Έχει πει πως η ζωή του είναι μια μάχη και ότι κάποια ημέρα ίσως να γράψει βιβλίο για αυτή. Έως τότε, έλα να σου πω τι συνέβη στον Ιωσήφ Χολέβας και τον υποχρέωσε να μην αφήσει ποτέ... το κουπί από τα χέρια, όπως και να μην εμπιστεύεται κανέναν, φράση που έμαθε από το σπίτι του και την έχει "γράψει" στο στήθος του. Για να καταλάβεις το λόγο που ανακοίνωσε πως "κλείνει" το κεφάλαιο της Εθνικής , πρέπει να καταλάβεις τον ίδιο. Και για να γίνει αυτό, θα χρειαστεί να του δώσεις λίγο χρόνο από τη ζωή σου. Πόσο; Όσο θα χρειαστεί να διαβάσεις αυτά που ακολουθούν.

Εγκαταλείφθηκε από τον πατέρα του

Ο Αχιλλέας -με καταγωγή από τη Βασιλική Τρικάλων, ρίζες στην Κρήτη και μετανάστης στη Γερμανία- γνώρισε τη Lowis, αγαπήθηκαν και απέκτησαν τον José LIoyd Holebas, στις 27 Ιουνίου του 1984. Η... έδρα της οικογένειας ήταν στο Aschaffenburg -πόλη στη Βόρεια Βαυαρία, κοντά στην Frankfurt-, όπου ζούσε η Γερμανοαμερικανίδα μητέρα του με καταβολές και στην Ουρουγουάη. Για την ιστορία, η περιοχή άνηκε τότε στη Δυτική Γερμανία. Επίσης για την ιστορία, ο Αχιλλέας πρότεινε να δώσουν στο παιδί το όνομα του παππού του (Θωμάς), η Lowis... δεν έκανε δεκτό το αίτημα και έτσι προέκυψε το José.

Απ' όταν θυμάται τον εαυτό του, θυμάται και τη συμμετοχή του σε κάποιο αθλητικό camp, ως μέλος της FC Südring. Βλέπεις, κάθε σαββατοκύριακο γινόταν και από ένα σε κάποια περιοχή (βλ. πολιτεία) της χώρας. "Πήγαινα παντού, οπουδήποτε και με έβλεπαν διάφοροι" έχει πει ο ίδιος. Ένας από αυτούς που τον είδαν ήταν "κατάσκοπος" της Eintracht Frankfurt, όταν ήταν 13 χρόνων. " Ήλθε ένας τύπος στο σπίτι και προσπάθησε να εξηγήσει την κατάσταση στη μητέρα μου. Εκείνη δεν ήθελε ούτε να τον ακούσει. Ήθελε να τελειώσω το σχολείο, ως φυσιολογικό παιδί. Δεν την ενδιέφερε το ποδόσφαιρο και δεν γνώριζε για τις ακαδημίες και πώς δουλεύουν με το σχολείο. Είπε λοιπόν, στον άνθρωπο της Eintracht "ξέχασε το. Ο γιος μου θα τελειώσει το σχολείο" και του έκλεισε την πόρτα στα μούτρα". Τι είπε ο Αχιλλέας; Τίποτα, γιατί απ' όταν ο γιος του ήταν ενός έτους, εκείνος δεν ήταν στην "εικόνα" -είχε εγκαταλείψει.

Έγινε πατέρας, πριν ενηλικιωθεί

Ενδεχομένως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που έγινε ελαφρώς επαναστατική φυσιογνωμία, ως έφηβος. Έχει παραδεχθεί πως "δεν ήμουν ήσυχο παιδί", ότι δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα το σχολείο (" κάθε βράδυ είχαμε φασαρία στο σπίτι, γιατί έκανα κοπάνες και πήγαινα για ποδόσφαιρο") γιατί " δεν υπήρχε για εμένα κάτι άλλο πέραν του ποδοσφαίρου". Πριν γίνει το επάγγελμα του, έγινε η παρέα του, το απάγκιο του, η διαφυγή από την καθημερινότητα, η διασκέδαση του.

