Γκούμας: "Eυχαριστώ τον κόσμο του ΠΑΟ"
"Ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή μου", δηλώνει ο Γιάννης Γκούμας, που σταματάει το ποδόσφαιρο με πίκρα
Ο πρώην αρχηγός του "τριφυλλιού" έδωσε συνέντευξη στη "SportDay", μιλώντας για τους λόγους της απόφασης του, ενώ θεωρεί ότι ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να πάρει το πρωτάθλημα και αυτός να το πανηγυρίσει σαν οπαδός.
Επίσης, αναφέρεται στην σχέση του με τον Τεν Κάτε, τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της καριέρας του.
Ακόμα μιλάει για τον αγώνα της Ριζούπολης με τον Ολυμπιακό, τι ήταν αυτό που δεν κατάφερε στην καριέρα του και δηλώνει ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή του.
Επειτα από 17 χρόνια καριέρας πέτυχες αυτά που ονειρευόσουν;
" Οταν ξεκίνησα 16 -17 χρόνων από το χωριό μου, είχα πολλά όνειρα, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ολοκλήρωνα την καριέρα μου σε μια μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, και θα ήμουν και αρχηγός. Δεν είμαι αχάριστος, πιστεύω ότι είχα μια αξιοζήλευτη καριέρα".
Σταματάς το ποδόσφαιρο με χαρά ή με πίκρα;
" Ανάμεικτα συναισθήματα. Πίκρα σίγουρα νιώθω, διότι δεν τελείωσα την καριέρα μου έτσι όπως έπρεπε και έτσι όπως μου άρμοζε. Θα είμαι ψεύτης αν πω ότι δεν μου έχει αφήσει πίκρα αυτό. Είχα προγραμματίσει να παίξω ένα χρόνο μπάλα ακόμα. Ηθελα στο τελευταίο ματς να ανταποδώσω το χειροκρότημα στον κόσμο, που μου συμπαραστάθηκε όλα αυτά τα χρόνια και στάθηκε δίπλα μου.
Αυτή την ευκαιρία δεν την είχα και γι' αυτό στενοχωριέμαι πιο πολύ. Με πίκραναν και με απογοήτευσαν κάποιοι, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Είναι μια μικρογραφία της ζωής, στην οποία δεν υπάρχει πάντα δικαιοσύνη. Χαρά νιώθω για το ότι έχω ελεύθερο χρόνο και θα ασχοληθώ με την οικογένειά μου και τον γιο μου, που δεν μπορούσα να είμαι κοντά του
".
Τι ήταν αυτό που ήθελες να πετύχεις και δεν το πραγματοποίησες;
" Είχα όνειρο να κατακτήσω έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον Παναθηναϊκό. Πολλές φορές φτάσαμε πολύ κοντά στο ΟΥΕΦΑ, που αποκλειστήκαμε από την Πόρτο, αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ με τον Αγιαξ. Τώρα ακούγεται και είναι απίθανο, αλλά ο Παναθηναϊκός σαφέστατα ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που είχε φτάσει πολύ κοντά στο να διεκδικήσει κάποιον ευρωπαϊκό τίτλο".
Ποιες ήταν οι καλύτερες και ποιες οι χειρότερες στιγμές σου;
" Χειρότερη στιγμή, στη Ριζούπολη. Χωρίς σκέψη. Με όλη την κατάσταση που επικρατούσε εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και την ήττα που υποστήκαμε και χάσαμε το πρωτάθλημα. Η καλύτερη στιγμή είναι η κατάκτηση του νταμπλ το 2004 και του Euro".
Εφτασες κάποια στιγμή να πεις ότι "σταματάω το ποδόσφαιρο";
" Σίγουρα έχω περάσει πολλές δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου. Ενας τραυματισμός, π.χ., όταν είχα σπάσει το πόδι μου το καλοκαίρι του 2001. Με τη Λάτσιο φοβήθηκα ότι δεν θα παίξω ξανά σε υψηλό επίπεδο ποδόσφαιρο. Εμεινα 3-4 μήνες εκτός, έκανα όλη μέρα θεραπεία και τελικά το πόδι έγινε πιο δυνατό από πριν".
