Ο Γιάννης Νικοπολίδης, γιος του Αντώνη, φιλοξενήθηκε στην εκπομπή του Φώτη Σεργουλόπουλου στην ΕΡΤ "Πρωΐαν σε είδον την μεσημβρίαν" και μεταξύ μίλησε για το Euro 2004, υποστηρίζοντας ότι λόγω ηλικίας δεν έχει καθόλου αναμνήσεις.

Στη συνέχεια ο τερματοφύλακας της Λαμίας αναφέρθηκε στη νοοτροπία των οπαδών, που θεωρεί ότι πηγαίνουν στο γήπεδο για να εκτονωθούν, αλλά και τις αλλαγές στο ποδόσφαιρο.

"Με το ποδόσφαιρο ξεκίνησα να ασχολούμαι από πολύ μικρός. Ήμουν 5-6 χρονών όταν έπαιξα στην πρώτη ακαδημία. Όταν ο μπαμπάς μου ήταν στο Euro, εγώ ήμουν τεσσάρων χρονών. Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την περίοδο. Δεν έχω καμία ανάμνηση. Εγώ ήμουν στο χωριό στην Άρτα με τη γιαγιά, οι γονείς μου ήταν στην Πορτογαλία, αλλά δεν έχω κάποια ανάμνηση".

Έχω αναμνήσεις από το να σταματάνε τον μπαμπά μου στον δρόμο για αυτόγραφα, φωτογραφίες, βρισίδια, όλα. Το να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο και να τα "χώνει" στους αθλητές, καλώς ή κακώς είναι και ένας τρόπος εκτόνωσης. Στην Ελλάδα έτσι είναι το γήπεδο, πας να ρίξεις τη βρισιά σου και γυρνάς στο σπίτι ήρεμος.

Εγώ ως τερματοφύλακας τα ακούω όλα, αλλά κάνω πως δεν τα ακούω… Αν δώσεις λίγο τυράκι, γυρίσεις κοιτάξεις, πεις κάτι, αρχίζουν πιο δυνατά. Όσο τους αγνοείς, τόσο περισσότερο ηρεμούν.

Η μητέρα μου το παραδέχτηκε ότι μου φέρνει γκαντεμιά. Όποτε έχω αγώνα πλέον φεύγει από το σπίτι. Έχω φίλους που αλλάζουν θέση στο ημίχρονο, κλείνουν πόρτες με ενέργειες, με γούρια, με μάτια. Εγώ πρέπει να βάλω πρώτα την αριστερή και μετά την δεξιά κάλτσα.