Έως το 2001 είχε φορέσει τρεις φανέλες (Südring, FC Kleinwallstadt και TSV Teutonia Obernau), όσες ήταν και οι μετακομίσεις που έκανε με τη μητέρα του -για να βρει καλύτερη δουλειά, καλύτερο σπίτι. Παρ' όλα αυτά, η πορεία ήταν ανοδική. Του τύπου που οι πληροφορίες τον ήθελαν να βρίσκει συμβόλαιο σε επαγγελματική ομάδα. Είχε ξεχωρίσει ως γρήγορος επιθετικός, με ευχέρεια να αγωνιστεί και σε άλλες θέσεις. Ήταν άλλωστε, στην κατάλληλη ηλικία (17). Αυτό που τελικά συνέβη, ήταν να εξαφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη " γιατί έπρεπε να στηρίξω την οικογένεια μου". Η σύντροφος του, Vita τον είχε ενημερώσει πως περιμένουν παιδί, που κάπως έπρεπε να ζήσει.

Η πρώτη του απόφαση ήταν να παρατήσει το σχολείο. Βρήκε δουλειά σε φαναρτζίδικο, ως βοηθός και μετά σε εργοστάσιο που έφτιαχνε μικροτσίπ, με εικοσιτετράωρες βάρδιες. Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2011 στο "Φως" είχε εξηγήσει ότι " δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Έπρεπε τότε να πάρω μια απόφαση, γιατί γεννήθηκε η κόρη μου. Ρώτησα τον εαυτό μου "τι είναι πιο σημαντικό; Το ποδόσφαιρο ή η οικογένεια;". Η απάντηση ήταν εύκολη, οπότε έπρεπε να βγάλω χρήματα. Σταμάτησα λοιπόν, το ποδόσφαιρο για 18 μήνες και απέκτησα καθημερινή δουλειά". Απέκτησε δυο δουλειές. Σε εργοστάσιο που έφτιαχνε μικροτσίπ και σε αποθήκη. Η όλη διαδικασία τον ωρίμασε.

Σε άλλη συνέντευξη, σε αγγλική ιστοσελίδα, είχε ομολογήσει και ότι " ως έφηβος έκανα πολλές ανοησίες. Έπινα πολύ, έβγαινα πολύ, είχα τους λάθος φίλους δίπλα μου. Όλοι κάνουμε ηλίθια πράγματα, όταν είμαστε νέοι. Δεν ήμουν η εξαίρεση αυτού του κανόνα", με τη ζωή του να αλλάζει άρδην όταν απέκτησε την Tanisha. Παντρεύτηκε τη Vita και ανέλαβε πλήρως τις ευθύνες του, αλλά πάλευε κάθε μέρα με το αίσθημα του ανολοκλήρωτου. Ήταν καλά, δεν ήταν όμως, ευτυχισμένος.

Κράτησε επαφές με τους φίλους του, στις ομάδες που είχε αγωνιστεί, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα της εγκατάλειψης. Έπρεπε όμως, να έλθει το πλήρωμα του χρόνου, για να επιστρέψει στο εκατό τοις εκατό με το σώμα και το μυαλό στα γήπεδα. Το 2002 έκανε μια πρώτη προσπάθεια στην SV 1910 Aschaffenburg-Damm -ομάδα της πόλης του. Ήταν ημιτελής, καθώς συνέχισε παράλληλα να δουλεύει " αλλά διαπίστωσα πως είμαι καλύτερος από πολλούς άλλους. Από τους φίλους μου, που αγωνίζονταν σε μεγάλες ομάδες" και βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει.

"Να μου φιλήσετε τον κώλο, όταν γίνει διάσημος"

