Η ανδαλουσιάνικη πρόκληση
Το SPORT 24 σας ξεναγεί στη Σεβίλλη και το ''κολασμένο'' Σάντσεθ Πιθχουάν. Ο ''μπέτικο'' Φερέρ και η παράδοση του Ριβάλντο
Η πρώτη εικόνα από το γήπεδο που δεσπόζει στην μεγαλοαστική συνοικία του Νερβιόν, είναι ο εντυπωσιακός ζωγραφισμένος θυρεός της ομάδας που έχει ύψος 15 μέτρα και είναι μοναδικός στο είδος του σε όλη την Ισπανία.
Η Σεβίγια θεωρείται η ομάδα των αστικών και μεγαλοαστικών στρωμάτων της πόλης σε αντίθεση με την μισητή συμπολίτισσα και αιώνια αντίπαλο Μπέτις που αντιπροσωπεύει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Ιδρύθηκε το 1905 και το επίσημο όνομά της είναι « Sevilla Futbol Club SAD». Το γήπεδο έχει 45.000 θέσεις, χτίστηκε το 1958 και θεωρείται από τις πιο καυτές έδρες της χώρας. Το βόρειο πέταλο στεγάζει τους φανατικούς φίλους της Σεβίγια, οι οποίοι είναι γνωστοί και ως « Μπίρις» προς τιμήν ενός πρώην Αφρικανού παίκτη της ομάδας, του Μομόντο Νίτζε, τον οποίο οι φίλαθλοι φώναζαν χαϊδευτικά Μπίρι Μπίρι. Η μέση προσέλευση την περσινή χρονιά ανήλθε στους 39.615 θεατές, δηλαδή στο 87%.
Το ποδόσφαιρο στην Ισπανία είναι γιορτή. Μέσα στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» είναι όμως κάτι περισσότερο: μια πραγματική φιέστα. Πρέπει να καθίσεις στις κερκίδες του γηπέδου για να νιώσεις αυτό το συναίσθημα. Φλασκιά με κρασί, αναμμένα πούρα, τεράστια «μποκαδίγιος» (σάντουιτς), αυτοσχέδια στιχάκια πάνω σε μοτίβα φλαμένκο, άντρες ντυμένοι με την φορεσιά της Κόρδοβα (η στολή των ταυρομάχων), γυναίκες με την παραδοσιακή ενδυμασία των Τσιγγάνων, μεγάλες βεντάλιες και ένα διαρκές «παλμέο» και «τακονέο» (παλαμάκια με χέρια και πόδια στον ρυθμό του φλαμένκο) από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Το γήπεδο γεμίζει δυο ώρες πριν τον αγώνα. Οι «νότιοι» στο ένα πέταλο χαιρετάνε τους «βόρειους» στο άλλο. «Hola Fondo Norte!» φωνάζουν οι μεν, «Hola Fondo Sur!» απαντούν οι δε. Και όταν οι «ροχιμπλάνκος» μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, η μυριόστομη κραυγή «Sevilla Futbol Club – Sevilla Futbol Club» με τη χαρακτηριστική προφορά του Νότου δονεί όλο το στάδιο.
Οι ιστορικές φιγούρες
Μπαίνοντας κανείς στα γραφεία τής «Σεβίγια Φούτμπολ Κλούμπ» αντικρίζει στον ένα τοίχο μια τεράστια αεροφωτογραφία του γηπέδου «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Στην άλλη μεριά υπάρχει μια σειρά από φωτογραφίες των σπουδαιότερων παικτών που έχουν περάσει από το σύλλογο της Ανδαλουσίας. Δεσπόζει βέβαια ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα, πλαισιωμένος από άλλες μεγάλες δόξες όπως ο Ντάβορ Σούκερ, ο Ιβάν Σαμοράνο, ο Ντανιέλ Μπερτόνι, ο Ρινάτ Ντασάεφ, ο Μπίρι Μπίρι, ο Άντον Πόλστερ, ο Βασίλης Τσιάρτας και άλλοι.