Φέτος πώς βλέπεις την ομάδα;
" Φέτος η ομάδα έχει το καλύτερο υλικό απ' όλες τις ομάδες στην Ελλάδα. Είμαστε το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα, αλλά πρέπει να το δείξει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Πιστεύω ότι είναι κοντά στο να κόψει πρώτη το νήμα. Οι παίκτες που ήρθαν είναι εγνωσμένης αξίας και θα βοηθήσουν πολύ την ομάδα. Ομως πρέπει να φτιαχτεί ένα καλό σύνολο, διότι σε κάθε ματς δεν θα φτάνουν μόνο οι εξάρσεις.
Με το ρόστερ που έχουμε φέτος έχει υποχρέωση η ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα. Και στο Γιουρόπα Λιγκ μπορεί να φτάσει ψηλά. Εχει πολλές λύσεις. Πιστεύω ότι οφείλει να παίξει καλύτερη μπάλα η ομάδα με αυτό το υλικό. Πρέπει να ευχαριστιέται ο κόσμος που πηγαίνει στο γήπεδο
".
Η "παράγκα" υπήρχε. Το ένιωσες στο πετσί σου. Εφθασες στα όριά σου σε κάποιο ματς και τι πήγες να κάνεις;
" Παλιότερα η διαιτησία όντως ήταν εχθρική εναντίον του Παναθηναϊκού. Θυμάμαι έντονα το ματς με την Παναχαϊκή, που είχαμε χάσει 1-0. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η αντιμετώπιση σ' εκείνο το ματς. Ελεγα από μέσα μου πως ό,τι και να κάνουμε δεν πρόκειται να κερδίσουμε".
Πιστεύεις ότι δικαίως έχει πάρει ένα στα δεκατρία ο Παναθηναϊκός; Αν όχι, πόσα θα έπρεπε και ποιες χρονιές;
" Οχι. Δεν μπορώ να θυμάμαι χρονιές. Θα έπρεπε να πάρουμε άλλα 3-4 πρωταθλήματα. Δεν τα πήραμε γιατί... τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται".
Αν είχες πρόταση από τον Ολυμπιακό, θα πήγαινες;
" Οχι, ποτέ στον Ολυμπιακό. Επαγγελματίας είμαι, αλλά έχω συνδεθεί από πιτσιρίκι με τον Παναθηναϊκό. Τόσα χρόνια έπαιζα κόντρα στον Ολυμπιακό. Δεν μπορούσα καν να το σκεφθώ".
Τι σημαίνει για σένα ο Παναθηναϊκός;
" Είναι η ζωή μου. Ολα αυτά τα χρόνια μέχρι τώρα που έφθασα 34 χρόνων. Πέρασα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου στον ΠΑΟ".
Με το χερι στην καρδιά, νιώθεις πίκρα για τον Τεν Κάτε, που ουσιαστικά ζήτησε την απόμακρυνσή σου;
" Η πίκρα είναι το λιγότερο. Το θέμα δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό. Δικαίωμα του κάθε προπονητή είναι να μην του κάνει κάποιος παίκτης. Αυτό που με ενόχλησε πάρα πολύ είναι πως αφέθηκε να εννοηθεί ότι έφυγα από την ομάδα επειδή μιλούσα στους δημοσιογράφους. Επειδή ξέρω πολύ καλά τόσα χρόνια τι έκανα και τι δεν έκανα, νιώθω ότι αδικήθηκα κατάφωρα σε αυτόν τον τομέα και βγήκε η στάμπα σε μένα, που πάντα είχα στο μυαλό μου το καλό της ομάδας, την οποία πονάω και θα εξακολουθώ να την πονάω".
Θέλεις να πεις κάτι στον κόσμο του Παναθηναϊκού;
" Ενα "ευχαριστώ" για όλα όσα μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Οπως δήλωσα και πριν από λίγες ημέρες, αισθάνομαι ότι πλέον είμαι ένας από αυτούς. Ελπίζω ότι η ομάδα με την κατάκτηση των τίτλων θα μας κάνει χαρούμενους".