Το 2005 ήταν όταν το "λέγε, λέγε" του θείου του, Alfonso (αδελφός της μητέρας του), του ανθρώπου που έπαιξε το ρόλο της πατρικής φιγούρας στη ζωή του, έπιασε τόπο. Δεν έκανε κάτι παράλογο. Τον συμβούλευε να μην "πετάξει" το ταλέντο του, να διεκδικήσει το όνειρο του, να μην εγκαταλείψει, γιατί είχε ό,τι χρειαζόταν ώστε να επιτύχει, να αποκτήσει ό,τι ονειρευόταν από παιδί. Έβλεπε πως το παιδί δεν ήταν χαρούμενο και τον προέτρεπε να γεμίσει το κενό που ένιωθε μέσα του. Ο Alfonso μίλησε στους εργοδότες του, στην Viktoria Kahl (ομάδα έκτης κατηγορίας) και εκείνοι δέχθηκαν να δώσουν στον ανιψιό μια ευκαιρία. Την ημέρα της συμφωνίας, ο Alfonso δήλωσε " ελάτε να μου φιλήσετε τον κώλο όταν γίνει διάσημος". Ο Holebas εξήγησε ότι " ο θείος μου ήταν ο δεύτερος πατέρας μου, αυτός που μου έδωσε την ώθηση που χρειαζόμουν να ξανακερδίσω τη ζωή μου, να την ξαναβάλω στη σωστή πορεία". Ξεκίνησε βέβαια, πάλι από το μηδέν.

Η ομάδα της Kahl am Main (30 χιλιόμετρα ανατολικά της Frankfurt) κατέστρωσε ολόκληρο πλάνο, προκειμένου να μπορεί ο νέος της παίκτης να είναι συνεπής στις προπονήσεις. Κατ' αρχάς, του έδωσε χρήματα να βγάλει το δίπλωμα οδήγησης που χρειαζόταν για τις μετακινήσεις. Μέχρι να... πάρει το χαρτί, οι συμπαίκτες του είχαν επωμιστεί την ευθύνη της μεταφοράς του, εκ περιτροπής. Συνήθως, σε αυτές τις μεταφορές δεν ήταν μόνος. Είχε μαζί του και την Tanisha, αφού η σύζυγος του εργαζόταν και δεν υπήρχε κάποιος άλλος να κρατήσει τη μικρή.

Η απελευθέρωση που αισθάνθηκε (η αγάπη που ένιωσε), όταν επέστρεψε στα γήπεδα είχε ως αποτέλεσμα να σκοράρει 15 γκολ σε 33 ματς, την σεζόν 2005-06. "Δεν είχα ιδέα τι σημαίνει να αφοσιώνεσαι στο ποδόσφαιρο. Για τακτικές, για φυσική κατάσταση. Ήμουν υποχρεωμένος να μάθω σε τρεις μήνες, πράγματα που έμαθαν άλλοι σε χρόνια". Έκανε ό,τι ήθελε και πολύ σύντομα το όνομα του υπήρχε στα "τεφτέρια" πολλών ομάδων. Μια ήταν η 1860 Munich.

Ο Ernst Tanner (νυν επικεφαλής στις ακαδημίες της Salzburg), γνωστός ως "Lord Tanner" τον πλησίασε και τον ενημέρωσε πως θέλει να τον πάρει μαζί του στο Μόναχο. " Του είμαι ευγνώμων, στο βαθμό που δεν θα μπορέσω ποτέ να περιγράψω με λόγια", είχε ενημερώσει. Τότε ήταν που σταμάτησε να εργάζεται σε εργοστάσια. Τότε ήταν που έδωσε όλο του το είναι στο πάθος του. " Νιώθω ωστόσο, τυχερός που έζησα ό,τι έζησα, γιατί έμαθα να εκτιμώ. Να δουλεύω, για να μη μείνω στάσιμος και να θέλω πάντα να φτάσω ψηλότερα", κατέληξε.

Το 2006 πήγε στην πόλη της αγαπημένης του ομάδας (Bayern) και πέρασε την πρώτη αγωνιστική περίοδο στη δεύτερη ομάδα, στην οποία στα 22 του, θεωρείτο "πολύ μεγάλος". Στις 5/8 έκανε το ντεμπούτο του, στην Regionalliga Süd game σε ματς εναντίον της 1899 Hoffenheim. Το 2007 υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο σε πρώτη ομάδα και στις 21/9 του 2007 έπαιξε εναντίον της Munich Lions, σε αυτό που έμεινε ως "η πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση", εναντίον της St. Pauli στη 2. Bundesliga.

