Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε από τις σημαντικές απουσίες, αλλά νίκησε έστω και δύσκολα την ΑΕΛ, ανέβηκε στη βαθμολογία και κράτησε για τρίτο σερί ματς το μηδέν στην άμυνα.

Όσα έγιναν στο "μπαλωμένο" χορτάρι της Λεωφόρου θάμπωσαν και ξεχάστηκαν μετά το on camera κλάμα του Εμμανουηλίδη στις δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος του αγώνα.

Ο μικρός λύγισε και συγκίνησε, αλλά ταυτόχρονα έστειλε και το μήνυμά του. "Δεν θα κρίνω εγώ αν είμαι αδικημένος".

ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Δεν το είπε εκεινος, θα το πούμε λοιπόν εμείς. Γιατί ο Εμμανουηλίδης καθρεφτίζει ξεκάθαρα την απουσία ποδοσφαιρικής λογικής στις αποφάσεις που παίρνει ο Παναθηναϊκός.

Δείχνει γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα των πράσινων δεν είναι το χαμηλό μπάτζετ, αλλά οι τραγικές αποφάσεις σχεδιασμού.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ

Ο Εμμανουηλίδης πέρυσι αγωνίστηκε δανεικός στον Πανιώνιο. Μια κάκιστη ομάδα, με μύρια προβλήματα, που τελικώς υποβιβάστηκε. Ο μικρός έπαιξε σχεδόν 1.000 λεπτά στη Super League, πέτυχε τέσσερα γκολ και επέστρεψε στον Παναθηναϊκό.

Στην παρουσία του στη Νέα Σμύρνη ο Εμμανουηλίδης είχε 0.22 xGoals ανά αγώνα και στο widget της Opta μπορείτε να δείτε τις τελικές του στο περσινό πρωτάθλημα.

Το 0.22 xG ανά 90' δεν είναι μεγάλο νούμερο. Αλλά αξίζει να το μελετήσεις. Να σκεφτείς πως μιλάμε για παίκτη που δεν είναι φορ αλλά παίζει στο πλάι, που πέρυσι ήταν 19 χρόνων, πως αγωνίστηκε σε μία από τις χειρότερες ομάδες της κατηγορίας.

Δεν είναι κακή επίδοση, αντιθέτως είναι επίδοση που τραβάει το μάτι αν σκεφτείς τις συνθήκες. Το βλέπεις και λες "εδώ αξίζει να ασχοληθώ, υπάρχει μέλλον".

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΙΛΙΑΝΙΔΗ, ΤΟΝ ΛΗΜΝΙΟ, ΤΟΝ ΛΙΒΑΓΙΑ

Διότι, αφού πρώτα εξετάσεις την ηλικία του παίκτη και την ομάδα, μετά θα πρέπει να κάνεις συγκρίσεις. Να βάλεις το 0.22 του 19χρονου Εμμανουηλίδη δίπλα σε άλλους παίκτες.

Πόσο είχε πέρυσι στον ΟΦΗ ο Τσιλιανίδης, που πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού πίστευαν πως έπρεπε να έχει αποκτηθεί από την ομάδα τους; Ο Τσιλιανίδης είχε 0.21 xG ανά 90'. Ο Λημνιός στον ΠΑΟΚ είχε 0.18, ο Λιβάγια είχε 0.21.

Ο ΜΑΚΕΝΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕΖΟΝ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΓΚΟΛ

Και μετά τη σύγκριση εκτός ομάδας, κοιτάς μέσα σε αυτήν. Ο Παναθηναϊκός είχε βασικό φορ τον Μακέντα. Τον Ιταλό που δεν απειλεί όσο θα πρέπει και είχε μόλις 0.25 xG ανά 90', επίδοση μίλια μακριά από το 0.50 του Ελ Αραμπί, το 0.47 του Σβιντέρσκι, το 0.43 του Ολιβέιρα, κτλ.

Με μόλις 0.25 xG ανά ματς, είναι σαφές πως το πρόβλημα του Ιταλού δεν είναι ότι είναι χασογκόλης, όπως ίσως πιστεύουν κάποιοι φίλοι της ομάδας, αλλά ότι δεν απειλεί αρκετά. Ο Μακέντα βάζει αυτά που πρέπει, αλλά αυτά είναι λίγα.

Δεν γίνεται ποτέ να κάνει σεζόν με πολλά γκολ ένας φορ που δεν καταφέρνει ποτέ, σε κανένα ματς, να έχει τέσσερις τελικές εντός περιοχής.

Ο ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΡΛΙΤΟΣ

Τι έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός; Να αποκτήσει έναν φορ που να μπορεί να απειλεί, άρα και να σκοράρει, περισσότερο από τον Μακέντα. Και το έκανε, πήρε τον Καρλίτος, που όπως έχουμε δει παλιότερα σκοράρει πιο πολύ γιατί απειλεί πιο πολύ.

