Στη σύγχρονη εποχή της Formula 1 -όπου έχει εξελιχθεί ακόμα και η λεπτότητα του χειρισμού των δύο οδηγών μίας ομάδας- φαντάζει σχεδόν πρωτόγονη η ωμότητα με την οποία πριν από δύο δεκαετίες οδηγοί όπως οι Ρούμπενς Μπαρικέλο και Τζιανκάρλο Φιζικέλα βρισκόταν υποχρεωμένοι να παίζουν το ρόλο "υποστήριξης" υπεραστέρων όπως ο Μίκαελ Σουμάχερ και ο Φερνάντο Αλόνσο.

Η "ρετσινιά" του β' οδηγού ακολουθούσε αμείλικτη όσους βρέθηκαν στην ίδια ομάδα με μεγάλους πρωταθλητές, όπως ο Μπαρικέλο με τον Σουμάχερ στη Ferrari του 2000-'05 και ο Φιζικέλα με τον Αλόνσο στη Renault F1 το 2005'-06. Τότε κανείς δεν μιλούσε ευθέως για αυτό, αλλά σήμερα τόσο ο Βραζιλιάνος όσο και ο Ιταλός έδωσαν λεπτομέρειες για αυτόν το ρόλο κομπάρσου που τους επιφύλασσαν οι Ζαν Τοντ και Φλάβιο Μπριατόρε.

Μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της F1, o Μπαρικέλο είπε: "Πάντοτε έλεγα ότι ο Σουμάχερ ήταν καλύτερος, χωρίς αμφιβολία. Ωστόσο, βρισκόταν στην ομάδα από το 1996 και ο [διευθυντής της Scuderia] Ζαν Τοντ τον έβλεπε σαν γιό του. Αυτό έκανε τα πράγματα δύσκολα για μένα, καθώς ήρθα στην ομάδα ως νέος οδηγός λέγοντας πως ήθελα την ελευθερία να αγωνίζομαι".

Με αποκορύφωμα το GP Αυστρίας του 2002, όπου έλαβε την εντολή να δώσει τη νίκη στον Σουμάχερ και την τήρησε επιδεικτικά στην τελευταία στροφή, ο Μπαρικέλο συνοδευόταν με τη "ρετσινιά" του δεύτερου οδηγού της Scuderia.

Ο Βραζιλιάνος στην πρόσφατη αυτή συνέντευξή του έδωσε τις λεπτομέρειες του συμβολαίου του με τη Scuderia: "Είχα πει στη Ferrari ότι δεν θα υπέγραφα το συμβόλαιο αν έγραφε ότι έπρεπε να αφήνω τον Σουμάχερ να περνάει. Σε τελική ανάλυση, δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο στο συμβόλαιο.

Ορισμένες αποφάσεις τις δεχόμουν, διότι έβλεπα πως εξελισσόμουν μέσα στη Ferrari. Για έξι χρόνια διαπίστωνα πως προόδευα, και σκεφτόμουν πως θα ερχόταν και η δική μου στιγμή".

Βεβαίως, αυτό ποτέ δεν συνέβη - καθώς το 2006 ο Ρούμπενς έχασε τη θέση του στη Scuderia από τον Φελίπε Μάσα, και ο ίδιος άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του με τη Honda.

Ο Φιζικέλα, τώρα, μίλησε στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera και σε ερώτηση αν ο διευθυντής της Renault F1 Φλάβιο Μπριατόρε ήταν καλός διοικητής ή ο "διάβολος", απάντησε "λίγο και από τα δύο. Πάντοτε ήταν αποτελεσματικός σε ό,τι κι αν έκανε. Απλώς δεν συγχωρούσε ποτέ. Ένα λάθος και είχες φύγει. [Ο Μπριατόρε] ήταν επίσης και μάνατζερ του [Αλόνσο], αλλά με συμπαθούσε.

Πάντα υπάρχει ο πρώτος οδηγός και ο δεύτερος οδηγός, αλλά αυτό ήταν αποδεκτό στη Renault. Ο Μίκαελ Σουμάχερ και ο Αλόνσο είναι ένα επίπεδο πάνω από οποιονδήποτε άλλον. Ο Φερνάντο ζει μια δεύτερη νεότητα στα 42 του στην Aston Martin τώρα. Το αυτοκίνητο είναι καλό και δίνει όλη του τη ζωή σε αυτό", πρόσθεσε ο Ιταλός.

Όπως και ο "Ρουμπίνιο" με τη Scuderia, έτσι και ο "Φίζικο" κέρδιζε ορισμένες μόνο περιστασιακές νίκες με τη Renault, εκμεταλλευόμενος συνθήκες στις οποίες ο Αλόνσο δεν βρισκόταν στη διεκδίκησή τους. Για την ακρίβεια, με τη νίκη του στη Μαλαισία το 2006 είναι ο τελευταίος Ιταλός που έχει κερδίσει GP της Formula 1.

Και σε ερώτηση αν του λείπει σήμερα ένα πρωτάθλημα της F1, ο Ιταλός απάντησε: "Ναι, αλλά το έχει πια αποδεχθεί, νιώθω ήρεμος με αυτό. Δεκατέσσερις σεζόν, 231 GP, τρεις νίκες, 19 θέσεις στο βάθρο και τέσσερις πολ ποζίσιονς. Αυτά είναι ορισμένα από τα στατιστικά μου. Συνέβαλα σε δύο πρωταθλήματα κατασκευαστών της Renault. Νιώθω τιμή που υπήρξα ομαδικός παίκτης", κατέληξε.