Λυγερός με ύψος 1,76μ ο Μπαρέζι δεν αποτελούσε στο ξεκίνημα της καριέρα τους το αρχέτυπο του αμυντικού κολοσσού. Τοποθετούσε έξυπνα το σώμα του για να ανταγωνιστεί δυνατότερους αντιπάλους, αναδεικνύοντας τα σπάνια αμυντικά του χαρίσματα.

Το πιο αξιόλογο χαρακτηριστικό του ήταν η ασύγκριτη αμυντική του διαίσθηση. Χρησιμοποιούσε την ποδοσφαιρική του εξυπνάδα ώστε να αποτρέπει κινδύνους και να βάζει τις βάσεις για το ξεκίνημα των επιθετικών προσπαθειών των συμπαικτών του. Σε αντίθεση με το παρουσιαστικό του ήταν ένας αμυντικός γίγαντας.

Η Ίντερ στο δρόμο του

Ο Φράνκο Μπαρέζι ήταν γραφτό να αγωνιστεί στην Μίλαν. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής από την Μπρέσια απορρίφθηκε από την Ίντερ και αρνήθηκε να ακολουθήσει τα βήματα του μεγαλύτερου αδερφού του Τζουζέπε στους "νερατζούρι". Αντίθετα, δοκίμασε την τύχη του στην Μίλαν και δικαιώθηκε.

Η καριέρα του ουσιαστικά ξεκίνησε την σεζόν 1978-79 όταν αγωνίστηκε σε 30 ματς πρωταθλήματος, αναδεικνύοντας το ταλέντο του, παρότι ήταν μόλις 18 ετών. Η πρώτη του γεμάτη σεζόν συνέπεσε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Μίλαν. Επίσης, συνδυάστηκε με την αποχώρηση του Τζιάνι Ριβέρα, από τους αγωνιστικούς χώρους όχι μόνο ως πρωταθλητή αλλά και του παίκτη που κρατούσε το ρεκόρ συμμετοχών στη Μίλαν, πριν τον Φράνκο Μπαρέζι.

Στην μετά Ριβέρα εποχή η Μίλαν πέρασε στην αφάνεια. Αντίθετα, η καριέρα του Φράνκο Μπαρέζι άρχισε σταδιακά να παίρνει την ανιούσα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Έντσο Μπέαζορτ, αναγνώρισε το ταλέντο του και παρά τον υποβιβασμό της Μίλαν το 1980 τον κάλεσε στην εθνική για τα τελικά του Eυρωπαϊκού πρωταθλήματος την ίδια χρονιά. Δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς καθώς η βασική επιλογή του Μπεαζόρτ ήταν ο Γκαετάνο Σιρέα.

Η "μαθητεία" του συνεχίστηκε στο Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982. Οι "ατζούρι" κατέκτησαν το παγκόσμιο κύπελλο και ο Μπαρέζι χειροκροτούσε τον Πάολο Ρόσι, που διέπρεψε οδηγώντας την Ιταλία στην κατάκτηση του τροπαίου. Η ώρα του δεν είχε φθάσει ακόμα αλλά πλέον αποτελούσε μέλος της παγκόσμιας πρωταθλήτριας.

Υποβιβασμός και ανάκαμψη

Καθημερινά ο Μπαρέζι κέρδιζε τον κόσμο με τις εμφανίσεις και το ταλέντο του. Η σεζόν 1982-83 βρήκε την Μίλαν στην "Serie B" με πολλά οικονομικά προβλήματα. Παράλληλα, η άρνηση του Μπεαζόρτ να δώσει ευκαιρίες σε νέους παίκτες μείωσε τις πιθανότητες συμμετοχής του στην εθνική Ιταλίας. Οι εντάσεις στην σχέση του με τον Μπεαζόρτ τον άφησε εκτός Μουντιάλ το 1986.

Η Ιταλία δεν κατάφερε να διατηρήσει και να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Η παραίτηση του Μπεαζόρτ σε συνδυασμό με την αποχώρηση από τους αγωνιστικούς χώρους του Γκαετάνο Σιρέα, έδωσε στον Μπαρέζι τις ευκαιρίες που περίμενε. Επίσης, η αλλαγή στην ιδιοκτησία της Μίλαν το 1986 με την είσοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην ομάδα, άλλαξε την ιστορία της.

