Ο Ολυμπιακός γιόρτασε το βράδυ της Κυριακής (3/5) την κατάκτηση του 42ου πρωταθλήματος της ιστορίας του , με την φιέστα που πραγματοποιήθηκε στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Καλλονή .

Δύο ίδιες, αλλά με διαφορετική ερμηνεία, εικόνες που ξεχώρισαν, ήταν αυτές με τους Μπάλας Μέγκιερι και Νταβίδ Φουστέρ να ξεσπούν σε λυγμούς όταν ήρθε η σειρά τους να περπατήσουν στον ειδικά διαμορφωμένο διάδρομο μέχρι την εξέδρα που είχε στηθεί για την απονομή.

Προφανώς και η συγκινησιακή φόρτιση των δύο προέρχεται από τις τελευταίες εξελίξεις στην σχέση τους με τον Ολυμπιακό. Ο Μπάλας Μέγκιερι δεν θα συνεχίσει στο Λιμάνι, ο Νταβίδ Φουστέρ παραμένει μετέωρος. Και στην δεύτερη περίπτωση ενδεχομένως να χρειαστεί μια κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη για να αλλάξουν τα δεδομένα.

Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου

Ο Ούγγρος γκολκίπερ έφτασε στο Λιμάνι το καλοκαίρι του 2010, άγνωστος επί της ουσίας στο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό. Οι Πειραιώτες τον είχαν αγοράσει από την Φερεντσβάρος έναντι περίπου 250.000 ευρώ, κάνοντας μια επένδυση για το μέλλον στον άσσο.

Η πρώτη του σεζόν ήταν ουσιαστικά προσαρμογής, ωστόσο την αγωνιστική περίοδο 2011-12 είχε έρθει η ώρα του. Η απόκτηση του Φράνκο Κοστάνσο αποδείχθηκε... φιάσκο και ο Ερνέστο Βαλβέρδε ρίχνει τον Μέγκιερι στην μάχη στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Ντόρτμουντ (1/11/11). Ακολουθούν οι ευκαιρίες στο πρωτάθλημα και άλλα 4 παιχνίδια στην Ευρώπη (Μαρσέιγ, Άρσεναλ, Ρουμπίν Καζάν, Μέταλιστ Κχάρκιβ), όπου ο Ούγγρος ανταποκρίνεται ικανοποιητικά, έχοντας δεχθεί μόλις δύο γκολ.

Ωστόσο ο επαναληπτικός με την Μέταλιστ στο Φάληρο αποτελεί ουσιαστικά τον Δούρειο Ίππο για την θέση του Μπάλας κάτω από τα γκολπόστ. Αρχικά έπιασε πέναλτι στο 78ο λεπτό, ωστόσο η συνέχεια ήταν εφιαλτική, καθώς δεν αντέδρασε σωστά σε δύο φάσεις, δέχθηκε ισάριθμα τέρματα και ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε. Αυτή ήταν η αρχή του -αγωνιστικού- τέλους για τον Μέγκιερι, που κάθε χρόνο έπαιρνε όλο και λιγότερα ευκαιρίες. Μετά και την έλευση του Ρομπέρτο, έμοιαζε αδύνατον να διεκδικήσει θέση βασικού ο 25χρονος τερματοφύλακας.

Έχοντας φτάσει σε μια ηλικία κρίσιμη όσον αφορά το αγωνιστικό μέλλον του, ο Μέγκιερι κατάλαβε πως είχε δύο δρόμους να διαλέξει: ή θα συνέχιζε στον Ολυμπιακό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ή θα έπαιρνε το ρίσκο να ανοίξει τα φτερά του. Επέλεξε το δεύτερο. Δεν υπήρχε κανενός άλλου είδους πρόβλημα στις σχέσεις του με την ομάδα. Ωστόσο αντιλήφθηκε και ο ίδιος πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να του δώσει τις αγωνιστικές εγγυήσεις που ήθελε, εκείνος θα μπορούσε να αρκεστεί σε ένα ακόμη καλό συμβόλαιο (σχεδόν 400.000 ευρώ το χρόνο ήταν η αμοιβή του) αλλά δεν το έκανε. Δεν ήταν και ποτέ τέτοιος ο χαρακτήρας του. Δούλευε σαν σκύλος στις προπονήσεις, ήταν πάντα χαμογελαστός, ουδέποτε δημιούργησε προβλήματα, δέθηκε γενικότερα με τον σύλλογο και τους ανθρώπους του, φώναξε "παρών" όποτε του ζητήθηκε. Όμως είχε έρθει η ώρα να φύγει.

