Η είδηση της απώλειας του Νίκου Αλέφαντου, σκόρπισε θλίψη στους οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά και στην οικογένεια του ποδοσφαίρου. Αν δει κανείς παλιούς παίκτες και τις αναρτήσεις τους, καταλαβαίνει γιατί ο κυρ Νίκος, ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον έζησα από πολύ κοντά. Είχε έναν τρόπο διαφορετικό, κόντρα στα… στάνταρ. Μπορούσε ταυτόχρονα να σε… αποθεώσει και μετά να σε… τελειώσει. Κανείς, όμως, δεν μιλάει για κακία. Είχε την… τρέλα του, ωραία σε πολλές περιπτώσεις και θα μοιραστώ μαζί σας δύο-τρεις ξεχωριστές ιστορίες.

"ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ…"

O Αλέφαντος ήταν ένας προπονητής που εμπιστευόταν πολύ ο Σωκράτης Κόκκαλης. Οι παλιότεροι λένε πως ακόμη και όταν είχε τον Μπάγεβιτς, συμβουλευόταν τον Αλέφαντο ο πρώην πρόεδρος του Ολυμπιακού. Μιλούσαν στο τηλέφωνο και φυσικά δεν είναι τυχαίο πως κάθισε δύο φορές επί ημερών του στον πάγκο. Τη σεζόν 1993-94 και για πέντε μόλις ματς το 1994-95, αλλά και το 2003-04 με το γνωστό παράπονό του για τον Δούρο.

Το καλοκαίρι του 1994, ο Ολυμπιακός προσπαθεί να βγει από τα "πέτρινα" χρόνια. Να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου και κάνει δύο σούπερ μεταγραφές. Τον Ίλια Ίβιτς και τον Ρασίντ Γιεκινί που έλαμπε με την εθνική Νιγηρίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. "Θα πέσουν τα τσιμέντα με αυτούς…", λέει ο κυρ Νίκος, σε μια φάση ενθουσιασμού.

Τέτοιος επικρατούσε και για τον κόσμο, αλλά ο Αλέφαντος θα φύγει στις 13 Σεπτέμβρη 1994 μετά την εντός έδρας ήττα από τη Μαρσέιγ με 1-2, για το Κύπελλο UEFA. Σε ένα ματς που ο Ίβιτς είχε παίξει βασικός και είχε σκοράρει, ενώ ο Γιεκινί είχε μπει αλλαγή στο ημίχρονο. Στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός πήγε με υπηρεσιακό προπονητή τον Γιούτσο και χρόνια μετά, ο Αλέφαντος είχε το παράπονο γιατί δεν τον άφησαν να πάει να κάνει την ανατροπή!

Φυσικά τα τσιμέντα έπεσαν χρόνια μετά κυριολεκτικά, όταν ο Ολυμπιακός προχώρησε στην ανακατασκευή του γηπέδου, για να μπει στο νέο Καραϊσκάκη. Τα συναισθήματα του Αλέφαντου για τον Γιεκινί που δεν είναι και αυτός στη ζωή, άλλαξαν αμέσως και δεν δίσταζε να αναφερθεί στην κακή κατάσταση που ήρθε στον Ολυμπιακό.

"ΓΙΑ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ…"

Μια ιστορία με αρκετή δόση πλάκας, είναι η παρακάτω. Και την είχα ζήσει από κοντά, με πρωταγωνιστές έναν ατζέντη και τους Ταραλίδη και Καστίγιο. Από τα αγαπημένα του παιδιά, μιλούσε στο τηλέφωνο μαζί τους, έστω και αν δεν συνεργάστηκε για μεγάλο διάστημα.

Από ένα καφέ, τον καλούν και ο ατζέντης ρωτάει τον Αλέφαντο για τον Πουρλιοτόπουλο. Τον τερματοφύλακα. " Κυρ Νίκο, ο Πουρλιοτόπουλος καλός;", η ερώτηση, με τους Ταραλίδη και Καστίγιο να ακούνε σε ανοιχτή ακρόαση. Απαντάει τότε ο κυρ Νίκος… "Φοβερός! Μοναδικός! Δεξί, αριστερό πόδι, γκολτζής τρομερός, να τον πας όπου θες, εύκολα…". Πέφτει γέλιο από τους πρώην «ερυθρόλευκους», ο ατζέντης προσπαθεί να κρατηθεί και του λέει: "Κυρ Νίκο, για τον τερματοφύλακα σου λέω, ποιος γκολτζής;". Για να του απαντήσει τότε ο Αλέφαντος: "Αυτό σου εξηγώ και δεν καταλαβαίνεις. Για μέσα καλός είναι, για τερματοφύλακας δεν κάνει…".

Έπεσε γέλιο, μετά ο κυρ Νίκος τα έχωσε και για τα γελάκια, αυτός ήταν. Ένας αυθόρμητος τύπος που θα μπορούσε να πει "παιχταρά μου…" και μετά "είσαι παίκτης εσύ ρε;".

"ΕΧΕΙΣ ΨΥΧΗ ΝΑ ΜΠΕΙΣ;"

Στην πιάτσα αιωρούνται διάφορες ιστορίες. Μια άλλη, όταν ήταν στον πάγκο της Προοδευτικής. Που γυρίζει και κοιτάζει αναπληρωματικό του και τον πιάνει από το γιακά και του λέει: "Θα μπεις; Μπορείς;". Ο ποδοσφαιριστής "παγώνει" και αργεί να απαντήσει στον Αλέφαντο που χωρίς χρονοτριβή του ξαναλέει: "Που να μπεις; Έχεις ψυχή να μπεις; Σου λέω να μπεις και με κοιτάς; Άσε μας τώρα…".