Δεν χρειάστηκε πολύ για να περάσει στο επόμενο επίπεδο η υποψηφιότητα του Άλφρεντ Σρέντερ για την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού. Μέσα σε λίγες ώρες από τη δημοσιοποίηση της οι «ερυθρόλευκοι» επιβεβαίωσαν πως ο Ολλανδός τεχνικός έχει έρθει στην Αθήνα ώστε να διαπραγματευτεί από κοντά, τετ-α-τετ, την προοπτική να αναλάβει τα ηνία τους.

Για την ακρίβεια να συνεχίσει αυτές τις διαπραγματεύσεις, δείγμα και αυτό της εκατέρωθεν θετικής προδιάθεσης. Όντας χωρίς ομάδα από τα τέλη Ιανουαρίου, οπότε και απολύθηκε από τον Άγιαξ, ο 50χρονος αποτέλεσε μια από τις ρεαλιστικές – εξ αρχής – επιλογές της σχετικής λίστας του Ολυμπιακού.

Τόσο ως προς τη διαθεσιμότητά του Σρέντερ όσο και ως προς το συνολικό πλαίσιο, που πάντα σε τέτοιες αναζητήσεις εξετάζεται. Πόσο μάλλον από την στιγμή που συνδυαστικά ανέκυψαν και σκέψεις για υιοθέτηση του ολλανδικού ποδοσφαιρικού μοντέλου, κάτι που τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο δεν είναι άγνωστο στον Ολυμπιακό (είχε εξεταστεί και στο παρελθόν).

Ενδεικτικό και τσεκαρισμένο βάσει των όσων προκύπτουν από την Ολλανδία ότι οι δύο πλευρές έχουν μπει σε διαδικασία συζητήσεων περίπου για ένα δεκαήμερο, συζητήσεις οι οποίες με την έλευση του Σρέντερ στην Αθήνα αυτονόητα και εισέρχονται πλέον σε πιο προχωρημένο – ανεξαρτήτως τελικής έκβασης - στάδιο.

Τι ζητάει, τι παίρνει, τι υπογράφει

Τέσσερις φορές στην δεκαπενταετία που ασχολείται με την προπονητική ο Σρέντερ έχει αναλάβει την τεχνική διεύθυνση μιας ομάδας. Η πρώτη ήταν στην Τβέντε, στο ξεκίνημά του.

Έξι χρόνια έμεινε συνολικά στο Ένσεντε, το ένα επισήμως ως πρώτος προπονητής (2014-15), είχε όμως προηγηθεί και ένα ακόμη (2013-14), οπότε και εμφανίζονταν ως βοηθός (με τυπικά πρώτο τον Μίχελ Γιάνσεν), μόνο και μόνο γιατί δεν είχε το απαραίτητο δίπλωμα.

Χαρκτηριστικό της πίστης του τότε ιδιοκτήτη των «τούκερς», Γιοπ Μούνστερμαν και της πρόθεσής του να τον κρατήσει για καιρό στον πάγκο, το ότι είχε δηλώσει πως ήθελε να μετατρέψει τον ρούκι τότε προπονητικά Σρέντερ στον «Αρσέν Βενγκέρ της Τβέντε».

Aποδείχτηκε εκτός πραγματικότητας

Υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο (ως το 2019), το οποίο καταληκτικά θα του απέφερε 800.000 ευρώ, αποτελώντας έτσι παρά τη μηδαμινή τότε εμπειρία του, τον τρίτο πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή της Eredivise (και παράλληλα προκαλώντας τη μήνη των οπαδών της Τβέντε, εξαιτίας της ασυμβατότητας με τα φοβερά οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε ο σύλλογος).

Η δεύτερη προπονητική δουλειά ήρθε το καλοκαίρι του 2019 στη Χόφενχαϊμ, όπου και υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές 700.000 ευρώ, απολαβές που αυξάνονταν σημαντικά με τα προβλεπόμενα μπόνους.

Τον περυσινό Ιανουάριο συμφώνησε με την Μπριζ. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα από εκείνη τη συμφωνία είχε απορρίψει τη Βασιλεία. Ο ίδιος συζητούσε για να αναλάβει τον ελβετικό σύλλογο στο τέλος της περυσινής σεζόν, του ζητήθηκε να το κάνει άμεσα και αρνήθηκε, κάτι που όμως δεν τον εμπόδισε να δεχτεί λίγο αργότερα την προσφορά των Φλαμανδών.

Υπέγραψε συμβόλαιο για 1,5 χρόνο, με τις συνολικές απολαβές του να προσεγγίζουν το 1,2 εκατομμύριο. Δεν τις εισέπραξε στο ακέραιο μιας και το καλοκαίρι – ως πρωταθλητής Βελγίου – αποχώρησε.