Στις 16/1 του 2008 σκόραρε το πρώτο του γκολ, στο 5-0 επί της Aue. " Είναι απίστευτο συναίσθημα να σου τηλεφωνούν όλοι οι φίλοι, για να σε συγχαρούν" είχε ενημερώσει ο αριστεροπόδαρος... με μαλλί rasta που έμενε σε γκαρσονιέρα, στην Fasangarten και είχε μόνο ένα πράγμα στο μυαλό: " Να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής". Ο Marco Kurz ήταν ένας εξ αυτών που βοήθησαν στο να ξαναβρεί το δρόμο του. Ήταν ο προπονητής της δεύτερης ομάδας στην 1860 Munich, αυτός που εισηγήθηκε να γίνει επαγγελματίας και να προωθηθεί στην πρώτη ομάδα. " Μόλις έφτασα στο Μόναχο ήταν που είπα "ή όλα ή τίποτα". Ήμουν τυχερός που γνώρισα τον Μάρκο, ο οποίος ήταν νεαρός και είχε διάθεση να μου διδάξει πολλά πράγματα. Με ανέβασε μαζί του και θα τον θυμάμαι πάντα", έχει πει ο Holebas, προσθέτοντας πως " σε άλλον προπονητή όμως, χρωστώ περισσότερα". Σε ποιον; Να μη βιάζεσαι.

Έμεινε στην 1860 Munich για τρία χρόνια (έως το 2010). Το 2009 εμφανίστηκε στον πάγκο ο Ewald Lienen, ο οποίος δεν είχε να πει κάτι για την επιθετική ικανότητα του Holebas. Είχε να πει διάφορα, για την αμυντική συμπεριφορά. Τον ενημέρωσε ότι θα μένει πίσω και θα αγωνίζεται ως αμυντικό αριστερό εξτρέμ. Το αποτέλεσμα ήταν να παίξει σε 34 ματς (31 πρωταθλήματος και 3 κυπέλλου -όλες οι εμφανίσεις ήταν βασικού), να βάλει 4 γκολ, να δώσει 3 ασίστ. "Είδε" και 10 κίτρινες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι πως ο Lienen τον έκανε βασικό, γιατί "ήταν ένας παίκτης που έπαιζε περισσότερο μπροστά στη μεσαία γραμμή, ωστόσο είδα ότι είναι μάλλον καλύτερος στην άμυνα και σύντομα τον έβαλα να παίζει εκεί. Η αλήθεια είναι πως ήταν όντως καλύτερος".

Για αυτό και όταν προέκυψε η πρόταση του Ολυμπιακού, ο Γερμανός προπονητής πήρε μαζί του τον José, για 500.000 ευρώ. Του έδωσε τη δυνατότητα να παίξει στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. "Στην αρχή δεν με ήξερε κανείς, γιατί κανείς δεν παρακολουθούσε τη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας. Καμία σχέση δηλαδή, με τον Ibagaza. Αυτό ήταν πρόβλημα για εμένα, αν και θεωρώ φυσιολογικές τις αντιδράσεις και τον τρόπο που αντιμετώπισαν, αφού ήμουν άγνωστος".

Η πρώτη φορά που έβαλε την ερυθρόλευκη, ήταν στο 5-0 επί της Besa Kavajë, στα προκριματικά του Europa League, διοργάνωση από την οποία αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός (από τη Maccabi Tel Aviv), για να ακολουθήσει η απόλυση του Lienen. Τους επόμενους μήνες, ο Χολέβας άκουσε τα εξ αμάξης -και γιατί ήταν επιλογή ενός "αποτυχημένου προπονητή". Ο Ernesto Valverde συνέστησε ψυχραιμία. Τον ενημέρωσε πως τον πιστεύει και μετά ότι θα τον χρησιμοποιεί ως αριστερό επιθετικό ή αμυντικό εξτρέμ -ανάλογα με τις ανάγκες. Υπό τον Valverde (έως το 2012), μέτρησε 62 συμμετοχές, έβαλε 4 γκολ, έδωσε 6 ασίστ και πανηγύρισε τους πρώτους του τίτλους. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του Ισπανού και κέρδισε την καριέρα του.

Έως το 2011 δεν είχε φορέσει κάποια φανέλα με το εθνόσημο. Τότε του παρουσιάστηκαν τρεις επιλογές: της Γερμανίας, της Ελλάδας και της Ουρουγουάης. Παραδέχθηκε ότι το όνειρο του ήταν να παίξει με τους Γερμανούς "α λλά ο πατέρας μου είναι Έλληνας και θα αγωνιστώ με αυτήν την Εθνική". Για να μην δημιουργηθεί κάποια σύγχυση, να σου πω ότι είχε αρχίσει να αποκτά μια κάποια σχέση με τον μπαμπά του. " Ένας άλλος λόγος που προτίμησα την Ελλάδα ήταν το πώς διαχειρίστηκε το θέμα μου ο Fernando Santos!".

