"Η Μπάγερν δεν είχε πρόβλημα πίσω και ήταν συνεχώς επικίνδυνη από τα άκρα" αναφέρει ο τίτλος της ανάλυσης του Μάικλ Κοξ του "Zonal Marking". Η Μπάγερν έδωσε άλλη μια εντυπωσιακή παράταση για να προκριθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με μεγάλη ευκολία.

Διαβάστε ακόμη την ανάλυση του για τον άλλον ημιτελικό, μεταξύ της Ντόρτμουντ και της Ρεάλ.

Ο Τίτο Βιλανόβα αποφάσισε ότι δεν θα ρισκάρει με τον ανέτοιμο Λιονέλ Μέσι, οπότε ο Σεσκ Φάμπρεγκας έπαιξε σαν "κρυφός κυνηγός". Ο Βίγια πήρε τη θέση του Αλέξις Σάντσεζ, την ώρα που ο Άλεξ Σονγκ αντικατέστησε τον τραυματία Σέρχιο Μπουσκέτς και το Αντριάνο τον τιμωρημένο Ζόρντι Άλμπα.

Ο Χάινκες έφερε πίσω τον Μάριο Μάτζουκιτς αντί του Μάριο Γκόμεζ και προτίμησε τον Ντάνιελ φαν Μπούιτεν προτιμήθηκε αντί του Ντάντε. Η Μπάγερν αναπαρήγαγε την επίδοση του δευτέρου ημιχρόνου, πίεσαν πολύ πριν οπισθοχωρήσουν σε ένα συμπαγές αμυντικό σχήμα και μετά έκαναν υποδειγματικές αντεπιθέσεις).

Η πίεση της Μπάγερν

Ο Χάινκες έδωσε εντολή η Μπάγερν να πιέζει ψηλά από την αρχή με τον Μάντζουκιτς και τον Τόμας Μέλερ να μένουν κοντά στα σέντερ-μπακ της Μπαρτσελόνα όταν η μπάλα βρισκόταν στον Βίκτορ Βαλντές. Η Μπάγερν ασφαλώς και επικεντρώθηκε στο πως θα κρατήσει ανέπαφη την εστία της, αλλά συνέχισαν να αμύνονται επιθετικά, αποτρέποντας τη Μπαρτσελόνα από το να βρει ρυθμό στις μεταβιβάσεις μετά από επαναφορά της μπάλας.

Έχουμε συνηθίσει τη Μπαρτσελόνα να δείχνει υπομονή σε ότι αφορά την κατοχή της μπάλας, αλλά τώρα κάθε φορά που ξεπερνούσε το αρχικό πρες της Μπάγερν, έβλεπε τους φιλοξενούμενους να γίνονται συμπαγείς και να βάζουν αρκετούς παίκτες πίσω από τη μπάλα. Με αυτόν τον τρόπο καθυστέρησε ιδιαίτερα η επίθεση της Μπαρτσελόνα. Οι πάσες τους δεν είχαν συνέπεια και ο Σονγκ παρότι δεν ήταν καταστροφικός στο κοντρολάρισμα του ρυθμού, στερείται της πειθαρχίας του Μπουσκέτς και της ικανότητας του να αφήνει το παιχνίδι να περνάει από αυτόν και να καταλήγει στους πιο δημιουργικούς παίκτες.

Στην πραγματικότητα ο πιο συχνός συνδυασμός μεταβιβάσεων της Μπαρτσελόνα ήταν μεταξύ του Μαρκ Μπάρτα και του Ζεράρ Πικέ, με τους δύο να ανταλλάσουν 21 πάσες. Στο αποκορύφωμα της Μπαρτσελόνα, στον τελικό του 2011, ο πιο συχνός συνδυασμός ήταν μεταξύ του Τσάβι και του Ινιέστα, 33 φορές. Η μπάλα κυκλοφόρησε πάρα πολύ ώρα στην άμυνα και η Μπαρτσελόνα δεν βρήκε ποτέ ρυθμό, ούτε άσκησε πίεση στην Μπάγερν.