Στο συμβόλαιό του με την Μπριζ είχε προβλεφθεί buy out 1,5 εκατομμυρίου, ο Άγιαξ αναζητώντας διάδοχο του Έρικ Τεν Χαχ το κατέβαλε και έτσι επαναπατρίστηκε, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο συνεργασίας (με option μονοετούς επέκτασης).

Οι απολαβές του δεν δημοσιοποιήθηκαν, με δεδομένο όμως πως ο Τεν Χαχ (ο πιο επιτυχημένος τεχνικός του «Αίαντα» στον 21ο αιώνα) έφτασε στο απόγειο του στο Άμστερνταμ να έχει απολαβές 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, οι αντίστοιχες του Σρόιντερ εκτιμάται πως δεν ξεπέρασαν το συγκεκριμένο ορόσημο.

Διετές είναι και το συμβόλαιο που ο Ολλανδός τεχνικός φέρεται να αξιώνει και από τον Ολυμπιακό, ξεκάθαρο και από το μέχρι στιγμής μισθολογικό παρελθόν του πως κινείται εντός οικονομικού πλαισίου των «ερυθρόλευκων».

Αξιοσημείωτο πως μόλις στις αρχές Μαρτίου διαπραγματεύτηκε πιθανή επάνοδό του στην Μπριζ. Αξίωσε πολυετές συμβόλαιο - δεν διευκρινίστηκε το ακριβές διάστημα -, κάτι που όμως η διοίκηση του βελγικού συλλόγου δεν ήθελε στην παρούσα φάση να (του) προσφέρει και έτσι εξανεμίστηκε η προοπτική επιστροφής του Σρέντερ στο «Γιαν Μπρεϊντέλ».

Τι (και από ποιους το) έμαθε ως δεύτερος, τι παίζει ως πρώτος

Το βιογραφικό του γεμάτο από συνεργασίες στο πλευρό ονομαστών τεχνικών. Στην Τβέντε συνυπήρξε με τον (Άγγλο) Στιβ ΜακΛάρεν, τον (Βέλγο) Μισέλ Πρεντόμ και τον συμπατριώτη του, Κο Αντριάανσε, ενώ είχε συμφωνήσει – καλοκαίρι του 2012 – να δουλέψει ως assistant του Μπερτ βαν Μάρβαϊκ στην εθνική Ολλανδίας, χωρίς όμως λόγω της παραίτησης του τότε εκλέκτορα των «οράνιε» μετά το Euro 2012, το εν λόγω σχέδιο να υλοποιηθεί.

Στη Χόφενχαϊμ συνεργάστηκε με τον γνωστό μας από τοπέρασμά του από τον ΠΑΟΚ, Χουμπ Στέφενς, σαφώς όμως πιο ξεχωριστή ήταν η θητεία του ως assistant του Γιούλιαν Νάγκελσμαν, τον οποίο και ο Σρόιντερ θεωρεί ως τον καλύτερο προπονητή με τον οποίο έχει δουλέψει (και γενικά τον Γκουαρντιόλα) και αυτόν που έχει επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλον τη δική του προπονητική φιλοσοφία.

Τέλος, το καλοκαίρι του 2020 ακολούθησε τον Ρόναλντ Κούμαν στην Βαρκελώνη, όπου και παρέμεινε ως βοηθός του στον πάγκο της Μπαρτσελόνα μέχρι την πρωτομηνιά του Νοεμβρίου του 2021.

«Δεν με ενοχλεί η ταμπέλα του βοηθού προπονητή. Δεν έχω να αποδείξω κάτι. Έχω υπάρξει πολλά περισσότερα χρόνια assistant παρά πρώτος προπονητής, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είμαι assistant, νιώθω assistant και θα παραμείνω για το υπόλοιπο της καριέρας μου assistant», έχει πει αναλαμβάνοντας την Μπριζ ο Σρέντερ.

Προφανείς οι παραστάσεις από τις συγκεκριμένες συνεργασίες, παρότι κάποιες εξ αυτών φαντάζουν ετερόκλητές ως προς την προπονητική φιλοσοφία και χαρακτηριστικά τους.

