Το γκολ του Ντιντιέ Ντρογκμπά στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου έδωσε στην Τσέλσι μία απροσδόκητη νίκη.

Ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο έβαλε τον Ραούλ Μειρέλες, αφήνοντας στον πάγκο τον Σαλομόν Καλού και τοποθετώντας τον Χουάν Μάτα στο πλάι. Ο Νταβίντ Λουίζ ήταν τραυματίας, επομένως, ο Γκάρι Κέιχιλ έπαιζε στο κέντρο της άμυνας και ο Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς δεξί μπακ.

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα δεν έβαλε τον Ζεράρ Πικέ και επέλεξε για αριστερό μπακ τον Αντριάνο, ώστε να μπορεί να παίξει ο Κάρλες Πουγιόλ στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Χαβιέρ Μαστσεράνο. Επίσης, οι Αντρές Ινιέστα και Σεσκ Φάμπρεγκας έπαιξαν βασικοί.

Η Τσέλσι είχε τύχη, καθώς η Μπαρτσελόνα έχασε πολλές ευκαιρίες. Ωστόσο, συνολικά η Τσέλσι έπαιξε πολύ πειθαρχημένα και ήταν μία εξαιρετική εμφάνιση αμυντικά.

Πώς προσέγγισαν το παιχνίδι οι δύο ομάδες

Ήταν μία μονομαχία απέναντι σε δύο ομάδες με εντελώς διαφορετικό στυλ. Η Μπαρτσελόνα ακόμα και για τα δικά της δεδομένα επιχείρησε να κρατήσει πάρα πολύ την μπάλα. Ο Λιονέλ Μέσι έπαιζε πιο πίσω απ' ό,τι συνήθως και γυρνούσε στο κέντρο για να βοηθήσει την ομάδα του να κλέψει την μπάλα. Ο Ινιέστα παρόλο που δεν είναι εξτρέμ έπαιζε αριστερά για να υπάρχει καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας. Ο Αλέξις Σάντσες έπαιζε στο πλάι συγκριτικά με άλλα παιχνίδια μέσα στη σεζόν, στα οποία ήταν στην κορυφή της επίθεσης. Ο Γκουαρντιόλα σεβάστηκε πολύ την Τσέλσι με την προσέγγιση που έκανε στο παιχνίδι και η Μπαρτσελόνα είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά έπαιζε συντηρητικά.

Ο Ντι Ματέο ακολούθησε πολύ αμυντική τακτική από την αρχή. Ελάχιστες ομάδες, όπως οι Ρεάλ Μαδρίτης και Μίλαν, έχουν αρχίσει πιέζοντας πολύ την Μπαρτσελόνα στην προσπάθειά τους να τη βγάλουν εκτός ρυθμού στα πρώτα 10 λεπτά, κάτι που είχε εν μέρη επιτυχία. Η Τσέλσι δεν είχε τέτοια πρόθεση, έκατσε πίσω έχοντας τρεις μέσους που μπορούν να κρατήσουν την μπάλα (Ο Φρανκ Λάμπαρντ παρέμενε συνήθως στη θέση του) και ο Ντι Ματέο με αυτό τον τρόπο άλλαξε τον αμυντικό σχηματισμό που συνήθως χρησιμοποιούσε. Ο Ραμίρες είχε βγει αριστερά για να επιτηρεί τον Ντάνι Άλβες (οι δυο τους διεκδικούσαν μία θέση δεξιά στην εθνική Βραζιλίας του Ντούνγκα). Ο Μάτα ήταν δεξιά, όχι στη φυσική του θέση, αλλά τα πήγε καλά.

Επομένως, δεν ήταν μία μάχη για την κατοχή της μπάλας. Η Μπαρτσελόνα είχε συνεχώς την μπάλα και συνολικά οι πάσες ήταν 158 έναντι 754ων, το οποίο αναμενόταν.

Η Τσέλσι έπαιζε πολύ πίσω και κλειστά

Το πρώτο μέλημα της Τσέλσι ήταν να αποτρέψει το παιχνίδι που κάνει η Μπαρτσελόνα στο χώρο του κέντρου και να την ωθήσει να πάει από τα πλάγια. Το πλάνο τους ήταν ενδιαφέρον, Λάμπαρντ και Μεϊρέλες πλαισίωναν τον Μίκελ. Ο Λάμπαρντ άρχισε δεξιά και ο Μειρέλες στα αριστερά. Στη συνέχεια άλλαξαν, αλλά ο Μεϊρέλες συνέχισε να είναι στον Φάμπρεγκας, επομένως, άλλαξαν ξανά. Ωστόσο, έκαναν σε γενικές γραμμές την ίδια δουλειά.