Η Σεβίγια είναι μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Κάτοχος των δυο τελευταίων κυπέλλων ΟΥΕΦΑ και του περσινού Κυπέλλου Ισπανίας, μοιραία έχει στρέψει πάνω της τα βλέμματα των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Οι Ανδαλουσιάνοι προκρίθηκαν φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο Champions League και οι φιλοδοξίες τους ξεπερνούν κατά πολύ την πρόκριση στους ομίλους, πράγμα που θα κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο της ΑΕΚ.
Το ρεκόρ των Ελλήνων
Πηγαίνοντας έντεκα χρόνια πίσω – στην περίοδο 1996/1997 - θα διαπιστώσουμε ότι η Σεβίγια κατέχει και ένα ρεκόρ, το οποίο έχει άμεση σχέση με την Ελλάδα. Είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός σύλλογος που ενέταξε δυο Έλληνες παίκτες στο δυναμικό του. Αυτό συνέβη τον Ιούλιο του 1996, όταν ο Βασίλης Τσιάρτας και ο Πέτρος Μαρινάκης υπέγραψαν συμβόλαιο στους Ανδαλουσιάνους.
Και οι δυο Έλληνες βρέθηκαν στη Σεβίλλη σε πολύ δύσκολες εποχές για το σύλλογο. Ο Μαρινάκης έμεινε εκεί μόνο έξι μήνες, αλλά ο Τσιάρτας πραγματικά στέριωσε και ξεδίπλωσε την ποδοσφαιρική του μαγεία στα ισπανικά γήπεδα. Αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια και υπήρξε αρχηγός της Σεβίγια και σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της, οι οποίοι τον λάτρεψαν. Ο Τσιάρτας είχε 142 συμμετοχές με την άσπρη – κόκκινη φανέλα και σημείωσε 45 τέρματα.
Την περίοδο 2002-03 ένας τρίτος Έλληνας πέρασε από το Νερβιόν, ο Νίκος Μαχλάς, ο οποίος έπαιξε 14 παιχνίδια με τη φανέλα της Σεβίγια σημειώνοντας 2 γκολ.
Ένας Αιγινήτης στον πάγκο της Σεβίγια
Αυτό όμως που ελάχιστοι γνωρίζουν, είναι πως οι «σεβιγίστας» λατρεύουν ακόμα έναν Έλληνα, τον οποίο μάλιστα έχουν ανακηρύξει και προστάτη του συλλόγου. Πρόκειται για τον Άγιο Νεκτάριο, η εικόνα του οποίου καταλαμβάνει πάντοτε το δεξί ακραίο κάθισμα του πάγκου των γηπεδούχων και βρίσκεται σε όλα σχεδόν τα πορτοφόλια των θρησκόληπτων Σεβιλιάνων οπαδών της ομάδας.
Η ιστορία αυτή άρχισε το 1990, όταν η Σεβίγια αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πριν το παιχνίδι και ενώ η αποστολή έκανε βόλτες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μερικοί παίκτες μπήκαν σε ένα κατάστημα με σουβενίρ και σε ένα ράφι είδαν μια εικόνα του Άγιου Νεκτάριου. Αντικρίζοντας για πρώτη φορά αγιογραφία, άρχισαν να κάνουν χαβαλέ κάνοντας σχόλια για τα μούσια του Αγίου. Γυρνώντας στην Ισπανία, τα ανάποδα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο και κάποιοι θυμήθηκαν το περιστατικό με την εικόνα και μίλησαν για την κατάρα που είχε ρίξει ο Άγιος στην ομάδα!!!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1995, όταν ξαναήρθε η Σεβίγια στην Ελλάδα, αυτή τη φορά για να παίξει με τον Ολυμπιακό στο ΟΥΕΦΑ, οι διοικούντες που συνόδευαν την ομάδα πήγαν στην Πλάκα, έψαξαν, βρήκαν και αγόρασαν εικόνες του Αγίου Νεκτάριου. Τις πήραν μαζί τους στην Ισπανία και τις τοποθέτησαν στα γραφεία και στον πάγκο του γηπέδου. Τύπωσαν καρτούλες με τον Άγιο, τις μοίρασαν στους οπαδούς και έτσι το ελληνικό δαιμόνιο, έστω και με ιερή μορφή, έκανε πάλι το... θαύμα του. Μια από τις γλαφυρότερες εικόνες που θυμάμαι στη διάρκεια της παραμονής μου στη Σεβίλλη, ήταν η εικόνα του Άγιου Νεκτάριου στον πάγκο της Σεβίγια και ακριβώς δίπλα της ο Καμάτσο να κατεβάζει τα καντήλια της ζωής του, βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Ευτυχώς, ο άγιος δεν ήξερε ισπανικά...
