Φάκελος προπονητές κι ο "αρνητικός" Ζίκο
To Sport24.gr ανοίγει το φάκελο "προπονητές" και αναλύει το αρνητικό σερί του Ζικο. Επεισόδιο με Ιέρο
Ήδη το κλίμα είναι τεταμένο στο "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο, με τις
των παικτών και το
με τον Ιεροκλή Στολτίδη.
Ο Βραζιλιάνος βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένος από τη διοίκηση, τους παίκτες (και ενδεχομένως και τον κόσμο) και θυμίζει ξένο σώμα.
Είναι από τις λίγες φορές, που ένας προπονητής στους "ερυθρόλευκους" αμφισβητήθηκε τόσο έντονα από όλους στο λιμάνι, σε χρόνο μηδέν, αφού έχει συμπληρώσει μόλις 13 παιχνίδια στον πάγκο.
Παράλληλα όμως το αρνητικό ρεκόρ του Ζίκο σε αγωνιστική επίδοση (σε μια σειρά επτά αγώνων πρωταθλήματος με μόλις 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες) είναι απίστευτο, δεδομένου ότι τόσες μαζεμένες αποτυχίες έχουν να φανούν στον Ολυμπιακό από την περίοδο 1995-96!
Την τελευταία χρονιά των πέτρινων χρόνων δηλαδή, με τον Μελέτη Περσία να έχει αντικαταστήσει τον Σταύρο Διαμαντόπουλο στην τεχνική ηγεσία και τους "ερυθρόλευκους" να έχουν μείνει εκτός τίτλου από τα μέσα του δευτέρου γύρου. Και μάλιστα ο Περσίας είχε πάρει την ομάδα εκτός κυπέλλου.
Την περίοδο λοιπόν 1995-96, Ιανουάριο (καλή ώρα όπως τώρα), ο Σταύρος Διαμαντόπουλος πληρώνοντας μια ήττα ουσιαστικά αποκλεισμό στο κύπελλο από την ΑΕΚ στο "Καραϊσκάκη" (σας θυμίζει τίποτε ;) φεύγει από την ομάδα και τον διαδέχεται ο Μελέτης Περσίας .
Η ομάδα ξεκινά με 4/4, αλλά στα υπόλοιπα δεκαπέντε παιχνίδια μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος έχει αρνητικό πρόσημο με μόλις πέντε νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και έξι ήττες. Αρνητικό ρεκόρ για τους Πειραιώτες που παραμένει το χειρότερο από το 1996 μέχρι και σήμερα, δεδομένου ότι εκείνο το καλοκαίρι ήρθε ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς και άλλαξε την ιστορία της ομάδας, μαζί με τις μεγάλες μεταγραφές του Σωκράτη Κόκκαλη.
Από τότε και με δεδομένο ότι κάθε χρόνο (με εξαίρεση μόνο την περίοδο 2003-04) ο Ολυμπιακός κατακτούσε τον τίτλο, τέτοιο αρνητικό σερί δεν υπήρξε ποτέ και αυτό του Ζίκο παίρνει την πρώτη θέση στα χρόνια της παντοκρατορίας των Πειραιωτών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και τότε (2004) με τον Ολεγκ Προτάσωφ οι Πειραιώτες έκαναν δύο ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ μεταξύ ενός μεγάλου νικηφόρου σερί, ενώ με τον Νίκο Αλέφαντο που ανέλαβε τις τελευταίες αγωνιστικές, είχαν έξι νίκες και την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο που δεν τους επέτρεψε να πάρουν τον τίτλο.
Την πρώτη περίοδο του Μπάγιεβιτς, ο Ολυμπιακός πήρε μεγάλη διαφορά με ένα σερί 11 νικών, 2 ισοπαλιών και μόλις 1 ήττας σε 14 ματς και στα επόμενα 13, δεν μπόρεσε να νικήσει τέσσερα (9 νίκες – 3 ισοπαλίες – 1 ήττα), περίπου όπως τώρα, με τη διαφορά ότι τότε ουσιαστικά είχε "κλειδώσει" αρκετά νωρίς τον τίτλο.
Με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο (2001-02) ο Ολυμπιακός είχε ανάλογες απώλειες σε μια σειρά 13 συνεχόμενων αγώνων (9 νίκες – 4 ισοπαλίες – 1 ήττα) και χρειάστηκε ντεμαράζ στη συνέχεια για να προλάβει τον τίτλο σε ισοβαθμία μετά τη μεγάλη νίκη από την ΑΕΚ.
Ίδιο σενάριο και την επόμενη σεζόν 2002-03 (με Λεμονή και τελείωμα με Προτάσωφ) όπου σε κάποιο σημείο στην αρχή έφερε 4 ισοπαλίες σε 5 παιχνίδια και γι’ αυτό κρίθηκε και πάλι στο τέλος στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό (και το 3-0 της Ριζούπολης).