Σε αυτό το περιβόητο ματς της Ριζούπολης τι έγινε;
" Κατ' αρχάς το ματς εκείνο δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Πριν φθάσουμε στο γήπεδο, πετούσαν πέτρες στο πούλμαν. Το ίδιο συνέβη και όταν κατεβήκαμε μας πετούσαν πέτρες. Στα αποδυτήρια υπήρχαν "φουσκωτοί" παντού. Εσπασαν την πόρτα των αποδυτηρίων. Οταν βγήκαμε να δούμε τον αγωνιστικό χώρο, πάνω από τη φυσούνα οπαδοί κλοτσούσαν τους παίκτες στα κεφάλια. Ο Μπασινάς είχε αποκλειστεί στο κέντρο και για 20 λεπτά δεν μπορούσε να μπει μέσα και να αλλάξει.
Επικρατούσε τρομοκρατία. Οταν βγήκαμε για ζέσταμα, μας σημάδευαν με πιστόλια φωτοβολίδων και κατά τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα, όπως έγινε με τον Μπλιόνα στη Λάρισα. Υπήρχε ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Και οι ξένοι, ο Κόλκα, ο Χένρικσεν φοβόντουσαν και για τη ζωή τους. Βέβαια δεν θέλω να δικαιολογήσω την ήττα με 3-0. Στον αγωνιστικό χώρο ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Κάποιοι συμπαίκτες μου επηρεάστηκαν πάντως από την τρομοκρατία και δεν μπόρεσαν να αποδώσουν
".
Τότε σας είχαν κολλήσει την ταμπέλα του λούζερ…
" Ναι, ειδικά στους Ελληνες. Και από τότε, επειδή έλεγαν ότι οι Ελληνες είναι λούζερ, άρχισε η ομάδα να διαλύεται. Αδικα κατά τη γνώμη μου. Αν έμενε εκείνη η ομάδα για 5 χρόνια, θα πρωταγωνιστούσε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η μισή Εθνική ομάδα ήταν εκείνοι οι παίκτες".
Κάποια παιδιά από τότε επέστρεψαν. Ο Καραγκούνης, ο Φύσσας, τώρα ο Σεϊταρίδης. Πώς κρίνεις αυτές τις επιστροφές;
" Μόνο καλό είναι. Αυτοί οι παίκτες ξέρουν τι σημαίνει να φοράς τη φανέλα του Παναθηναϊκού, την ελληνική νοοτροπία. Ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται στα δύσκολα και είναι εκεί για να πάρουν από το χέρι την ομάδα και να την οδηγήσουν ψηλά. Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια στην ομάδα, ξέρουν τις καταστάσεις στο γήπεδο. Την ψυχολογία".
Επίσης, αναφέρεται στην σχέση του με τον Τεν Κάτε, τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της καριέρας του.
Ακόμα μιλάει για τον αγώνα της Ριζούπολης με τον Ολυμπιακό, τι ήταν αυτό που δεν κατάφερε στην καριέρα του και δηλώνει ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ζωή του.
Επειτα από 17 χρόνια καριέρας πέτυχες αυτά που ονειρευόσουν;
" Οταν ξεκίνησα 16 -17 χρόνων από το χωριό μου, είχα πολλά όνειρα, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα ολοκλήρωνα την καριέρα μου σε μια μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, και θα ήμουν και αρχηγός. Δεν είμαι αχάριστος, πιστεύω ότι είχα μια αξιοζήλευτη καριέρα".
Σταματάς το ποδόσφαιρο με χαρά ή με πίκρα;
" Ανάμεικτα συναισθήματα. Πίκρα σίγουρα νιώθω, διότι δεν τελείωσα την καριέρα μου έτσι όπως έπρεπε και έτσι όπως μου άρμοζε. Θα είμαι ψεύτης αν πω ότι δεν μου έχει αφήσει πίκρα αυτό. Είχα προγραμματίσει να παίξω ένα χρόνο μπάλα ακόμα. Ηθελα στο τελευταίο ματς να ανταποδώσω το χειροκρότημα στον κόσμο, που μου συμπαραστάθηκε όλα αυτά τα χρόνια και στάθηκε δίπλα μου.
Αυτή την ευκαιρία δεν την είχα και γι' αυτό στενοχωριέμαι πιο πολύ. Με πίκραναν και με απογοήτευσαν κάποιοι, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Είναι μια μικρογραφία της ζωής, στην οποία δεν υπάρχει πάντα δικαιοσύνη. Χαρά νιώθω για το ότι έχω ελεύθερο χρόνο και θα ασχοληθώ με την οικογένειά μου και τον γιο μου, που δεν μπορούσα να είμαι κοντά του
".
