Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι πολύ δύσκολο να μεταπειστεί, όταν "έχει πάρει ανάποδες". Κάπως έτσι "τελείωσε" τον Γιάννη Ιωαννίδη το 1996, μετά μάλιστα από την μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του Ολυμπιακού (73-38) επί του ΠΑΟ στο μπάσκετ, ή "αποχαιρέτησε" τον Μπάγεβιτς στο άδοξο τέλος της πρώτης του θητείας στον πάγκο των "ερυθρολεύκων".
Άλλες φορές το "γεια σου" το έχει πει, υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων και των συνθηκών. Τον Ίβκοβιτς, ας πούμε, δεν ήθελε να τον διώξει. Όπως και τον Μπάγεβιτς, μετά την κατάκτηση του νταμπλ, στη δεύτερη παρουσία του στον Πειραιά. Όπως είχε διαμορφωθεί, όμως, το κλίμα και στις δυο περιπτώσεις έμοιαζε να μην έχει άλλες επιλογές.

Σε ποιά κατηγορία εντάσσεται ο Λεμονής; Περισσότερο προς την πρώτη. Ο Κόκκαλης είχε εμφανιστεί σφόδρα δυσαρεστημένος από τις εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου οι "ερυθρόλευκοι" αγκομαχούσαν να νικήσουν ομάδες όπως ο Αστέρας Τρίπολης (σε δυο ματς με τους "νεοφώτιστους" μάζεψαν ένα βαθμό), η Καλαμαριά (την οποία νίκησαν ...εκ των υστέρων, με την γνωστή ένσταση) κι ο Εργοτέλης.

Η καλή ευρωπαϊκή πορεία ήταν το αντιστάθμισμα των βασανιστικών εμφανίσεων του Ολυμπιακού εντός Ελλάδος, όπου ακόμη και στα νικηφόρα παιχνίδια, οι "ερυθρόλευκοι" αδυνατούσαν να αλλάξουν περισσότερες από τρεις πάσες της προκοπής. Οι συνεχόμενοι τραυματισμοί (οι περισσότεροι μυικοί) που αποδυνάμωσαν την ισχύ των Πειραιωτών, προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη οργή στον πρόεδρο, που έβλεπε παίκτες τους οποίους "χρυσοπλήρωσε" να παθαίνουν την μία θλάση πίσω από την άλλη.

Μπάτζετ και έσοδα

Η αλήθεια είναι ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που κοστίζει πανάκριβα (για τα ελληνικά δεδομένα) αφού η προσπάθεια να χτιστεί σιγά-σιγά ένα νέο σύνολο που θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια ήταν επιβεβλημένη. Το μπάτζετ εκτινάχτηκε κι ο Κόκκαλης όταν βάζει χρήματα, περιμένει και ...αποτελέσματα!

Από την άλλη, όμως, υπάρχουν τα έσοδα από την μεταγραφή του Καστίγιο και την πορεία μέχρι τους 16 του τσάμπιονς-λιγκ, που ουσιαστικά "αντισταθμίζουν" τον προϋπολογισμό. Παρόλα αυτά, όταν στις μεταγραφές του Ιανουαρίου, ο Κόκκαλης βάζει 7.5 εκατομμύρια ευρώ για να πληρώσει τον (μισό) Μπελούτσι, είναι προφανές πως δεν μπορούσε να ανεχτεί να μη βλέπει ...ποδόσφαιρο αξιώσεων.