Παραδοσιακά, η γραφειοκρατία ήταν ένα πρόβλημα, αλλά δεν αποτέλεσε τροχοπέδη και στις 3/11 του 2011 (οκτώ ημέρες πριν δώσει το πρώτο ματς με την Εθνική στο 1-1 με τη Ρωσία) πήρε το διαβατήριο στα χέρια του. Πήγε στο Euro 2012 και στα προημιτελικά, έπαιξε στα προκριματικά για το World Cup και μετά ταξίδεψε για τη Βραζιλία "όπου ένα παιδικό όνειρο έγινε πραγματικότητα". Στο ξεκίνημα αυτής της διοργάνωσης είχε ακούσει και πάλι τα χειρότερα. Δηλαδή, έλεγαν τα χειρότερα, αλλά εκείνος δεν τα άκουγε. Αφοσιώθηκε στη δουλειά του και αναδείχθηκε σε έναν εκ των κορυφαίων του event. Είχε ήδη παντρευτεί για δεύτερη φορά, την Diana, με παρανυφάκι την κόρη του. Δυο χρόνια αργότερα, πήρε ένα ακόμα διαζύγιο.

Έμεινε στον Ολυμπιακό έως το 2014 και από το "ποιος είναι αυτός;" έγινε ο αγαπημένος του κόσμου. Όπως είχε πει στην "Bild" "στην αρχή ήταν περίεργα τα πράγματα, αλλά είχα προετοιμαστεί για τα δυσκολότερα. Παίζουμε καλό ποδόσφαιρο και με βάζουν τακτικά. Ο κόσμος με συμπαθεί και στο δρόμο με χαιρετούν. Σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι το γήπεδο είναι κατάμεστο με 36.000 φιλάθλους. Αυτό με ανατριχιάζει".

Σε τέσσερις σεζόν ως Πειραιώτης, μέτρησε 135 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και 10 γκολ. Πήρε τέσσερα πρωταθλήματα, δυο κύπελλα και την ευθύνη του να απορρίπτεις προσφορές από την Cologne, την Bochum, την Eintracht και την Beşiktaş (μεταξύ άλλων) για να μείνεις εκεί που νιώθεις καλά. Το 2013 και ενώ η τουρκική ομάδα του έδινε 750.000 ευρώ, εκείνος υπέγραψε επέκταση με τους "ερυθρόλευκους" έως το 2017.

Σε αυτό υπήρχε buy out ενός εκατομμυρίου ευρώ. Το έδωσε η Roma τον Αύγουστο του 2014, για να τον κάνει δικό της. Του έταξε και 500.000 ως μπόνους, κάθε χρόνο της τριετούς συνεργασίας τους. Στην παρουσίαση του εξήγησε πως " είχα και άλλες προσφορές, αλλά επέλεξα τη Roma γιατί είναι ένας τεράστιος ευρωπαϊκός σύλλογος. Αν περίμενα να μετακινηθώ; Υπήρχαν συζητήσεις, αλλά η κατάσταση ήταν δύσκολη γιατί ήμουν στο World Cup". Τον ρώτησαν πού του αρέσει να παίζει; " Είμαι αριστερό μπακ, με επιθετικό προσανατολισμό. Μπορώ να παίξω και ως σέντερ μπακ ή όπου αλλού με θέλει ο προπονητής".

Ο προπονητής Rudi Garcia, τον ήθελε αριστερό μπακ, στα 34 ματς που έπαιξε σε Serie A, Champions League, Europa League και Coppa Italia -υποχρεώνοντας τον Ashley Cole, σε κούρα ομορφιάς. " Στο ξεκίνημα εκείνος ήταν η πρώτη επιλογή και δεν μπορούσα να διαμαρτυρηθώ. Δεν γινόταν. Βήμα, βήμα όμως βρήκα το χώρο μου. Παραδέχομαι ότι είχα και λίγη τύχη, γιατί ο Ashley έκανε ένα κακό παιχνίδι και μετά τραυματίστηκε, οπότε είχα τη δυνατότητα να τελειώσω ως βασικός τη σεζόν". Σκόραρε μια φορά: στο 4-2 επί της Inter, στην 13η αγωνιστική για να κρατήσει την παρέα του κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας.

