Από την επόμενη κιόλας μέρα της ολοκλήρωσης της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, με ασφάλεια μπορούσε να εκτιμηθεί ποια θα ήταν η βασική αναζήτηση του Ολυμπιακού στην… επόμενη. Ενας αριστερός μπακ. Όχι βασικός, συμπληρωματικός, ένας rotation player.

Ενας χαρακτηριστικών Ρεάμπτσιουκ, όταν αυτός πρωτοέπιασε λιμάνι, με φιλοδοξία και στόχευση αρχικά να κάνει – πλέον – τα ρεπό του Μολδαβού και στη συνέχεια, με ορίζοντα εξέλιξης και βελτίωσης, να μπορεί και να τον συναγωνιστεί, αλλά και – αν και εφόσον προκύψει, οπότε προκύψει, θέμα παραχώρησης του νυν αναντικατάστατου οπισθοφύλακα των «ερυθρόλευκων» - να τον αντικαταστήσει.

Aυτός ο αριστερός μπακ, δεν αποκτήθηκε τελικά. Καλά καλά, ούτε και αναζητήθηκε στην πρόσφατη μεταγραφική περιόδο. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε. Αν ο Πέδρο Μαρτίνς είχε δώσει το ok. Στο μυαλό όμως του Πορτογάλου προπονητή τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα.

Πρώτο και κύριο, ο Ρεάμπτσιουκ ούτε βγαίνει, αλλά ούτε και… χρειάζεται να βγει από την ενδεκάδα και δεύτερον, από την στιγμή που θα αναζητούνταν κάποιος φέρελπις και εξελίξιμος, δεν υπήρχε λόγος να αποκτηθεί, αλλά απλώς να αξιοποιηθεί αυτός που ήδη υπήρχε στο δυναμικό του club και που στο κυριακάτικο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ντεμπούταρε σε επίπεδο Super League Interwetten μπαίνοντας ως αλλαγή στο τέλος.

Φώτης Κίτσος λέγεται.

Το σόου με την Γερμανία

Το παιχνίδι με την Γερμανία μόλις έχει τελειώσει. Η Εθνική Νέων έχει μείνει στην ισοπαλία (1-1) με τα «πάντσερ» και έτσι δεν πήρε το εισιτήριο για τον Elite Round στον όμιλο που φιλοξένησε στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου. Στις εξέδρες του γηπέδου της Ναύπακτου, δεκάδες απεσταλμένοι ευρωπαϊκών ομάδων. Ολοι παραμιλάνε με αυτό που είδαν από τον Ελληνα αριστερό μπακ, ο οποίος χωρίς υπερβολή, έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο, ξεχωρίζοντας – με απόσταση και άνεση μάλιστα – από συμπαίκτες και αντιπάλους.

Τα όργια σε εκείνο το παιχνίδι του Φώτη Κίτσου αυτονόητα έφτασαν άμεσα στα γραφεία του Ολυμπιακού. Το συμβόλαιο του 18χρονου ολοκληρώνονταν το επόμενο καλοκαίρι. Συνδυασμός στάτους και εμφάνισης που δεδομένα δεν θα περνούσε απαρατήρητος, πόσο μάλλον από την στιγμή που μιλάμε για παίκτη που καλύπτει όλο το αριστερό άκρο (θέση πάντα ακριβοθώρητη στην ποδοσφαιρική πασαρέλα). Ηδη, άλλωστε, από το περασμένο καλοκαίρι είχαν υπάρξει οι σχετικές ενδείξεις, όταν η Κάλιαρι είχε χτυπήσει την πόρτα των πρωταθλητών ζητώντας τον Κίτσο.

Το ήδη όμως κολακευτικό της δυναμικής του ακραίου μεσοαμυντικού report από τον κόουτς Μαρτίνς (διόλου τυχαίο πως τον είχε συμπεριλάβει στην αποστολή του Ολυμπιακού στη φιλοξενία της Μάντσεστερ Σίτι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ), ενίσχυσε την έτσι κι αλλιώς διαχρονική απροθυμία του club να επιτρέπει σε ταλέντα του να φεύγουν χωρίς πρώτα να υπάρχει κατασταλαγμένη εκτίμηση προοπτικής.

