Διαβάστε την ανάλυση του Μάικλ Κοξ, ο οποίος δεν στέκεται τόσο στην κλάση του Κριστιάν Ρονάλντο και του Λιονέλ Μέσι, αλλά περισσότερο στην τακτική προσέγγιση των Βιλανόβα και Μουρίνιο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μετά από καιρό οι δύο ομάδες αποφάσισαν να κάνουν το παιχνίδι τους και να μην προσαρμοστούν απόλυτα στον αντίπαλο.

Μπαρτσελόνα-Ρεάλ: δύο γκολ για Ρονάλντο και Μέσι

Οι δύο ομάδες πήραν από ένα βαθμό μετά από ένα απολαυστικό παιχνίδι. Ο Τίτο Βιλανόβα έκανε την έκπληξη βάζοντας τον Αντριάνο δίπλα στον Μαστσεράνο αντί του Άλεξ Σονγκ, καλύπτοντας έτσι το κενό των Ζεράρ Πικέ και Κάρλες Πουγιόλ. Ο Αντρές Ινιέστα επέστρεψε στα αριστερά αντί του Αλέξις Σάντσεζ.

Ο Ζοζέ Μουρίνιο κατέφυγε σε ένα γνώριμο σχήμα, χωρίς τον Λούκα Μόντριτς ή τον Μικαέλ Εσιέν. Επί της ουσίας ήταν η περσινή Ρεάλ με τον Μεσούτ Εζίλ στο ρόλο του "δεκαριού".

Το παιχνίδι κύλησε στο γνωστό μοτίβο: η Μπαρτσελόνα κυριάρχησε στις κατοχές κι η Ρεάλ απείλησε από αντεπιθέσεις και στημένες φάσεις.

Σχήματα

Ήταν μια απλούστερη τακτική μάχη σε σχέση με τα προηγούμενα ντέρμπι. Η Μπαρτσελόνα δεν έπαιξε με τρία μπακ, όπως γινόταν συχνά στην εποχή Γουαρδιόλα σε τέτοια παιχνίδια, παρά τις απουσίες στην άμυνα. Αντίθετα προτιμήθηκε μια τετράδα πίσω, με τον Μπουσκέτς να παίζει μόνο στη μεσαία γραμμή, χωρίς να "μαζεύεται" μεταξύ των σέντερ-μπακ.

Υπήρχε μια προσαρμογή στο 4-3-3 της Μπαρτσελόνα στα αριστερά, παρόλα αυτά. Κόντρα στη Μπενφίκα, στα μέσα της βδομάδας, υπήρχε η ζώνη που προσπάθησαν να παίξουν, αλλά με τον Ινιέστα αντί του Σάντσες, κατέφυγαν σε ένα διαφορετικό στυλ. Ο Ινιέστα είχα έναν παράξενο ρόλο, είτε έπαιζε βαθιά στο αριστερό μέρος της επίθεσης κλείνοντας αρκετά στον άξονα, είτε έπαιζε στο κέντρο πολύ ανοιχτά στην πλάγια γραμμή. Ο κυριότερος ρόλος του ήταν να βγάζει εκτός θέσης τον Άλβαρο Αρμπελόα. Ο Φάμπρεγκας έπαιξε σε έναν ελεύθερο ρόλο, ψάχνοντας χώρο ανάμεσα στις γραμμές για να ξεκινήσει επιθέσεις μπροστά.

Η Ρεάλ είχε ένα πιο απλό 4-2-3-1, το οποίο συχνά έμοιαζε περισσότερο σε 4-4-1-1 ή σε 4-5-1 όταν δεν είχε τη μπάλα. Έδειξαν μεγάλη προσήλωση στο να διατηρήσουν αυτό το σχήμα. Ο Ρονάλντο και ο Εζίλ έμεναν αρκετά ψηλά, ενώ ο Ντι Μαρία επέστρεφε περισσότερο. Ο Τσάμπι Αλόνσο ήταν πιο "ανεβασμένος" από ότι συνήθως, προσπαθώντας να πιέσει τον Τσάβι, παρότι ο αρχηγός της Μπαρτσελόνα έμενε πολύ κοντά στον Σέρχιο Μπουσκέτς, αφήνοντας ουσιαστικά εκτός τον Αλόνσο.