Ο Μπερλουσκόνι μεταμόρφωσε την Μίλαν. Αυτό το κατάφερε βασιζόμενος στην αμυντική γραμμή έχοντας τον Μπαρέζι κεντρικό αμυντικό, τον Μάουρο Τασότι δεξί μπακ, τον Πάολο Μαλντίνι αριστερό μπακ. Όταν σε αυτή προστέθηκε ο Κόστακούρτα, η άμυνα της Μίλαν πέρασε ως μία από τις πληρέστερες και καλύτερες που εμφανίστηκαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Η οξυδέρκεια του Μπερλουσκόνι να αναθέσει στον Αρίγκο Σάκι τα ηνία της ομάδας αποδείχτηκε προφητική. Ο Σάκι ως λάτρης του ολλανδικού στυλ ποδοσφαίρου με έμφαση στο πρέσινγκ και έλεγχο του αγώνα, έφερε στο Μιλάνο τους Φαν Μπάστεν, Ράικαρντ και Γκούλιτ, ολοκληρώνοντας το παζλ της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Ο τρόπος που προσπαθούσε να περάσει τις απόψεις του στους παίκτες ήταν αρκετά πειστικός. " Έπεισα τους Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν ότι πέντε οργανωμένοι παίκτες μπορούν να κερδίσουν δέκα ανοργάνωτους. Και τους το απέδειξα. Πήρα πέντε παίκτες: Τζιοβάνι Γκάλι τερματοφύλακα, Τασότι, Μαλντίνι, Κοστακούρτα και Μπαρέζι. Είχαν δέκα παίκτες: Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, Ράικαρντ, Βίρντις, Εβάνι, Αντσελότι, Κολόμπο, Ντοναντόνι, Λαντινότι και Μανάρι. Είχαν 15 λεπτά να σκοράρουν εναντίον των πέντε παικτών. Το κάναμε συνέχεια και δεν σκόραραν ποτέ. Ούτε μία".

Ο Σάκι ήταν ο σκηνοθέτης και οι παίκτες οι ηθοποιοί. Κεντρικό ρόλο σε αυτή την επιτυχία έπαιξε η παρουσία του Μπαρέζι. Ως αρχηγός οργάνωνε την άμυνα βασιζόμενος στην αμυντική του διαίσθηση να διαβάζει σωστά το παιχνίδι και οδήγησε την Μίλαν σε μία ανεπανάληπτη περίοδο επιτυχιών. Η κατάκτηση του σκουντέτο την σεζόν 1987-88 ήταν το δεύτερο πρωτάθλημα του Μπαρέζι και αποτέλεσε αμυντικό θρίαμβο της Μίλαν που δέχτηκε 14 γκολ χάνοντας μόλις δύο ματς. Ο τίτλος αποτέλεσε το εφαλτήριο για την κυριαρχία της στην Ευρώπη.

Η ευρωπαϊκή περιπέτεια

Η κατάκτηση του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1989 σημάδεψε την παρουσία της Μίλαν στην Ευρώπη. Με δέκα παίκτες απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι στον δεύτερο γύρο πήρε το εισιτήριο της πρόκρισης στα πέναλτι, με τον Μπαρέζι να ευστοχεί στο τελευταίο.

Ήταν μία αμφισβητούμενη πρόκριση, καθώς το ματς είχε διακοπεί μία ήμερα νωρίτερα λόγω ομίχλης στο 65' και ενώ η Μίλαν έχανε 1-0. Στα ημιτελικά διέσυρε την Ρεάλ με 5-0 στο Σαν Σίρο και στον τελικό της Βαρκελώνης εξολόθρευσε την Στεάουα Βουκουρεστίου με 4-0. Ήταν το αποκορύφωμα. Η Μίλαν με τον Μπαρέζι στην κορυφή της Ευρώπης.