Τον Μάρτιο του 2015 προέκυψε ένα θεματάκι με την Εθνική, όταν επισήμως η ΕΠΟ ενημέρωσε πως ο Χολέβας δεν μετέχει στις προπονήσεις λόγω τραυματισμού (σε αριστερό πλευρό) και οι Ιταλοί έγραφαν ότι κάνει προπονήσεις με τη Roma. Κάπως έτσι προέκυψαν χιλιάδες λέξεις, με θέμα την αποστασία από το do or die παιχνίδι με την Ουγγαρία (29/3), καθώς με νίκη θα είχαμε ελπίδες πρόκρισης στο Euro 2016. Ακολούθως, έμεινε εκτός προσκλητηρίων και τον Ιούνιο, σε συνέντευξη του στο Contra.gr είπε μεταξύ άλλων, πως "είχα κάταγμα σε πλευρό από το ματς με τη Ρουμανία (7/9/2014) και πρόβλημα, έπειτα από κάθε ματς, γιατί παίζω πολύ με το σώμα. Μπαίνω στις μονομαχίες, είμαι αμυντικός ξέρετε. Πήγα στην Αυστρία για εξετάσεις και είπα στον Καραγκούνη πώς έχει η κατάσταση και ότι δεν μπορώ να βοηθήσω. Εκείνος ήταν σαν να "πέταξε" αυτή τη συνομιλία".

Κλήθηκε ξανά στις 4/9 από τον υπηρεσιακό προπονητή, Νίκο Τσάνα και στην ήττα από τη Φινλανδία έζησε την πρώτη συμμετοχή, έπειτα από απουσία ενός χρόνου. Κάπου εκεί, εξανεμίστηκαν οι πιθανότητες πρόκρισης στη Γαλλία. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, πέταξε τη φανέλα στο έδαφος έπειτα από την ήττα στο Μπέλφαστ από τη Βόρειο Ιρλανδία, αρνήθηκε να πάει με τους υπόλοιπους να ευχαριστήσουν τον κόσμο που ήταν στις εξέδρες και έκανε ξανά τεταμένο το κλίμα.

Πήγε στη Watford... χωρίς να το ξέρει

Τον Ιούνιο του 2015, δημοσιεύματα αγγλικών ιστοσελίδων ενημέρωσαν πως τον θέλει η Watford στο ταξίδι της στην Premier League. Το ρεπορτάζ έλεγε πως προσφέρουν ποσό μεταξύ 2-3 εκατ. ευρώ και στην Trigoria συγκάλεσαν σύσκεψη. Ενόσω συζητούσαν οι ομάδες, ο εκπρόσωπος του Χολέβα, Fabio Parisi δήλωσε πως " τίποτα δεν έχει τελειώσει και αυτό που θέλει ο πελάτης μου είναι να κάνει διακοπές". Στις 2/7 η Watford ανακοίνωσε τη μεταγραφή, την οποία διέψευσε ο παίκτης. " Ήμουν διακοπές στο Dubai και διάβασα ότι... πήγα στη Watford! Τακτοποίησαν τη μετακίνηση μου, χωρίς να με ρωτήσουν. Δεν έχω υπογράψει κάτι και δεν ξέρω γιατί έγινε ό,τι έγινε. Δεν είπα ποτέ πως θέλω να φύγω από τη Roma. Θέλω να δω το συμβόλαιο".Όταν το είδε, διαπίστωσε πως θα ήθελε να πάει στην Αγγλία και είπε το ΟΚ, για 2 εκατ. ευρώ.