Τίτλοι
Η Σεβίγια έχει κατακτήσει 1 πρωτάθλημα (1946) και 4 κύπελλα Ισπανίας (1935, 1939, 1948 και 2007). Επίσης έχει στο παλμαρέ της τα δυο συνεχόμενα κύπελλα ΟΥΕΦΑ (2006 και 2007) και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2006).
H παγκόσμια στατιστική υπηρεσία της ΦΙΦΑ την ανακήρυξε ως την καλύτερη ομάδα του κόσμου για το 2006.
Προπολεμικά, πριν αρχίσει το ενιαίο ισπανικό πρωτάθλημα, η Σεβίγια κέρδισε 17 φορές τον τίτλο στην Ανδαλουσία και άλλες δυο στην πόλη της Σεβίλλης.
Μπέτις – Η μισητή αντίπαλος
Το 1907, μετά από διαφωνία στο διοικητικό συμβούλιο της ομάδας, μερικά μέλη αποχώρησαν και ίδρυσαν την Ρεάλ Μπέτις Μπαλομπιέ, το αντίπαλο δέος της πόλης. Πέρασαν άλλα οχτώ χρόνια για να φτάσουμε στο πρώτο τοπικό ντέρμπι. Στις 8 Οκτωβρίου του 1915 η Σεβίγια νίκησε τη Μπέτις 4-3, ανοίγοντας έτσι τον κατάλογο σε ένα από τα πιο φανατισμένα ντέρμπι στην Ισπανία.
Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 77 τέτοια παιχνίδια στο ισπανικό πρωτάθλημα και η Σεβίγια προηγείται με 35 νίκες έναντι 26 της Μπέτις, ενώ 16 έχουν λήξει ισόπαλα. Στην τελευταία αναμέτρηση των δυο ομάδων (για τα προημιτελικά του Κυπέλλου), τον περασμένο Φεβρουάριο, το παιχνίδι διακόπηκε επειδή οι «φίλαθλοι» της Μπέτις εκσφενδόνισαν ένα μπουκάλι στο κεφάλι του προπονητή της Σεβίγια, Χουάντε Ράμος, στέλνοντάς τον κατευθείαν στο νοσοκομείο.
Είναι άλλωστε οι οπαδοί της Μπέτις αυτοί που έχουν βγάλει το παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστοί οι «σεβιγίστας» σε όλη την Ισπανία. Ένα παρατσούκλι τελείως υποτιμητικό που όμως έχει και μεγάλη δόση χαβαλέ. «Παλανγκάνα» ονομάζουν στην τοπική διάλεκτο της Ανδαλουσίας τα δοχεία μέσα στα οποία κάνουν ...κακουλινάκια τους τα μικρά παιδάκια, τα γνωστά σε εμάς ως γιο γιο. Και όπως καταλάβατε, «Παλανγκάνας» είναι ο τίτλος... τιμής που χρησιμοποιούν οι «Μπέτικος», αλλά πλέον και όλοι οι υπόλοιποι Ισπανοί για να κάνουν καζούρα στην ομάδα και τους φιλάθλους της Σεβίγια.
