Football Analysis: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός

Σύμφωνα με το Zonal Marking, οι παίκτες που ξεχώρισαν ήταν οι Κουίνσι και Μιραλάς, δηλαδή οι δημιουργοί των δύο γκολ, ενώ δόθηκε έμφαση στο ότι το παιχνίδι παίχτηκε κυρίως από τα άκρα.

Αναλυτικά όσα αναφέρει:

" Ένα καλό αθηναϊκό ντέρμπι έληξε ισόπαλο, με δύο παρόμοια γκολ.

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε επέλεξε τον Ούγγρο Μπάλας Μέγκιερι αντί του Φράνκο Κοστάνσο κάτω από το τέρμα, ενώ χρησιμοποίησε τον Νταβίδ Φουστέρ στα δεξιά της μεσαίας γραμμής, με κίνηση προς τα μέσα. Στο κέντρο ο Βαλβέρδε δεν είχε το δημιουργό Ιμπαγάσα, οπότε έπαιξαν ο Φρανσουά Μοδέστο και ο Ζαν Μακούν.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα χρισημοποίησε το αναμενόμενο σχήμα του, με μία ευέλικτη τετράδα μπροστά, όπου οι Κουίνσι Οβούσου-Αμπέγιε και Ζέκα άλλαζαν πλευρές στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.

Ήταν ένα ωραίο παιχνίδι, όπου η πλειοψηφία των ευκαιριών -συμπεριλαμβανομένων των δύο γκολ- προήλθε από την ταχύτητα, ειδικά όταν οι πλάγιοι παίκτες ανέβαιναν ψηλά, περνούσαν τους ακραίους μπακ και έβγαζαν διαγώνιες μπαλιές προς τους μέσους.

Συστήματα

Ο Ολυμπιακός έπαιξε με ένα "ανοιχτό" 4-3-3, με τον Πάμπλο Ορμπάιθ συνήθως μπροστά από την αμυντική τετράδα, συν τους Μακούν και Μοδέστο, που κινούνταν προς την επίθεση εναλλάξ. Οι ενέργειες του Φουστέρ προς τα μέσα εξισορροπούνταν με αυτές του Μιραλάς, που έπαιζε πάνω στη γραμμή κι έκανε τρεξίματα κατά μήκος της από αριστερά, αλλά και με του Τζεμπούρ, που έτεινε να κινείται προς τα αριστερά του γηπέδου.

Ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε με 4-2-3-1, με τον Σιμάο ως καθαρό ανασταλτικό μέσο και τον Κώστα Κατσουράνη να κινείται πιο μπροστά και προς τα δεξιά. Οι πλάγιοι παίκτες είχαν επιθετικούς προσανατολισμούς, ενώ ο Κλέιτον κινείτο λίγο πιο πίσω κι ερχόταν αντιμέτωπος με τον Ορμπάιθ. Ο Σεμπαστιάν Λέτο, που συνήθως δεν είναι μόνος στην επίθεση, έκανε κάποιες φορές κίνηση προς τα αριστερά.

Ομοιότητα μεταξύ των δύο ομάδων

Παρά τη διαφορά στο σύστημα, οι ομάδες έμοιαζαν αρκετά. Η φύση των επιθέσεων ήταν ένας παράγοντας, όπου και οι δύο ομάδες βασίζονταν στην κινητικότητα και όχι στη δύναμη και το εναέριο παιχνίδι, αν και ο Τζεμπούρ απειλούσε περισσότερο από μακρινές μπαλιές και σέντρες. Υπήρχε επίσης μία καλή προσπάθεια και από τις δύο ομάδες να "ανεβάσουν" τους ακραίους μπακ, με συνέπεια να "ανοίγει" το παιχνίδι και να μένουν ανοιχτοί χώροι για να εκμεταλλευτεί ο αντίπαλος στις αντεπιθέσεις. Μάλιστα, το γεγονός ότι κανείς από τους πλάγιους παίκτες δεν είναι αρκετά καλός αμυντικά, σήμαινε πως οι ακραίοι μπακ είχαν αρκετό χώρο για να σεντράρουν, ειδικά αυτοί του Ολυμπιακού.

Οι γρήγορες αντεπιθέσεις ήταν ένα από τα "κλειδιά" του αγώνα και οι δύο πιθανόν ταχύτεροι παίκτες του γηπέδου, ο Κουίνσι και ο Μιραλάς, δημιούργησαν και τα δύο γκολ χάρη στην ταχύτητά τους από τις πτέρυγες και τις σέντρες τους μέσα στη μικρή περιοχή. Προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι και οι δύο αμυντικές γραμμές έπαιξαν τόσο "ψηλά" μέσα στο γήπεδο, καθώς ελάχιστοι από τους 8 αμυντικούς είχαν την ταχύτητα να καλύψουν τους χώρους πίσω τους, αν και συχνά δεν είχαν το χρόνο να καλύψουν πίσω.