Η προσέγγιση της Μπαρτσελόνα

Το παιχνίδι δεν είχε να κάνει σε τόσο μεγάλο βαθμό με τη μάχη στο κέντρο, στην οποία η Μπαρτσελόνα συνήθως υπερτερεί εκμεταλλευόμενη την αριθμητική της υπεροχή. Αυτή τη φορά το κρίσιμο κομμάτι ήταν η προσπάθεια στην επίθεση. Η Μπαρτσελόνα δεν απείλησε πολύ και παρά το γεγονός ότι είχε την κατοχή, δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν διεισδύσεις, κυρίως επειδή δεν είχαν τρεξίματα μπροστά. Ο Μέσι έκλεινε προς τη μπάλα κι είχε πάνω του τον Σέρχιο Ράμος κι έτσι έμενε ο Πέδρο Ροντρίγκεθ να είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορούσε να κινηθεί στην πλάτη της άμυνας. Ο Φάμπρεγκας έκανε επελάσεις από πίσω, ενώ ο Ινιέστα δεν πήγαινε προς το τέρμα. Η Μπαρτσελόνα έπαιξε μπροστά από τη Ρεάλ, το οποίο επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να έχουν ψηλά τις γραμμές και να παραμείνουν συμπαγείς.

Η ασυνήθιστη θέση του Ινιέστα έπαιξε σημαντικό ρόλο στις κινήσεις της Μπαρτσελόνα. Ο Άλβαρο Αρμπελόα προσπάθησε να μείνει πολύ κοντά του και παρασυρόταν στο κέντρο, το οποίο άνοιγε χώρο στον Τζόρντι Άλμπα. Όπως έγινε και κόντρα στη Μπενφίκα έκανε περισσότερες επιθέσεις από ότι το δεξί μπακ (ο Μαρτίν Μοντόγια αντικατέστησε τον Ντάνιελ Άλβες που τραυματίστηκε στο πρώτο μέρος) και έβγαινε με επιτυχία μπροστά. Φαινόταν ότι η Μπαρτσελόνα θα είχε πετύχει περισσότερα με τις ακραίες θέσεις που έπαιρνε ο Αρμπελόα, αν ο Φάμπρεγκας είχε κινηθεί προς αυτή την πλευρά και δεν έμενε "καρφωμένος" στο κέντρο.

Ο Πέδρο έπαιξε ψηλά στα δεξιά προσφέροντας εύρος και πονηρό παιχνίδι από τα πλάγια. Με τον Μέσι να έχει σιγήσει στα πρώτα λεπτά, ο Πέδρο ήταν η βασική απειλή, έστω κι αν έψαχνε τη βοήθεια του Ινιέστα για να μπορέσει να σκοράρει. Ο Ινιέστα μεταφερόταν δεξιά σε ανάλογες θέσεις με τις οποίες καταλαμβάνει στα αριστερά, το γεγονός που παρέσερνε τον Μαρσέλο και έδινε χώρο στον Πέδρο να σεντράρει.

Η προσέγγιση της Ρεάλ

Οι παίκτες της Ρεάλ έμειναν στο σχέδιο του αγώνα πιο αποτελεσματικά από τη Μπαρτσελόνα στο πρώτο ημίχρονο. Πρώτα από όλα υπήρχε ο σχηματισμός τους όταν δεν είχαν τη μπάλα, το οποίο ήταν αποτελεσματικό και αρκετά ψηλά στον αγωνιστικό χώρο. Όσο το παιχνίδι περνούσε η διάταξη χαλούσε, αλλά η Ρεάλ ειδικά στα πρώτα λεπτά κέρδιζε με άνεση τη μπάλα και έκανε γρήγορες αντεπιθέσεις. Ο Αλόνσο έβγαλε κάποιες διαγώνιες πάσες στα άκρα, ενώ σημαντικός ήταν ο ρόλος του Εζίλ, παρότι η συνεισφορά του στο παιχνίδι με τη μπάλα περιορίστηκε στο μίνιμουμ. Η κίνηση του ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά, καθώς έβγαινε σε ανοιχτές ζώνες, δημιουργούσε προβλήματα στα πλάγια μπακ και έδινε τη δυνατότητα στους συμπαίκτες του για σέντρες στην περιοχή.

Η θέση του Εζίλ στα δεξιά έπαιξε ρόλο στο πρώτο γκολ της Ρεάλ, όταν γύρισαν καλά τη μπάλα δίνοντας την ευκαιρία στον Ρονάλντο να σκοράρει. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον ότι αυτή ήταν η τρίτη φάση που η Ρεάλ απείλησε στο χώρο του Άλβες, πρώτο ο Μαρσέλο κινήθηκε αμαρκάριστος (χωρίς να πάρει τη μπάλα), μετά ο Μπενζεμά δεν κατάφερε να βρει τη σέντρα που έγινε στο δοκάρι. Η Μπαρτσελόνα απειλήθηκε λιγότερες φορές όταν ο Μοντόγια αντικατέστησε τον Άλβες.

