Γιάννη Αντετοκούνμπο, δεν φαντάζεσαι τι περνάει ο Ανδρέας μου
Η δημοσιογράφος του Sport24 Radio 103,3, Σοφία Μανιάτη, με αφορμή την τοποθέτηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο για την ρατσιστική επίθεση που δέχθηκε ο αδερφός του, Θανάσης, γράφει για το τι βιώνει το δικό της παιδί, το οποίο έχει πατέρα από τη Νιγηρία και τυγχάνει ρατσιστικής αντιμετώπισης.
Ο Παντελής Βλαχόπουλος και ο Γιώργος Συρίγος στην εκπομπή τους "Είναι να γελάει κανείς" την Τετάρτη (15/11) στον Sport24 Radio 103,3 ασχολήθηκαν με την τοποθέτηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο για την ρατσιστική επίθεση που δέχθηκε ο αδερφός του, Θανάσης.
Σε ένα διάλειμμα της εκπομπής τους, λοιπόν, τους είπα ότι θα έπρεπε να έχουν καλεσμένο τον γιο μου για να τους πει τι περνάει κατά καιρούς. Συζητήσαμε λίγο και ο Παντελής Βλαχόπουλος με ρώτησε αν θέλω να γράψω κάτι σχετικά με το θέμα. Το σκέφτηκα και κατέληξα στο ότι το οφείλω στο παιδί μου.
Αν αυτό μπορεί να συμβεί στον Θανάση ο οποίος εκπροσωπεί με περηφάνια και με ένα συνεχές χαμόγελο την Εθνική Ελλάδας και τον Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάνε άλλοι έγχρωμοι στην Ελλάδα”, έγραψε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο γιος μου που είναι Έλληνας, γεννημένος στην Ελλάδα και λαμβάνει ελληνική παιδεία είναι μόλις 10 ετών και επειδή ο πατέρας του κατάγεται από τη Νιγηρία, ζει όσα δεν μπορεί να φανταστεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Πριν 2 μέρες μάλιστα, όταν ο Ανδρέας επέστρεψε από το σχολείο, μου είπε ότι ένας φίλος του θα κάνει πάρτι γενεθλίων, αλλά του είπε πως δεν μπορεί να τον καλέσει επειδή η μάνα του δεν θέλει τους ξένους και φοβάται το χρώμα του γιου μου! Εκείνη τη μέρα όμως εκτός από το ότι στενοχωρήθηκε πολύ, διαπίστωσε ότι έχει και τέσσερις καλούς φίλους που είπαν ότι ή θα πάνε όλοι ή κανένας. Όταν έκλαιγε στο σπίτι, μου είπε ότι δεν κλαίει για όσα είπε η μάνα του συμμαθητή του, αλλά επειδή η κοινωνία μας είναι έτσι.
Το παιδί μου έχει ακούσει πολλές φορές σχόλια για το χρώμα του δέρματος του, πως εξαιτίας αυτού είναι βλάκας. Έχει μείνει στο περιθώριο, επειδή συμμαθητές του έλεγαν ο ένας στον άλλον να μην κάτσουν δίπλα του και να πάνε να κάτσουν αλλού. Επειδή συναθλητές του δεν του έδιναν ούτε πάσα και τον κορόιδευαν.
Όταν κάποια στιγμή άγνωστοι είχαν σπάσει τα τζάμια του σπιτιού ενός προσφυγόπουλου προκειμένου να το εκφοβίσουν και να μην παρελάσει, ο γιος μου με είχε ρωτήσει αν θα κάνουν το ίδιο για να μην παρελάσει και αυτός. Ξέρει όμως ότι δεν έχει αυτός το πρόβλημα... Και πώς θα μπορούσε... Είναι μόλις 10 ετών. Προσπαθεί να κατανοήσει γιατί κάποιοι άνθρωποι φέρονται έτσι και να μην μπει σε αυτό τον φαύλο κύκλο μίσους ως αντίδραση σε όλα αυτά.
Ο ρατσισμός όμως δεν είναι μόνο φυλετικός. Υπάρχουν παιδάκια που τα κοροϊδεύουν επειδή είναι υπέρβαρα ή πολύ αδύνατα, φορούν γυαλιά, έχουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, για τη θρησκεία τους, για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, για την οικονομική τους κατάσταση. Πριν ανοίξει ο οποιοσδήποτε το στόμα του και πει ότι του κατέβει στο κεφάλι, να σκεφτεί ότι αύριο μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει ή να μειώσει τον ίδιο ή το παιδί του. Ότι εκτός από τους ενήλικες που ακούν κατά καιρούς διάφορα, υπάρχουν και μικρά παιδιά που οι ψυχούλες τους πληγώνονται. Δεν υπάρχουν άσπροι, μαύροι, ψηλοί, κοντοί, κτλ. Υπάρχουν άνθρωποι.
Πληθυσμοί παγκοσμίως μετατοπίζονται, είτε για οικονομικούς λόγους, είτε λόγω πολέμων, είτε λόγω ξηρασίας. Ας καταλάβουν όσοι έχουν αυτές τις αντιλήψεις, ότι το διαφορετικό δεν είναι απειλητικό. Ότι αύριο μπορεί οι ίδιοι να είναι ξένοι σε ξένο τόπο, όπως άλλωστε έχει συμβεί σε πολλούς Έλληνες. Ας σταματήσουν να μισούν και να μαθαίνουν και τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο. Ας μπούμε για λίγο στη θέση του άλλου. Ας γίνουμε όλοι λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
