Λέγεται Μπιορν Μάνσβερκ. Πιλότος της νορβηγικής πολεμικής αεροπορίας με πάνω από 3.000 ώρες πτήσης με F-16 στο βιογραφικό του και δις επιχειρησιακές αποστολές σε Λιβύη και Αφγανιστάν. Το τι αντιμετώπισε, εύκολα το φαντάζεται κανείς. Το πως το αξιοποίησε, όχι.

Όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Μπόντο Γκλιμτ - ομάδας που βρίσκεται στον αρκτικό κύκλο, χωρίς καμία άλλη επαγγελματική στον πλανήτη να βρίσκεται πιο βόρεια από δαύτην – ο Κγέτιλ Κνούτσεν, μια από τις καινοτομίες του ήταν η συνεργασία του club με τον Μάνσβερκ, ο οποίος και χρίστηκε mental coach, συμβάλλοντας στην πνευματική εκγύμναση των ποδοσφαιριστών.

Στην πρώτη (τους) χρονιά, η Μπόντο τερμάτισε 11η. Κατάταξη ταιριαστή με το διαχρονικό της στάτους στην Eliteserien. Στην δεύτερη, το 2019, ανέβηκε 2η, που ήταν η ως τότε κορυφαία της ιστορία της. Μέχρι την επόμενη, οπότε και κατέκτησε τον παρθενικό της τίτλο, κάνοντας 26 νίκες σε 30 αγωνιστικές, χάνοντας μόλις μια φορά και πετυχαίνοντας 103 γκολ (παραπάνω από τρία δηλαδή κατά μέσο όρο).

Στο επίκεντρο, αγωνιστικά πλέον, ο Φίλιπ Ζινκερνάγκελ. Με επιδόσεις… Football Manager (19 γκολ, 24 ασίστ – το παρατσούκλι που του έδωσαν οι Νορβηγοί ήταν Assist Kongen, δηλαδή ο βασιλιάς των ασίστ) αναγορεύτηκε σε κορυφαίο ποδοσφαιριστή του νορβηγικού πρωταθλήματος. Δεν γίνονταν να περάσει απαρατήρητος. Ηταν αυτός που ξεκίνησε τη μόδα των αγορών από τη Μπόντο στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα.

Και τότε είχε ενδιαφερθεί ο Ολυμπιακός. Ο συναγωνισμός όμως ήταν μεγάλος, με clubs από κάθε γωνιά της Ευρώπης και κορυφαία πρωταθλήματα να διεκδικούν την υπογραφή του (ελεύθερου από την πρωταθλήτρια Νορβηγίας τότε) Δανού. Η επιλογή ήταν σύμφυτη με τα παιδικά του όνειρα: να παίξει στην Premier League ήθελε μεγαλώνοντας και η Γουότφορντ, ακλόνητο φαβορί ανόδου από την Championship το 2020, του προσέφερε την ευκαιρία. Και αυτό, έφτανε για την τελική επιλογή, παρότι θα μπορούσε να βρει αλλού, περισσότερα χρήματα από αυτά που του έδωσαν οι "σφήκες".

Τα όνειρα, οι δύο άνοδοι, ο Μπέκαμ και το Γουέμπλεϊ

Το ντεμπούτο του το έκανε στο "Θέατρο των Ονείρων" κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Αγγλίας (9/1/2021). Εστω και σε… βουβό "Ολντ Τράφορντ" (ελέω περιορισμών covid), ζούσε με το welcome στη Γηραιά Αλβιόνα το δικό του, παιδιόθεν, όνειρο. Φανατικός οπαδός των "κόκκινων διαβόλων" γαρ, λάτρευε μιμούμενος το κάθε τι – ακόμη και στις κομμώσεις – τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, προτού την θέση στην καρδιά, αλλά και στην προσπάθεια… ξεπατικοτούρας στο γήπεδο πάρει ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Κάτι περισσότερο, ως προς την επιδίωξη της Premier League, δεν μπόρεσε. Ναι, η Γουότφορντ προβιβάστηκε, θεωρήθηκε όμως προτιμότερο να παραχωρηθεί δανεικός στη Φόρεστ και να παραμείνει στην Championship. Στο ξεκίνημα της περασμένης σεζόν, οι "κόκκινοι" δεν έδειχναν με ομάδα που θα μπορούσε να διεκδικήσει προβιβασμό.

Εγιναν στην πορεία, με δική του καταλυτική συμμετοχή. Και εξασφάλισαν τελικά την άνοδο παίζοντας στο "Γουέμπλεϊ", ενώπιον 80.000 και πλέον φιλάθλων, στο "μεγαλύτερο παιχνίδι της καριέρας μου", όπως ο ίδιος ο Ζινκερνάγκελ, ξάγρυπνος πανηγυρίζοντας ως τα χαράματα της επόμενης μέρας δήλωνε σε media της πατρίδας του.