Λορένθο Σέρα Φερέρ – Ορκισμένος εχθρός
Ο προπονητής της ΑΕΚ είναι «μπέτικο» μέχρι το κόκαλο και η κλήρωση της ομάδας του με τη Σεβίγια έχει κυριολεκτικά ξεσηκώσει την πόλη. Οι φίλοι του «δικέφαλου» που θα ταξιδέψουν στη Σεβίλλη στις 15 του μήνα δε θα πιστεύουν στα μάτια τους από τις εκδηλώσεις λατρείας των φιλάθλων της Μπέτις προς την ομάδα τους και πάνω από όλα προς τον Σέρα Φερέρ.
Αν για κάτι θα είναι προετοιμασμένος ο ντον Λορένθο, αυτό είναι το κολασμένο κλίμα που θα συναντήσει στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Μην ξεχνάμε πως δυο χρόνια πριν, μέσα στο γήπεδο της Σεβίγια και αμέσως μετά τη λήξη του τοπικού ντέρμπι, ο γενικός διευθυντής της Σεβίγια τον πρόσβαλλε λεκτικά και ο Φερέρ τον πήγε μέχρι τη φυσούνα πυξ λαξ, αρνούμενος μάλιστα την επόμενη μέρα να ζητήσει συγνώμη.
Οι αριθμοί πάντως δίνουν τη σχεδόν απόλυτη ισορροπία. Ο τεχνικός της ΑΕΚ έχει αντιμετωπίσει τη Σεβίγια συνολικά 19 φορές (στους πάγκους της Μαγιόρκα, της Μπέτις και της Μπαρτσελόνα) και μετράει 7 νίκες, 5 ισοπαλίες και 7 ήττες με 20 γκολ υπέρ και 21 κατά.
Ο Ριβάλντο και τα τσαλιμάκια του
Και ο Ριβάλντο όμως, το νέο μεγάλο αστέρι της ΑΕΚ, έχει δημιουργήσει μια πολύ καλή παράδοση με τους Ανδαλουσιάνους, αφού τους έχει αντιμετωπίσει 6 συνολικά φορές (δυο με την Ντέπορ και τέσσερις με την Μπαρτσελόνα), έχοντας πέντε νίκες και μόλις μια ήττα, ενώ έχει σκοράρει και τρεις φορές.
Την πρώτη του χρονιά μάλιστα στην Ισπανία (1996-97), αντιμετωπίζοντας τη Σεβίγια στο «Ριαθόρ» με τη φανέλα της Ντεπορτίβο, πέτυχε δυο τέρματα και στο τελευταίο τέταρτο αυτός και η ομάδα του το ρίξανε στα τακουνάκια και τις ζωγραφιές με τέτοιο προκλητικό τρόπο, που ο τερματοφύλακας των Ανδαλουσιανών, Ουνθούε, επιτέθηκε στον Βραζιλιάνο άσο χτυπώντας τον (!)με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί γενική σύρραξη μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η πρόκληση
Η περίπτωση της Σεβίγια είναι πολύ διδακτική για τις ελληνικές ομάδες, κυρίως δε για εκείνες που κάθε καλοκαίρι φουσκώνουν τα μυαλά των φιλάθλων τους με τα ευρωπαϊκά όνειρα, τα οποία συνήθως δύο μήνες μετά μετατρέπονται σε εφιάλτες. Ένας σύλλογος ιστορικός μεν, αλλά οπωσδήποτε με λιγότερους πόρους από τα μεγαθήρια της Πριμέρα Ντιβισιόν, κατάφερε με καλή διαχείριση και σωστό προγραμματισμό να αναρριχηθεί μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι την τελευταία δεκαετία η Σεβίγια πέρασε τρία χρόνια στη Β’ Εθνική, γεγονός που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στη σημερινή της θέση.
