Ο Ολυμπιακός έκλεισε το πρώτο μισό της σεζόν μετρώντας μόνο νίκες στην Super League, παίρνοντας την πρόκριση για τους "16" του Κυπέλλου Ελλάδας και συνεχίζει στην Ευρώπη αντιμετωπίζοντας την Άντερλεχτ (18 & 25 Φλεβάρη) στους "32" του Europa League.

Κάνοντας τον δικό του απολογισμό, ο Μάρκο Σίλβα έχει πάρει τις αποφάσεις του όσον αφορά το ρόστερ. Τόσο για τους παίκτες που δεν θα συνεχίσουν στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη, όσο και για τις προσθήκες που κρίνει αναγκαίες.

Πέρα όμως από τα μεταγραφικά πάρε - δώσε, που πιθανότατα θα "τραβήξουν" έως το τέλος Γενάρη, ο Πορτογάλος τεχνικός θέλει να δουλέψει εντατικά με τους ποδοσφαιριστές του σε κάμποσους τομείς του παιχνιδιού που κρίνει ότι χρειάζεται βελτίωση.

Ένα κομμάτι που ο Ολυμπιακός προβλημάτισε από τον Νοέμβρη και μετά αφορά την συνολική του λειτουργία στον μεσοεπιθετικό τομέα. Εκεί που πέραν των Φορτούνη και Ντουρμάζ, ουδείς άλλος προσέφερε ουσιαστικά, είτε σε εκτέλεση, είτε σε δημιουργία.

Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός έμοιαζε ασταμάτητος σε ανοιχτό γήπεδο. Στις 7 πρώτες αγωνιστικές, οι Πειραιώτες είχαν 16 από τα 22 συνολικά γκολ τους σε open play. Μέχρι την 3η αγωνιστική μάλιστα είχαν σκοράρει αποκλειστικά σε ανοιχτό γήπεδο 8 φορές.

Την 8η αγωνιστική πέρασαν από το Περιστέρι χάρη σε δύο κεφαλιές του Μποτία και σταδιακά το σκοράρισμα άρχισε να δυσκολεύει σε κανονική ροή αγώνα. Έως το τέλος του πρώτου γύρου, ο Ολυμπιακός βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα άλλες 16 φορές. Οι 10 από αυτές ήταν μέσα από στημένες φάσεις και μόλις 6 με την μπάλα να κυλάει στο χόρτο.

Με το πέρας της 15ης αγωνιστικής, οι Πειραιώτες (σε 14 ματς, αφού αναμένεται η τύχη του ντέρμπι της Λεωφόρου) πέτυχαν 38 τέρματα, τα 22 από αυτά σε open play και υπόλοιπα 16 να προέρχονται μέσω φάουλ, κόρνερ ή πέναλτι.

Η... μοναξιά των Φορτούνη, Ντουρμάζ

Η δυσπραγία της μεσοεπιθετικής γραμμής φυσικά και έχει την εξήγηση της. Είναι από τις περιπτώσεις που οι αριθμοί αποτυπώνουν τι πραγματικά συμβαίνει στο χορτάρι. Και οι Φορτούνης - Ντουρμάζ δικαιούνται να έχουν παράπονα από τους υπόλοιπους παίκτες με τα ανάλογα καθήκοντα, αφού τους έχουν αφήσει χαρακτηριστικά... μόνους.

Ο Φορτούνης σε 14 (1050') ματς μετράει 6 γκολ (σε open play) και 5 ασίστ, ενώ ο Ντουρμάζ σιγοντάρει τον Έλληνα διεθνή μέσο με 4 γκολ (πάντα σε κανονική ροή αγώνα) και 3 ασίστ σε 13 συμμετοχές και 998 αγωνιστικά λεπτά.

Από εκεί και πέρα, λίγα πράματα. Ο -φευγάτος πλέον- Ερνάνι σε 303' έχει 0 γκολ και 2 ασίστ, ο Πάρντο σε 514' επίσης 0 γκολ και 1 ασίστ, ενώ ο Σεμπά σε 600' μετράει 1 γκολ και 0 ασίστ. Ο Ντομίνγκες από την πλευρά του αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμού στους πρώτους μήνες της σεζόν και παρά το γεγονός ότι έχει καταγράψει μόλις 397 αγωνιστικά λεπτά, στο ενεργητικό του μετράει 2 γκολ και 2 ασίστ.

Επομένως το μπούκωμα που έβγαλε ο Ολυμπιακός μετά την 7η αγωνιστική στην παραγωγή φάσεων και καθαρών ευκαιριών, έχει τη δική του εξήγηση. Εκτός από όσα "λένε" ξεκάθαρα οι αριθμοί, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η κούραση του Φορτούνη καθώς προχωρούσε η σεζόν.