Τι ήταν αυτό που ήθελες να πετύχεις και δεν το πραγματοποίησες;
" Είχα όνειρο να κατακτήσω έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον Παναθηναϊκό. Πολλές φορές φτάσαμε πολύ κοντά στο ΟΥΕΦΑ, που αποκλειστήκαμε από την Πόρτο, αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ με τον Αγιαξ. Τώρα ακούγεται και είναι απίθανο, αλλά ο Παναθηναϊκός σαφέστατα ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που είχε φτάσει πολύ κοντά στο να διεκδικήσει κάποιον ευρωπαϊκό τίτλο".
Ποιες ήταν οι καλύτερες και ποιες οι χειρότερες στιγμές σου;
" Χειρότερη στιγμή, στη Ριζούπολη. Χωρίς σκέψη. Με όλη την κατάσταση που επικρατούσε εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και την ήττα που υποστήκαμε και χάσαμε το πρωτάθλημα. Η καλύτερη στιγμή είναι η κατάκτηση του νταμπλ το 2004 και του Euro".
Εφτασες κάποια στιγμή να πεις ότι "σταματάω το ποδόσφαιρο";
" Σίγουρα έχω περάσει πολλές δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου. Ενας τραυματισμός, π.χ., όταν είχα σπάσει το πόδι μου το καλοκαίρι του 2001. Με τη Λάτσιο φοβήθηκα ότι δεν θα παίξω ξανά σε υψηλό επίπεδο ποδόσφαιρο. Εμεινα 3-4 μήνες εκτός, έκανα όλη μέρα θεραπεία και τελικά το πόδι έγινε πιο δυνατό από πριν".
Φέτος πώς βλέπεις την ομάδα;
" Φέτος η ομάδα έχει το καλύτερο υλικό απ' όλες τις ομάδες στην Ελλάδα. Είμαστε το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα, αλλά πρέπει να το δείξει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Πιστεύω ότι είναι κοντά στο να κόψει πρώτη το νήμα. Οι παίκτες που ήρθαν είναι εγνωσμένης αξίας και θα βοηθήσουν πολύ την ομάδα. Ομως πρέπει να φτιαχτεί ένα καλό σύνολο, διότι σε κάθε ματς δεν θα φτάνουν μόνο οι εξάρσεις.
Με το ρόστερ που έχουμε φέτος έχει υποχρέωση η ομάδα να πάρει το πρωτάθλημα. Και στο Γιουρόπα Λιγκ μπορεί να φτάσει ψηλά. Εχει πολλές λύσεις. Πιστεύω ότι οφείλει να παίξει καλύτερη μπάλα η ομάδα με αυτό το υλικό. Πρέπει να ευχαριστιέται ο κόσμος που πηγαίνει στο γήπεδο
".
Η "παράγκα" υπήρχε. Το ένιωσες στο πετσί σου. Εφθασες στα όριά σου σε κάποιο ματς και τι πήγες να κάνεις;
" Παλιότερα η διαιτησία όντως ήταν εχθρική εναντίον του Παναθηναϊκού. Θυμάμαι έντονα το ματς με την Παναχαϊκή, που είχαμε χάσει 1-0. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η αντιμετώπιση σ' εκείνο το ματς. Ελεγα από μέσα μου πως ό,τι και να κάνουμε δεν πρόκειται να κερδίσουμε".
Πιστεύεις ότι δικαίως έχει πάρει ένα στα δεκατρία ο Παναθηναϊκός; Αν όχι, πόσα θα έπρεπε και ποιες χρονιές;
" Οχι. Δεν μπορώ να θυμάμαι χρονιές. Θα έπρεπε να πάρουμε άλλα 3-4 πρωταθλήματα. Δεν τα πήραμε γιατί... τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται".
Αν είχες πρόταση από τον Ολυμπιακό, θα πήγαινες;
" Οχι, ποτέ στον Ολυμπιακό. Επαγγελματίας είμαι, αλλά έχω συνδεθεί από πιτσιρίκι με τον Παναθηναϊκό. Τόσα χρόνια έπαιζα κόντρα στον Ολυμπιακό. Δεν μπορούσα καν να το σκεφθώ".