Στους πρώτους δυόμιση μήνες με τους Hornets είχε μόλις 3 συμμετοχές, σε όλες τις διοργανώσεις. Ήταν η τρίτη επιλογή πίσω από τους Nathan Aké και Ikechi Anya και κάπως έτσι προέκυψε η φήμη για μετακίνηση στο "παράθυρο" του Γενάρη. Ο προπονητής του, Quique Sánchez Flores ξεκάθαρα δεν τον πίστευε. Δημοσίως διευκρίνιζε ότι ο Χολέβας έπρεπε να βελτιώσει το παιχνίδι του και τη φυσική του κατάσταση, για να ξαναπαίξει, τονίζοντας πως έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει βασικός. Αλλά θα έπρεπε να παλέψει για αυτή τη θέση.

Όταν συμπλήρωσε τρίμηνο χωρίς να παίζει, πάτησε το πόδι του σε χορτάρι (26/12), για 90 λεπτά στο 2-2 με την Chelsea. Μετά κάλυψε το κενό του, τιμωρημένου για τρία ματς, Aké στο 1-2 με την Manchester City και... στις 7/1 η Marseille αποκάλυψε πως τον θέλει. Για την ακρίβεια, τον ήθελε ο Michel, επιδιώκοντας να αναβιώσει τις στιγμές που έζησαν μαζί στον Ολυμπιακό. Η αλλαγή δεν έγινε και δεδομένης της άρνησης του Flores να τον χρησιμοποιήσει, την 1η Μαρτίου ήλθε το ξέσπασμα στο Instagram.

" Δεν αφορούσε το παιχνίδι. Όταν είσαι εκτός ομάδας, οφείλεις να πηγαίνεις σε κάθε προπόνηση και ήξερα ότι εκείνη την ημέρα θα έχουμε τρέξιμο και άλλα τέτοια. Αυτά είχα σιχαθεί. Ίσως να έπρεπε να βάλω άλλη φωτογραφία. Παρερμηνεύτηκε η συγκεκριμένη" προσπάθησε να εξηγήσει, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε. Παρ' όλα αυτά, μετά το post "έβγαλε" τέσσερα 90λεπτα, πριν επιστρέψει στον πάγκο την κρίσιμη ώρα (προημιτελικά και ημιτελικός στο FA CUP, για παράδειγμα). Η Watford τον είχε προτείνει στη Fenerbahçe, αλλά δεν έκανε ούτε αυτό το ταξίδι. Σε μια σεζόν, είχε 13 συμμετοχές, συνολικής διάρκειας 1.125 λεπτών και 1 γκολ. Χαρούμενο δεν τον έλεγες, με την έξοδο του να θεωρείται δεδομένη. Αυτό ίσχυε έως ότου... έφυγε ο Flores και φέτος έχει μια νέα ευκαιρία.

Στη συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα wdsport.co.uk, του ζήτησαν να αποκαλυφθεί. Να πει ποιος πραγματικά είναι. Ξεκίνησε με το "ο κόσμος έχει λανθασμένη ιδέα για εμένα, γιατί ακούει πολύ τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι λένε. Δεν διαμορφώνει τη δική του άποψη". Να, για παράδειγμα η παρεξήγηση που δημιουργήθηκε με το tattoo του "trust nobody" -στο στήθος- και "don't care" -στα δάχτυλα των χεριών του. " Το "δεν με ενδιαφέρει" δεν έχει τελειώσει ακόμα και εύλογα μπερδεύει τους ανθρώπους. Αυτό που θα διαβάζει κανείς, όταν τελειώσει η δουλειά θα είναι "Don't Hate. Care Love". Δεν το τελείωσα γιατί πονούσα πολύ". Και τι γίνεται με το "μην εμπιστεύεσαι κανέναν" είναι το moto μου. Μεγάλωσα με αυτό στο μυαλό, να μην εμπιστεύομαι όποιον δεν είναι συγγενής ή φίλος μου. Είναι το moto της οικογενείας μου".

Συμπερασματικά "δεν ξέρω αν θα αλλάξω ποτέ αυτά που πιστεύει ο κόσμος για εμένα. Με ενδιαφέρει να παίζω και να δείχνω στο γήπεδο ποιος είμαι. Η προσωπική μου ζωή αφορά εμένα. Αυτή είναι η δουλειά μου. Απλά θα πρότεινα στους φιλάθλους πρώτα να κοιτούν προσεχτικά κάποιον και μετά να αποφασίζουν για το ποιόν του. Μόνο αυτό". Δεν ζητάει πολλά.