Η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα πραγματικό «βουνό» να ανέβει. Η κληρωτίδα στάθηκε σκληρή με τον «δικέφαλο», αλλά αν υπάρχει ένας άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο που ξέρει να ξεκλειδώσει τα μυστικά της Σεβίγια και να κλειδώσει τα ατού της, αυτός είναι ο Λορένθο Σέρα Φερέρ. Ας ελπίσουμε να τα καταφέρει.
Η Σεβίγια θεωρείται η ομάδα των αστικών και μεγαλοαστικών στρωμάτων της πόλης σε αντίθεση με την μισητή συμπολίτισσα και αιώνια αντίπαλο Μπέτις που αντιπροσωπεύει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Ιδρύθηκε το 1905 και το επίσημο όνομά της είναι « Sevilla Futbol Club SAD». Το γήπεδο έχει 45.000 θέσεις, χτίστηκε το 1958 και θεωρείται από τις πιο καυτές έδρες της χώρας. Το βόρειο πέταλο στεγάζει τους φανατικούς φίλους της Σεβίγια, οι οποίοι είναι γνωστοί και ως « Μπίρις» προς τιμήν ενός πρώην Αφρικανού παίκτη της ομάδας, του Μομόντο Νίτζε, τον οποίο οι φίλαθλοι φώναζαν χαϊδευτικά Μπίρι Μπίρι. Η μέση προσέλευση την περσινή χρονιά ανήλθε στους 39.615 θεατές, δηλαδή στο 87%.
Το ποδόσφαιρο στην Ισπανία είναι γιορτή. Μέσα στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» είναι όμως κάτι περισσότερο: μια πραγματική φιέστα. Πρέπει να καθίσεις στις κερκίδες του γηπέδου για να νιώσεις αυτό το συναίσθημα. Φλασκιά με κρασί, αναμμένα πούρα, τεράστια «μποκαδίγιος» (σάντουιτς), αυτοσχέδια στιχάκια πάνω σε μοτίβα φλαμένκο, άντρες ντυμένοι με την φορεσιά της Κόρδοβα (η στολή των ταυρομάχων), γυναίκες με την παραδοσιακή ενδυμασία των Τσιγγάνων, μεγάλες βεντάλιες και ένα διαρκές «παλμέο» και «τακονέο» (παλαμάκια με χέρια και πόδια στον ρυθμό του φλαμένκο) από την αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Το γήπεδο γεμίζει δυο ώρες πριν τον αγώνα. Οι «νότιοι» στο ένα πέταλο χαιρετάνε τους «βόρειους» στο άλλο. «Hola Fondo Norte!» φωνάζουν οι μεν, «Hola Fondo Sur!» απαντούν οι δε. Και όταν οι «ροχιμπλάνκος» μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, η μυριόστομη κραυγή «Sevilla Futbol Club – Sevilla Futbol Club» με τη χαρακτηριστική προφορά του Νότου δονεί όλο το στάδιο.
Οι ιστορικές φιγούρες
Μπαίνοντας κανείς στα γραφεία τής «Σεβίγια Φούτμπολ Κλούμπ» αντικρίζει στον ένα τοίχο μια τεράστια αεροφωτογραφία του γηπέδου «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Στην άλλη μεριά υπάρχει μια σειρά από φωτογραφίες των σπουδαιότερων παικτών που έχουν περάσει από το σύλλογο της Ανδαλουσίας. Δεσπόζει βέβαια ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα, πλαισιωμένος από άλλες μεγάλες δόξες όπως ο Ντάβορ Σούκερ, ο Ιβάν Σαμοράνο, ο Ντανιέλ Μπερτόνι, ο Ρινάτ Ντασάεφ, ο Μπίρι Μπίρι, ο Άντον Πόλστερ, ο Βασίλης Τσιάρτας και άλλοι.
Η Σεβίγια είναι μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Κάτοχος των δυο τελευταίων κυπέλλων ΟΥΕΦΑ και του περσινού Κυπέλλου Ισπανίας, μοιραία έχει στρέψει πάνω της τα βλέμματα των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων. Οι Ανδαλουσιάνοι προκρίθηκαν φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο Champions League και οι φιλοδοξίες τους ξεπερνούν κατά πολύ την πρόκριση στους ομίλους, πράγμα που θα κάνει ακόμα πιο δύσκολο το έργο της ΑΕΚ.