Δώδεκα μήνες αργότερα οι "ροσονέρι" επανέλαβαν το κατόρθωμα τους διατηρώντας τα σκήπτρα στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Καμία ομάδα από τότε δεν έχει καταφέρει κάτι παρόμοιο. Με την αυτοκρατορική του παρουσία στην άμυνα η Μίλαν δέχτηκε μόλις τρία γκολ στην διοργάνωση

Η πορεία του στην εθνική, σε αντίθεση με τις μέρες δόξας που γνώρισε στην Μίλαν, του άφησε πικρή γεύση και σε ορισμένες περιπτώσεις λύπη και απογοήτευση. To 1990 σε ηλικία 30 ετών έπαιξε για πρώτη φορά σε παγκόσμιο κύπελλο. Είχε μόλις ολοκληρώσει μία πολύ καλή χρονιά γι' αυτόν. Τα πράγματα ξεκίνησαν καλά για την Ιταλία στο παγκόσμιο κύπελλο της χώρας του, σημειώνοντας επτά γκολ στα πρώτα πέντε παιχνίδια.

Το όνειρο της συμμετοχής του σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου έσβησε απέναντι στην Αργεντινή. Η Ιταλία ηττήθηκε στα πέναλτι. Ο Μπαρέζι ευστόχησε στο πρώτο αλλά δεν έφτανε. Οι Σερένα και Ντοναντόνι αστόχησαν και η ευκαιρία χάθηκε.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν η σειρά του να νιώσει την απογοήτευση ενός χαμένου πέναλτι σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου. Ο Σάκι είχε αφήσει την Μίλαν για να αναλάβει την εθνική ομάδα. Η Μίλαν κατακτούσε τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο. Το 1994 υπό τις οδηγίες του Φάμπιο Καπέλο η Μίλαν πήρε το τρίτο σερί σκουντέτο, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η μεγάλη ομάδα ξεκινάει από την άμυνα. Οι "ροσονέρι" σημείωσαν όλα κι' όλα 34 γκολ και δέχτηκαν 15.

Το χαμένο πέναλτι

Ο Μπαρέζι δεν αγωνίστηκε στον θρίαμβο της Μίλαν επί της Μπαρτσελόνα με 4-0 το 1994 στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών στην Αθήνα. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αλλά ακόμα μεγαλύτερη ήταν αυτή που ένιωσε στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου, λίγους μήνες αργότερα. " Για έναν παίκτη που χρειάζεται να θυμάται το σημαντικότερο παιχνίδι στην καριέρα του με τόσο τραγικό τρόπο, είναι λυπηρό", δήλωνε.

Είχε εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του στους ομίλους αν και τραυματίας. Ο Ρομάριο, που είχε ψηφιστεί ως ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά, θυμάται: " Η απόδοση του στον τελικό ήταν η πιο σκληρή και ανηλεή που αντιμετώπισα στην καριέρα μου".

Αποχώρησε από το "Pasadena Rose Bawl" με δάκρυα στα μάτια και το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος. Έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην κατάκτηση του σκουντέτο το 1996. Η αυλαία έπεσε την επόμενη χρονιά.

Η κληρονομιά που άφησε είναι δεδομένη. Οι αναμνήσεις ενός παίκτη με την φανέλα έξω από το σορτς, τις κάλτσες γύρω από τον αστράγαλο και με την παρουσία του να λάμπει στο Σαν Σίρο, μένουν αξέχαστες στους τιφόζι της Μίλαν. Άλλωστε, είναι ο καλύτερος Ιταλός παίκτης τον 20ο αιώνα. Είναι το νούμερο 6 της Μίλαν. Είναι ο Φράνκο Μπαρέζι!

Tρόπαια

3 Κύπελλα Πρωταθλητριών

2 Διηπειρωτικά

3 Σούπερ Καπ Eυρώπης

6 Πρωταθλήματα Ιταλίας

3 Σούπερ Καπ Ιταλίας

Ατομικές διακρίσεις

Καλύτερος παίκτης της Μίλαν τον 20ο αιώνα

Καλύτερος Ιταλός παίκτης τον 20ο αιώνα

Μία φορά δεύτερος καλύτερος παίκτης της Ευρώπης