Η επίθεση της Μπαρτσελόνα

Υπήρχαν δύο διαφορετικά ενδιαφέροντα στοιχεία στην επίθεση της Μπαρτσελόνα. Πρώτα ο Φάμπρεγκας κινήθηκε σε βαθιές θέσεις και σπάνια έβγαιναν πάνω του τα σέντερ-μπακ της Μπάγερν, το οποίο σήμαινε ότι αποτελούσε μια ακόμη επιλογή για πάσες, παρότι όταν έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια δεν είχε την αποτελεσματικότητα του Μέσι και σπάνια συνέχιζε τη φάση με κάποια επέλαση.

Δεύτερον, ο Άλβες ανέβαινε ακόμη ψηλότερα από το συνηθισμένο με τον Βίγια να κινείται σε ακόμη πιο κεντρικές θέσεις. Αυτά σήμαινε ότι ο Μπάρτα πήγαινε στο δεξί άκρο και κάλυπτε ένα μεγάλο κενό, ότι έπρεπε να κάνει και ο Πικέ στο κέντρο, καθώς αναγκαζόταν να κινείται ψηλά όταν περνούσαν οι επιθετικοί της Μπάγερν.

Το αμυντικό σχήμα της Μπάγερν

Το πιο εντυπωσιακό για τη Μπάγερν ήταν το συμπαγές αμυντικό σχήμα. Δεν υπήρχε η ίδια σωματική παρουσία από τον Μαρτίνεθ και τον Σβαϊνστάιγκερ, αλλά πολύ περισσότερη πειθαρχία. Ακόμη κι έτσι ο Αντρές Ινιέστα δίστασε να κινηθεί σε μια πιο βαθιά ζώνη από αυτή που κινείται συνήθως (και κάποιες φορές που πήγαινε αντίθετα από τον Μαρτίνεθ δεν έπαιρνε τις σωστές αποφάσεις). Ο Σβαϊνστάιγκερ ήταν μια κίτρινη κάρτα μακριά από το να χάσει τον τελικό και παρόλα αυτά έκανε τα περισσότερα τάκλιν από κάθε άλλο παίκτη.

Όπως και την προηγούμενη βδομάδα οι αμυντικές προσπάθειες τόσο του Ριμπερί, όσο και του Ρομπεν ήταν αξιοσημείωτες. Και οι δύο επέστρεφαν έγκαιρα για να βοηθήσουν τα μπακ με τον Ριμπερί να παίζει απέναντι σε επικίνδυνα full-back και να βγάζει αρκετή αμυντική δουλειά. Ο Άλβες βρήκε χώρο να βγάλει μερικές σέντρες, αλλά η Μπάγερν ήταν άνετη στο να απομακρύνει τον κίνδυνο.

Οι αντεπιθέσεις της Μπάγερν

Μετά ήρθαν οι αντεπιθέσεις της Μπάγερν. Με τον Ρομπέν να μένει ψηλά και να μένει μακριά και πλάγια για να παίρνει την μακρινή πάσα, η καλύτερη ευκαιρία ήταν όταν έτρεξε πίσω από τον Αντριάνο, νικώντας το τεχνητό οφ-σάιντ της Μπαρτσελόνα ξεκινώντας την κούρσα από το δικό του μισό. Αυτό συνοψίζει το πόσο ψηλά έπαιζε η Μπαρτσελόνα. Στη συγκεκριμένη φάση κι ενώ ο Πικέ επέστρεψε για να σταματήσει τον Ρομπέν ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι.

Επιπλέον εκτός από τον Ρομπέν, η στήριξη στους Ριμπερί και Μίλερ ήρθε από βαθιές θέσεις. Ο Σβαϊντσάιγκερ έκανε επελάσεις, όπως και ο Φίλιπ Λαμ.

Οι δύο ακραίοι ήταν οι σταρ των αντεπιθέσεων και η θέση τους σε συνδυασμό με τις ντρίμπλες τους κάνουν την καλύτερη "σούμα": καλύπτουν τις πλευρές και στη συνέχεια κόβουν προς το κέντρο για να σκοράρουν.