Το ρεκόρ των Ελλήνων
Πηγαίνοντας έντεκα χρόνια πίσω – στην περίοδο 1996/1997 - θα διαπιστώσουμε ότι η Σεβίγια κατέχει και ένα ρεκόρ, το οποίο έχει άμεση σχέση με την Ελλάδα. Είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός σύλλογος που ενέταξε δυο Έλληνες παίκτες στο δυναμικό του. Αυτό συνέβη τον Ιούλιο του 1996, όταν ο Βασίλης Τσιάρτας και ο Πέτρος Μαρινάκης υπέγραψαν συμβόλαιο στους Ανδαλουσιάνους.
Και οι δυο Έλληνες βρέθηκαν στη Σεβίλλη σε πολύ δύσκολες εποχές για το σύλλογο. Ο Μαρινάκης έμεινε εκεί μόνο έξι μήνες, αλλά ο Τσιάρτας πραγματικά στέριωσε και ξεδίπλωσε την ποδοσφαιρική του μαγεία στα ισπανικά γήπεδα. Αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια και υπήρξε αρχηγός της Σεβίγια και σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της, οι οποίοι τον λάτρεψαν. Ο Τσιάρτας είχε 142 συμμετοχές με την άσπρη – κόκκινη φανέλα και σημείωσε 45 τέρματα.
Την περίοδο 2002-03 ένας τρίτος Έλληνας πέρασε από το Νερβιόν, ο Νίκος Μαχλάς, ο οποίος έπαιξε 14 παιχνίδια με τη φανέλα της Σεβίγια σημειώνοντας 2 γκολ.
Ένας Αιγινήτης στον πάγκο της Σεβίγια
Αυτό όμως που ελάχιστοι γνωρίζουν, είναι πως οι «σεβιγίστας» λατρεύουν ακόμα έναν Έλληνα, τον οποίο μάλιστα έχουν ανακηρύξει και προστάτη του συλλόγου. Πρόκειται για τον Άγιο Νεκτάριο, η εικόνα του οποίου καταλαμβάνει πάντοτε το δεξί ακραίο κάθισμα του πάγκου των γηπεδούχων και βρίσκεται σε όλα σχεδόν τα πορτοφόλια των θρησκόληπτων Σεβιλιάνων οπαδών της ομάδας.
Η ιστορία αυτή άρχισε το 1990, όταν η Σεβίγια αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Πριν το παιχνίδι και ενώ η αποστολή έκανε βόλτες στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μερικοί παίκτες μπήκαν σε ένα κατάστημα με σουβενίρ και σε ένα ράφι είδαν μια εικόνα του Άγιου Νεκτάριου. Αντικρίζοντας για πρώτη φορά αγιογραφία, άρχισαν να κάνουν χαβαλέ κάνοντας σχόλια για τα μούσια του Αγίου. Γυρνώντας στην Ισπανία, τα ανάποδα αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο και κάποιοι θυμήθηκαν το περιστατικό με την εικόνα και μίλησαν για την κατάρα που είχε ρίξει ο Άγιος στην ομάδα!!!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1995, όταν ξαναήρθε η Σεβίγια στην Ελλάδα, αυτή τη φορά για να παίξει με τον Ολυμπιακό στο ΟΥΕΦΑ, οι διοικούντες που συνόδευαν την ομάδα πήγαν στην Πλάκα, έψαξαν, βρήκαν και αγόρασαν εικόνες του Αγίου Νεκτάριου. Τις πήραν μαζί τους στην Ισπανία και τις τοποθέτησαν στα γραφεία και στον πάγκο του γηπέδου. Τύπωσαν καρτούλες με τον Άγιο, τις μοίρασαν στους οπαδούς και έτσι το ελληνικό δαιμόνιο, έστω και με ιερή μορφή, έκανε πάλι το... θαύμα του. Μια από τις γλαφυρότερες εικόνες που θυμάμαι στη διάρκεια της παραμονής μου στη Σεβίλλη, ήταν η εικόνα του Άγιου Νεκτάριου στον πάγκο της Σεβίγια και ακριβώς δίπλα της ο Καμάτσο να κατεβάζει τα καντήλια της ζωής του, βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Ευτυχώς, ο άγιος δεν ήξερε ισπανικά...