Ο ρόλος του Τζον Όμπι Μίκελ ήταν άκρως ενδιαφέρων. Συνήθως σε ένα 4-3-3/3-5-1 περιμένεις από τον κεντρικό μέσο να παίζει πιο πίσω από τους άλλους μέσους (όπως για παράδειγμα κάνει ο Σέρχιο Μπουσκέτς), αλλά ο Μίκελ πολλές φορές ήταν εκείνος που έκλεινε τον Τσάβι Ερνάντες. Οι Λάμπαρντ και Μεϊρέλες έμεναν αρκετά στο κέντρο και είχαν μικρή απόσταση μεταξύ τους. Όταν η μπάλα πήγαινε στα πλάγια, ο Μίκελ ήταν πίσω από τους άλλους μέσους. Ωστόσο πολύ σπάνια έπαιζε μπροστά από την άμυνα της ομάδας του.

Αυτό δούλεψε καλά και ο Μέσι είχε λίγους χώρους. Η μόνη στιγμή που βρήκε αρκετό χώρο για να τρέξει με την μπάλα κόντρα στους κεντρικούς αμυντικούς ήταν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, όταν εκείνος είχε περάσει τον Μίκελ και είχε δημιουργήσει μόνος του την επίθεση (η φάση κατέληξε με τον Φάμπρεγκας να πλασάρει και τον Άσλεϊ Κόουλ να βγάζει στη γραμμή). Οι προωθημένες πάσες από τους Τσάβι και Μπουσκέτς ήταν δύσκολο να βγουν, επειδή η Τσέλσι είχε δημιουργήσει μία ζώνη γύρω από τον Μέσι.

Εν κατακλείδι, ο Μίκελ έπαιζε έναν ρόλο παρόμοιο με αυτόν που είχε ο Πέπε στα περσινά Clasicos. Επιλέχθηκε ένας αμυντικός μέσος με αθλητικά προσόντα, αλλά στη συνέχεια πήγε πιο ψηλά για να μαρκάρει τον Τσάβι. Ωστόσο, το έκανε πιο πειθαρχημένα από τον Πέπε.

Η κυριαρχία της Μπαρτσελόνα

Η Τσέλσι βοηθήθηκε από το γεγονός πως ο Μέσι γυρνούσε πολύ χαμηλά. Ωστόσο αυτό είναι μία αμφίδρομη περίπτωση, καθώς ο Μέσι ήταν δυσαρεστημένος από τις πάσες που έπαιρνε. Η Μπαρτσελόνα αποδυναμώνεται όταν ο Μέσι πρέπει να παίξει μπροστά από τους μέσους της άλλης ομάδας. Χρειάζεται να έχει εμπιστοσύνη στο πόσο καλά θα τον τροφοδοτήσουν οι άλλοι.

Ο Φάμπρεγκας είχε έναν ρόλο να παίζει περιφερειακά και να προσπαθεί να περάσει πάσες στους κενούς χώρους. Ωστόσο, δεν έκανε καλά κοντρόλ και τελειώματα και πολλές φορές ήταν αυτός και ο Μέσι κόντρα σε πέντε αμυντικούς της Μπαρτσελόνα στο κέντρο. Σε αυτόν τον χώρο η Μπαρτσελόνα είχε συνεχώς λιγότερους παίκτες και η καλύτερή τους κίνηση ήταν η ευκαιρία του Σάντσες που κατέληξε στο δοκάρι, η οποία έγινε όταν ο Ινιέστα συνέκλινε. Στο υπόλοιπο παιχνίδι έπαιζε πολύ από τα πλάγια προσπαθώντας να περάσει τον Ιβάνοβιτς, κάτι που ναι μεν μπορεί να κάνει, αλλά δεν είναι το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού του.

Συνολικά η Τσέλσι έπαιζε πολύ κλειστά και σε αυτό βοήθησε το γεγονός πως αριστερά ήταν ο Ραμίρες. Σε αυτό προστίθεται ότι ο Μάτα είχε ανέκαθεν την τάση, επίσης, να συγκλίνει προς το κέντρο.

