Τρίτος τελικός Copa Libertadores σε τέσσερα χρόνια, δεύτερη κατάκτηση και τρίτη συνολικά και η Φλαμένγκο μπορεί να πανηγυρίζει για μία "χρυσή" εποχή στην ιστορία της. Η ομάδα του Ρίο ντε Ζανέιρο επικράτησε με 1-0 της Ατλέτικο Παραναένσε του Λουίζ Φελίπε Σκολάρι στον τελικό του "Μονουμεντάλ" στο Εκουαδόρ και πανηγύρισε τον κορυφαίο τίτλο της Νότιας Αμερικής.

Ήρωας του αγώνα ο Γκαμπριέλ Μπαρμπόζα, ο οποίος με το έκτο τέρμα του στη σεζόν έδωσε τη νίκη στη "Φλα", η οποία έπαιξε για πάνω από ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω λόγω αποβολής του Πέντρο Ενρίκε κι έτσι κράτησε εύκολα το αήττητο (11 νίκες και μία ισοπαλία) τη φετινή σεζόν στη διοργάνωση.

Ο αγώνας άρχισε με καλύτερες προϋποθέσεις για την ομάδα του 74χρονου παρά 12 μέρες Σκολάρι, που είχε δύο καλές στιγμές σε δύο λεπτά με τους Βιτίνιο και Άλεξ Σαντάνα. Ο μυικός τραυματισμός του Φιλίπε Λουίς έκανε ακόμα πιο άσχημη την εκκίνηση της ομάδας του Ντοριβάλ Ζούνιορ, όμως όσο κυλούσε ο χρόνος, το μομέντουμ άλλαζε.

Η μπάλα ήταν διαρκώς στα πόδια των τύποις γηπεδούχων, που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνα της Ατλέτικο. Ομοίως, η "φουρακάο" αμύνθηκε με κάθε τρόπο και το αποτέλεσμα ήταν οι δύο κίτρινες κάρτες του Πέντρο Ενρίκε πριν συμπληρωθούν 45 λεπτά στο 1ο μέρος.

Το αποτέλεσμα ήταν να παιχτούν αρκετές καθυστερήσεις και στο 4ο λεπτό εξ αυτών, σε μία σέντρα του Έβερτον Ριμπέιρο από δεξιά, ο Μπαρμπόζα πετάχθηκε στο δεύτερο δοκάρι κι έκανε το 1-0.

Το 2ο μέρος άρχισε με αλλαγή για την Ατλέτικο, η οποία με τον Ματέους Φελίπε συμπλήρωσε το αμυντικό κενό, θυσιάζοντας στον τομέα της δημιουργίας. Το αποτέλεσμα ήταν η Φλαμένγκο να διατηρήσει το πάνω χέρι στον αγώνα και να έχει την μπάλα στα πόδια της, συνθήκη που την ευνοούσε και επιθετικά, αλλά και αμυντικά, αφού δεν κινδύνευε με την ισοφάριση.

Κάποια σουτ του Μπαρμπόζα και του Έβερτον δεν προκάλεσαν μεγάλες ανησυχίες στον Μπέντο και οι αλλαγές λίγο αργότερα έκοψαν τον όποιο ρυθμό του αγώνα. Αυτός ήταν και ο ρόλος του Αρτούρο Βιδάλ όταν πέρασε στον αγώνα για τη Φλαμένγκο, με τον Χιλιανό μέσο να δέχεται κίτρινη κάρτα τρία λεπτά αργότερα.

Ο Μπαρμπόζα έγινε η δεύτερη αναγκαστική αλλαγή για τη Φλαμένγκο, όμως πέραν μιας κεφαλιάς, μιας εκτέλεσης φάουλ και μιας φάσης που ζήτησε πέναλτι η Ατλέτικο, η έκβαση του τελικού δεν διακυβεύτηκε. Το 1-0 έστεψε τη Φλαμένγκο πρωταθλήτρια εκτός των άλλων και την έστειλε στο Recopa με αντίπαλο την Ιντεπεντιέντε ντελ Βάγε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ: Σάντος, Ροντινέι, Λουίζ, Περέιρα, Λουίς (20' Αΐρτον), Μάια (71' Βιδάλ), Έβερτον Ριμπέιρο, Γκόμες, Ντε Αρασκαέτα (84' Ούγκο), Μπαρμπόζα (83' Έβερτον), Πέντρο

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΝΑΕΝΣΕ: Μπέντο, Κέλβεν, Ενρίκε, Ελένο, Άμπνερ, Φερναντίνιο, Σαντάνα (46' Φελίπε), Μπουένο (57' Κανόμπιο), Μόουρα (75' Τεράνς), Βιτίνιο (57' Ρόμουλο), Ρόκε (65' Πάμπλο)

Οι κατακτήσεις

• 7 φορές Ιντεπεντιέντε (1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984)
• 6 φορές Μπόκα (1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007)
• 5 φορές Πενιαρόλ (1960, 1961, 1966, 1982, 1987)
• 4 φορές Ρίβερ (1986, 1996, 2015, 2018), Εστουδιάντες (1968, 1969, 1979, 2009)
• 3 φορές Ολίμπια (1979, 1990, 2002), Νασιονάλ (1971, 1980, 1988), Σάο Πάουλο (1992, 1993, 2005), Σάντος (1962, 1963, 2011), Γκρέμιο (1983, 1995, 2017), Παλμέιρας (1999, 2020, 2021), Φλαμένγκο (1981, 2019, 2022)
• 2 φορές Κρουζέιρο (1976, 1997), Ιντερνασιονάλ (2006, 2010), Ατλέτικο Νασιονάλ (1989, 2016)
• 1 φορά Κόλο Κόο (1991), Ρασίνγκ (1967), Αρχεντίνος (1985), Βάσκο (1998), Όνσε Κάλντας (2004), Λίγκα ντε Κίτο (2008), Κορίνθιανς (2012), Ατλέτικο Μινέιρο (2013), Σαν Λορένσο (2014)