Και πάλι όμως, το απωθημένο της Premier League, δεν έμελλε να το ικανοποιήσει (όπως ακόμη δεν έχει καταφέρει αυτό της κλήσης στην εθνική Δανίας, παρότι εκλέκτορας εκεί είναι ο Κάσπερ Χιούλμαντ, ο πρώτος δηλαδή προπονητής του σε επαγγελματικό επίπεδο στη Νόρντζελαντ). Η Φόρεστ έτσι κι αλλιώς δεν είχε option αγοράς του 28χρονου μεσοεπιθετικού στη συμφωνία δανεισμού που είχε κάνει με την Γουότφορντ. Η Γουότφορντ από την πλευρά της επιστρέφει στην Championship έχοντας υποβιβαστεί.

Στην Premier League δεν μπορούσε να παίξει. Στην Championship δεν ήθελε να παίξει. Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκε ο Ολυμπιακός φέρνοντας τον πλέον στα μέρη μας για να του προσφέρει τη δυνατότητα του πρωταθλητισμού (σε κορυφαίο πλέον επίπεδο) και το δέλεαρ της συμμετοχής στις διεθνείς διοργανώσεις. Και ποιος ξέρει, ποτέ δεν είναι αργά…

Ο δικός του mental coach

Η εμπειρία με τον Μπιορν Μάνσβερκ και τα απτά αποτελέσματα της βελτίωσης που υπήρχαν από την διάδραση των ποδοσφαιριστών της Μπόντο Γκλιμτ μαζί του, διεύρυνε τους ορίζοντες του Ζινκερνάγκελ. Πρώην ποδοσφαιριστής, χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές στην καριέρα του και χωρίς ποτέ να σταδιοδρομήσει (ή έστω φτάσει) το κορυφαίο επίπεδο, ακόμη και εντός των δανέζικων συνόρων, ο Μόρτεν Μπέρτολτ.

Εδώ και μια πενταετία που σταμάτησε το ποδόσφαιρο δηλώνει, επίσης, mental coach. Με εντυπωσιακό πελατολόγιο, κομμάτι του οποίου είναι και από τα χρόνια του στην Μπόντο το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού. Η μεθοδολογία που ακολουθεί, συγκεκριμένη και – ουσιαστικά – απαρέγκλιτη, πριν και μετά τα παιχνίδια. Διαλογισμός, αυτοσυγκέντρωση, συγκεκριμένες τεχνικές φυσικής προετοιμασίας, πάντα και υποχρεωτικά αξιολόγηση της κάθε εμφάνισης μέσω παρακολούθησης του κάθε παιχνιδιού.

Δεν είναι δύσκολο. Το ποδόσφαιρο, έτσι κι αλλιώς, είναι το ένα από τα τρία που χαρακτηρίζει το σύνολο της ζωής του Ζινκερνάγκελ. Γέννημα – θρέμμα της Κοπεγχάγης, ξεκίνησε να παίζει στις ακαδημίες της ομώνυμης ομάδας, προτού μετακομίσει στο καλύτερο φυτωριακό σύστημα της Δανίας, αυτό της Νόρντζελαντ.

Slow starter, late bloomer όπως λένε και οι Αμερικάνοι, δεν φάνηκε αμέσως η δυναμική και η προοπτική του. Και όταν άρχισε ν’ αχνοφαίνεται, στην παρθενική του εμπειρία στην κορυφαία κατηγορία της χώρας, με τη Σεντέρισκε, δεν ήταν όλα ρόδινα. Ο τότε προπονητής του ήθελε να τον κάνει "οκτάρι". Μισή σεζόν πάλεψε να μάθει τη θέση, τις απαιτήσεις της, να αλλάξει το ποδοσφαιρικό του dna.

Δεν τα κατάφερε, γι’ αυτό και ζήτησε να φύγει. Η εκτός ποδοσφαιρικού χάρτη τότε Μπόντο Γκλιμτ εμφανίστηκε, έδωσε 200.000 ευρώ και τον πήρε στον αρκτικό κύκλο. Και εκεί, ως "οκτάρι" ξεκίνησε. Σε διαφορετικό βέβαια ποδόσφαιρο, με διαφορετικές απαιτήσεις και συνθήκες, αλλά και πάλι, στο κέντρο του γηπέδου πατούσε.

Όχι για πολύ. Πολυεργαλείο μεσοεπιθετικό. Με ευχέρεια να παίξει στα δύο άκρα της τριπλέτας της επίθεσης, έχοντας τη δυνατότητα να συγκλίνει απ’ οπουδήποτε και αν ξεκινούσε και να καταλήγει πίσω (αγαπημένος του ρόλο και θέση) ή δίπλα από τον φουνταριστο. Στην χρονιά των ρεκόρ και του παρθενικού τίτλου της Μπόντο, αυτός ήταν ο συμπατριώτης του, το "δωμάτιο" στις αποστολές, ο κολλητός του εκείνη την εποχή, ο Κάσπερ Γιούνκερ. Οι δυο τους, είχαν άμεση συμμετοχή στα 72 από τα 103 γκολ που σημείωσε η Μπόντο σε εκείνο το πρωτάθλημα.

