Περασμένα μεσάνυχτα Κυριακής δημοσιοποιήθηκε η ιδρυτική διακήρυξη της European Super League. Ούτε καν 48 ώρες αργότερα, φαίνεται πως οδεύει να εξελιχτεί στο μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών για τις εμπλεκόμενες, 12 ιδρύτριες ομάδες.

Οι εξελίξεις καταιγιστικές. Προφανώς σε ό,τι είχαν υπολογίσει οι "12" δεν είχαν προσμετρήσει την αντίδραση το κόσμου, η οποία ήταν ομολογουμένως σοκαριστικά εναντίον του όλου εγχειρήματος και της διάθεσης αποσκίρτησης από τις διοργανώσεις της UEFA, αλλά και των ακόλουθών συνεπειών με αποβολές των ομάδων από τα εγχώρια πρωταθλήματα.

Η στάση της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας γιγαντώθηκε μέσω αυτής ακριβώς της αντίδρασης και τελικά δεν χρειάστηκε ούτε καν να οδηγηθούμε στα άκρα ή σε μακρόσυρτη κόντρα. Αρκούσε το σοκ που προκλήθηκε στους «12» από τις αντιδράσεις και έτσι, δύο μερόνυχτα μετά, η European Super League διαλύθηκε με κρότο.

ΜΠΑΓΕΡΝ, ΠΑΡΙ ΚΑΙ FIFA

Καταγραφή των σημερινών λοιπόν, χρονολογικά, μέχρι να φτάσουμε στο τελευταίο και πιο καίριο, τη μαζική δηλαδή αποχώρηση των έξι αγγλικών ομάδων. Πρώτα η Μπάγερν επισημοποίησε την αντίθεση της με τη σύσταση της Super League αρνούμενη συμμετοχή. Μεγάλος σύμμαχος για την UEFA, οδηγός και για τους υπόλοιπους της Bundesliga οι Βαυαροί. Στη συνέχεια το ίδιο έπραξε και η Παρί Σ.Ζ, ξεκαθαρίζοντας την στάση της, η οποία από πολλούς το τελευταίο διήμερο θεωρούταν αμφίσημη. Δεύτερος μεγάλος σύμμαχος για την UEFA.

Τρίτος, η FIFA, η οποία αρχικά θεωρήθηκε – και εν πολλοίς βάσιμα – πως ακόμη και αν δεν ευνοούσε επισήμως και θεσμικά την κίνηση των "12" τουλάχιστον δεν θα ήταν αντίθετη σε κάτι τέτοιο, προφανώς στο πλαίσιο της δικής της εύνοιας ως προς την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ο πρόεδρος της όμως, Τζιάνι Ινφαντίνο, ξεκαθάρισε νωρίς την Τρίτη πως θα στηρίξει τον (άσπονδο φίλο του και απέναντι στη μάχη γι’ αυτήν την πρωτοκαθεδρία) Αλεκσάντερ Τσέφεριν.

Τι σήμαινε αυτή η στήριξη; Πως η απειλή-προειδοποίηση για αποκλεισμό των παικτών των ομάδων που θα συμμετείχαν στην ESL από τις διεθνείς διοργανώσεις θα είχε και την ομπρέλα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Κοινώς, ούτε Παγκόσμιο Κύπελλο για τους ποδοσφαιριστές των "αποστατών".

Και ναι, προφανώς καλά τα χρήματα και τα συμβόλαια, αλλά και το θυμικό για κάθε ποδοσφαιριστή, μετράει. Και έχοντας UEFA, FIFA και όλες τις κατά τόπους εγχώριες ομοσπονδίες απέναντι, το μόνο που εξασφάλιζε συντασσόμενος με τις βουλές των "12" ήταν πως θα έπαιζε μόνο εκεί, στη Super League. Και πουθενά αλλού.

ΔΑΝΕΙΖΕΙ, ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΙ

Ποδοσφαιριστές λοιπόν, εναντίον. Ομοσπονδίες (απαραίτητες για κάθε εγχείρημα) εναντίον. Clubs πανίσχυρα και με μεγάλη δυναμική, απέναντι. Media, κόσμος, οι επόμενοι δηλαδή καταναλωτές αυτού του εγχειρήματος, ο λόγος για τον οποίο ουσιαστικά προκλήθηκε, εναντίον. Κάτι που επηρεάζει και το χορηγικό πλαίσιο.