Η πίεση της Μπαρτσελόνα;

Είναι η συνηθισμένη στρατηγική για να σπάσουν οι τοποθετήσεις των full-back, αλλά η Μπάγερν είχε πολλές ευκαιρίες να το κάνει αφού η Μπαρτσελόνα δεν πίεζε καλά. Μια προφανής αλλαγή του Βιλανόβα είναι ότι πίεζε λιγότερο από τον Πεπ Γουαρδιόλα, αν και σε αυτό το παιχνίδι θέλησαν να πιέζουν ψηλά. Την ώρα που η αντοχή σε καταστάσεις πρες κέρδισε τα εύσημα στην εποχή Γουαρδιόλα, λίγη σημασία δινόταν στις ακριβείς τοποθετήσεις και στην συνοχή. Δεν κλεινόταν μόνο ο παίκτης με τη μπάλα, αλλά και όλες οι επιλογές του για πάσα. Εδώ το "πρέσινγκ" της Μπαρτσελόνα έμοιαζε με κυνηγητό.

Αυτό σήμαινε ότι η Μπάγερν συνέχιζε να σπρώχνει τη μπάλα μπροστά και να βρίσκει κενά στην αντίπαλη άμυνα. Δεν ήταν έκπληξη ότι και τα τρία γκολ της Μπάγερν ήρθαν από τα πλάγια. Ο Ρόμπεν, σύμφωνα με το στερεότυπο, έκοψε προς το κέντρο και έστειλε τη μπάλα στην αντίθετη γωνία με αριστερό σουτ, ενώ ο Ριμπερί δημιούργησε τα άλλα δύο γκολ με επελάσεις από την αριστερή πλάγια γραμμή.

Τα τελευταία λεπτά

Η υπόθεση πρόκριση ουσιαστικά τέλειωσε μετά το γκολ του Ρομπέν. Οι αλλαγές μοιάζουν να έχουν μικρή σημασία. Ο Βιλανόβα έφερε τον Φάμπρεγκας πιο βαθιά, με τον Σάντσεζ να αλλάζει τον Τσάβι.

Ο Χάινκες είχε στόχο να προστατεύσει τους παίκτες του από το να χάσουν τον τελικό. Ο Λαμ, ο Σβαϊνστάιγκερ και ο Μαρτίνεθ αντικαταστάθηκαν με την Μπάγερν να παίρνει μια άνετη νίκη.

Συμπέρασμα

Η Μπάγερν πρώτα θα πρέπει να θριαμβεύσει στο Γουέμπλεϊ πριν στεφτεί πρωταθλήτρια, αλλά από την άλλη είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς μια τόσο εύπλαστη ομάδα ικανή να κάνει τόσα πολλά πράγματα, με τόσο διαφορετικό τρόπο. Τα σωματικά προσόντα της Μπάγερν έπαιξαν ρόλο στην πρώτη ώρα των ημιτελικών και από εκεί και πέρα ήταν πειθαρχημένοι αμυντικά και αδίστακτοι στις αντεπιθέσεις στα άλλα 120 λεπτά.

Το εντυπωσιακό είναι ότι το σύνηθες πλάνο τους αφορά την κατοχή και μοιάζει πολύ στο στυλ που έχει λανσάρει η Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια. Η Μπάγερν, όμως, σε αυτά τα παιχνίδια δεν ακολούθησε αυτή την τακτική, αλλά προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της Μπάρτσα. Θα είναι συναρπαστικό το να δούμε πως θα παίξουν απέναντι στη Ντόρτμουντ στον τελικό. Θα συνεχίσουν αυτή τη στρατηγική, ή θα επιστρέψουν στην προσέγγιση της κυριαρχίας στην κατοχή;

Ήταν μια ντροπιαστική εμφάνιση για τη Μπαρτσελόνα. Μια τόσο βαριά ήττα σηκώνει πολλά ερωτηματικά για τη στρατηγική, το δυναμικό και τη συνολική διαχείριση. Δεν υπήρχε οργάνωση σε πολλά θέματα, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Βιλανόβα επέστρεψε στον πάγκο πριν μερικές εβδομάδες και δεν πρέπει να μην υπολογίζεται το διάστημα των τριών μηνών που βρισκόταν μακριά από την ομάδα. Το κοουτσάρισμα είναι κάτι περισσότερο από το να δίνεις οδηγίες πριν ή κατά τη διάρκεια των αγώνων και κάθε ομάδα θα είχε πρόβλημα αν έλειπε ο προπονητής να υπογραμμίζει σημαντικές αρχές καθημερινά για μεγάλο χρονικό διάστημα.