Οι επιθέσεις της Τσέλσι

Με την μπάλα η Τσέλσι είχε δύο τακτικές. Η πρώτη ήταν να σημαδεύει τον Ντρογκμπά. Στην αρχή πήρε μία μακρινή μπαλιά από τον Πέτρ Τσεχ, αλλά δεν κατάφερε να κάνει καλό κοντρόλ. Για μεγάλο μέρος του πρώτου ημιχρόνου ήταν απογοητευτικός, έβγαινε συχνά οφσάιντ, αλλά αυτό είχε να κάνει με την Μπαρτσελόνα, η άμυνα της οποίας ανέβαινε πολύ ψηλά. Φοβούνταν τη δύναμη του Ντρογκμπά στον αέρα, επομένως, τον έβγαζαν πολύ έξω.

Η δεύτερη τακτική της Τσέλσι ήταν να παίζει από τα αριστερά, στους κενούς χώρους που αφήνει ο Άλβες. Είναι ο πιο επιθετικογενής μπακ και δεν αποτελούσε έκπληξη που ανέβαινε πολύ ψηλά. Ωστόσο, ο Άλβες στα παιχνίδια της προηγούμενης χρονιάς με τη Ρεάλ ήταν πολύ πιο συντηρητικός. Ο Τσάμπι Αλόνσο είχε πάρει εντολή να περνάει μπαλιές στην πλάτη των μπακ της Μπαρτσελόνα και έτσι ο Γκουαρντιόλα τους είχε πει να μένουν πίσω. Σε ένα παιχνίδι που ο Γκουαρντιόλα είχε συντηρητική τακτική συνολικά ήταν έκπληξη να βλέπει κανείς τον Άλβες να βγαίνει τόσο ψηλά. Η διαφορά ήταν πολύ μεγάλη σε σχέση με τους περσινούς ημιτελικούς.

Δείτε πόσο πολύ έπαιζε η Τσέλσι από αριστερά

Ο Ραμίρες ήταν δεδομένο πως θα είναι το κλειδί. Είναι πολύ ενεργητικός και τρέχει κάθετα περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη της Τσέλσι. Η σύγκριση μπορεί να μην είναι η καλύτερη, αλλά ο ρόλος του ήταν παρόμοιος με αυτόν του Βίκτορ Μόουζες στη νίκη της Γουίγκαν επί της Άρσεναλ με 2-1 τη Δευτέρα. Γυρνούσε πίσω και έβγαινε γρήγορα μπροστά όταν η Τσέλσι έκανε επιθέσεις, ειδικά στις αντεπιθέσεις της από τα αριστερά. Η Τσέλσι έπαιζε συνεχώς από τα αριστερά και μπορεί να βγήκε σωστά μόνο μία φορά, αλλά αυτή αρκούσε. (Παρεμπιπτόντως, το νικητήριο γκολ της Άρσεναλ κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο εντός έδρας παιχνίδι της περσινής σεζόν προήρθε επίσης από τα αριστερά με τον Αντρέι Αρσάβιν να μένει ελεύθερος, επειδή ο Άλβες δεν είχε επιστρέψει).

Ωστόσο, οι συνεχόμενες μικρές πάσες είναι μία αμυντική τακτική. Ανακτώντας συνεχώς την κατοχή και κρατώντας πολλούς παίκτες πίσω η Μπαρτσελόνα δεν άφηνε την Τσέλσι να κάνει αντεπιθέσεις. Ο Φάμπρεγκας είπε χθες πως έπαιζαν με αντεπιθέσεις

"Επέστρεψαν σε αυτό το στυλ της Τσέλσι, το οποίο ήταν το πιο πετυχημένο. Έπαιζαν με αντεπιθέσεις, σημαδεύοντας έναν συγκεκριμένο παίκτη και οι υπόλοιποι κάθονταν πίσω... Είναι μία πολύ επικίνδυνη ομάδα. Είναι σαν μηχανές, πιο γρήγορες όταν παίρνουν την μπάλα. Και ως παίκτης της Άρσεναλ και ως παίκτης της Μπαρτσελόνα ήταν δύσκολο ακόμα και όταν κρατούσαμε την μπάλα. Είχαμε την κυριαρχία, δημιουργούσαμε ευκαιρίες κι εκείνοι σκόραραν με τον Ντιντιέ Ντρογκμπά σε μία αντεπίθεση. Είναι φοβεροί στις αντεπιθέσεις".