Ναι, η JP Morgan εμφανίστηκε ως οικονομική εγγυήτρια, με την ομπρέλα των 4 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η αμερικάνικη εταιρεία δεν θα χρηματοδοτούσε, αλλά θα δάνειζε. Έντοκα. Σημαντικότατο για την οικονομία της οποιαδήποτε απόπειρας, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά χρεωκοπημένα (ή στα όρια της χρεωκοπίας) clubs που ποντάρουν στην επιτυχία ενός εγχειρήματος το οποίο κάθε ώρα που περνούσε έχανε συμμάχους και κατ’ επέκταση (και με τη σέντρα μάλιστα…) και δυνατότητες προσπορισμού και εσόδων.

Από την άλλη, η UEFA φροντίζοντας να επικοινωνήσει την πρόθεσή της να αυξήσει την χρηματοδότηση μέσω δικού της fund, κατάφερε και το τελειωτικό χτύπημα, υπενθυμίζοντας παράλληλα πως τα δικά της χρήματα μπορεί να ήταν λιγότερα από αυτά που η ESL θα (θα…) εξασφάλιζε στους συμμετέχοντες, αλλά με δύο καταλυτικές διαφορές: ήταν σίγουρα, εγγυημένα και δεν ήταν/είναι δανεικά.

ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ

Και έτσι, φτάσαμε μεσάνυχτα Τρίτης, όπου η φημολογία πήρε πλέον σάρκα και οστά. Η Τσέλσι πρώτη διέρρευσε πρόθεση αποχώρησης ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου. Για την ακρίβεια, προκαλώντας την πρώτη ρωγμή. Και περισσότερες, με τόσες ήδη αμφιβολίες και ερωτηματικά, δεν χρειάζονταν για να «τρυπηθεί» εν τη γεννέσει της η ESL.

Η Σίτι λοιπόν ήταν η πρώτη που ανακοίνωσε λίγο αργότερα επίσημη αποχώρησή, δίνοντας τον τόνο. Και ακριβώς 48 ώρες μετά την ιδρυτική διακήρυξη, όλες, η μία μετά την άλλη οι 6 συνολικά αγγλικές ομάδες, δημοσιοποίησαν – χωρίς πολλά πολλά – την αποχώρησή τους από την ESL, η οποία έτσι, τελείωσε οριστικά πριν καν αρχίσει.

Νωρίτερα, ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Τζοάν Λαπόρτα είχε κρατήσει αποστάσεις, επισημαίνοντας πως η στάση των «μπλαουγκράνα» θα εξαρτηθεί από το τι θέλουν τα μέλη της, ουσιαστικά προαναγγέλλοντας μιαν ακόμη αποχώρηση.

Επίσης ενδεικτικό του που πηγαίναμε ήταν και η έντονη φημολογία – και καθ’ όλα συγκλονιστική σε περίπτωση επιβεβαίωσης – περί παραίτησης του Αντρέα Ανιέλι από την προεδρία της Γιουβέντους. Ανιέλι ο οποίος μαζί με τον πρόεδρο της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ θεωρείται ο αρχιτέκτονας της ESL.

Είχε επιβεβαιωθεί νωρίτερα η παραίτηση του εκτελεστικού διευθυντή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Εντ Γουόντγορντ, επίσης από τους πρωτεργάτες της ιδέας του συνασπισμού των «12» και την πρόθεση των Αμερικάνων ιδιοκτητών των «κόκκινων διαβόλων», της οικογένειας Γκλέιζερ δηλαδή, να πουλήσουν τις μετοχές τους.

ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ Η UEFA

Με αυτά τα δεδομένα και τις συγκεκριμένες εξελίξεις είναι πλέον δεδομένο πως European Super League δεν υφίσταται όσο και αν ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ως άλλος Δον Κιχώτης μέχρι την τελευταία εμφανίζονταν έτοιμος – τουλάχιστον μέχρι τις μαζικές αποχωρήσεις των αγγλικών ομάδων - να αντικαταστήσει όσους απέσυραν τη συμμετοχή τους.

