Αν μη τι άλλο με την πρώτη ματιά ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Πανσερραϊκού όπως το σημερινό, ιδιαίτερα στο γήπεδο Καραϊσκάκη, δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση ντέρμπι.

Η παράδοση είναι συντριπτική υπέρ των «ερυθρολεύκων» που έχουν παραχωρήσει μόλις μια ισοπαλία σε 23 παιχνίδια, ενώ έχουν νίκες με 5-0, 6-0 και 7-0 επί της ομάδας των Σερρών.

Και όμως για τους παλαιότερους, ιδιαίτερα τους φίλους του Ολυμπιακού, ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Πανσερραϊκού έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη τους.

Πρόκειται για τον «τελικό» πρωταθλήματος της περιόδου 1965-66 στον πρώτο τίτλο του μεγάλου Μάρτον Μπούκοβι στο λιμάνι.

Οι «ερυθρόλευκοι» σε όλο το πρωτάθλημα πήγαιναν πόντο πόντο με τον Παναθηναϊκό, με τους δύο «αιώνιους» να εναλλάσσονται στην κορυφή της βαθμολογίας. Τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε, οι «πράσινοι» ήταν μπροστά με έναν πόντο (69 έναντι 68) με την νίκη να δίνει τρεις βαθμούς, την ισοπαλία δύο και την ήττα έναν.

Ο Ολυμπιακός πέρασε ένα εύκολο απόγευμα στην 27η αγωνιστική στον Κορυδαλλό (4-2 την Προοδευτική) την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός (του επίσης μεγάλου προπονητή Στέφαν Μπόμπεκ) προηγήθηκε στη Νέα Σμύρνη του Πανιωνίου αλλά τελικά ηττήθηκε με 2-1 με γκολ τον Δέδε και Χάιτα μέσα σε ένα οκτάλεπτο (53’ και 61’).

Η ομάδα του Πειραιά λοιπόν ήταν μπροστά πλέον στη βαθμολογία με 71 έναντι 70 βαθμών και στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές φιλοξενούσε τον Πανσερραϊκό, πήγαινε στα Τρίκαλα και έκλεινε το πρωτάθλημα με τον Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη.

Λύτρωση από Γιούτσο

Εκείνο το ηλιόλουστο απόγευμα της 5ης Ιουνίου του 1966 στο Φαληρικό στάδιο είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 30.000 θεατές ίσως στο (θεωρητικά) πιο εύκολο παιχνίδι των γηπεδούχων από τα τρία τελευταία.

Αν και ο Πανσερραϊκός «καιγόταν» για βαθμούς λόγω κίνδυνου υποβιβασμού (σώθηκε τελικά μαζί με την Προοδευτική σε τριπλή ισοβαθμία εις βάρος του Παναιγιαλείου μετά από αγώνες μπαράζ μεταξύ των τριών ομάδων) οι φίλοι του Ολυμπιακού περίμεναν ένα...πάρτι.

Το παιχνίδι ξεκίνησε έτσι, όταν μόλις στο 10ο λεπτό ο Σιδέρης άνοιξε το σκορ με απ’ ευθείας χτύπημα φάουλ, αλλά εννέα λεπτά αργότερα ο Μπητζίδης «πάγωσε» τις εξέδρες ισοφαρίζοντας.

Η πίεση των γηπεδούχων έγινε ασφυκτική, αλλά τα δοκάρια και ο εκπληκτικός τερματοφύλακας των Σερρών Καρυπίδης δεν επέτρεπαν να μπει η μπάλα στα δίχτυα.

Η αγωνία είχε φτάσει στο κατακόρυφο και ο Ιταλός διαιτητής Βαρατσάτι ετοιμαζόταν να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα για να σφυρίξει για τελευταία φορά, όταν σε μια αναμπουμπούλα της τελευταίας στιγμής και ενώ όλοι οι παίκτες ήταν μεταξύ μικρής και μεγάλης περιοχής του Πανσερραϊκού, ο Γιούτσος με σουτ λύτρωσε τον Ολυμπιακό στο 90ο λεπτό.

Οι παίκτες των Σερρών αλλά και του Ολυμπιακού είχαν πέσει στο έδαφος (με διαφορετικά φυσικά συναισθήματα), ενώ από τα μεγάφωνα του σταδίου ζητήθηκε η συνδρομή γιατρού, για αρκετά περιστατικά λιποθυμιών στις κερκίδες!

Έξαλλοι πανηγυρισμοί

Ο Γιούτσος «πνίγηκε» στις αγκαλιές των συμπαικτών του (ιδιαίτερα ο Δρόσος που είχε πέσει πρώτος πάνω του, δεν μπορούσε να τον μετακινήσει κανείς), ενώ εκατοντάδες φίλοι των γηπεδούχων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και σήκωσαν στα χέρια τους παίκτες σαν να είχαν πάρει ήδη το πρωτάθλημα.

Οι τρεις Ιταλοί διαιτητές έκπληκτοι προσπαθούσαν να απομακρύνουν τον κόσμο για να γίνει η σέντρα, ενώ στο κόρνερ που κέρδισε αμέσως μετά ο Ολυμπιακός, την μπάλα στη γωνία έστησε ένας φίλαθλος!

Το σφύριγμα της λήξης έφερε μέσα στο γήπεδο και τον μεγάλο Νίκο Γουλανδρή που αγκάλιασε τον Ζαντέρογλου και έτσι πήγαν στα αποδυτήρια όπου είχε στηθεί γλέντι.

Την επόμενη εβδομάδα ο Ολυμπιακός πέρασε «τρένο» από τα Τρίκαλα (5-0) και έκανε φιέστα με τον Απόλλωνα (3-0) κατακτώντας τον τίτλο, τον πρώτο από τους δύο συνεχόμενους επί Μπούκοβι, με 80 βαθμούς έναντι 79 του Παναθηναϊκού.

Κατά τα άλλα... εύκολα

Κανένα άλλο παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού-Πανσερραϊκού (στο Καραϊσκάκη γιατί στις Σέρρες πριν από δύο χρόνια οι γηπεδούχοι είχαν «πετάξει» έξω από το κύπελλο τους «ερυθρόλευκους») δεν πρόσφερε τέτοιες συγκινήσεις.

Με εξαίρεση την ισοπαλία (0-0) στις 12.4.1970, ο Ολυμπιακός νικά πάντα και σχετικά άνετα τον αντίπαλό του. Από τις 22 νίκες ως γηπεδούχος ξεχωρίσει το 7-0 επί Μπλαχίν (29.12.1991) με τα «μινγκ» να πυροβολούν κατά βούληση (από δύο γκολ ο Προτάσοφ και ο Τσαλουχίδης και από ένα ο Λιτόφτσενκο, ο Σάβιτσεφ και Καραπιάλης).

Υπάρχουν δύο κολλητά 6-0 το 1973 και ένα 5-0 το 1979, ενώ στην τελευταία επίσκεψη των Σερρών στο Καραϊσκάκη (21.9.2008) ήταν επί Ερνέστο Βαλβέρντε με τους γηπεδούχους να προσθέτουν άλλη μια άνετη νίκη (4-1) στην ιστορία των δύο ομάδων.