Αυτό δείχνει ποια θεωρούν στην Μπαρτσελόνα πως είναι η μεγαλύτερη απειλή. Για εκείνους ήταν απογοητευτικό που δέχτηκαν γκολ, αλλά θα έπρεπε να ερωτηθεί ο Γκουαρντιόλα και για τη θέση του Άλβες.

1-0

Η Τσέλσι πήρε το προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο και αυτό ήταν κλειδί για το υπόλοιπο παιχνίδι. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, αλλά αν δεν είχαν σκοράρει δε θα είχαν κρατήσει ανέπαφη την εστία τους. Χρειάζονταν ένα αποτέλεσμα για να πάνε στο "Καμπ Νόου" και το 0-0 θα τους ωθούσε να βγουν μπροστά. Πιθανότατα θα έπαιρνε περισσότερες ελευθερίες ο Λάμπαρντ και ίσως θα αντικαθιστούσαν έναν τους μέσο με έναν επιθετικό. Η Μπαρτσελόνα θα είχε έτσι αρκετούς κενούς χώρους. Η άνεση του 1-0 τους έδωσε το πλεονέκτημα να κάτσουν πίσω από την μπάλα. Ακόμα και ο Ντρογκμπά γυρνούσε πίσω και μάρκαρε τον Σέρχιο Μπουσκέτς στο δεύτερο ημίχρονο.

Η απροθυμία της Τσέλσι να επιτεθεί ήταν το πρόβλημα για την Μπαρτσελόνα. Οι καλύτερες κινήσεις της στο πρώτο ημίχρονο (το δοκάρι του Σάντσες και το πλασέ του Φάμπρεγκας που απομακρύνθηκε στη γραμμή) ήρθαν όταν η Τσέλσι ήταν ανοιχτή στα μετόπισθεν. Στο υπόλοιπο παιχνίδι οι κάθετες πάσες δεν περνούσαν. Αυτό ήταν το πρόβλημα, επειδή δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν από τα πλάγια (ο Ινιέστα είναι κεντρικός μέσος και ο Σάντσες έχει περάσει τις τελευταίες του δύο σεζόν παίζοντας κεντρικά) και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Γκουαρντιόλα έβαλε τους Πέδρο και Κουένκα, αλλά κανένας εξ αυτών δε βοήθησε.

Η Τσέλσι κατάφερε να κρατήσει το σχηματισμό της σε όλο το παιχνίδι. Ο Σαλομόν Καλού μπήκε στη θέση του Μάτα για να μπορεί η ομάδα του να βγει πιο εύκολα στις αντεπιθέσεις, ενώ ο Ζοζέ Μποζίνγκουα αντικατέστησε τον Ραμίρες (ήταν κουρασμένος και είχε κίτρινη κάρτα) στο τέλος. Η Μπαρτσελόνα έχασε μερικές απίστευτες ευκαιρίες, αλλά μπορούν να είναι ευχαριστημένοι από την εμφάνισή τους χωρίς την μπάλα.

Συμπέρασμα

"Είναι καλύτερο να αντιμετωπίσεις τον Μέσι και την Μπαρτσελόνα έχοντας έναν ή δύο μέσους;" ήταν η ερώτηση της προηγούμενης εβδομάδας. Η Τσέλσι έβαλε τρεις και ήταν αρκετά γενναίοι για να δώσουν την μπάλα στον Τσάβι, πιέζοντας σποραδικά τον Μέσι. Οι παίκτες της Τσέλσι έπαιζαν πολύ στο κέντρο του γηπέδου και η Μπαρτσελόνα φάνηκε να μην μπορεί να το αντιμετωπίσει.

Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τη σημασία του γκολ της Τσέλσι στη διατήρηση του μηδέν στα μετόπισθεν. Αυτό τους επέτρεψε να βάλουν ένα πούλμαν μπροστά από την εστία τόσο στο χθεσινό παιχνίδι, όσο και σε αυτό που θα ακολουθήσει στο "Καμπ Νόου" την επόμενη εβδομάδα.