Τα τελειώματα του Μπενζεμά δεν ήταν καλά, αλλά ήταν εντυπωσιακός στο κράτημα και στο μοίρασμα της μπάλας, βοηθώντας τους συμπαίκτες του να ανέβουν ψηλά. Παρότι έπαιζαν αρκετά κάθετα, οι παίκτες της Ρεάλ συχνά είχαν πολλούς παίκτες κοντά στην περιοχή και πίεζαν τη Μπαρτσελόνα. Επίσης ήταν αρκετά επικίνδυνοι σε στημένες φάσεις, καθώς η Μπαρτσελόνα είχε ακόμη μικρότερο μέσο όρο ύψους από το συνηθισμένο. Είναι χαρακτηριστική κι η κεφαλιά του Ράμος μετά από κόρνερ.

Το δεύτερο ημίχρονο

Μικρή διαφορά στην τακτική σημειώθηκε στην επανάληψη. Ο Μέσι πήρε περισσότερες φορές τη μπάλα, ο Φάμπρεγκας κινήθηκε λίγο πιο αριστερά και εκμεταλλεύτηκε το κενό πίσω από τον Αρμπελόα. Η πρώτη τακτική αλλαγή ήταν η αλλαγή του Φάμπρεγκας με τον Σάντσες. Ο τελευταίος, στο πρόσφατο παιχνίδι του Champions League, συνέκλινε στο κέντρο με σεμιναριακό τρόπο, αλλά τώρα δεν φάνηκε.

Ο Οζίλ είχε καλύτερη παρουσία στο δεύτερο ημίχρονο, κινήθηκε αρκετά ανοιχτά, δημιούργησε αντεπιθέσεις και δημιούργησε ουσιαστικά το δεύτερο γκολ του Ρονάλντο. Η συμμετοχή του Γερμανού στα παιχνίδια στο Κάμπ Νόου έχει αμφισβητηθεί, αλλά αυτό ήταν το δεύτερο παιχνίδι πρωταθλήματος σε αυτό το γήπεδο, που "βγάζει" γκολ στον Ρονάλντο και γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι είχε θετική συνεισφορά.

Η Μπαρτσελόνα κράτησε πολύ τη μπάλα στα τελευταία 20 λεπτά, αλλά δεν δημιούργησε κλασσικές ευκαιρίες, με τη Ρεάλ να έχει αρκετούς παίκτες πίσω από τη μπάλα. Η καλύτερη φάση ήρθε όταν ο Πέδρο κινήθηκε καλά (στα δεξιά) πίσω από την άμυνα, ενώ άγγιξαν το γκολ επίσης με το δοκάρι του Μοντόγια ύστερα από μακρινό σουτ.

Οι αλλαγές της Ρεάλ ήταν προσώπων, όχι θέσεων ή χαρακτηριστικών. Ο Ιγκουαϊν μπήκε αντί του Μπενζεμά κι ο Κακά στη θέση το Εζίλ. Ο Βιλανόβα δεν χρησιμοποίησε την τρίτη αλλαγή του, ενώ ο Μουρίνιο έβαλε τον Εσιέν αντί του Ντι Μαρία στο 88ο λεπτά, σπρώχνοντας τον Κακά στα δεξιά σε ένα κλασικό 4-5-1. Ήταν φανερό ότι ο βαθμός της ισοπαλίας τον άφηνε ικανοποιημένο.

Συμπέρασμα

Δεν ήταν ένα ματς στο οποίο κυριάρχησε η τακτική κι οι δύο πλευρές έπαιξαν με το συνηθισμένο τους σχήμα, με την μικρή -αλλά σημαντική- λεπτομέρεια στην αριστερά πλευρά της επίθεσης (κάτι που γινόταν αρκετά συχνά στα παιχνίδια με τον Γουαρδιόλα όταν ο Ινιέστα έπαιζε εκεί). Αν προσθέσουμε και τις μη δραστικές κινήσεις μέσω των αλλαγών, φάνηκε ότι οι δύο ομάδες έκαναν απλά το παιχνίδι τους, χωρίς να σκέφτονται τον αντίπαλο.

Το παιχνίδι κύλησε στα γνωστά στάνταρ, παρόλα αυτά σημειώθηκαν μόλις πέντε σουτ στο τέρμα, εκ των οποίων τα τέσσερα κατέληξαν στο στόχο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα παιχνίδι μεταξύ Μέσι και Ρονάλντο, αγνοώντας έτσι τους ταλαντούχους συμπαίκτες του ή την συνολική τακτική προσέγγιση, αλλά από την άλλη αυτό είναι το Clasico που κρίθηκε περισσότερο από τα γκολ των δύο αυτών παικτών.