Τίτλοι
Η Σεβίγια έχει κατακτήσει 1 πρωτάθλημα (1946) και 4 κύπελλα Ισπανίας (1935, 1939, 1948 και 2007). Επίσης έχει στο παλμαρέ της τα δυο συνεχόμενα κύπελλα ΟΥΕΦΑ (2006 και 2007) και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2006).
H παγκόσμια στατιστική υπηρεσία της ΦΙΦΑ την ανακήρυξε ως την καλύτερη ομάδα του κόσμου για το 2006.
Προπολεμικά, πριν αρχίσει το ενιαίο ισπανικό πρωτάθλημα, η Σεβίγια κέρδισε 17 φορές τον τίτλο στην Ανδαλουσία και άλλες δυο στην πόλη της Σεβίλλης.
Μπέτις – Η μισητή αντίπαλος
Το 1907, μετά από διαφωνία στο διοικητικό συμβούλιο της ομάδας, μερικά μέλη αποχώρησαν και ίδρυσαν την Ρεάλ Μπέτις Μπαλομπιέ, το αντίπαλο δέος της πόλης. Πέρασαν άλλα οχτώ χρόνια για να φτάσουμε στο πρώτο τοπικό ντέρμπι. Στις 8 Οκτωβρίου του 1915 η Σεβίγια νίκησε τη Μπέτις 4-3, ανοίγοντας έτσι τον κατάλογο σε ένα από τα πιο φανατισμένα ντέρμπι στην Ισπανία.
Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 77 τέτοια παιχνίδια στο ισπανικό πρωτάθλημα και η Σεβίγια προηγείται με 35 νίκες έναντι 26 της Μπέτις, ενώ 16 έχουν λήξει ισόπαλα. Στην τελευταία αναμέτρηση των δυο ομάδων (για τα προημιτελικά του Κυπέλλου), τον περασμένο Φεβρουάριο, το παιχνίδι διακόπηκε επειδή οι «φίλαθλοι» της Μπέτις εκσφενδόνισαν ένα μπουκάλι στο κεφάλι του προπονητή της Σεβίγια, Χουάντε Ράμος, στέλνοντάς τον κατευθείαν στο νοσοκομείο.
Είναι άλλωστε οι οπαδοί της Μπέτις αυτοί που έχουν βγάλει το παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστοί οι «σεβιγίστας» σε όλη την Ισπανία. Ένα παρατσούκλι τελείως υποτιμητικό που όμως έχει και μεγάλη δόση χαβαλέ. «Παλανγκάνα» ονομάζουν στην τοπική διάλεκτο της Ανδαλουσίας τα δοχεία μέσα στα οποία κάνουν ...κακουλινάκια τους τα μικρά παιδάκια, τα γνωστά σε εμάς ως γιο γιο. Και όπως καταλάβατε, «Παλανγκάνας» είναι ο τίτλος... τιμής που χρησιμοποιούν οι «Μπέτικος», αλλά πλέον και όλοι οι υπόλοιποι Ισπανοί για να κάνουν καζούρα στην ομάδα και τους φιλάθλους της Σεβίγια.