Ο 23χρονος άσος για πρώτη φορά στην καριέρα του έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο (και σε μια ομάδα όπου η πίεση δεν τελειώνει ποτέ...), ο Ντομίνγκες ήταν συχνά εκτός και δεν μπορούσε να του δώσει ανάσες, ενώ αναγκαζόταν συνέχεια να κάνει παραπάνω πράγματα στο γήπεδο προκειμένου να καλύψει το χάντικαπ που δημιουργούνταν από την μη προσφορά -με εξαίρεση τον Ντουρμάζ- των υπολοίπων.

Σε holding ρόλο οι 2 κεντρικοί μέσοι

Ο Σίλβα θέλει πάντα δύο κλασικούς μέσους στην ενδεκάδα και μάλιστα σε holding positions. Συνήθως οι Μιλιβόγεβιτς, Κασάμι και Καμπιάσο αναλαμβάνουν αυτό τον ρόλο. Αυτοί οι τρεις μοιράζονται τον χρόνο συμμετοχής και τις δύο θέσεις στον άξονα.

Ο Πορτογάλος θέλει να καλύπτουν συγκεκριμένους χώρους, τόσο ανασταλτικά όσο και επιθετικά. Στο δεύτερο κομμάτι, αυτό που αφορά το μισό του γηπέδου προς την επίθεση, ο Σέρβος συνήθως έχει την ευθύνη της πρώτης πάσας από χαμηλά και οι Κασάμι, Καμπιάσο αποτελούν τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στην μεσαία γραμμή και τους παίκτες με πιο προωθημένους ρόλους.

Τα επιθετικά τους καθήκοντα περιορίζονται κάπου εκεί, αφού κανείς από τους προαναφερθέντες δεν παίρνει μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή. Και αυτό συμβαίνει είτε για να έχει ο Ολυμπιακός παίκτες πίσω από την μπάλα στο αμυντικό τρανζίσιον και να αντιμετωπίσει καλύτερα μια αντεπίθεση, είτε για να μαζέψουν την μπάλα από διώξιμο της αντίπαλης άμυνας και να έχουν νέα κατοχή για επίθεση.

O Λούκα έχει 13 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (1210 αγωνιστικά λεπτά, δεύτερος πίσω μόνο από τον Ρομπέρτο) και 1 γκολ σε open play (άλλα 2 έχει πετύχει μέσα από στημένες φάσεις), 1 ασίστ και μόλις 14 τελικές προσπάθειες συνολικά, κυρίως με κάποια μακρινά σουτ.

Ο Κασάμι με τη σειρά του μετράει 9 εμφανίσεις (729') με 1 γκολ και 1 ασίστ, έχοντας επίσης 14 τελικές προσπάθειες στο σύνολο. Περισσότερες ανά ματς σε σχέση με τον Μιλιβόγεβιτς, φυσιολογικό καθώς αγωνίζεται λίγο πιο μπροστά από τον Σέρβο, αλλά και του Ελβετού είναι κυρίως από μακρινή απόσταση.

Όσο για τον Καμπιάσο; Ανέκαθεν ο ρόλος του, όπου κι αν έπαιξε, ήταν του παίκτη που θα ελέγχει τον ρυθμό στην μεσαία γραμμή και θα απλώνει το παιχνίδι για τους συμπαίκτες του. Αυτό προσπαθεί να κάνει και στον Ολυμπιακό, γι' αυτό και δύσκολα γράφει αριθμούς στην επιθετική στατιστική του. Στην Super League έχει κάνει 7 ματς (532'), χωρίς γκολ, χωρίς ασίστ και με μόλις 3 τελικές προσπάθειες, όλες με το κεφάλι!

Όπως γίνεται αντιληπτό, ο Ολυμπιακός δεν παίρνει σκορ, ούτε δημιουργία από τους κεντρικούς του μέσους.

Η διαφορά στην Ευρώπη

Μικρό το δείγμα, επαρκές για εξήγηση. Σε 6 ματς στους ομίλους του Champions League, ο Ολυμπιακός πέτυχε ισάριθμα τέρματα. Τα 4 σε κανονική ροή αγώνα, τα άλλα δύο μέσα από στημένες φάσεις. Όχι ότι οι "ερυθρόλευκοι" μάγεψαν σε ανοιχτό γήπεδο, αλλά σίγουρα εκμεταλλεύθηκαν τους ανοιχτούς χώρους όποτε τους δόθηκε η ευκαιρία.