Όχι άδικα θεωρεί ολάκερη εκείνη τη σεζόν ως το high-light της καριέρας του, με υπογράμμιση το φθινοπωρινό παιχνίδι με τη Μίλαν στον 3ο προκριματικό γύρο του Europa League το 2020. Από εκείνη την ενδεκάδα της Μπόντο, ο Μπιέρκαν (αριστερός μπακ) παίζει στην Χέρτα, ο Μπεργκ (χαφ) παίζει στη Λανς, ο Λόντε (στόπερ) στη Σάλκε, τον Χάουγκε (μεσοεπιθετικός) τον πήρε η Μίλαν ενώ ο… Διόσκουρος του, ο Γιούνκερ, εξαργύρωσε τις φοβερές του σεζόν με "χρυσό" συμβόλαιο στην Ιαπωνία (Urawa Diamonds).

Μόδα, σειρές και καφές

Στη συγκατοίκηση είχαν θέματα, αφού ο Γιούνκερ δεν έκανε τίποτα άλλο από το να παίζει FIFA. Όταν ξεκίνησε το mental coaching, ο Ζινκερνάγκελ άφησε το χειριστήριο. Πλέον, συγκατοικεί με την Ανα Λέιτε – και τον σκύλο τους, τον Cavapooen Frank -, την οποία και γνώρισε στη Νορβηγία, οπότε έτσι κι αλλιώς χώρος για ηλεκτρονικό ποδόσφαιρο, έπαψε να υπάρχει.

Ποδόσφαιρο, ως (και) τηλεοπτική επιλογή, πάντα προτεραιότητα. Ιταλικό, αγγλικό, ισπανικό. Αλλά εκ των πραγμάτων, όχι μόνο, με τις σειρές να διεκδικούν χρόνο στις προτιμήσεις του. Το Mindhunter και το Unambomber οι κορυφαίες που έχει παρακολουθήσει. Χαρακτηριστικές ως προς το περιεχόμενο – αστυνομικές, βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα και εγκλήματα – και ως προς τη μεθοδικότητα των πρωταγωνιστών.

Κάτι που διακρίνει και τον ίδιο. Ο Γιούνκερ έλεγε πως ακόμη και στα αποδυτήρια, το ερμάρι του Ζινκερνάγκελ ξεχώριζε. "Όλα τακτοποιημένα. Ούτε κάλτσα δεν θα δεις πεταμένη, όλα θα ταιριάζουν". Ετσι κι αλλιώς, μιλάμε για τύπο που δίνει πολύ μεγάλη προσοχή στην εμφάνισή του.

Η μόδα, είναι η δεύτερη λέξη που (ο ίδιος λέει πως) χαρακτηρίζει την προσωπικότητά του. Καλοντυμένος και προσεγμένος πάντα, του έκανε εντύπωση πως στις μέρες της καραντίνας στην Αγγλία, όταν ακόμη και η είσοδος στα αποδυτήρια για προπονήσεις γίνονταν με μετρημένο αριθμό ατόμων, οι συμπαίκτες του εμφανίζονταν με φόρμες.

Δεν είναι τυχαίο πως ο θείος του διευθύνει ένα από τα πιο εμπορικά καταστήματα ένδυσης στη Δανία (έχοντας παρακλάδι, από τότε που μετακόμισε στη Γουότφορντ και στο Λονδίνο) ακόμη πιο χαρακτηριστικό πως το μη ποδοσφαιρικό του πρότυπο από τα μικρατά του ήταν ο… Τζέιμς Μποντ. Και όχι λόγω της δράσης του, αλλά της πάντα καλόγουστης, αψεγάδιαστης εμφάνισής του.

Η τρίτη λέξη, μετά το ποδόσφαιρο και τη μόδα, που τον χαρακτηρίζει είναι ο… καφές. Φανατικός με τον καφέ, ψάχνει μανιωδώς μέχρι να καταλήξει στις καλύτερες καφετέριες να σερβίρουν τις αγαπημένες του γεύσεις και ποικιλίες (espresso macchiato και cortado). Τόσο που – λένε όσοι τον έχουν ζήσει – είναι πιο εύκολος στο φαγητό, παρά στον καφέ αρκεί το πρώτο να έχει κάτι, οτιδήποτε, από ψάρι.

Όπως και να ‘χει, καλύτερα και αφθονία επιλογών, ακόμη και σ’ αυτό, δεν θα μπορούσε να βρει από την Αθήνα.