Επανάληψη του σκηνικού, ένα μόνιμο και κουραστικό deja vu. Η ΑΕΚ βρίσκεται για ακόμα μία φορά μπροστά στον καθρέφτη, προσπαθώντας να βρει εξηγήσεις και μαζί απαντήσεις στα ερωτήματα της επόμενης ημέρας. Τι πρέπει να κάνει αλήθεια; Να προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή; Σε ''ξήλωμα'' στελεχών; Σε διαχωρισμό των παικτών που θα πρέπει να στηρίζεται από εδώ και στο εξής, βάζοντας όσους -θεωρεί ότι- δεν κάνουν στο περιθώριο;

Έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, η πιο εύκολη αντίδραση για τον οργανισμό θα είναι να στρέψει όλα τα βέλη του στο μέρος του προπονητή. Όχι ασφαλώς ότι ο Αργύρης Γιαννίκης είναι άμοιρος ευθυνών, αποδείχθηκε ανεπαρκής για τον πάγκο της ΑΕΚ και αυτό δεν αλλάζει πλέον, ακόμα κι αν του αναγνωριστεί ότι τον παρέσυρε η γενικότερη δυσλειτουργία του club.

Μια αλλαγή ίσως είναι απαιτητή, ενδεχομένως να βρεθεί ένας τρόπος διαφορετικής ποδοσφαιρικής προσέγγισης. Όμως ποιος σοβαρός τεχνικός, με βαρύ βιογραφικό και βαρβάτες δουλειές στο παρελθόν, μπορεί να αναλάβει τώρα την Ένωση με πραγματική επιθυμία, δίχως να είναι απλά ένας οπορτουνιστής που δεν έχει τίποτα να χάσει στην καριέρα του;

Είναι δεδομένο ότι η συζήτηση γύρω από τον Φερνάντο Σάντος και το ενδεχόμενο να προσεγγιστεί από την ΑΕΚ εφόσον η Πορτογαλία αποτύχει στα μπαράζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν είναι ούτε άτοπη, ούτε ανεδαφική. Είναι ωστόσο ακόμα μακρινή και περιτυλιγμένη με μπόλικα ''εάν κι εφόσον''.

Το είχαμε γράψει στο SPORT24 ότι έναν προπονητή τέτοιου μεγέθους και προσωπικότητας, βασικά τον ίδιο τον Πορτογάλο, θα ήθελε και θα μπορούσε να εμπιστευτεί ο Μελισσανίδης. Όμως μέχρι να φτάσουμε έως εκεί για να διαπιστώσουμε αν θα υπάρξει πρόσφορο έδαφος συνεργασίας, υπάρχει το μεσοδιάστημα. Το οποίο δύσκολα μπορεί να καλυφθεί με τον Γιαννίκη στον πάγκο.

Δυστυχώς, είναι πλέον μια δουλειά προς... αποφυγήν

''Ο πάγκος της ΑΕΚ είναι θρόνος'' είχε πει κάποτε ο Νίκος Κωστένογλου, ένας άνθρωπος που κάμποσες φορές κλήθηκε να παίξει το ρόλο του ''υπηρεσιακού'' μεσούσης της σεζόν. Ίσως να ίσχυε κάποτε, δεν είναι έτσι όμως πλέον. Αυτή την περίοδο, ακόμα και ο μόνιμα διαθέσιμος και εξίσου μόνιμα αποδιοπομπαίος τράγος (και εξιλαστήριο θύμα μαζί) Μανόλο Χιμένεθ, θα έβρισκε κάποια δικαιολογία για να αποφύγει αυτή τη δουλειά. Διότι είναι μια θέση δίχως προοπτική, στην οποία της εμπιστοσύνης δεν απολαμβάνει ούτε εκείνος που έχει προσφέρει, όπως εν προκειμένω ο Ισπανός.

Γιατί αλήθεια, τούτη την περίοδο ειδικά, να θέλει κάποιος να γίνει προπονητής στην ΑΕΚ, βλέποντας όλα έχουν προηγηθεί; Αναφέρομαι σε τεχνικούς με σοβαρό βιογραφικό και επιθυμία να ''χτίσουν'' κάτι δικό τους από την αρχή, όχι για να συμμαζέψει μια κατάσταση ως προσωρινός.

Τέτοιοι υπάρχουν εκατοντάδες, όμως ως είθισται, δεν θα έχουν και το απαιτούμενο επίπεδο. Μοιραία δημιουργείται το ερώτημα: ποια κίνηση μπορεί να γίνει τώρα, παραμονές του αγώνα με τον Ολυμπιακό που θα έχει μελλοντική προοπτική; Η απάντηση είναι εύκολη: καμία!