκολέζος, όμως καλώς ή κακώς αποτελεί το μοναδικό καθαρόαιμο εξάρι των Πειραιωτών αυτή τη στιγμή στο ρόστερ, πλην του εξελίξιμου αλλά ακόμη άπειρου Ρέτσου. Μιλάμε για έναν παίκτη που δεν υπολογιζόταν ουσιαστικά στο πρώτο μισό της σεζόν, όμως ουδέποτε υπήρξε αδιάφορος.

Τον πίστευε δεν τον πίστευε ο προπονητής του, δεν μπορούσε τίποτε να αλλάξει σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν. Το σοφό λοιπόν θα ήταν να τον διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορούσε. Πρώτα ψυχολογικά και μετά στον αγωνιστικό χώρο. Στο πρώτο κομμάτι ήταν που τα μούσκεψε ο Μπέντο, πάνω που είχε δώσει ρόλο στον παίκτη.

Σίγουρα ο Ρομαό δεν θα αισθάνθηκε όμορφα ακούγοντας τον προπονητή του να μνημονεύει τον Λούκα μετά από μια ήττα. Κάτι που ενδεχομένως να είχε αντίκτυπο στην απόδοση του αύριο - μεθαύριο: όχι από εκδικητικότητα αλλά πλευράς ψυχολογίας. Πώς να μπεις μετά στον αγωνιστικό χώρο;

Κάτι ανάλογο ισχύει στην περίπτωση του Ανσαριφάρντ. Ο Ιρανός φορ πέτυχε σε 86 λεπτά ευρωπαϊκής συμμετοχής δύο γκολ που βοήθησαν τα μέγιστα στο "διπλό" πρόκρισης επί της Οσμάνλισπορ στην Άγκυρα.

Και άκουσε τον προπονητή του να μνημονεύει τον Ιντέγε, που είχε επίσης δύο γκολ στην Ευρώπη αλλά σε σύνολο 18 συμμετοχών με τα ερυθρόλευκα... Χώρια που στη μετακίνηση του Νιγηριανού στην Tianjin Teda έπαιξε σημαντικό ρόλο ο Κάρλος Γκονσάλβες, μάνατζερ και του Μπέντο.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΣ

Είναι μια περίπτωση που θα μπορούσε να χειριστεί με μεγαλύτερη διπλωματία ο Μπέντο ευθύς εξ αρχής. Όχι να πάει κόντρα στα πιστεύω του: ο Πορτογάλος τεχνικός έχει δίκιο να θεωρεί ότι ο 36χρονος Τσόρι δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα ρυθμό σταθερής έντασης στο χορτάρι σε 90 λεπτά, χώρια που ούτως ή άλλως δεν είναι προτέρημα για μια ομάδα αν πράγματι εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό αγωνιστικά από έναν ποιοτικό μεν, αλλά σε ποδοσφαιρικά γεράματα παίκτη.

Το ζήτημα αφορά την φόρμουλα που θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει. Όχι γιατί έβαλε το κρίσιμο εκείνο γκολ με την Αρόουκα, αλλά γιατί ο Ντομίνγκες θα έδινε κάποιες λύσεις με τον δικό του τρόπο. Και κυρίως στα αποδυτήρια, αφού ο δικός του λόγος, όπως και του Καμπιάσο, μετρά διαφορετικά στους συμπαίκτες τους σε μια δύσκολη στιγμή.

Κάτι που ήταν αναγκαίο πολύ περισσότερο από την στιγμή που αποχώρησε ο ηγέτης Μιλιβόγεβιτς. Αγωνιστικά, ο Ντομίνγκες σίγουρα έχει την ικανότητα έστω και για 20-25 λεπτά να δώσει μια άλλη πνοή στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, ειδικά σε παιχνίδια που ζορίστηκε ο Ολυμπιακός.

Εδώ πάντως το λάθος του Μπέντο δεν αφορά τόσο τα λεπτά συμμετοχής του Αργεντίνου, όσο το γεγονός ότι ουσιαστικά είχε αποκόψει από την ομάδα έναν παίκτη που θα μπορούσε να λειτουργήσει συμβουλευτικά, ενωτικά ή πυροσβεστικά, ανάλογα με το τι απαιτούσαν οι καταστάσεις.

ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕ ΤΟ ΧΑΡΤΙ

Στο τέλος η έκπληξη δεν αφορά την απομάκρυνση του Μπέντο, αλλά ότι κατάφερε να παραμείνει μέχρι και αρχές Μάρτη στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού. Πρώτος κριτής είναι ο κόσμος και ασχέτως αν τα κριτήρια του είναι σωστά, λάθος ή ελλιπή, όταν αποφασίζει να γυρίσει την πλάτη σε έναν προπονητή, τότε αυτός δεν επιβιώνει.

Ο Πορτογάλος τεχνικός από πλευράς αποτελεσμάτων δεν απέτυχε. Ίσα - ίσα, ο Ολυμπιακός είναι μήνα Μάρτη μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, στα ημιτελικά του Κυπέλλου και στους 16 του Europa League. Μπάλα δεν έπαιζε αλλά και δεν ήταν εύκολο είναι η αλήθεια, ενώ σίγουρα για την εικόνα αυτή στον αγωνιστικό χώρο δεν έφερε αυτός την αποκλειστική ευθύνη.

Στο τέλος ωστόσο αυτό που κατάφερε ο Μπέντο ήταν να χάσει όποιους συμμάχους είχε, αλλά και να κλωτσήσει την ευκαιρία να δημιουργήσει καινούργιους. Δεν είχε την ευελιξία να διαχειριστεί προς όφελος της ομάδας (και κατ' επέκταση δικό του) κάποιες καταστάσεις με συγκεκριμένους παίκτες. Πράγματι αντιμετώπισε έξτρα δυσκολίες στο να προετοιμάζει την ομάδα για τρεις διοργανώσεις, ωστόσο δεν μπορούσε να κερδίσει κάτι χάνοντας την εμπιστοσύνη όσων του είχαν μείνει. Διάλεξε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με αυτό τον τρόπο και τελικά έχασε το παιχνίδι, μαζί με τις εντυπώσεις.

Η αλήθεια είναι πώς έτσι όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση το χαρτί δεν γύριζε. Το καταλάβαινε κανείς και από το γεγονός ότι σιγά σιγά ο Μπέντο έχανε και την ηρεμία που τον διέκρινε, ενώ τον τελευταίο μήνα έμοιζε τόσο κουρασμένος λες κι έχει περάσει μια δεκαετία ξαφνικά από πάνω του. Και από τη στιγμή που αργά ή γρήγορα ο Πορτογάλος θα χαιρετούσε, μάλλον είναι καλύτερα που έγινε τώρα. Πριν καν μπει το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έχει άπλετο χρόνο να κλείσει τον προπονητή του και να σχεδιάσει την επόμενη σεζόν, για να αποφύγει τα παρατράγουδα του περασμένου καλοκαιριού που εντέλει ταλαιπώρησαν την ομάδα όλο αυτό το διάστημα που ακολούθησε.

Photo credits: EUROKINISSI