Στην Τβέντε ο 50χρονος προπονητής εφάρμοσε σχεδόν αποκλειστικά το 4-3-3. Στη Χόφενχαϊμ εξάντλησε τις παραλλαγές του (4-2-3-1, 4-1-4-1), υιοθετώντας όμως – ως και ισομερώς – διάφορα σχήματα με τριπλέτα στην άμυνα (3-4-3, 3-5-2, 3-4-2-1). Στην Μπριζ πήγε… μονοκούκι με το 3-5-2, ενώ επιστρέφοντας στον Άγιαξ, υιοθέτησε το πατροπαράδοτο 4-3-3, έστω με εμφανή προσπάθεια να συνεχίσει τη νεωτεριστική προσέγγιση του προκατόχου του.

Σε επίπεδο καθημερινότητας, χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ως πρώτος προπονητής, ήταν η αναφορά του λίγες μέρες πριν την απόλυσή του από τον Άγιαξ, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, οπότε και τόνιζε πως θα άλλαζε την προσέγγισή του και θα αναλάμβανε περισσότερο ενεργό ρόλο στις προπονήσεις, μιας και ως τότε προτιμούσε να κάνει ό,τι δέχονταν ο ίδιος ως βοηθός: να μοιράζει δηλαδή τα προπονητικά κομμάτια στο δικό του πλέον επιτελείο, αρκούμενος σε εποπτικό ρόλο.

Οι διοικήσεις, οι παίκτες, τα media, οι οπαδοί και οι μεταγραφές

Κλήθηκε να διαχειριστεί, σχεδόν παντού, απαιτητικές καταστάσεις και συγκυρίες. Στην Τβέντε, η ομάδα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2010, πλήρωνε τη μετέπειτα συνολική κακοδιαχείριση, αντιμετωπίζοντας μεγάλα οικονομικά προβλήματα, τα οποία την έφεραν κατάφατσα με την χρεωκοπία.

Στη Χόφενχαϊμ, μόνο και μόνο που διαδέχτηκε ένα από τα σύγχρονα παιδιά-θαύματα της προπονητικής, τον Νάγκελσμαν, φτάνει.

Ανέλαβε την Μπριζ μεσούσης της σεζόν, με τους Φλαμανδούς στο -7 από την τότε πρωτοπόρο Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ και κατόπιν τον Άγιαξ σε απόλυτα μεταβατική περίοδο, με κομβικές ανακατατάξεις στο (απολύτως επιτυχημένο ως τότε) οργανόγραμμα, πολλές αποχωρήσεις σημαντικών ποδοσφαιριστών και άνοιγμα ενός νέου κύκλου μετά τη φυγή του Τεν Χαχ.

Στην Τβέντε, στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του δηλαδή, βίωσε τον ιδιόρρυθμο, απρόβλεπτο, εκρηκτικό ιδιοκτήτη Γιοπ Μούνστερμαν. Στη Χόφενχαϊμ τις υπέρμετρες φιλοδοξίες ενός – ως τότε – πολυδάπανου οργανισμού. Την οδήγησε στην 6η θέση της Bundesliga ωστόσο απολύθηκε γιατί «δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του διοικητικού συμβουλίου».

Στην Μπριζ το πλαίσιο ήταν διαφορετικό, παρά ταύτα πιστώθηκε την εντυπωσιακή ανατροπή και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στον Άγιαξ ο Σρέντερ επιστρατεύτηκε για να κουμαντάρει το μεγαλύτερο καράβι της σόλο προπονητικής του καριέρας, σε ρότα καινούργια και νερά φουρτουνιασμένα. Αποστολή εξ ορισμού δύσκολη και πολυεπίπεδα απαιτητική για τον οποιονδήποτε.

Ο Ντούσαν Τάντιτς και ο Χακίμ Ζιγιές, πριν ο Σρέντερ συμφωνήσει με τον «Αίαντα» τον χαρακτήρισαν ως τον κορυφαίο τεχνικό που είχαν συνεργαστεί ποτέ στην θητεία τους στην Τβέντε.

Με τον Σέρβο, ο Ολλανδός προπονητής αντάμωσε ξανά στον Άγιαξ. Ως αρχηγός του πλέον ήταν αυτός που δύο μέρες πριν το Klassieker, το ντέρμπι δηλαδή με τη Φέγενορντ στο «Ντε Κάουπ» στις 22 Ιανουαρίου κανόνισε – απηχώντας την επιθυμία των αποδυτηρίων – ομαδική συνεδρία με τον mental coach των πρωταθλητών Ολλανδίας, Γιοόστ Λέεντερς.

Σε αυτήν, ανοιχτά, ο Λέεντερς ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές να τοποθετηθούν, απλώς σηκώνοντας τα χέρια τους, για το αν πίστευαν πως σύσσωμο το τεχνικό επιτελείο ήταν κακό. Τόσο απλά. Όπως διέρρευσε στα ολλανδικά media την επόμενη κιόλας ημέρα του ντέρμπι, σχεδόν όλοι σήκωσαν τα χέρια τους.