Λορένθο Σέρα Φερέρ – Ορκισμένος εχθρός
Ο προπονητής της ΑΕΚ είναι «μπέτικο» μέχρι το κόκαλο και η κλήρωση της ομάδας του με τη Σεβίγια έχει κυριολεκτικά ξεσηκώσει την πόλη. Οι φίλοι του «δικέφαλου» που θα ταξιδέψουν στη Σεβίλλη στις 15 του μήνα δε θα πιστεύουν στα μάτια τους από τις εκδηλώσεις λατρείας των φιλάθλων της Μπέτις προς την ομάδα τους και πάνω από όλα προς τον Σέρα Φερέρ.
Αν για κάτι θα είναι προετοιμασμένος ο ντον Λορένθο, αυτό είναι το κολασμένο κλίμα που θα συναντήσει στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Μην ξεχνάμε πως δυο χρόνια πριν, μέσα στο γήπεδο της Σεβίγια και αμέσως μετά τη λήξη του τοπικού ντέρμπι, ο γενικός διευθυντής της Σεβίγια τον πρόσβαλλε λεκτικά και ο Φερέρ τον πήγε μέχρι τη φυσούνα πυξ λαξ, αρνούμενος μάλιστα την επόμενη μέρα να ζητήσει συγνώμη.
Οι αριθμοί πάντως δίνουν τη σχεδόν απόλυτη ισορροπία. Ο τεχνικός της ΑΕΚ έχει αντιμετωπίσει τη Σεβίγια συνολικά 19 φορές (στους πάγκους της Μαγιόρκα, της Μπέτις και της Μπαρτσελόνα) και μετράει 7 νίκες, 5 ισοπαλίες και 7 ήττες με 20 γκολ υπέρ και 21 κατά.
Ο Ριβάλντο και τα τσαλιμάκια του
Και ο Ριβάλντο όμως, το νέο μεγάλο αστέρι της ΑΕΚ, έχει δημιουργήσει μια πολύ καλή παράδοση με τους Ανδαλουσιάνους, αφού τους έχει αντιμετωπίσει 6 συνολικά φορές (δυο με την Ντέπορ και τέσσερις με την Μπαρτσελόνα), έχοντας πέντε νίκες και μόλις μια ήττα, ενώ έχει σκοράρει και τρεις φορές.
Την πρώτη του χρονιά μάλιστα στην Ισπανία (1996-97), αντιμετωπίζοντας τη Σεβίγια στο «Ριαθόρ» με τη φανέλα της Ντεπορτίβο, πέτυχε δυο τέρματα και στο τελευταίο τέταρτο αυτός και η ομάδα του το ρίξανε στα τακουνάκια και τις ζωγραφιές με τέτοιο προκλητικό τρόπο, που ο τερματοφύλακας των Ανδαλουσιανών, Ουνθούε, επιτέθηκε στον Βραζιλιάνο άσο χτυπώντας τον (!)με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί γενική σύρραξη μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η πρόκληση
Η περίπτωση της Σεβίγια είναι πολύ διδακτική για τις ελληνικές ομάδες, κυρίως δε για εκείνες που κάθε καλοκαίρι φουσκώνουν τα μυαλά των φιλάθλων τους με τα ευρωπαϊκά όνειρα, τα οποία συνήθως δύο μήνες μετά μετατρέπονται σε εφιάλτες. Ένας σύλλογος ιστορικός μεν, αλλά οπωσδήποτε με λιγότερους πόρους από τα μεγαθήρια της Πριμέρα Ντιβισιόν, κατάφερε με καλή διαχείριση και σωστό προγραμματισμό να αναρριχηθεί μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι την τελευταία δεκαετία η Σεβίγια πέρασε τρία χρόνια στη Β’ Εθνική, γεγονός που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στη σημερινή της θέση.
Η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα πραγματικό «βουνό» να ανέβει. Η κληρωτίδα στάθηκε σκληρή με τον «δικέφαλο», αλλά αν υπάρχει ένας άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο που ξέρει να ξεκλειδώσει τα μυστικά της Σεβίγια και να κλειδώσει τα ατού της, αυτός είναι ο Λορένθο Σέρα Φερέρ. Ας ελπίσουμε να τα καταφέρει.