Τα λόγια περί προγραμματισμού, προοπτικής και ευρωπαϊκής καταξίωσης πήγαν περίπατο. Καθώς ο Παναθηναϊκός προηγείται στο πρωτάθλημα, ο Κόκκαλης (και οι άμεσοι συνεργάτες του) πείστηκε ότι δεν είχε άλλη λύση από το να πει "αντίο" στον Λεμονή και να τεθεί επικεφαλής στην προσπάθεια κατάκτησης του τίτλου, που εκτός των άλλων, δίνει και απευθείας δικαίωμα συμμετοχής (έστω και στον τρίτο προκριματικό γύρο) του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν ο Ολυμπιακός τερματίσει από δεύτερος και κάτω, μπαίνει στην περιπέτεια των πλέι-οφ, οπότε η "εγγύηση" εσόδων σαν τα φετινά που μπήκαν στον ταμείο, βρισκόταν στον αέρα. Μη ξεχνάτε ότι ο Κόκκαλης πάνω απ' όλα παραμένει ...επιχειρηματίας. Σιγά-σιγά άρχισε και η "αποδόμηση" του Λεμονή. Τα ευρωπαϊκά παιχνίδια ξεχάστηκαν (πέρασε και καιρός, άλλωστε από την πρόκριση στους "16") οι προεδρικότεροι του προέδρου επέμειναν για τον "Ολυμπιακό που δεν βλέπεται στο πρωτάθλημα" και στο τέλος επιστρατεύτηκαν τα γνωστά επιχειρήματα:

1. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παίξει τίποτε περισσότερο από το καθιερωμένο, εδώ και χρόνια, σύστημα 4-4-2.
2. Δεν μπορεί να "μεταλλαχθεί" η επιθετική φυσιογνωμία της ομάδας, που έχει μάθει να μπαίνει στο γήπεδο "και να λιώνει τους αντιπάλους".

Στον Λεμονή χρεώθηκε η απόκτηση του Σίσιτς, αν και όλοι γνωρίζουν ότι αρχικά είχε επιλεγεί ο Πολωνός Κρζίνοβεκ. Άλλο όμως τα 700 χιλιάρια για τον Σλοβένο του Λεβαδειακού και άλλο το 1.5 εκατομμύριο για τον αριστερό χαφ της Βόλφσμπουργκ.

Ακόμη και τον Μιχάλη Κωνσταντίνου θυμήθηκαν όσοι σιγοντάριζαν την απομάκρυνση Λεμονή και θεωρούσαν ότι ακόμη και με τον άγνωστο Ισπανό βοηθό του, Χοσέ Σεγκούρα, ο Ολυμπιακός θα αρχίσει να παίζει ...διαστημική μπάλα σκορπίζοντας κάθε αντίπαλο στο πέρασμά του.

Μπήκε πάλι στον πειρασμό

Συν τοις άλλοις, στον Ολυμπιακό η λέξη υπομονή είναι άγνωστη. Θεωρείται αδιανόητο να χαθεί ένα πρωτάθλημα (ειδικά όταν οι αντίπαλοι δεν είναι καλύτεροι) κι ο εκάστοτε προπονητής παίζει την καρέκλα του, ανάλογα με τα αποτελέσματα. Ο Λεμονής το ήξερε, προσπάθησε να ισορροπήσει (πριν από το ματς στη Βρέμη ήταν σχεδόν "τελειωμένος") εν μέρει τα κατάφερε, αλλά εγκλωβίστηκε κι αυτός στην στρεβλή λογική "τα θέλουμε όλα, θα τα πάρουμε όλα, με μικρό ρόστερ". Ο Κόκκαλης είναι ο πρώτος που ...χάνει την υπομονή του.

Έχοντας, μάλιστα, δοκιμάσει τη συνταγή "διώχνω τον προπονητή και παίρνω το πρωτάθλημα" ήταν πολύ εύκολο να μπει και πάλι στον πειρασμό! Μόνο, που αυτή τη φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Με τον Παναθηναϊκό να κρατάει την πρώτη θέση στα χέρια του, τον κόσμο αν δεν έχει εξοργιστεί να είναι παγωμένος, τους παίκτες να απορούν γιατί έφυγε ο προπονητής τους (με τον οποίο οι περισσότεροι είχαν πολύ καλές σχέσεις) το μυαλό του Σωκράτη Κόκκαλη πρέπει να πάρει ακόμη περισσότερες στροφές για να φτάσει στην επίτευξη των στόχων. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι ικανός, αλλά δεν παίζει και...μπάλα.