Ο Ισπανός έχει ήδη πέντε γκολ, με 0.36 xG ανά αγώνα, πολύ πάνω από το φετινό 0.25 του Μακέντα που εξακολουθεί να μένει τόσο χαμηλά.

ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ

Βρίσκεις τον φορ που απειλεί περισσότερο, του δίνεις τη θέση του βασικού, λες αντίο στον Μακέντα και μετά κοιτάς τα νιάτα σου. Έχεις τον Εμμανουηλίδη που στα 19 έβαλε τέσσερα γκολ με τον Πανιώνιο. Πολύ άγουρος ακόμα για να παίξει μόνος του στην κορυφή ή να πάρει ξεκάθαρα φανέλα βασικού, αλλά πρέπει να βρεις τρόπο να του δώσεις ίδιο χρόνο συμμετοχής με πέρυσι.

Να παίξει και στον Παναθηναϊκό άλλα 1.000' στο πρωτάθλημα, να μείνει ενεργός, να δούμε αν μπορεί να δώσει γκολ ερχόμενος από το πλάι, κτλ.

ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΣ ΤΑ ΜΗΔΕΝ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΚΑΜΠΕΤΣΗ

Κι έχεις και τον Καμπετσή. Ο μικρός πέρυσι δεν πέτυχε γκολ στο πρωτάθλημα στα 681 λεπτά που αγωνίστηκε. Όμως, είχε συνολικά 3.09 xG και 0.41(!) ανά 90'. Απειλούσε και μάλιστα πολύ, απλώς δεν τα έβαλε, παρότι έπρεπε να έχει βρει δίχτυα τουλάχιστον τρεις φορές.

Αυτό είναι ένα shot map κανονικού φορ, που μπορεί να έχει γκολ, είναι εικόνα παίκτη που μπορεί στα 20-21 να είναι ο δεύτερος φορ σε μια ομάδα.

Κανένας παίκτης δεν είναι χασογκόλης για πάντα, κάποια στιγμή τα γκολ αρχίζουν να μπαίνουν, ειδικά όταν μιλάμε για πιτσιρίκια. Αν στον Παναθηναϊκό ήξεραν τι έκαναν, θα το γνώριζαν.

Θα καταλάβαιναν ο Καμπετσής έδειξε, παρά τα μηδέν γκολ, πως αξίζει να πάρει στο ρόστερ τον χώρο πίσω από τον ξένο βασικό φορ.

ΣΚΟΡΠΑΕΙ ΛΕΦΤΑ, "ΠΝΙΓΕΙ" ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ

Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά, εκτός από τη μεταγραφή του Καρλίτος. Ο Ισπανός ήρθε και αντί να πωληθεί ο Μακέντα, ο Αλαφούζος έσπευσε να τον κρατήσει, με αύξηση αποδοχών.

Αποτέλεσμα: Ο Παναθηναϊκός έχει δύο μεγάλα συμβόλαια στην επίθεση, με δύο παίκτες που είναι σαν δυο ξένοι όταν αγωνίζονται μαζί. Περισσεύει ένας, η ομάδα στην ουσία σκορπάει λεφτά, πληρώνοντας παίκτη που δεν της είναι απαραίτητος.

Και ταυτόχρονα o Καμπετσής έχει παίξει 56 λεπτά και ο Εμμανουηλίδης άλλα 49. Ο 21χρονος σέντερ φορ και ο 20χρονος επιθετικός πρέπει να περιμένουν το φινάλε ενός αγώνα για να μπουν αλλαγή κι αυτό αυτό αφού πρώτα υπάρχει κρίση τραυματισμών και απουσιών στην ομάδα.

Έστω και λόγω προβλημάτων, οι συνθήκες στον Παναθηναϊκό ευνοούν την ανάδειξη νέων Ελλήνων παικτών. Και όχι, η λύση δεν είναι να τους κάνεις βασικούς, να τους πετάξεις ανέτοιμος στα βαθιά και να τους ζητήσεις να κολυμπήσουν.

Η λύση είναι να φροντίσεις να έχουν έναν δεύτερο ρόλο, να πλησιάζουν τα χίλια λεπτά συμμετοχής, να σου δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Απέχουν άλλωστε από τα 24, την ηλικία που θα πρέπει να έχουν αποδείξει, που θα ξέρουμε πια τι παίκτες είναι.

Αντιθέτως ο Παναθηναϊκός τους έχει παραγκωνίσει, τους έχει σπρώξει να είναι τρίτες, τέταρτες επιλογές. Οι παίκτες χειροτερεύουν, η ομάδα δεν κερδίζει τίποτα από την παρουσία τους στο ρόστερ.