Την περίοδο 2004-05, προς το φινάλε ο Ολυμπιακός του Μπάγιεβιτς έκανε τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες με 1-1 (εκτός με ΠΑΟΚ και ΟΦΗ και εντός με ΑΕΚ), μια νίκη επί του Ιωνικού και ήττα από τον Παναθηναϊκό σε πέντε αγώνες, αλλά τελείωσε με 5/5 το πρωτάθλημα και πήρε στο νήμα και αυτόν τον τίτλο.
Την επόμενη σεζόν (2005-06) με τον Τρόντ Σόλιντ, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά με 5/5 και εκτός έδρας νίκη επί του Παναθηναϊκού στην πρεμιέρα, αλλά έκανε δύο κολλητές ήττες (από ΠΑΟΚ μέσα και ΟΦΗ εκτός) που έδωσαν ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα.
Τελικά το "καθάρισε" γρήγορα και έτσι έκανε άλλες δύο κολλητές ήττες στο τέλος (από Λάρισα και Λεβαδειακό) και εντός έδρας ισοπαλία με Ιωνικό όλα χωρίς βαθμολογικό κόστος.
Ο Ζίκο όμως κατάφερε σχεδόν το...ακατόρθωτο, διότι στους τελευταίους επτά αγώνες, έχει μόλις τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και δύο ήττες (αν και είχε ξεκινήσει τη θητεία του στον Ολυμπιακό με έξι συνεχόμενες νίκες).
Μέσα σε αυτό το καταστροφικό (από βαθμολογικής άποψης) διάστημα κατάφερε να αποκλειστεί και στο κύπελλο πανηγυρικά από τον Πανσερραίκό, ο οποίος παραπαίει στο πρωτάθλημα της β’ εθνικής.
Παράλληλα ισοφάρισε το αρνητικό ρεκόρ των δύο συνεχόμενων ηττών (από το 1997 και έπειτα) που είχε όπως είπαμε ο Σόλιντ.
Αν αυτό το αρνητικό σερί, διευρυνθεί σήμερα το μεσημέρι, είναι βέβαιο ότι ο Ζίκο θα αποχωρήσει ίσως και μέχρι το βράδυ από την ομάδα. Χωρίς πάντως να του διασφαλίζει και τίποτε η νίκη (αυτή θα διασφαλίσει σίγουρα λίγη ηρεμία στους παίκτες).
Θα δείξει...
Ο Βραζιλιάνος βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένος από τη διοίκηση, τους παίκτες (και ενδεχομένως και τον κόσμο) και θυμίζει ξένο σώμα.
Είναι από τις λίγες φορές, που ένας προπονητής στους "ερυθρόλευκους" αμφισβητήθηκε τόσο έντονα από όλους στο λιμάνι, σε χρόνο μηδέν, αφού έχει συμπληρώσει μόλις 13 παιχνίδια στον πάγκο.
Παράλληλα όμως το αρνητικό ρεκόρ του Ζίκο σε αγωνιστική επίδοση (σε μια σειρά επτά αγώνων πρωταθλήματος με μόλις 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες) είναι απίστευτο, δεδομένου ότι τόσες μαζεμένες αποτυχίες έχουν να φανούν στον Ολυμπιακό από την περίοδο 1995-96!
Την τελευταία χρονιά των πέτρινων χρόνων δηλαδή, με τον Μελέτη Περσία να έχει αντικαταστήσει τον Σταύρο Διαμαντόπουλο στην τεχνική ηγεσία και τους "ερυθρόλευκους" να έχουν μείνει εκτός τίτλου από τα μέσα του δευτέρου γύρου. Και μάλιστα ο Περσίας είχε πάρει την ομάδα εκτός κυπέλλου.
Την περίοδο λοιπόν 1995-96, Ιανουάριο (καλή ώρα όπως τώρα), ο Σταύρος Διαμαντόπουλος πληρώνοντας μια ήττα ουσιαστικά αποκλεισμό στο κύπελλο από την ΑΕΚ στο "Καραϊσκάκη" (σας θυμίζει τίποτε ;) φεύγει από την ομάδα και τον διαδέχεται ο Μελέτης Περσίας .
Η ομάδα ξεκινά με 4/4, αλλά στα υπόλοιπα δεκαπέντε παιχνίδια μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος έχει αρνητικό πρόσημο με μόλις πέντε νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και έξι ήττες. Αρνητικό ρεκόρ για τους Πειραιώτες που παραμένει το χειρότερο από το 1996 μέχρι και σήμερα, δεδομένου ότι εκείνο το καλοκαίρι ήρθε ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς και άλλαξε την ιστορία της ομάδας, μαζί με τις μεγάλες μεταγραφές του Σωκράτη Κόκκαλη.