Αμέσως σχεδόν το #SchreuderOut έγινε trend μεταξύ των οπαδών του Άγιαξ, οι οποίοι και το εκδήλωσαν με σχετικά πανό στις εξέδρες του «Αρένα» στο επόμενο παιχνίδι με τη Βόλενταμ, παιχνίδι που εξελίχτηκε στο τελευταίο του Σρέντερ ως τεχνικού του Άγιαξ.

Οκτώ χρόνια νωρίτερα, στην πρώτη προπονητική θητεία του, στον πάγκο της Τβέντε, 29 σύνδεσμοι οπαδών των «τούκερς» είχαν ζητήσει με κοινή τους ανακοίνωση την απομάκρυνσή του (πριν το τέλος της σεζόν, χωρίς να εισακουστούν) και με τίτλο της σχετικής καμπάνιας τους το Opgeschreudert, που σημαίνει «ούρλιαξε» και αποτελεί προφανές λογοπαίγνιο με το επίθετο του 50χρονου τεχνικού.

Τα ολλανδικά media αναζητώντας συσχετισμούς του «τότε» (Τβέντε) με το «τώρα» (Άγιαξ) του χρέωσαν συντηρητισμό ως προς την αγωνιστική του φιλοσοφία και προσέγγιση, κάτι που τον συνόδευσε και στη θητεία του τόσο στη Χόφενχαϊμ όσο και τη σύντομη επιτυχημένη στην Μπριζ.

Αναδείχτηκαν θέματα κακοδιαχείρισης των αποδυτηρίων, προβληματικές σχέσεις με τις βεντέτες (χρεώθηκε την γεναριάτικη αποχώρηση του Ντάλεϊ Μπλιντ, παρότι όλος ο Άγιαξ ήθελε να τον… διώξει το περασμένο καλοκαίρι), απειρία στην επικοινωνία ως και υπέρμετρη αισιοδοξία στις δημόσιες τοποθετήσεις του, ειδικά μετά από αρνητικά αποτελέσματα, αλλά και ανάλογη πορεία (με 1 ήττα στα πρώτα 17 παιχνίδια του ξεκίνησε την επίσημη θητεία του στην Τβέντε πριν την έκτοτε κατάρρευση, με 7 νίκες στα 8 πρώτα επίσημα άρχισε στον Άγιαξ, πανηγυρίζοντας όμως μόλις 5 στα επόμενα 18).

Αγωνιστικά, κατηγορήθηκε για πολλές, συνεχείς και αναποτελεσματικές αλλαγές ρόλων, ενδεκάδων, προσώπων, κάτι που όμως δεν έγινε στην Μπριζ, όπου οι διαφοροποιήσεις του έγιναν νωρίς, ήταν αποτελεσματικές και δεν άλλαξαν (χαρακτηριστικότερη όλων η οπισθοχώρηση του Ντε Κετέλαρ σε ρόλο ελεύθερο πίσω από τον φορ).

Τέλος, με αναφορά στη συμβολή του στο κομμάτι του σχεδιασμού και των μεταγραφών. Ιδιαίτερο το πλαίσιο της (ουσιαστικά) διετίας του στην Τβέντε, με συνολικά δύο ντουζίνες ποδοσφαιριστές να προβιβάζονται από τα φυτωριακά τμήματα, ουσιαστικά δεν πρόλαβε να κάνει το παραμικρό στην Μπριζ.

Σε Χόφενχαϊμ και Άγιαξ, έπεσε σε καλοκαίρια εισπρακτικών ρεκόρ για τα δύο clubs, αλλά και ανάλογων δαπανών. 115 εκατομμύρια ευρώ εισέπραξε από πωλήσεις ο γερμανικός σύλλογος το καλοκαίρι του ’19, 56 δαπάνησε, με ακριβότερη τότε αγορά του, τον Ντιάντιε Σαμασέκου (14 εκατ. ευρώ), ενώ το περασμένο ο «Αίαντας» έβαλε στα ταμεία του 220 εκατομμύρια, εκταμιεύοντας 135.

Τέτοια η δομή πάντως του οργανογράμματος, αλλά και το συνολικό πλαίσιο λειτουργίας στο μεταγραφικό κομμάτι και των δύο ομάδων, τη δεδομένη πάντοτε χρονική στιγμή που υπήρξε τεχνικός τους ο Σρέντερ, που η δική του συμβολή στο παζάρι ήταν απολύτως συμβατική και απλώς ανάλογη του πόστου του και του χρόνου που βρίσκονταν σε αυτό.

Δείτε την Game Night: