Όταν ο Λουίς φαν Χάαλ, πριν δέκα μήνες, επέλεξε για τη μουντιαλική αποστολή της Ολλανδίας τον Βάουτ Βέχορστ, δεν προκάλεσε και ρίγη συγκίνησης. Απαιτητικότατη η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη της χώρας – τόσο σε επίπεδο media όσο και σε επίπεδο φιλάθλων -, δεν συμμερίζονταν (sic) την άποψη του εκλέκτορα για την χρησιμότητα, παραδοσιακή μιας και μιλάμε για Ολλανδούς, ενός (κοντά) δίμετρου φουνταριστού.

Ούτε – κατόπιν εορτής έστω - καν το γεγονός ότι με τα δύο δικά του γκολ οδήγησε τον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αργεντινή στην παράταση, άλλαξε την κοινή αντίληψη. Ίσα ίσα που επιβεβαίωσε την inextremis επιλογή και αξιοποίησή του από τον εκλέκτορα, κόντρα σε οτιδήποτε σύγχρονο ποδοσφαιρικά όπως τουλάχιστον αυτό λογίζεται στην πατρίδα του. Από τις 7,5 ώρες μπάλας της Ολλανδίας στα γήπεδα του Κατάρ, ο 31χρονος φορ αγωνίστηκε συνολικά, λίγο παραπάνω από τη μία.

Και όμως. Από την Παρασκευή και μετά, το αν θα έρθει στην Αθήνα, το αν θα είναι σε θέση να αγωνιστεί ύστερα από τον τραυματισμό και την αντικατάστασή του πριν βγει το ημίχρονο στη φιλοξενία της Γαλλίας από τους "οράνιε", αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα συζήτησης στο στρατόπεδο των αποψινών αντιπάλων της Εθνικής, προσωποποιώντας έτσι και τις αλλαγές που έχουν υποστεί σε αυτούς τους δέκα μήνες, αλλά και τα αρκετά και πολυεπίπεδα θέματα που αντιμετωπίζουν.

Σε σχέση με την ενδεκάδα τους σε εκείνο τον προημιτελικό με τη μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια, μόνο τρεις αναμένεται να ξεκινήσουν και απόψε στην OPAPArena. Οι δύο (πυλώνες) της άμυνας, Βαν Ντάικ και Ακέι και ο εν πολλοίς υπεύθυνος της προ μηνός «τριάρας» στο μεταξύ των δύο ομάδων παιχνίδι στο Αϊντχόβεν – τρεις ασίστ γαρ – Ντούμφρις.

Πέραν τούτων, ουδένας.

Οι σημαντικοί απόντες και το restart

Απουσίες; Σημαντικές και διψήφιες. Οι πολύτιμοι Ντε Γιονγκ, Χάκπο και Ντεπάι. Οι χρήσιμοι, ενίοτε και σε επίπεδο αρχικού σχήματος, Ντε Λιχτ, Μπότμαν, Κόπμαϊνερς, Μπερχάους, Λανγκ, χωρίς σε αυτούς να προστεθεί ο τραυματίας από το καλοκαίρι Τίμπερ, ούτε οι δύο πιθανώς καλύτεροι Ολλανδοί τερματοφύλακες τη δεδομένη στιγμή, Μπίλοβ και Φλέκεν.

Δύσκολη η διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης, σε συγκεκριμένη, καθοριστική για την έκβαση του ομίλου και την τύχη των πορτοκαλί στον όμιλο, συνθήκη. Ακόμη και για την αέναη παραγωγική διαδικασία των Ολλανδών.

Την Παρασκευή κόντρα στους "τρικολόρ", για πρώτη φορά μετά από 10,5 χρόνια ντεμπούταραν ως βασικοί, ταυτόχρονα τέσσερις ποδοσφαιριστές. Ο τερματοφύλακας της Μπράιτον Βέρμπριγκεν, ο αριστερός μπακ της Φέγενορντ, Χάρτμαν, ο χαφ της Μίλαν, Ράιντερς και ο χαφ της PSV, Βέερμαν.

Ο πρώτος, ο κίπερ των "γλάρων", σε ηλικία 21 ετών και 56 ημερών έγινε ο νεαρότερος που κάθεται σε ολλανδική εστία τα τελευταία 54 χρόνια. Από τους εκτιμώμενους αποψινούς έντεκα, μόνο ο κάπτεν Βαν Ντάικ ξεπερνάει τα 30 (ένας από τους μόλις πέντε συνολικά της 23μελους αποστολής), οκτώ είναι γεννημένοι στον 21^ο αιώνα, ενώ οι 14 δεν έχουν ακόμη φτάσει τον διψήφιο αριθμό συμμετοχών με το εθνόσημο.

Restart.

Έτσι βαφτίστηκε, μόνο και μόνο στο άκουσμα της σύνθεσης των επιλογών του Ρόναλντ Κούμαν, από τα ολλανδικά media η συγκεκριμένη αποστολή. Απαραίτητο όμως το ξεκαθάρισμα: restart ναι, έστω και αναγκαστικό βάσει απουσιών, αλλά χωρίς να υπάρχει περίοδος χάριτος ή ανοχή στην αποτυχία.

Δεν είναι ευκαιρία. Είναι και υποχρέωση. Κοινώς, σκάσε και κολύμπα.

Χωρίς κανείς από τον περίγυρο να διανοείται έστω να πετάξει σωσίβιο.

"Αυτή τη στιγμή, το στάτους της ομάδας, δεν είναι για να κερδίζουμε τη Γαλλία. Αυτό όμως δεν είναι ανησυχητικό. Το ανησυχητικό γι’ αυτή τη φουρνιά θα είναι να μην μπορούμε να κερδίσουμε την Ελλάδα", το συνοδευτικό της ανάλυσης της ήττας από τους δευτεραθλητές κόσμου σχόλιο της σαββατιάτικης έκδοσης της ολλανδικής εφημερίδας AD, ενδεικτικό.

