Τα χρόνια τα παλιά, όταν ο Χρήστος Αραβίδης ως πιτσιρικάς προσπαθούσε να βρει τον τρόπο για να τρυπώσει στο «Νίκος Γκούμας» και να παρακολουθήσει τα ινδάλματά του, οι σκέψεις ότι θα μπορούσε μία ημέρα να γίνει ένας από εκείνους ήταν ακόμα φευγαλέες. Και όχι τόσο ονειροπόλες. Δεν σκεφτόταν απαραίτητα να μεγαλουργεί ως παίκτης της ΑΕΚ, όσο το πόσο τυχεροί ήταν εκείνοι που φορούσαν τη φανέλα της. Ένα παιδικό όνειρο...

Μεγαλώνοντας, ο γαλουχημένος σε... κιτρινόμαυρες συναγωγές, Αραβίδης, έγινε εν τέλει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Την ευκαιρία όμως να ντυθεί στα χρώματα της αγαπημένης ομάδας του δεν την μύριζε ούτε από μακριά. Τα χρόνια περνούσαν, εκείνος έψαχνε τη βολή του και τη βρήκε τελικά σε μία άλλη γειτονιά προσφύγων, εκεί στη Νέα Σμύρνη. Στον Πανιώνιο.

Η δικαίωση των δύο

Αν και όλοι λίγο έως πολύ, όλοι γνώριζαν ότι αγαπάει την ΑΕΚ, ο επαγγελματισμός και η αφοσίωσή του στην ομάδα που του έδωσε για δεύτερη φορά την ευκαιρία να στήσει πάλι την καριέρα του (ύστερα από μία παραλίγο καταστροφική θητεία στο μαραζωμένο Άρη) δεν τον κατέστησαν απλώς αγαπητό αλλά και απαραίτητο!

Σε μία περίοδο έντονης πόλωσης ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων, ο ΑΕΚτζής Αραβίδης έγινε αρχηγός του Πανιωνίου και λατρεύτηκε από την εξέδρα του. Ουδέποτε έδωσε δικαίωμα σε κάποιον να τον αμφισβητήσει ή να αφήσει υπόνοιες για την ανιδιοτελή παρουσία του στους Κυανέρυθρους. Ήταν απλήρωτος αλλά και ήταν και πάντα πρώτος στο γήπεδο.

Ο «σκύλος», όπως τον αποκαλούν οι συμπαίκτες του, βρήκε τελικά τον τρόπο να φορέσει τα κιτρινόμαυρα, χάρη στην επιμονή του Νίκου Λυμπερόπουλου ο οποίος επέμενε ότι παίκτες με τέτοιο DNA χρειάζεται η ΑΕΚ. Διότι τέτοιοι θα την υπηρετήσουν και ως οπαδοί, πιστά, με πείσμα αλλά και το ήθος που απαιτείται.

Και ύστερα από ένα δύσκολο πρώτο εξάμηνο, ο Αραβίδης «σκίζει» τα δίχτυα όπως υπαγορεύει ο ένας και αυθεντικός ύμνος της ΑΕΚ, σκοράροντας ανελλιπώς. Και ως επίσης «original» οπαδός της Ένωσης, το πιο πρόσφατο το πανηγύρισε με τρόπο συμβολικό. Δείχνοντας το «21», χωρίς εξαλλοσύνες ή προκλητικές ενέργειες. Ναι αυτός ήταν ένας πανηγυρισμός που ονειρευόταν από παιδί...