Και αυτή, τουλάχιστον βάσει των όσων θεωρούσε ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν ξεκάθαρη: θα αναπτύσσονταν στο 100% με τον νεαρό να αξιοποιείται και να δουλεύει ως αριστερός μπακ και μόνο. Όχι εξτρέμ (και στις δύο άκρες, παρότι αριστεροπόδαρος), θέση στην οποία αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό Β’, αλλά και έφτασε ως εκεί κάνοντας όλον τον δρόμο από τις ακαδημίες του συλλόγου.

Και αποκρυσταλλώθηκε οριστικά μετά από εκείνο το παιχνίδι με την Γερμανία. Αμεση η αντίδραση των υπεύθυνων του Ολυμπιακού, κάλεσμα για επέκταση συμβολαίου (ως το 2024), με αποδοχές εστιασμένες στο κίνητρο, αλλά και παράλληλα απτή απόδειξη εμπιστοσύνης (π.χ. 3.000 ευρώ για κάθε συμμετοχή με την πρώτη ομάδα) και που αρμοδίως μεταφέρθηκε, μετατρέποντας με κάθε επισημότητα και σφραγίδα τον Κίτσο σε ένα από τα μεγαλύτερα projects των «ερυθρόλευκων», πλέον αποκλειστικά εστιασμένο σε ρόλο αριστερού μπακ.

Η σύγκριση με τον Τσιμίκα

Ρόλο και θέση που θα δούλευε πλέον σε καθημερινή βάση με την πρώτη ομάδα. Όχι ενίοτε, ή συχνά όπως συνέβαινε μέχρι την επέκταση του συμβολαίου του, αλλά μόνιμα, όπως συμβαίνει μετά την επιστροφή από τις διακοπές των γιορτών. Ρόλο και θέση που έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως τι προηγήθηκε και ανεξαρτήτως τι θα ακολουθήσει, προτιμάει και ο ίδιος ο διεθνής ακραίος.

Ρόλο και θέση θα δοκιμάζονταν πλέον σε παιχνίδια της πρώτης ομάδας. Ιδανική ευκαιρία αυτά του Κυπέλλου. Ένα ημίχρονο στη Λιβαδειά στον προηγούμενο γύρο, μισή ώρα την στο Αγρίνιο στο πρώτο ραντεβού των προημιτελικών με τον Παναιτωλικό, οι πρώτες του εμπειρίες. Μπορεί σε επίπεδο αποτελέσματος να συνδυάστηκαν με ήττες (κάτι που προκάλεσε και την σχετική καζούρα), αλλά ήταν η αρχή της σχετικής, εξελικτικής όπως ελπίζουν στον Ολυμπιακό, διαδικασίας.

Trust the process κοινώς. Η πρώτη ύλη, υπάρχει. Εύπλαστη, λόγω νεαρού ηλικίας και γεμάτη ταλέντο. Ταχύτητα, καλή τεχνική, νεύρο στο παιχνίδι, μεσοεπιθετικά εξαιρετική - δεδομένων των 18,5 χρόνων του - αντίληψη και ικανότητα τα εμφανή προτερήματα, τακτική και ανασταλτική συμπεριφορά οι τομείς που επιβάλλουν βελτίωσης, πέραν φυσικά της συνολικής διδαχής μιας καινούργιας θέσης, σε τελείως διαφορετικό, απολύτως επαγγελματικό – και όχι αναπτυξιακό, ακαδημιών – περιβάλλον.

Πέραν της πρώτης ύλης και η αποδοχή πλέον, καθολική. Και αν μη τι άλλο και λόγω θέσης, αυτή τη διαδικασία εξέλιξης την γνωρίζουν καλά και ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Ολυμπιακός. Ατοπες και παντελώς άκαιρες οι συγκρίσεις με τον Τσιμίκα. Μα όταν έχει γίνει μια φορά, με τον Πορτογάλο εν πολλοίς «υπεύθυνο», όταν σε επίπεδο work ethic τα κοινά των δύο περιπτώσεων πληθαίνουν και υπογραμμίζονται, τότε η απόφαση αντί για οποιαδήποτε επιλογή από το παζάρι το χρίσμα να δοθεί στον πιτσιρικά μοιάζει ήδη απόλυτα δικαιολογημένη.

Και, πολλαπλά, επικερδής…