Από τότε και με δεδομένο ότι κάθε χρόνο (με εξαίρεση μόνο την περίοδο 2003-04) ο Ολυμπιακός κατακτούσε τον τίτλο, τέτοιο αρνητικό σερί δεν υπήρξε ποτέ και αυτό του Ζίκο παίρνει την πρώτη θέση στα χρόνια της παντοκρατορίας των Πειραιωτών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και τότε (2004) με τον Ολεγκ Προτάσωφ οι Πειραιώτες έκαναν δύο ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ μεταξύ ενός μεγάλου νικηφόρου σερί, ενώ με τον Νίκο Αλέφαντο που ανέλαβε τις τελευταίες αγωνιστικές, είχαν έξι νίκες και την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο που δεν τους επέτρεψε να πάρουν τον τίτλο.
Την πρώτη περίοδο του Μπάγιεβιτς, ο Ολυμπιακός πήρε μεγάλη διαφορά με ένα σερί 11 νικών, 2 ισοπαλιών και μόλις 1 ήττας σε 14 ματς και στα επόμενα 13, δεν μπόρεσε να νικήσει τέσσερα (9 νίκες – 3 ισοπαλίες – 1 ήττα), περίπου όπως τώρα, με τη διαφορά ότι τότε ουσιαστικά είχε "κλειδώσει" αρκετά νωρίς τον τίτλο.
Με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο (2001-02) ο Ολυμπιακός είχε ανάλογες απώλειες σε μια σειρά 13 συνεχόμενων αγώνων (9 νίκες – 4 ισοπαλίες – 1 ήττα) και χρειάστηκε ντεμαράζ στη συνέχεια για να προλάβει τον τίτλο σε ισοβαθμία μετά τη μεγάλη νίκη από την ΑΕΚ.
Ίδιο σενάριο και την επόμενη σεζόν 2002-03 (με Λεμονή και τελείωμα με Προτάσωφ) όπου σε κάποιο σημείο στην αρχή έφερε 4 ισοπαλίες σε 5 παιχνίδια και γι’ αυτό κρίθηκε και πάλι στο τέλος στην ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό (και το 3-0 της Ριζούπολης).
Την περίοδο 2004-05, προς το φινάλε ο Ολυμπιακός του Μπάγιεβιτς έκανε τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες με 1-1 (εκτός με ΠΑΟΚ και ΟΦΗ και εντός με ΑΕΚ), μια νίκη επί του Ιωνικού και ήττα από τον Παναθηναϊκό σε πέντε αγώνες, αλλά τελείωσε με 5/5 το πρωτάθλημα και πήρε στο νήμα και αυτόν τον τίτλο.
Την επόμενη σεζόν (2005-06) με τον Τρόντ Σόλιντ, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά με 5/5 και εκτός έδρας νίκη επί του Παναθηναϊκού στην πρεμιέρα, αλλά έκανε δύο κολλητές ήττες (από ΠΑΟΚ μέσα και ΟΦΗ εκτός) που έδωσαν ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα.
Τελικά το "καθάρισε" γρήγορα και έτσι έκανε άλλες δύο κολλητές ήττες στο τέλος (από Λάρισα και Λεβαδειακό) και εντός έδρας ισοπαλία με Ιωνικό όλα χωρίς βαθμολογικό κόστος.
Ο Ζίκο όμως κατάφερε σχεδόν το...ακατόρθωτο, διότι στους τελευταίους επτά αγώνες, έχει μόλις τρεις νίκες, δύο ισοπαλίες και δύο ήττες (αν και είχε ξεκινήσει τη θητεία του στον Ολυμπιακό με έξι συνεχόμενες νίκες).
Μέσα σε αυτό το καταστροφικό (από βαθμολογικής άποψης) διάστημα κατάφερε να αποκλειστεί και στο κύπελλο πανηγυρικά από τον Πανσερραίκό, ο οποίος παραπαίει στο πρωτάθλημα της β’ εθνικής.
Παράλληλα ισοφάρισε το αρνητικό ρεκόρ των δύο συνεχόμενων ηττών (από το 1997 και έπειτα) που είχε όπως είπαμε ο Σόλιντ.
Αν αυτό το αρνητικό σερί, διευρυνθεί σήμερα το μεσημέρι, είναι βέβαιο ότι ο Ζίκο θα αποχωρήσει ίσως και μέχρι το βράδυ από την ομάδα. Χωρίς πάντως να του διασφαλίζει και τίποτε η νίκη (αυτή θα διασφαλίσει σίγουρα λίγη ηρεμία στους παίκτες).
Θα δείξει...