Τι σημαίνει για σένα ο Παναθηναϊκός;
" Είναι η ζωή μου. Ολα αυτά τα χρόνια μέχρι τώρα που έφθασα 34 χρόνων. Πέρασα τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου στον ΠΑΟ".
Με το χερι στην καρδιά, νιώθεις πίκρα για τον Τεν Κάτε, που ουσιαστικά ζήτησε την απόμακρυνσή σου;
" Η πίκρα είναι το λιγότερο. Το θέμα δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό. Δικαίωμα του κάθε προπονητή είναι να μην του κάνει κάποιος παίκτης. Αυτό που με ενόχλησε πάρα πολύ είναι πως αφέθηκε να εννοηθεί ότι έφυγα από την ομάδα επειδή μιλούσα στους δημοσιογράφους. Επειδή ξέρω πολύ καλά τόσα χρόνια τι έκανα και τι δεν έκανα, νιώθω ότι αδικήθηκα κατάφωρα σε αυτόν τον τομέα και βγήκε η στάμπα σε μένα, που πάντα είχα στο μυαλό μου το καλό της ομάδας, την οποία πονάω και θα εξακολουθώ να την πονάω".
Θέλεις να πεις κάτι στον κόσμο του Παναθηναϊκού;
" Ενα "ευχαριστώ" για όλα όσα μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Οπως δήλωσα και πριν από λίγες ημέρες, αισθάνομαι ότι πλέον είμαι ένας από αυτούς. Ελπίζω ότι η ομάδα με την κατάκτηση των τίτλων θα μας κάνει χαρούμενους".
Σε αυτό το περιβόητο ματς της Ριζούπολης τι έγινε;
" Κατ' αρχάς το ματς εκείνο δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Πριν φθάσουμε στο γήπεδο, πετούσαν πέτρες στο πούλμαν. Το ίδιο συνέβη και όταν κατεβήκαμε μας πετούσαν πέτρες. Στα αποδυτήρια υπήρχαν "φουσκωτοί" παντού. Εσπασαν την πόρτα των αποδυτηρίων. Οταν βγήκαμε να δούμε τον αγωνιστικό χώρο, πάνω από τη φυσούνα οπαδοί κλοτσούσαν τους παίκτες στα κεφάλια. Ο Μπασινάς είχε αποκλειστεί στο κέντρο και για 20 λεπτά δεν μπορούσε να μπει μέσα και να αλλάξει.
Επικρατούσε τρομοκρατία. Οταν βγήκαμε για ζέσταμα, μας σημάδευαν με πιστόλια φωτοβολίδων και κατά τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα, όπως έγινε με τον Μπλιόνα στη Λάρισα. Υπήρχε ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Και οι ξένοι, ο Κόλκα, ο Χένρικσεν φοβόντουσαν και για τη ζωή τους. Βέβαια δεν θέλω να δικαιολογήσω την ήττα με 3-0. Στον αγωνιστικό χώρο ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Κάποιοι συμπαίκτες μου επηρεάστηκαν πάντως από την τρομοκρατία και δεν μπόρεσαν να αποδώσουν
".
Τότε σας είχαν κολλήσει την ταμπέλα του λούζερ…
" Ναι, ειδικά στους Ελληνες. Και από τότε, επειδή έλεγαν ότι οι Ελληνες είναι λούζερ, άρχισε η ομάδα να διαλύεται. Αδικα κατά τη γνώμη μου. Αν έμενε εκείνη η ομάδα για 5 χρόνια, θα πρωταγωνιστούσε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η μισή Εθνική ομάδα ήταν εκείνοι οι παίκτες".
Κάποια παιδιά από τότε επέστρεψαν. Ο Καραγκούνης, ο Φύσσας, τώρα ο Σεϊταρίδης. Πώς κρίνεις αυτές τις επιστροφές;
" Μόνο καλό είναι. Αυτοί οι παίκτες ξέρουν τι σημαίνει να φοράς τη φανέλα του Παναθηναϊκού, την ελληνική νοοτροπία. Ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται στα δύσκολα και είναι εκεί για να πάρουν από το χέρι την ομάδα και να την οδηγήσουν ψηλά. Επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια στην ομάδα, ξέρουν τις καταστάσεις στο γήπεδο. Την ψυχολογία".