Υπήρχε μία ελαφρώς περίεργη κατάσταση, καθώς μπορεί ο Ολυμπιακός να φαινόταν πιο ολοκληρωμένος επιθετικά, ωστόσο ο Παναθηναϊκός βρισκόταν πιο κοντά στο να σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο και τελικά τα κατάφερε με τον Ζέκα. Ο λόγος, μάλλον, ήταν ότι το παιχνίδι βασιζόταν κυρίως στην ταχύτητα, ώστε όποια ομάδα απειλούσε περισσότερο, αυτό θα αντιμετώπιζε. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στις σέντρες από πλάγιες θέσεις και πιο κινητικός στο χώρο του κέντρου, δεν έπαιζε μεγάλο ρόλο.

Δεύτερο ημίχρονο

Ο Βαλβέρδε έκανε μία αλλαγή με επιθετικούς προσανατολισμούς στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ορμπάιθ βγήκε από τον αγώνα κι ένας ακόμα από τους πρώην παίκτες του Βαλβέρδε στην Ατλέτικ Μπιλμπάο, ο Φρανθίσκο Γέστε, μπήκε στο ματς. Είναι πιο επιθετικός παίκτης και πήγε στην αριστερή πλευρά μίας τριάδας στη μεσαία γραμμή, προκειμένου να δώσει ενέργεια και τρεξίματα, κάτι που σήμαινε πως ο Μοδέστο ανέλαβε χρέη ανασταλτικού μέσου. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε αμέσως, μετά από μία εξαιρετική συνεργασία μεταξύ του Μακούν και του Μιραλάς και τη σέντρα του τελευταίου για τον Τζεμπούρ.

Ο Μιραλάς ήταν ο πιο επικίνδυνος παίκτης του αγώνα και η επόμενη κίνηση τακτικής στο ματς έγινε για να ανακοπεί. Ο Φερέιρα έβγαλε τον Κλέιτον και ο Λουκάς Βύντρα μπήκε για να πάρει θέση δεξιού μπακ, κάτι που σήμαινε πως ο Στέργος Μαρίνος, που είχε κίτρινη κάρτα από το πρώτο ημίχρονο μετά από ένα άτσαλο μαρκάρισμα στον Μιραλάς, μετακινήθηκε στα δεξιά της μεσαίας γραμμής. Ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν πλέον με δύο δεξιούς μπακ κόντρα στον Μιραλάς.

Δεν δούλεψε, ωστόσο, πιθανόν επειδή υπήρχε η επιθυμία να παιχτεί η μπάλα από εκείνη την πλευρά για να αναγκαστεί ο Μιραλάς να κυνηγήσει. Για την ακρίβεια, παραλίγο να τους γυρίσει μπούμερανγκ, αφού ο Βύντρα που ήταν "φρέσκος" ήθελε να "ανέβει" στον αγωνιστικό χώρο και άφησε χώρο στον Μιραλάς για την καλύτερη ευκαιρία μετά το 1-1, αλλά ο Βέλγος έχασε το τετ-α-τετ.

Ο Κουίνσι έπαιζε πλέον πιο κεντρικά, κάτι που τρόμαξε τον Όλοφ Μέλμπεργκ, και είχε μία πολύ καλή ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, όταν ξέφυγε αλλά δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.

Η τελευταία σημαντική αλλαγή τακτικής ήταν η γενναία κίνηση του Βαλβέρδε να περάσει τον Μάρκο Πάντελιτς αντί του Μακούν, πιθανόν επειδή η άμυνα του Παναθηναϊκού οπισθοχώρησε. Οι ενέργειες του Πάντελιτς ήταν καλές, αλλά μάλλον καθυστερούσαν τις επιθέσεις του Ολυμπιακού.

Και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να κερδίσουν το παιχνίδι στα τελευταία λεπτά, που δυστυχώς δεν ήταν ποιοτικά, με πολλές κίτρινες κάρτες και αλλαγές.

Συμπέρασμα

Ένα πολύ καλό, ανοιχτό παιχνίδι που ευνοούσε τους επιθετικούς, ειδικά αυτούς που αγωνίζονταν στα άκρα. Οι άμυνες έπαιξαν πιο "ψηλά" από εκεί που θα περίμενε κανείς και όποτε ένας μέσος έμενε αμαρκάριστος, η κάθετη πάσα ήταν αναμενόμενη.

Ο Βαλβέρδε έκανε τις περισσότερες θετικές αλλαγές, πρώτα κάνοντας πιο επιθετική τη μεσαία του γραμμή με τη χρησιμοποίηση του Γέστε και μετά με τον Πάντελιτς. Οι παίκτες "κλειδιά" ήταν ο Μιραλάς και ο Κουίνσι. Αμφότεροι είχαν μία ασίστ και καλές ευκαιρίες να αναδείξουν το νικητή".