Και μόλις άκουσε το όνομα του από τα μεγάφωνα κατά την διάρκεια της φιέστας, αντιλήφθηκε πως αυτή ήταν η τελευταία φορά. Γι' αυτό και ξέσπασε σε λυγμούς. Ο Μέγκιερι πήρε συνειδητά μια απόφαση που πιστεύει πως είναι η καλύτερη για τον ίδιο, αλλά σίγουρα μέσα του ευχόταν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

Η... μίζα, που έγινε λατρεία

Διαφορετική είναι η περίπτωση του Νταβίδ Φουστέρ. Αυτός δεν έκλαιγε απλά με λυγμούς, έμοιαζε συντετριμμένος στην ιδέα του να μην συνεχίσει στον Ολυμπιακό. Ήταν συγκινημένος και για το φιλαράκι του, τον Μπάλας Μέγκιερι (οι δύο τους είχαν μείνει μόνο στον Ολυμπιακό από το πρώτο καλοκαίρι του Μαρινάκη στο τιμόνι της ΠΑΕ), αλλά και για το γεγονός πως ο κόσμος έδειξε ξανά την εκτίμηση που τρέφει στο πρόσωπο του, καθώς το όνομα του Ισπανού ήταν ίσως αυτό που ακούστηκε πιο καθαρά από οποιουδήποτε άλλου.

Αλλά μέχρι να φτάσει εδώ, ο στρατιώτης Νταβίδ πέρασε από χίλια κύματα και οτιδήποτε κέρδισε, το κέρδισε με το σπαθί του. "Ποιος είναι αυτός; Τι ήρθε να κάνει εδώ; Μίζα του Βαλβέρδε είναι, σίγουρα...". Κι όμως αυτή ήταν η αντιμετώπιση που είχε ο Λεβαντίνος μέσος όταν ανακοινώθηκε η απόκτηση του. Χωρίς ποτέ να του δώσουν την ευκαιρία, τον είχαν ήδη χαρακτηρίσει "μίζα".

Στην πρώτη του κιόλας σεζόν έστειλε τις δικές του απαντήσεις, σκοράροντας 14 φορές στην Super League. Χωρίς φανφάρες και κορδελίτσες. Αθόρυβα, με δουλειά και απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που έκανε. Με αδιαπραγμάτευτο σεβασμό στην φανέλα που φορούσε. Η αυταπάρνηση του απαράμιλλη. Ποτέ δεν εγκατέλειψε καμία μάχη. Και με το σπαθί του ο Ισπανός, που κατακρίθηκε από κόσμο και ΜΜΕ στην αρχή, έκανε τους πάντες να υποκλίνονται στην παρουσία του.

Ήρθαν και γκολ σπάνιας ομορφιάς, ήρθαν και γκολ εξαιρετικά κρίσιμα, ήρθαν γκολ που σημάδεψαν εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Μα πάνω απ' όλα ο Νταβίδ χάρισε στους φίλους του Ολυμπιακού κάτι που σπανίζει ολοένα και περισσότερο: να βλέπουν τον εαυτό τους στον αγωνιστικό χώρο . Έγινε ένας από αυτούς. Και το τελευταίο δεν χωράει καμία αμφιβολία.

Ο ρόλος του με το πέρασμα των χρόνων έγινε σύνθετος. Ανέλαβε πρωτοβουλίες εξίσου σημαντικές με το αγωνιστικό σκέλος, τουλάχιστον σε έναν σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός. Οι συμπαίκτες του τον σέβονται, είναι πολύτιμος για την εύρυθμη λειτουργία των αποδυτηρίων, "αγκαλιάζει" τους νεοφερμένους προσπαθώντας να τους βάλει στο κλίμα και να καταλάβουν τι σημαίνει Ολυμπιακός. Και βέβαια είναι πάντα εκεί στα δύσκολα. Για να παλέψει. Δεν θα νικήσει πάντα, αλλά θα δώσει μάχη μέχρις εσχάτων.

Στις επαφές που είχαν οι "ερυθρόλευκοι" με την πλευρά του ποδοσφαιριστή δεν έχει βρεθεί η χρυσή τομή μέχρι στιγμής, ώστε να υπάρξει συμφωνία για ανανέωση της συνεργασίας τους. Ο χρόνος κυλάει και πλέον όλα μοιάζουν ανοιχτά. Ο Φουστέρ ξέσπασε στην φιέστα γιατί δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του κάπου αλλού.

Μην γελιέστε, όχι απλά σαν παίκτης. Γενικότερα. Εξάλλου έχει εκφράσει την επιθυμία να παραμείνει στον Ολυμπιακό και μετά το τέλος της καριέρας του. Έχει ήδη δίπλωμα γυμναστή, θέλει να πάρει και προπονητή. Η οικογένεια του είναι ευτυχισμένη εδώ και δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να παραμείνει στην Ελλάδα.

Και ίσως οι Πειραιώτες θα πρέπει να σκεφτούν δύο και τρεις φορές την δική του περίπτωση. Χαρακτήρες τέτοιοι σπανίζουν και τον ρόλο του Φουστέρ δεν μπορούν ή δεν είναι διατεθειμένοι, να τον παίξουν πολλοί. Πάντα είναι απαραίτητο να υπάρχουν στο ρόστερ παίκτες όπως ο Νταβίδ. Και όπως είπαμε και στην αρχή, ένα νεύμα του Βαγγέλη Μαρινάκη μπορεί να δώσει happy end στην υπόθεση.