Και η διαφορά σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ακριβώς εκεί: ότι στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός θα βρει χώρους, ενώ στα εντός συνόρων ματς οι αντίπαλοι του δεν είναι τόσο... ευγενικοί. Στο "Emirates" ο Ολυμπιακός "χτύπησε" δύο φορές μέσω στημένων φάσεων (κομπίνα σε κόρνερ με Φορτούνη - Πάρντο, απευθείας κόρνερ Φορτούνη και αυτογκόλ Οσπίνα) και μια σε open play (ασίστ Πάρντο, γκολ Φινμπόγκασον).

Στο Ζάγκρεμπ ο Ιντέγε ήταν αυτός που σκόραρε σε μια κόντρα, ενώ ο Πάρντο στο Φάληρο "καθάρισε" τους Κροάτες με δύο γκολ μέσα από συνδυασμένες προσπάθειες. Ειδικά οι αριθμοί του Κολομβιανού εξτρέμ είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Στο Champions League μέτρησε 3 γκολ και 1 ασίστ σε 6 παιχνίδια (429'). Καμία έκπληξη αφού είναι ολοφάνερο ότι ο Πάρντο βολεύεται περισσότερο με την μπάλα στο χώρο και όχι σε σετ παιχνίδι καθώς δεν έχει ιδιαίτερη ικανότητα στο "1 εναντίον 1" σε περιορισμένα τετραγωνικά.

Σεμπά (6 ματς, 426') και Ερνάνι (5 συμμετοχές, 146') δεν έδειξαν κάτι διαφορετικό σε αριθμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ιντέγε και Μποτία

Αξίζει να γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στους δύο αυτούς παίκτες, όσον αφορά τη συμβολή τους στο επιθετικό κομμάτι. Ο Ισπανός στόπερ είναι τρίτος σκόρερ με 4 γκολ σε 5 τελικές (!) -ισάριθμες κεφαλιές- και 728 λεπτά συμμετοχής σε 9 ματς.

Ο ρόλος του Νιγηριανού είναι ακόμη πιο σύνθετος και αξιομνημόνευτος. Γιατί από εκεί που ο Ολυμπιακός με τον Μήτρογλου είχε όλους τους παίκτες του να ψάχνουν τον Έλληνα στράικερ για να σκοράρει, με τον Ιντέγε συμβαίνει σχεδόν το αντίθετο!

5 γκολ και 3 ασίστ έχει 27χρονος φορ σε 11 ματς (945') στην Ελλάδα, 1 γκολ και 1 ασίστ στην Ευρώπη σε 6 παιχνίδια (495'). Είναι μόλις 3ος σε τελικές προσπάθειες (24 συνολικά), πίσω από Ντουρμάζ (25) και Φορτούνη (33), αν και αποτελεί τον βασικό στράικερ της ομάδας.

Η σωστή τροφοδότηση του Νιγηριανού είναι ένας ακόμη τομέας που οφείλει να δουλέψει ο Ολυμπιακός, αφού εσχάτως -και απόλυτα δικαιολογημένα- ο Ιντέγε βγάζει μια δυσαρέσκεια στο χορτάρι, καθώς ελάχιστα τροφοδοτείται από τους συμπαίκτες του, ακόμη και σε φάσεις που ποδοσφαιρικά... επιβάλλεται.

Κατευθείαν εκεί έπιασαν δουλειά

Δεν είναι τυχαίο ότι με την επάνοδο τους στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη μετά από 9 μέρες άδειας, οι "ερυθρόλευκοι" δούλεψαν πολύ με την μπάλα επάνω στο κομμάτι της επιθετικής λειτουργίας. Στον τρόπο που πρέπει να κινούνται επιθετικά με ή -πολύ περισσότερο- χωρίς αυτήν.

Από το Νοέμβρη μέχρι και την διακοπή, ο Ολυμπιακός είχε γίνει μάλλον προβλέψιμος επιθετικά και αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο από τους αντιπάλους του. Όταν δεν υπάρχουν χώροι πρέπει να δημιουργήσεις και για να δημιουργήσεις πρέπει να υπάρχει συνεχής κίνηση από τους ποδοσφαιριστές που δεν έχουν την μπάλα.

Φυσικά αυτά ο Σίλβα τα γνωρίζει καλύτερα και το συγκεκριμένο κομμάτι, δηλαδή η παραγωγικότητα μέσα από κανονική ροή αγώνα, είναι ένας από τους τομείς που ο Πορτογάλος τεχνικός θα επιδιώξει να δουλέψει και να βελτιώσει μαζί με τους ποδοσφαιριστές του στο δεύτερο μισό της σεζόν.