Η αφοσίωση, το Γιν και το Γιανγκ του Οζντόεφ στον πανηγυρισμό των δυο του γκολ
Δεν ήταν η κλασική καρδιά που σχημάτισε μετά το πρώτο γκολ του ο Μαγκομέντ Οζντόεφ ο μοναδικός πανηγυρισμός του στην επικράτηση του ΠΑΟΚ επί του Ατρόμητου. Και στα δυο του γκολ έκανε μια άλλη, ιδιαίτερη, χαρακτηριστική χειρονομία, με συμβολισμό που χάνεται στους αιώνες και έκδηλη επιρροή από τις λατρεμένες για τον Ρώσο μέσο του Δικεφάλου πολεμικές τέχνες.
Ξεχωριστό το βράδυ της Κυριακής (22/10) για τον Μαγκομέντ Οζντόεφ. Διπλά μιας και όχι μόνο σκόραρε για πρώτη φορά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, προσωποποιώντας έτσι την επικράτηση του Δικεφάλου κόντρα στον Ατρόμητο, αλλά και γιατί για πρώτη φορά στην καριέρα του πέτυχε δύο γκολ σε ένα παιχνίδι.
Τον πανηγυρισμό του στο πρώτο γκολ, ο Ρώσος μέσος τον εξήγησε. Μια καρδιά σχημάτισε, στην οικογένειά του απευθύνονταν, έχοντας στο πλευρό του την ώρα της διευκρίνισης και τον γιο του Τιμούρ. Πριν όμως από αυτόν, έκανε μια διαφορετική χειρονομία, την οποία και επανέλαβε αμέσως μετά και τη δεύτερη φορά που βρήκε δίχτυα.
Χειρονομία με αρχέγονες ρίζες
Η αριστερή παλάμη, με τα δάχτυλα ενωμένα, εφάπτεται της δεξιάς γροθιάς. Χειρονομία που αποτελεί τον παραδοσιακό χαιρετισμό του μαθητή προς τον δάσκαλο στη διδασκαλία του Κουνγκ Φου, αλλά οι ρίζες της είναι ακόμα πιο αρχέγονες, μιας και αποτελεί έναν αρχαίο κινεζικό τρόπο να υποδηλώσει αυτός που κάνει αυτή τη χειρονομία την αφοσίωσή του ή διάθεσή του σε κάποιον ανώτερο να τον υπηρετήσει.
Συμβολισμός που επεκτείνεται και με την χρήση των χεριών: το αριστερό χέρι (ανοιχτή παλάμη) ελέγχει το δεξί (γροθιά), κάτι που υποδηλώνει πως υπάρχει ο έλεγχος της δύναμης μέσω της πειθαρχίας και πως η δύναμη είναι ελεγχόμενη στην υπηρεσία της μάθησης καθώς το Γιν (η παλάμη) και το Γιανγκ (η γροθιά) έρχονται σε πλήρη ισορροπία, αρμονικά συνυπάρχοντας.
Συνηθίζεται και ανταμώνεται συχνά και στις μέρες μας στη φιλοσοφία διάφορων πολεμικών τεχνών. Πολεμικές τέχνες, δυναμικά σπορ που αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ζωής του 31χρονου μέσου.
Πρώτον, γονιδιακά. Η καταγωγή του είναι από την Ινγκουσετία, μια ιδιαίτερη περιοχή, στα νότια της Ρωσίας, η οποία κατοικείται αποκλειστικά από αυτόχθονες πληθυσμούς (Ίνγκους και Τσετσένους), το αθλητικό ενδιαφέρον των οποίων μονοπωλείται από λογιών λογιών πολεμικές τέχνες.
Και μπορεί ο ίδιος ο "Μάγκα" να γεννήθηκε στο Γκρόζνι, στη γειτονική της πατρίδας των παππούδων του Τσετσενία, όπου και αργότερα κατέφυγαν οι γονείς του, ωστόσο η αγάπη – σε βαθμό εμμονής – για τις διάφορες μορφές πάλης, πότισε και στις δικές του, αθλητικές πια, προτιμήσεις. Έχει παρακολουθήσει αναρίθμητους αγώνες, προτιμώντας από τα μικράτα του το μποξ και εσχάτως, το MMA.
"Λατρεύω το μποξ. Είναι τέχνη. Και το ΜΜΑ σε μια πιο σύγχρονη μορφή της, αφού συνδυάζει μάχη και πάλη. Είδα πολλές τέτοιες μεγαλώνοντας. Για μένα, ο κορυφαίος αρτίστας του μποξ είναι ο Ρόι Τζόουνς (σ.σ. παλαίμαχος Αμερικανός μποξέρ, πλέον στα 54 χρόνια).
Δεν πρόλαβα τον Άλι. Μόνο σε βίντεο είδα μερικούς αγώνες του. Ο Άλι δεν είναι αρτίστας, είναι το ίδιο το μποξ. Πέραν του Τζόουνς, παρακολουθούσα και τους αγώνες του Μέιγουεδερ, του Μάικ Τάισον, του Εβάντερ Χόλιφιλντ, του Λένοξ Λιούις, του Αρτούρο Γκάτι", μια χαρακτηριστική αναφορά σε live συνέντευξη του Οζντόεφ κατά τη διάρκεια του αρχικού ξεσπάσματος του covid πριν τρεισήμισι χρόνια, ενόσω αγωνίζονταν στη Ζενίτ.
Έτσι, εξηγείται συνεπώς η προέλευση της χτεσινής πανηγυρικής χειρονομίας του – για τη σημασία και τη μετάφρασή της σε τρέχοντες όρους και συνθήκες, ο ίδιος προφανώς μπορεί να δώσει τις απαντήσεις αποδίδοντας και τους ανάλογους ρόλους -, παράλληλα όμως και ο μέσος του ΠΑΟΚ έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει (έστω και όχι τόσο σαφώς) πως παρότι δεν το διαφημίζει, η γνώση του δεν περιορίζεται μόνο σε τέτοιου είδους συμβολισμούς:
"Δεν παίζω μποξ, όχι, αλλά αν χρειαστεί, ξέρω πως να πυγμαχήσω".