Η αποθέωση που – για παράδειγμα – γνώρισε ένας από τους rookies, o σκόρερ του γκολ των "οράνιε" στην "Αρένα" του Άμστερνταμ, Χάρτμαν, δεν περιόρισε στο ελάχιστο το… σταύρωμα του (κάκιστου είναι η αλήθεια) συμπαίκτη του στην πρωταθλήτρια Ολλανδίας, Χεερτρέιντα ή ενός εκ των πλέον έμπειρων αυτού του ρόστερ, του χαφ της Αταλάντα, Ντε Ρουν.

Οι μάλλον συγκαταβατικές – ό,τι το χειρότερο για την ποδοσφαιρική ιδέα και κοσμοθεωρία που έχουν οι Ολλανδοί –, ανάλογου στιλ «τόσο μπορούν, τόσο παίζουν», αναφορές των Γαλλικών media φιλοξενήθηκαν σε περίοπτη θέση, ενισχύοντας έτσι και την αμφιβολία για την εν τέλει, άμεση ικανότητα αυτής της ομάδας.

Η αφετηρία δεν αλλάζει, εμφανής η αλλαγή του σεπτεμβριανού κλίματος

Οπού άμεση, μεταφράζεται απλώς και ξεκάθαρα σε αποτέλεσμα απόψε στην OPAPArena, ώστε να μην ναρκοθετηθεί (στην καλύτερη) το ενδεχόμενο απουσίας από τελικά μεγάλης διοργάνωσης μόλις για τρίτη φορά στον 21^ο αιώνα.

"Οι Έλληνες μύρισαν αίμα", ξεστόμισε πριν καν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα ο Ρόναλντ Κούμαν, οι ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις μεταξύ συμπατριωτών του αναδεικνύουν πως και αυτή η… ελληνική οσμή μόνο αδικαιολόγητη δεν δείχνει, μιας και στην καλύτερη οι Ολλανδοί δεν περιμένουν εύκολο βράδυ απόψε.

Η αρθρογραφία των δημοσιογράφων που ακολουθούν αποκλειστικά και μόνιμα τους "οράνιε", ζώντας και αναπνέοντάς τους σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε αποστολή (και γι’ αυτό και αναφέρεται μιας και έχουν σαφή γνώση του τι συμβαίνει στα ενδότερα του γκρουπ), είναι σε τελείως διαφορετικό ύφος τόσο με την προ μηνός προαναγγελτική του παιχνιδιού των δύο ομάδων στο «Φίλιπς Στάντιον» όσο – κυρίως – και τη μετά από αυτό μιας και – κακά τα ψέματα – τότε, οι όποιες ανησυχίες τους μάλλον καθησυχάστηκαν από την κακή εικόνα της Εθνικής.

Τώρα όμως τα πάντα δείχνουν διαφορετικά. Εννοείται πως δεν… πάλλονται σύγκορμοι από φόβο, εννοείται πως οι ρόλοι (και) του αποψινού παιχνιδιού δεν έχουν διαφοροποιηθεί ως προς την αφετηρία τους, ακόμη ακόμη και ούτε καν βάσει παράδοσης. Στις δέκα φορές που έχουν κοντραριστεί οι δύο ομάδες, μια μόλις η ελληνική νίκη και άλλη μια η ισοπαλία. Και αυτό είναι όλο. Τέσσερις φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα οι "οράνιε", ισάριθμες νίκες μέτρησαν, χωρίς να δεχτούν ούτε γκολ.

Είναι όμως, τη δεδομένη και μόνο στιγμή, εμφανές πως όσο και αφ’ υψηλού και εγωκεντρικά, παραδοσιακά και ανεξαρτήτως αντιπάλου αντιμετωπίζουν τα ποδοσφαιρικά πράγματα, απόψε έχουν αφορμές για να κλονίζονται. Τουλάχιστον.

Επτά παιχνίδια έχουν δώσει στο 2023 οι "οράνιε". Μόνο σε δύο κράτησαν απαραβίαστη την εστία τους (αμφότερα εντός έδρας, κόντρα σε Γιβραλτάρ και Ελλάδα), από τα 14 γκολ που συνολικά έχουν δεχτεί σε αυτά, τα πέντε τα δέχτηκαν στο πρώτο δεκάλεπτο των αγώνων τους, επίδοση που στην υπεραιωνόβια διεθνή ιστορία τους έχει εμφανιστεί σε μια ημερολογιακή χρονιά μόνο άλλες δύο φορές (1907 και 2014).

"Πονηροί, ατάραχοι και λίγο… μπάσταρδοι".

Έτσι τιτλοφόρησε το τελευταίο ρεπορτάζ της από την Αθήνα η AD, ονοματίζοντας τα χαρακτηριστικά που – θεωρεί πως - οι Ολλανδοί διεθνείς θα πρέπει να έχουν σε αφθονία απόψε ώστε να φύγουν αλώβητοι από την ελληνική πρωτεύουσα.

Προφανώς διπλής ανάγνωσης σχόλιο, μιας και τα ζητούμενα δεν αντλούνται από αγωνιστικό περίσσευμα, αλλά ξεθάβονται – για μια σπάνια, ευνοϊκή για την Εθνική συγκυρία - από υστέρημα. Ναι, εννοείται πως αυτό το υστέρημα δεν… χάσκει στην Ολλανδία που θα δούμε απόψε, αλλά είναι τέτοιο και τόσο που την καθιστά εμπόδιο κάθε άλλο παρά δυσθεώρητο, κάθε άλλο παρά αξεπέραστο.