Ακόμη και αν εξ αρχής η πρόθεση των ιδρυτριών ομάδων ήταν να στριμώξουν την UEFA ζητώντας περισσότερα χρήματα και όχι να φτάσουν στα άκρα με το να προχωρήσουν στην άμεση λειτουργία της ESL, πλέον δεν έχουν τίποτα προκειμένου να το προκαλέσουν.

Δεδομένα, θα συνεχίσουν να το προσπαθούν. Οσοι απομείνουν, αν απομείνουν κάποιοι. Αλλά σίγουρα, υπό τελείως διαφορετικούς όρους Προσπάθεια που θα εστιάσει κυρίως στην επίσπευση της υιοθέτησης του νέου format του Champions League. Ο Πέρεθ άλλωστε, σχολιάζοντας πως αυτό θα ισχύσει από το 2024 και θέλοντας να δικαιολογήσει την αμεσότητα της κίνησης των "12" είχε πει πως μέχρι τότε δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν οι ιδρύτριες ομάδες της ESL, δεν είχαν την πολυτέλεια να το περιμένουν.

Και αυτό όμως μετατρέπεται σε όπλο για την UEFA, η οποία από εκεί που βρίσκονταν στα σκοινιά, μοιάζει μέσα σε 48 ώρες να έχει ισχυροποιηθεί σε τέτοιο βαθμό έναντι ακόμη και των όσων αμφισβητούσαν τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την κότα με το χρυσό αυγό (Champions League), που μπορεί αυτή να μοιράσει όπως θέλει την τράπουλα.

Κάτι θα δώσει. Κάτι περισσότερο. Κάτι εγγύτερο από το αρχικό της πλάνο και σχεδιασμό. Δεν συμφέρει την UEFA να έχει ούτε δυσαρεστημένους, ούτε φευγάτους, ούτε ακόμη και ταπεινωμένους συλλόγους (όπως συμβαίνει αυτήν την στιγμή), που στο τέλος της ημέρας αυτοί είναι που φέρνουν τα χρήματα.

Αυτό που εξασφάλισε – προς ώρας τουλάχιστον και εκτός πλέον θεαματικού απροόπτου - όμως η ευρωπαϊκή ομοσπονδία από αυτόν τον πόλεμο των 48 ωρών (της δημοσιοποίησης του τουλάχιστον, γιατί υπόβοσκε πολύ περισσότερο) είναι η εδραίωση του στάτους της. Και το μήνυμα προς όλους, φίλους, εχθρούς, σύμμαχους και αντιπάλους και το κυριότερο, απανταχού μεγάλα πορτοφόλια, πως κανείς δεν μπορεί να την πετάξει εκτός από οποιαδήποτε αλλαγή.

Με σύμμαχο, απρόσμενο ίσως για πολλούς τον κόσμο, την κοινή γνώμη, που – κακά τα ψέματα – εδώ και αρκετά χρόνια δεν έμοιαζε να αποδέχεται ούτε τις πρακτικές ούτε και τη συνολική πολιτική της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Το αντίθετο μάλιστα, η αποδοχή της είχε πέσει αρκετά, η αμφισβήτηση είχε ακολουθήσει αντίθετη πορεία.

Πλέον όμως, μπροστά στον "εχθρό" της απόλυτης εμπορευματοποίησης του αθλήματος και της διάλυσης ιερών και οσίων που ισχύουν – για κάθε οπαδό – για γενιές επί γενεών, η αντίδραση που προκλήθηκε ήταν ακόμη ένας, ο καταλυτικότερος προφανώς από την ταχύτητα με την οποία άλλαξαν τα δεδομένα, άσος στο μανίκι της UEFA, η οποία έτσι έκανε καρέ.

Χωρίς όμως να σηκώσει την μπάνκα από το τραπέζι, αλλά να την κρατήσει, όπως φυσικά και τη διαχείρισή της, εκεί ακριβώς. Και σαφώς πλέον, να την κουμαντάρει απόλυτα…