Το άγχος ήταν τεράστιο, η εμπειρία των περισσοτέρων παικτών της ελάχιστη, ενώ ο Λάζλο Μπόλονι βρισκόταν στα όρια νευρικής κρίσης. Οι μόλις 5 νίκες των «κόκκινων» σε 13 ματς στο Βελγικό πρωτάθλημα, στερούσαν από τον προπονητή της Σταντάρ την ψυχραιμία και την ορθή λογική που απαιτείται σε τέτοια παιχνίδια. Το επεισόδιο του… φευγάτου Γιοβάνοβιτς με τον Σενεγαλέζο συμπαίκτη του Σαρ, συμπλήρωναν το… ειδυλλιακό σκηνικό. Τι έμενε; Μια καλή αντεπίθεση και ένα γκολ από τον Ολυμπιακό…
Η διάλυση του Σινικού Τείχους

Τη στιγμή που οι Βέλγοι είχαν αρχίσει να απογοητεύονται από το… Σινικό Τείχος το οποίο έβρισκαν μπροστά τους κάθε φορά που προσπαθούσαν να διεισδύσουν στην περιοχή του Ολυμπιακού, δέχθηκαν ένα -μοναδικής ομορφιάς και αξίας- δώρο! Και μάλιστα από την αμυντική τριάδα η οποία φάνταζε μέχρι τότε απροσπέλαστη… Ο Μέλμπεργκ έκανε ένα από τα σημαντικότερα λάθη της καριέρας του, ενώ ο Αβραάμ δεν κατάφερε ποτέ να πιάσει το Μποκανί στο σπριντ. Οι υπολογισμοί και το σχέδιο «γραμμή Μαζινό» του Ζίκο βρέθηκαν με μιας στα σκουπίδια.

Οι «ερυθρόλευκοι» κυνήγησαν το μηδέν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να απειλήσουν επαρκώς, τρομοκρατώντας και κρατώντας πίσω τους αντιπάλους τους. Σαφέστατα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όμως όταν το σχέδιο «στραβώσει» καλό είναι να υπάρχει εναλλακτικός τρόπος διαφυγής από την ήττα. Και όπως αποδείχθηκε, ο Ζίκο δε διέθετε κάτι τέτοιο.

Ερυθρόλευκος… πόνος και βραζιλιάνικη απογοήτευση

Ο Βραζιλιάνος έστησε την ομάδα για ένα «χρυσό» 0-0 πρόκρισης, όμως λογάριαζε χωρίς τον παράγοντα τύχη, η οποία -μετά από πολλά χαμόγελα στα προηγούμενα ματς- του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Γιατί δεν ήταν μόνο η γκάφα της άμυνας, αλλά και ο τραυματισμός του Γκαλέτι. Όταν ο Αργεντινός τραυματίστηκε, πόνεσε ολόκληρος ο Ολυμπιακός, αφού πλέον δεν υπήρχε στην ομάδα ούτε ένας ακραίος χαφ. Ούτε ένας παίκτης για να μεταφέρει τη μπάλα προς τον -μοναχικό για ακόμα ένα παιχνίδι- Κώστα Μήτρογλου.

Ο Ολυμπιακός, όχι μόνο έπρεπε να βγει από το καβούκι του χωρίς επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές, αλλά έπρεπε να το κάνει και χωρίς το πλεονέκτημα που του έδινε η αγχωμένη Σταντάρ. Η πίεση άλλαξε στρατόπεδο, ο Ζίκο άρχισε να ρίχνει κλεφτές ματιές στον πάγκο και κάπου εκεί ερχόταν η πλήρης απογοήτευση! Πώς να χτίσεις μια νίκη, όταν δε διαθέτεις τα κατάλληλα εργαλεία;

Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε ξεκάθαρα το πόσο λανθασμένος ήταν ο υπερβολικός σεβασμός προς τη Σταντάρ. Ο -γεμάτος ανασταλτικούς παίκτες- Ολυμπιακός, την έκλεισε στην περιοχή της, με τους ακραίους μπακ σε ρόλο δημιουργών, τα χαφ να πατάνε επιτέλους περιοχή και τον Μέλμπεργκ να γίνεται αιχμή του δόρατος! Ανορθόδοξο, αλλά αποτελεσματικό ως ένα σημείο.

Η επόμενη ομάδα του Γιοβάνοβιτς και τα καυτά ερωτήματα

Το… σύνηθες γκολ των τελευταίων λεπτών αυτή τη φορά ήρθε για τη Σταντάρ, η οποία ευχαρίστησε με αυτόν τον τρόπο τους «ερυθρόλευκους» για τις ανορθογραφίες τους. Ο Γιοβάνοβιτς πανηγύρισε ένα γκολ κατά τις επόμενης(;) ομάδας του και κάπως έτσι ο όμιλος ξαναπήρε φωτιά και ο Ολυμπιακός έχασε μία χρυσή ευκαιρία για την πρόκριση στους «16». Χαμένη ευκαιρία, η οποία φέρνει στην επιφάνεια σημαντικά ερωτήματα.

- Για ποιο λόγο ο Λεντέσμα δε χωρούσε σε αυτόν τον αμυντικά στημένο Ολυμπιακό;

- Γιατί ο Αργεντινός έπαψε ξαφνικά να είναι απαραίτητος για τους «ερυθρόλευκους»;

- Μήπως ο Στολτίδης θα έπρεπε να είχε αγωνιστεί ως παρτενέρ του Μήτρογλου, μετά το 1-0;

- Ο ακραίος μέσος Σοϊλέδης δεν είχε θέση στη 18άδα;

- Γιατί αυτοί που πρέπει να τραβήξουν την ομάδα, «χάνονται» σε τόσο κρίσιμα παιχνίδια;

- Πόσες φορές θα τραυματιστούν φέτος οι Γκαλέτι και Μαρέσκα; Έχει σχέση με το θέμα η προετοιμασία στην οποία δε συμμετείχαν;

Video με τα γκολ της αναμέτρησης